Go-To-slep RB

ณ โรงเรียนปฎิวัติสายเวทย์

"สิ่งสำคัณก็คือน้ำใจและความเอื้ออาทร แม้ว่าเราจะเป็นนิวไทป์ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเราจะแตกต่างจากพวกเค้า เราอยู่ร่วมกันได้ มีใครจะถามอะไรรึเปล่า?" ครูวิโนเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีเลืองเข้มมองไปทางนักเรียน ก่อนที่ออดหมดเวลาจะดังขึ้น "กริ้งงงงงๆ" "อ่า นักเรียนหมดเวลาแล้วตอนนี้ อย่าลืมการบ้านที่ครูสั่งใว้"

.

.

.

หลังจากที่หมดเวลาสอนวิโนน่ามักใช้เวลาขลุกอยู่ในห้องพักครู เพราะนอกจากเธอจะเป็นครูแล้วเธอยังมีหน้าที่ จัดการพวกนิวไทป์ที่เป็นภัยต่อมนุษย์ และนอกจากเธอแล้วยังมี ฟลากี้ครูห้องพยาบาลนั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ ฟลากี้เสยผมสีแดงสดของเธอนัยตาแดงก่ำ ราวกับจะร้องไห้ "คะ..ครูวิโนน่าคะ มาดูนี่ทีสิ" "มีอะไรเหรอ หรือว่า" "เมลจากวูฟค่ะ สรุปคือมันมีจริงๆค่ะ ที่ที่ทดลองสร้างนิวไทป์เทียม" ฟลากี้เลื่อนหน้าจอ ขึ้นลงเพื่อสำรวจภาพ3-4ภาพ มีทั้งรูปคนในหลอดแก้ว แผนที่ และเอกสารเคมี "ใครกันที่ทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้"

.

.

.

"ยอดเงินของคุณไกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ"ชิ!" สกายเด็กหนุ่มผมสั้นสีดำมีปอยผมสีฟ้าเล็กๆที่หลังหูข้างซ้าย ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงคอลเซนเตอร์ ขณะที่กำลังโทรศัพท์

"ตู้ด....ตู้ดดดด แกร้ก! ฮาโหล่วววว!!!"

"เอ่อ เจ้าบ้าไรเดอร์ คุณวิโนน่าเค้ามีเรื่องจะขอร้องหน่อย"

"เดี๋ยวๆ แกเป็นใครฟ่ะ ซู้ดดดดด"

"ชั้นครูห้องaไง จำชั้นไม่ได้เหรอเจ้าบ้า!"

"เด็กฝึกงานคนนั้นเหรอ เอ่อยัยแก่มีอะไรให้ชั้นช่วยเหรอซู้ดดดด"

"ตรูผ่านประเมินเป็นครูประจำแล้วเฟ้ยยยเจ้าบ้า คุณวิโนน่าเค้าจะขอยืมเครื่องบินหน่อย"

"ซู้ดดดโอ้ ด้ายย ไม่มีปัญหา โนพรอมแพรม แต่มีข้อแม้นะ อิอิ"

"......."

"นัดครูพยาบาล คนที่ผมแดงๆ มากินข้าวกับชั้นที่ห้องพักครูหน่อย อิอิ ซู้ดดดดดด"

".........โอเคๆตลอดเลยนะแก เอ่อแกกินกาแฟอีกแล้วใช่มั้ย? คุณแพรวฝากมาบอกว่า กินไปเยอะๆเลย จะได้รีบๆตาย"

"ชิ! ยัยผีดิบนี่อีกแล้ว ซู้ดดด โอเคๆ4ทุ่มนะชั้นจะรอ แค่นี้แหละ ตู้ดๆๆ"

พอวางหูโทรศัพท์ สกายก็รีบตรงไปห้องพักครูทันที...

.

.

.

