Estimate Lee Nice ซ่อนรักร้าย ให้ตายก็รักมึง
เขียนโดย LEOSoLEN
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.
แก้ไขเมื่อ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 14.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) กูก็หวงเป็น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมลืมตาขึ้นมา พบกับแสงสว่างของหลอดไฟ ก่อนที่จะพบว่าผมนอนอยู่ห้องของตัวเอง เมื่อคืนมันเกิดไรขึ้นนะ นี้มันบ้าชัดๆหรือเมื่อคืนผมฝันไป ให้ตายเถอะ!!!ตกลงมันยังไงกันแน่
‘เป็นของกูนะ ลี’ประโยคพูดของไอ้ไนท์มันเด้งขึ้นมาในหัวของผม ก่อนที่ผมจะคิดออกว่าเมื่อคืนไอ้ไนท์มันสมองกลับพาผมเข้าม่านรูด แล้วหลังจากนั้น เราก็จูบกัน แล้วหลังจากนั้นอีกล่ะ!!!
ผมรีบลุกขึ้น ตรวจสภาพร่างกายตัวเองทันที แต่ก็ไม่มีความผิดปกติอะไรนิน่า หรือว่า เมื่อคืนผมฝันไปเอง สงสัยจะแค่ฝัน คิดมากไปได้น่า ผมรีบเดินไปอาบน้ำทันทีเพราะ อีกไม่นานมันจะสาย อย่างแรง
ผ่าน15น.
ผมก็เดินลงมาข้างล่าง พี่ลีนมองหน้าผมแปลกๆก่อนที่พี่เขาจะเดินออกจากบ้านไป ผมก็ไม่ค่อยสนใจพี่ลีนซะเท่าไหร่ เขาเป็นแบบนี้ประจำแหละ ผมเดินออกไปที่หน้าบ้าน ลุงสมานคนขับรถก็เอารถมาจอดผมเดินขึ้นรถไป แล้วลุงสมานก็สตาร์รถแล้วออกจากบ้าน ผมมองข้างทางที่มีนักเรียนมากมายเดินอยู่เต็มไปหมด ทั้งหญิงชายทั้งต่างโรงเรียนและโรงเรียนเดียวกัน รู้สึกเด็กโรงเรียนผมจะเยอะนะ เพราะโรงเรียนผมเข้าเรียน10โมงเช้า เลิกเรียน 2 ทุ่ม บ้างคนก็กลับก่อนเวลาเพราะ ทำงานเสร็จหมดแล้ว ผมนี้กลับที3ทุ่มทุกวัน งานเสร็จตั้งแต่5โมงที่เหลือไปนั่งรอไอ้ไนท์จอมขี้เกียจ
ณ โรงเรียนเซนออลิตาร์
ผมเดินเข้าโรงเรียนอย่างสบาย ก่อนที่ผมจะเห็นไอ้ไนท์เดินอยู่กับผู้หญิง แต่ผมไม่สนใจหรอก
“ไอ้ไนท์!!”ผมเรียกมัน พร้อมโบกมือ มันหันมามองก่อนที่หันกลับไป แบบไม่สนใจ แต่ก่อน..มันจะรีบวิ่งมาหาผมนิ ทำไมตอนนี้มันเป็นแบบนี้ล่ะ
ผมเดินไปที่โรงอาหารที่พวกพี่เจนอยู่กัน
“อ้าว เจ้าหญิงที่สวยสะดุดตาชาวโลกมาแล้ว”เสียงโอเริ่มแซวผม
“โอ ไปแซวน้องลีแบบนั้นได้ไง” เจนรีบเตือนคุณโอทันที
“น้องลีนี้ สุดยอดเลยนะปีนี้มีงานละครเวที พี่จะให้ลีเล่นเป็นนางเอก” พี่เบียร์เริ่มแซวอีก พร้อมหางานมาให้ผมทำอีกแล้ว
“ไม่เอาอ่ะครับ พี่เบียร์” ผมตอบสั้นๆก่อนที่ผมจะเดินไปนั่งที่เดิมข้างๆคุณแม็กที่นั่งแทนทีเลน เหอะ!!!สงสัยกลัวที่รักมันหลงผมอีกมั้ง ปัญญาอ่อน
“พี่ลี ไม่ไปหาพี่ไนท์เหรอค่ะ” ตังถามขึ้น ผมก็ไม่รู้จะตอบไงดี
“อ้อ ปล่อยมันเถอะ ปล่อยอยู่กับภรรยาใหม่มันอยู่นะ” ผมตอบตังแบบติดตลกนิดๆ
“อ้าว!!ตกลงพี่ไนท์ไม่ได้คบกับพี่ลีเหรอค่ะ” ตังถามขึ้น
“ไม่ได้คบนะครับ”ผมตอบตังไป ผมมองไปทางน้ำที่ยืนซื้ออาหารเช้าอยู่
“อย่าโกหกนะค่ะ พวกเรารู้หมดแล้วค่ะ” ฟองพูดขึ้นก่อนทุกคนจะหันมามองผม แบบจับพิรุธ
“ลี เมื่อวานนี้นะ ทุกคนเห็นเป็นตาเดียวกันเลยนะ”เจ๊หนุ่ยพูดขึ้นบ้าง
“หะ...เห็นอะไรครับ” ผมถามแบบสงสัย
“ก็เห็นแกยืนจูบกับไอ้คุณไนท์กลางหน้างานเลย” คุณโอพูดขึ้น ห๊า!!! นี้ทุกคนเห็นหมดเลยเหรอเนี้ย ผมจำได้รางๆว่าน้ำเห็นผมด้วย แถมร้องไห้อีก ผมชักจะสงสัยแล้วว่าไอ้ไนท์มันคิดจะทำอะไร เรื่องนี้ต้องมีเคลียร์นะ
