รักนะ นายจอมแสบ

     เอี๊ยด! เสียงแบรกทำให้ฉันหน้าแทบคว่ำ ฉันหันไปมองคนข้างๆที่กำลังยิ้มมุมปาก หนอย เห็นอย่างนี้ฉันโคตรจะอ่อนแอเลยนะยะอยากจะหันไปพูด แต่หมอนั่นดันลงไปแล้วเจ็บใจที่สุด :(
"คารุ! คาโอรุคุง! อยู่ไหน"
"ยัยบ้า หมอนั่นยังไม่ลงจากเครื่องเลย"
"แล้วทำไมไม่บอกชั้นล่ะ!"
"ก็ไม่ถามนี่-_-" ไอ้หมอนี่ ไม่น่าบอกให้รู้เลยว่าชั้นอ่อนแอ เพราะพอรู้ปุ๊ป หมอนี่ก็เริ่มล้อฉันทันที
"คือ เอ่อ..ใช่ฮารุจังรึเปล่า??" เอ๊ะ๐_Oทำไมเสียงคุ้นๆนะ ฟึ่บ พอหันไปเท่านั้นแหละ ฟึ่บ!คาโอรุก็กอดชั้นทันที เอ๊ะ!๐_Oชั้นบอกว่าคาโอรุกอดชั้น ม่ายยยย///-/// หน้าฉันร้อนผ่าวเลย
"เห้ย! คาโอรุทักยัยนี่ก่อนชั้นอีกหรอห่ะ"
"เออ ทำไมแกมีปัญหาหรอ-_-"
"มีแน่ถ้าแกยังไม่ปล่อย"
"ก็ได้"
"คารุคุง กลับไปที่บ้านฮิคารุกันก่อนเถอะจ๊ะ"
"เอางั้นก็ได้" ฟึ่บ คาโอรุจับมือฉันแล้วก็ลาก(ลากจริงๆนะ)ไปที่รถ โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาเย็นชากำลังมองมือของพวกเราอยู่