Go-To-slep RB

"มันจริงเหรอ......เธอคือเค้าคนนั้นจริงๆเหรอ...ไรเดอร์"
แพรวนั่งคิด ระหว่างที่กำลังนั่งเครื่องบินส่วนตัวของไรเดอร์ เพื่อนในวัยเด็ก ท่ามกลางแรงสั่นสะเทือนของเครื่องบิน ในหัวของแพรว ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาอย่างสับสน ทั้งที่เธอไม่แน่ใจว่า เพื่อนสนิทคนนี้ของเธอคิดอะไรอยู่
"แอร้ดดดด"แพรวหันตามเสียง ชายร่างผอมสูง สวมหน้ากากลายบาร์โค้ดปิดทั้งหน้าเปิดประตูกัปตันออกมา แล้วยืนพิงผนังมองมาทางเธอ"กาแฟมั้ย?...แต่มีแก้วเดียวนะกินด้วยกัน หลอดเดียวกันด้วย เอาเปล่า?" พูดจบชายคนนั้นก็เอาหลอดสอดเข้าใต้หน้ากาก บริเวณคางแล้วดูดกาแฟเสียงดังซู้ดด "อ้อไม่หล่ะ แกกินไปเถอะไรเดอร์ แกนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ"แพรวยิ้มแห้งๆ ในขณะที่อีกฝ่ายดึงหลอดออกจากหน้ากาก แล้วเดินมานั่งลงข้างๆ "แกรู้รึเปล่าไรเดอร์ ว่าเรื่องที่โรงเรียนมันเป็นฝีมือใคร" "น่าจะ...รัฐบาลมั้ง ไม่รู้สิ พวกนั้นมันเป็นทหาร จนกว่าเราจะถึงปราสาทนั่นแหละ เดี๋ยวเจ้าหมายเลข6หาให้ เจ้านี่มันอัฉริยะอยู่แล้ว บ่องตง" พูดจบไรเดอร์ก็เอาหลอดกาแฟเข้าไปที่หน้ากากแล้วดูด"เลข6....โรคุ....คิสก็มากับเราเหรอ?" "แค่กๆๆๆ" ไรเดอร์ดึงหลอดออกแล้วสำลัก"อะแฮ่มมมม...อืมๆใช่ๆ เจ้าผมหงอกนั่นแหละ" "แกนี่ก็ไปว่าเค้า คิสออกจะเท่ผมก็ทอง ไม่ใช่หงอกนะ" แพรวเผลอยิ้มแล้วตบบ่าไรเดอร์ ไรเดอร์สบตาแพรว ผ่านหน้ากาก แพรวเงียบในหัวของทั้งคู่เหมือนเวลาหยุดเดิน..."เอ่อ...คือ...เจ้าเบอร์6มันต้องฉีดw-42 ทุกๆ3เดือน ตอนนี้โรงเรียนก็ถูกทำลายไปแล้ว นอกจากปราสาทของชั้น เจ้านั่นไม่มีที่ไปอีกแล้วหล่ะ" ไรเดอร์ดึงสติกลับมาแล้วลุกขึ้น มองซ้ายขวา "กาแฟหมดแล้ว ชั้นไปตามหาถังขยะแป้บนะ"......."ประกาศ เราจะถึงที่หมายในอีก5นาที คุณไรเดอร์กับคุณแพรวกรุณาเตรียมตัวให้พร้อม ขอย้ำ เราจะถึงที่หมายในอีก5นาที คุณไรเดอร์กับคุณแพรวกรุณาเตรียมตัวให้พร้อม" เสียงเล็กๆนิ่มๆสำเนียงเหมือนหุ่นยนต์ แพรวรู้สึกคุ้นทันทีที่ได้ยิน.."ใช่ เจ้าเบอร์6มันเป็นกัปตันเองแหละ ชั้นยังงงเลยว่ามันขับเครื่องบินได้ไง ทั้งๆที่ไม่เคยขับแท้ๆ"ไรเดอร์ลากกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากด้านหลัง "ไปเถอะถึงปราสาทแล้ว"..