“เดียวผมมานะครับ” ผมบอกทุกคนก่อนที่จะวิ่ง ทุกคนทำท่าจะถามแต่ผมวิ่งไปก่อน ผมไม่รู้ว่าไนท์มันอยู่ไหน แต่พอเดาได้ไม่อยาก ผมวิ่งไปที่ตึก Hก่อนที่ผมจะวิ่งขึ้นบันไดไป
เพราะลิฟต์มันเสีย ผมวิ่งๆแบบไม่หยุด พอถึงประตู ผมรับเปิดออกไปทันที
“ไอ้..นะ..ไนท์” ผมตะโกนเรียกชื่อมัน ก่อนที่ผมจะลืมตาขึ้น เพราะผมเหนื่อยมาก ผมลืมตามองไปที่ไอ้ไนท์ที่ตอนนี้กำลังไซร้คอผู้หญิงที่มันควงเมื่อเช้า ผมทำไรไม่ถูกได้แต่ยืนมองไอ้ไนท์ทำแบบนั้นต่อไป ผมรู้สึกแย่ แต่ทำได้แค่ยืนมอง ไอ้ไนท์หันมามองผม แล้วในสุดผมก็ทนไม่ไหว แล้วก็วิ่งออกมาจากตรงไหนทันที ก่อนที่ผมจะรู้ว่าน้ำตาผมไหล ทุกอย่างก็มัวไปหมด น้ำตาที่เอ่อล้น เต็มดวงตาไปหมด ผมทรุดตัวลงนั่ง ผมไม่รู้ว่าผมวิ่งลงมาถึงชั้นไหนแล้ว ผมทำได้แค่ทรุดตัวลงร้องไห้ ผมไม่อยากให้ใครเห็นผมร้องไห้
“พี่ลีครับ อย่าแอบมาร้องไห้แบบนี้สิครับ” เสียงผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม ผมเงยหน้ามองผู้ชายหน้าสวย กับดวงตาสีอัลมอล
“น้ำ...”ผมพูดชื่อของน้ำเบาๆ
“อ่ะ น้ำให้ยืมผ้าเช็ดหน้า” น้ำยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม ผมรับมันไว้แล้วเอามาเช็ดน้ำตา น้ำมองผมอย่างอ่อนโยน ก่อนที่น้ำจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆผม
"น้ำ คืนวันงานน้ำร้องไห้ทำไม" ผมหันไปถามน้ำที่ตอนนี้ทำท่าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองหน้าผม ผมมองดวงตาสีอัลมอลนั้น อย่างหลงใหล ก่อนที่ใบหน้าของเราจะชิดใกล้กันแบบที่มันเคยชิดใกล้กับไนท์ ผมไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ริมฝีปากของเราประกบแน่นลิ้นเล็กก็ทำการหยอกล้ออย่างอ่อนโยน....
ควับ!!!พรึบ!!!
แรงกระชากตัวให้ร่างของผมลอยไปกับแรงดึง ใบหน้าของผมกระแทกกับหน้าอกที่แข็งแกร่ง
พัวะ!!!
ไนท์ต่อยหน้าน้ำ แต่น้ำไม่ได้ต่อยกลับหรือทำอะไรทั้งนั้น น้ำได้แต่เงยหน้ามามองหน้าไนท์ แต่ผมไม่ยอมให้ไนท์ทำแบบนี้หรอก
"หยุด!!!เดียวนี้นะ" ผมวิ่งไปกั้นน้ำไว้ ไม่ให้ไนท์ต่อยเพิ่มอีก ก่อนที่ไนท์จะชะงักหมัด แล้วหันมามองหน้าผม
"เหอะ!! ปกป้องมันมากกว่าสามีตัวเองงั้นเหรอ" มันตะคอกใส่หน้าของผม แต่เอ๊ะ!!มันพูดว่า สะ..สามี งั้นเหรอ
"สะ..สามี"ผมพูดย้ำคำว่าสามี ก่อนที่ไนท์จะกระชากมือผมให้ออกจากที่นั้น มันลากผมมาที่ ตึกD ที่ตอนนี้กลายเป็นตึกร้างไปแล้ว เพราะการฆ่าตัวตายของนักเรียนทำให้ไม่มีใครกล้าอยู่ มันกระชากผมเข้าไปกอด แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
"มึงนอกใจกูด้วยการไปจูบกับชู้" มันตะคอกใส่หน้าผม ก่อนที่มันจะ จะพยายามยัดเหยียดความเป็นผัวให้ผม ไม่มีทางผมไม่ได้เป็นเกย์
"ปล่อยกู มึงทำมากไปแล้วไนท์มันมากเกินไป" ผมตะคอกใส่หน้ามัน ผมผลักมันอย่างแรง
ควับ!!!ฟิ้ว!!
มันกระชากผมอย่างแรงแล้ว มันก็จูบผมอย่างร้อนแรง และเผ็ดร้อน ริมฝีปากของผมแสบไปหมด ไนท์มันโหดร้ายมาก ผมพยายามดิ้น ทั้งผลัก ทั้งข่วน มันก็ไม่มีผลอะไรเลย มันกลับทำให้ไนท์รัดผมแน่นขึ้น และมันก็เอามืออีกข้าง ปลดกระดุมเสื้อผม นี้ผมจะสู้มันไม่ได้เลยหรือไงมันใช้มือของมันบีบที่หัวนมของมัน อย่างแรง มันถอดจูบเมื่อรู้ว่าผม คงทำไรไม่ได้ มันดันผมไปติดกำแพงอีกฝั่งนึง ก่อนที่แลบของมันจะเลียไปทั่วหัวนมของผม....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