ณ ห้องพักครู เวลา22:00

"ชั้นขอยืมมือพวกเธอหน่อยนะ แพรว,สกาย,ควีนและ....เอ่อไรเดอร์ไปใหน" วิโนน่ามองทุกคนก่อนจะจ้องไปที่สกาย ซึ่งเขาหลบหน้าทันที ก่อนจะพูดเสียงอ่อยๆ"สะ...สงสัยกินข้าวเย็นอยู่มั้งครับ" "ชิ!"เสียงลอดไรฟันของแพรวทำให้บรรยากาศเคลียดกว่าเดิม "เราว่าอย่าไปสนใจคนบ้าพรรคนั้นเลยโนซัง มาคุยเรื่องแผนกันต่อเถอะ"ควีนพูดพร้อมกับใช้นิวม้วนผมสีม่วงด้วยท่าเซ็กซี่"เห็นด้วยเลยครับ คุณวิโนน่า"กระโปรงทรงเอที่สั้นมากของควีน สกายตัวสั่นไม่กล้ามองตรงๆ กลัวจะเสียมารยาทพูดด้วยเสียอ่อยๆ "เราได้รับอีเมลจากอาจารย์วูฟที่เข้าไปสำรวจข่าวโปรเจ็กสร้างนิวไทป์เทียมของพวกผู้ก่อการร้าย ตอนแรกก็คิดว่าข่าวลือ แต่ที่วูฟส่งข้อมูลมามัน..." วิโนน่าเปิดหน้าจอคอมให้ทั้งสามคนดู สิ่งที่อยู่บนจอทำให้ทุกคนนหน้าซีดเผือก "หะ...โหดร้ายย"ควีนอุทาน พร้อมทั้งเอามือขยำหน้าอกตัวเองอย่างลืมตัว และขณะนั้นเองสกายก็ใข้หางตามองท่าทางของควีนอย่างลืมตัว "แอร้ดดด!"ทุกคนมองตามเสียงไปที่ประตู "อร้าาา อยู่กันครบ อ่ะว่ามา ยัยแก่จะเอาเครื่องบินเทคโนโลยีขั้นสูงสุดยอดสุดล้ำ ของชั้นไปทำใม? ซู้ดดดดดดด"ชายผอมสูงสวมหน้ากากลายบาร์โค้ด พูดพลางดื่มกาแฟเย็นจากหลอดที่สอดเข้าไปใต้หน้ากากบริเวณคาง "เอ่อ เรามีภารกิจทำลายสถานที่ทดลองทำนิวไทป์เทียม"แพรวตอบแทนทุกคน "นิวไทป์เทียม? แบบมนุษย์ดัดแปลงรึเปล่า?"ไรเดอร์ถามต่อ แต่เหมือนไม่มีใครเข้าใจว่ามนุษย์ดัดแปลงคืออะไร "ไปเถอะ ทำลายที่ทดลอง จับกุมนักวิทยาศาสตร์และคนที่อยู่เบื้องหลังให้หมด นี่แหละคือแผน"วิโนน่าพูดตัดบท

.

.

.

