Go-To-slep RB

"มันจริงเหรอ......เธอคือเค้าคนนั้นจริงๆเหรอ...ไรเดอร์"

แพรวนั่งคิด ระหว่างที่กำลังนั่งเครื่องบินส่วนตัวของไรเดอร์ เพื่อนในวัยเด็ก ท่ามกลางแรงสั่นสะเทือนของเครื่องบิน ในหัวของแพรว ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาอย่างสับสน ทั้งที่เธอไม่แน่ใจว่า เพื่อนสนิทคนนี้ของเธอคิดอะไรอยู่

"แอร้ดดดด"แพรวหันตามเสียง ชายร่างผอมสูง สวมหน้ากากลายบาร์โค้ดปิดทั้งหน้าเปิดประตูกัปตันออกมา แล้วยืนพิงผนังมองมาทางเธอ"กาแฟมั้ย?...แต่มีแก้วเดียวนะกินด้วยกัน หลอดเดียวกันด้วย เอาเปล่า?" พูดจบชายคนนั้นก็เอาหลอดสอดเข้าใต้หน้ากาก บริเวณคางแล้วดูดกาแฟเสียงดังซู้ดด "อ้อไม่หล่ะ แกกินไปเถอะไรเดอร์ แกนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ"แพรวยิ้มแห้งๆ ในขณะที่อีกฝ่ายดึงหลอดออกจากหน้ากาก แล้วเดินมานั่งลงข้างๆ "แกรู้รึเปล่าไรเดอร์ ว่าเรื่องที่โรงเรียนมันเป็นฝีมือใคร" "น่าจะ...รัฐบาลมั้ง ไม่รู้สิ พวกนั้นมันเป็นทหาร จนกว่าเราจะถึงปราสาทนั่นแหละ เดี๋ยวเจ้าหมายเลข6หาให้ เจ้านี่มันอัฉริยะอยู่แล้ว บ่องตง" พูดจบไรเดอร์ก็เอาหลอดกาแฟเข้าไปที่หน้ากากแล้วดูด
"เลข6....โรคุ....คิสก็มากับเราเหรอ?" "แค่กๆๆๆ" ไรเดอร์ดึงหลอดออกแล้วสำลัก"อะแฮ่มมมม...อืมๆใช่ๆ เจ้าผมหงอกนั่นแหละ" "แกนี่ก็ไปว่าเค้า คิสออกจะเท่ผมก็ทอง ไม่ใช่หงอกนะ" แพรวเผลอยิ้มแล้วตบบ่าไรเดอร์ ไรเดอร์สบตาแพรว ผ่านหน้ากาก แพรวเงียบในหัวของทั้งคู่เหมือนเวลาหยุดเดิน
.
.
.
"เอ่อ...คือ...เจ้าเบอร์6มันต้องฉีดw-42 ทุกๆ3เดือน ตอนนี้โรงเรียนก็ถูกทำลายไปแล้ว นอกจากปราสาทของชั้น เจ้านั่นไม่มีที่ไปอีกแล้วหล่ะ" ไรเดอร์ดึงสติกลับมาแล้วลุกขึ้น มองซ้ายขวา "กาแฟหมดแล้ว ชั้นไปตามหาถังขยะแป้บนะ"....
.
.
.
"ประกาศ เราจะถึงที่หมายในอีก5นาที คุณไรเดอร์กับคุณแพรวกรุณาเตรียมตัวให้พร้อม ขอย้ำ เราจะถึงที่หมายในอีก5นาที คุณไรเดอร์กับคุณแพรวกรุณาเตรียมตัวให้พร้อม" เสียงเล็กๆนิ่มๆสำเนียงเหมือนหุ่นยนต์ แพรวรู้สึกคุ้นทันทีที่ได้ยิน.."ใช่ เจ้าเบอร์6มันเป็นกัปตันเองแหละ ชั้นยังงงเลยว่ามันขับเครื่องบินได้ไง ทั้งๆที่ไม่เคยขับแท้ๆ"ไรเดอร์ลากกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากด้านหลัง "ไปเถอะถึงปราสาทแล้ว"
.
.