ปราสาททรงญี่ปุ่นขนาดตึก7ชั้น ตั้งอยู่บนภูเขาท่ามกลางป่าลึก ราวกับว่ามันเป็นสถานที่แห่งความลับ ด้านหน้ามีทหารเฝ้าประตูอยู่2นาย ความใหญ่โตและสวยงามของมัน ทำให้แพรวถึงกับอึ้งในสิ่งที่เห็น แต่ไรเดอร์กลับนิ่ง ท่าทางเหมือนไม่ใช่ไรเดอร์ที่ร่าเริงกวนประสาทเหมือนเก่า "ถึงแล้วสินะครับคุณแพรว ใหญ่โตไม่เบาเลยนะครับ คุณไรเดอร์ทำงานที่นี่เหรอครับ"คิสถามพร้อมกับมองทั้งคู่สลับกัน "ไปเถอะ"ไรเดอร์ตอบด้วยเสียงเย็นๆ..."กี้!!" ทหารเฝ้าประตูส่งเสียงพร้อมกับชูมือขวาขึ้น ก่อนจะเปิดประตูให้ทั้ง3คน ไรเดอร์หรี่ตามองทหารทั้ง2เขาส่งกระเป๋าสัมภาระให้ทั้งคู่แล้วพยักหน้า ก่อนจะเข้าไปยังปราสาท ระหว่างทางมีเด็กผู้หญิงผมยาวหน้าม้าสีดำใส่ชุดกาว ยืนส่งยิ้มให้ทั้งสามในมือของเธอถือเสื้อหนังสีดำลายบาร์โค้ด "นิวไทป์รึเปล่า เด็กคนนั้น ใช่มั้ยคิส เธอคิดเหมือนกันรึเปล่า?" เพราะนัยตาสีเหลืองอ่อนของเธอทำให้แพรวแปลกใจจนต้องกระซิบคิส เพื่อคลายสงสัย แต่คิสก็ส่ายหน้า "สวัสดี ออสกัส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"ไรเดอร์พูดกับเด็กตาสีเหลือง "ค่ะท่านหัวหน้า ข้ารอวันที่ท่านหัวหน้าจะกลับมาสานต่อแผนการของเราอีกครั้ง ใช่มั้ยคะท่านหัวหน้า" ออสกัสยิ้มด้วยสีหน้าดุร้าย และส่งเสื้อหนังให้ไรเดอร์สวม "ยัง..ไอ้แผนการโบราณแบบนั้นทิ้งไปเลย ชั้นมีแผนที่มันสนุกกว่านั้นอยู่ หึๆ"ไรเดอร์ยกเสื้อขึ้นสวม "เอ่อ นี่แพรวและเจ้าเบอร์....เอ่อคิส แพรวและคิส สหายของชั้น แพรวคิสนี่ออสกัส ด้อกเตอร์ออสกัส หมอประจำปราสาท" ไรเดอร์แนะนำตัวทั้ง3คนให้รู้จักกัน แพรวหน้ามุ่ยเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่าไม่เข้าใจในสิ่งที่dr.ออสกัสกับไรเดอร์คุยกัน "ท่านสหายของหัวหน้า เชิญตามทหารของเราเข้าไปห้องพักด้านในปราสาทเลยค่ะ เชิญค่ะ"dr.ออสกัส ผายมือไปทางปราสาทพร้อมทหาร2นาย รออยู่ แพรวมองหน้าไรเดอร์เหมือนจะถามอะไรซักอย่าง ไรเดอร์พยักหน้า ก่อนที่แพรวกับคิสจะตามทหารเข้าไปในปราสาท ทิ้งไรเดอร์กับdr.ออสกัสใว้ด้านนอก.."คิส เธอว่าเค้าคุยกันแปลกๆป่ะ" "ไม่รู้สิครับคุณแพรว แต่ผมสังเกตุได้นะครับว่า ที่นี่ดูไม่เหมือนบ้าน มันเหมือนที่ทำงานมากกว่า เพราะdr.ออสกัสเรียกคุณไรเดอร์ ว่าท่านหัวหน้า อีกทั้งยังมีทหารอีก คิดได้2แง่คือ คุณไรเดอร์คือเจ้าชาย หรือคุณไรเดอร์ทำงานที่นี่ครับ" แพรวเบะปากหลังจากได้ยินสำเนียงพูดเหมือนระบบคอลลเซนเตอร์ของคิส ทั้งคู่เดินตามทหารไปยังชั้น3ก่อนจะหยุด "กี้!! ท่านสหายของท่านหัวหน้า ถึงแล้วครับ ห้องทางขวาประตูสีฟ้าของคุณผู้ชาย ส่วยประตูสีเหลืองของคุณผู้หญิง กี้!!" หลังจากทหารกลับไป แพรวเบะปาก คิ้วขมวด แล้วยกมือขึ้นล้อท่าทางของทหาร ก่อนจะพูดตาม "กี้!!"