ณ เครื่องบินที่กำลังบินอยู่เหนือป่าลึกในประเทศxxx "ตรงนี้เหรอ ที่เจ้าหงอกวูฟมันรออยู่"ไรเดอร์ชี้ไปบนจอโฮโลกราฟภายในเครื่องบิน "ใช่จุดนี้แหละที่เค้าส่งสัญญานมา"วิโนน่าตอบ ขณะเดียวกันควีนกับสกายก็กำลังใส่ร่มชูชีพ เพื่อกระโดดลงเครื่องบิน "คุณแพรวไม่ลงเหรอครับ"สกายถาม "ลงจ้ะ"แพรวยิ้ม "แล้วร่มชูชีพหล่ะครับ"แพรวส่ายหัว "เอาหล่ะโดดกันได้ สังเกตุไฟสีแดงที่วูฟจุดอยู่กลางป่านะ ไปทางนั้นแหละ"ไรเดอร์พูดจบก็เปิดประตูเครื่องบิน ลมรุนแรงจากด้านนอกทำให้แพรวและวิโนน่าที่ไม่ได้สวมร่มชูชีพผมกระจายด้วยแรงลม ผมสีดำของวิโนน่าเกิดเป็นแสงสีฟ้าเรืองอ่อนๆ และร่างของแพรวสลายเป็นกลุ่มค้างคาวบินออกไปก่อนคนอื่น สกายมองด้วยความแปลกใจก่อนที่ไรเดอร์จะมาตบที่หลังของเขา "ไปๆๆๆๆ" ควีนและสกายกระโดดลง ไรเดอร์เดินย้อนไปตรงควบคุม กดปุ่มบินอัตโนมัติและพรางตัว ก่อนจะสวมร่มและเดินไปทางประตู ทิ้งใว้เพียงวิโนน่าอยู่บนเครื่องบินคนเดียว"ก่อนลงปิดประตูด้วยนะ ยัยแก่ เดี๋ยวโจรมาขโมยของ หิๆ"พูดจบไรเดอร์ก็กระโดดลงไป "โจรบนท้องฟ้านี่นะ หนอยยย ไอ้บ้า!"

.

.

.

.

"เอ๋!!!? ทำใมร่มไม่ยอมกางกันนะ หรือว่า....ตายแน่ๆๆๆๆๆ ว้ากกกกกก" ควีนกระตุกเชือกไม่ได้ร้องโวยวายเสียงดัง ขณะที่ลอยคว้างในอากาศ เธอกระเชือกระรัวๆ จนสุดท้ายร่มก็กางออกมา "ฟู่ววว รอดแล้วเรา" เธออุทานออกมาหลังจากที่ร่มกาง โดยที่ไม่รู้ตัวว่า กำลังออกนอกเส้นทาง.....

.

.

.

ไรเดอร์แพรวและสกายมารวมตัวที่จุดนัดพบ โดยที่มีวูฟนั่งรออยู่ "ไม่เจอกันนานเลยนะหงอก หึๆสบายดีรึเปล่า"ไรเดอร์ถามวูฟ ที่กำลังก่อไฟ ผมสั้นสีขาวของเขาพริ้วไปตามแรงลม นัยตาสีม่วงมองมาทางงไรเดอร์ที่ยืนอยู่ไกล้ๆ "สบายกะผีสิ โดนไล่ฆ่าทุกวัน ว่าแต่แกสบายดีรึเปล่า" "ก็ดี เรื่อยๆ" "ไรเดอร์ คุณวิโนน่าไม่มาเหรอ"สกายถามขัดจังหว่ะ แต่ทันใดนั้นเอง "ตู้มมมมมมมมมมมมมม" ข้างๆที่พวกเข้ารวมตัวกันอยู่มีเสียงดังเหมือนตู้คอนเทนเนอร์ใหญ่ๆตกลงมาจากที่สูง ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน ลมจากแรงกระแทกพัดจนไรเดอร์ต้องจับหน้ากากใว้เพื่อไม่ให้หลุด ฝุ่นฟุ้งกระจาย มีร่างๆนึงค่อยๆเดินออกมา และเมื่อฝุ่นจางลง.."คุณวิโนน่า!!!"สกายอุทานเมื่อเห็นวิโนน่ากระโดนลงมาจากเครื่องบินโดยที่ไม่มีร่ม ร่างของวิโนน่าปรกคลุมด้วยพลังงานสีน้ำเงิน และพลังงานค่อยๆจางไป"ควีนหล่ะ...."วิโนน่าถามเมื่อไม่เห็นควีนอยู่ในกลุ่ม

.

.

.

อีกด้านของป่า

"เห้ยโทรศัพท์ไม่มีคลื่น! ช้านนนอยู่ที่หนายยยยบย" ควีนตะโกนคนเดียว