ปราสาททรงญี่ปุ่นขนาดตึก7ชั้น ตั้งอยู่บนภูเขาท่ามกลางป่าลึก ราวกับว่ามันเป็นสถานที่แห่งความลับ ด้านหน้ามีทหารเฝ้าประตูอยู่2นาย ความใหญ่โตและสวยงามของมัน ทำให้แพรวถึงกับอึ้งในสิ่งที่เห็น แต่ไรเดอร์กลับนิ่ง ท่าทางเหมือนไม่ใช่ไรเดอร์ที่ร่าเริงกวนประสาทเหมือนเก่า "ถึงแล้วสินะครับคุณแพรว ใหญ่โตไม่เบาเลยนะครับ คุณไรเดอร์ทำงานที่นี่เหรอครับ"คิสถามพร้อมกับมองทั้งคู่สลับกัน "ไปเถอะ"ไรเดอร์ตอบด้วยเสียงเย็นๆ
.
.
.
"กี้!!" ทหารเฝ้าประตูส่งเสียงพร้อมกับชูมือขวาขึ้น ก่อนจะเปิดประตูให้ทั้ง3คน ไรเดอร์หรี่ตามองทหารทั้ง2เขาส่งกระเป๋าสัมภาระให้ทั้งคู่แล้วพยักหน้า ก่อนจะเข้าไปยังปราสาท ระหว่างทางมีเด็กผู้หญิงผมยาวหน้าม้าสีดำใส่ชุดกาว ยืนส่งยิ้มให้ทั้งสามในมือของเธอถือเสื้อหนังสีดำลายบาร์โค้ด "นิวไทป์รึเปล่า เด็กคนนั้น ใช่มั้ยคิส เธอคิดเหมือนกันรึเปล่า?" เพราะนัยตาสีเหลืองอ่อนของเธอทำให้แพรวแปลกใจจนต้องกระซิบคิส เพื่อคลายสงสัย แต่คิสก็ส่ายหน้า "สวัสดี ออสกัส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"ไรเดอร์พูดกับเด็กตาสีเหลือง "ค่ะท่านหัวหน้า ข้ารอวันที่ท่านหัวหน้าจะกลับมาสานต่อแผนการของเราอีกครั้ง ใช่มั้ยคะท่านหัวหน้า" ออสกัสยิ้มด้วยสีหน้าดุร้าย และส่งเสื้อหนังให้ไรเดอร์สวม "ยัง..ไอ้แผนการโบราณแบบนั้นทิ้งไปเลย ชั้นมีแผนที่มันสนุกกว่านั้นอยู่ หึๆ"ไรเดอร์ยกเสื้อขึ้นสวม "เอ่อ นี่แพรวและเจ้าเบอร์....เอ่อคิส แพรวและคิส สหายของชั้น แพรวคิสนี่ออสกัส ด้อกเตอร์ออสกัส หมอประจำปราสาท" ไรเดอร์แนะนำตัวทั้ง3คนให้รู้จักกัน แพรวหน้ามุ่ยเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่าไม่เข้าใจในสิ่งที่dr.ออสกัสกับไรเดอร์คุยกัน "ท่านสหายของหัวหน้า เชิญตามทหารของเราเข้าไปห้องพักด้านในปราสาทเลยค่ะ เชิญค่ะ"dr.ออสกัส ผายมือไปทางปราสาทพร้อมทหาร2นาย รออยู่ แพรวมองหน้าไรเดอร์เหมือนจะถามอะไรซักอย่าง ไรเดอร์พยักหน้า ก่อนที่แพรวกับคิสจะตามทหารเข้าไปในปราสาท ทิ้งไรเดอร์กับdr.ออสกัสใว้ด้านนอก
.
.
"คิส เธอว่าเค้าคุยกันแปลกๆป่ะ" "ไม่รู้สิครับคุณแพรว แต่ผมสังเกตุได้นะครับว่า ที่นี่ดูไม่เหมือนบ้าน มันเหมือนที่ทำงานมากกว่า เพราะdr.ออสกัสเรียกคุณไรเดอร์ ว่าท่านหัวหน้า อีกทั้งยังมีทหารอีก คิดได้2แง่คือ คุณไรเดอร์คือเจ้าชาย หรือคุณไรเดอร์ทำงานที่นี่ครับ" แพรวเบะปากหลังจากได้ยินสำเนียงพูดเหมือนระบบคอลลเซนเตอร์ของคิส ทั้งคู่เดินตามทหารไปยังชั้น3ก่อนจะหยุด "กี้!! ท่านสหายของท่านหัวหน้า ถึงแล้วครับ ห้องทางขวาประตูสีฟ้าของคุณผู้ชาย ส่วยประตูสีเหลืองของคุณผู้หญิง กี้!!" หลังจากทหารกลับไป แพรวเบะปาก คิ้วขมวด แล้วยกมือขึ้นล้อท่าทางของทหาร ก่อนจะพูดตาม "กี้!!"