ลุ้นรักกับไอดอล

     ตกดึกนิคเดินมาที่หน้ระเบียงห้องพร้อมกับโทรหา พริม แฟนสาวของเขาที่เพิ่งคบหากันได้ไม่นาน ความรักของทั้งคู่เป็นไปได้ด้วยดี นิคกับพริม กลายเป็นคู่รักวัยรุ่นอีกคู่ ที่วงการให้ความสนใจรวมทั้งเหล่าบรรดาแฟนคลับมากมาย ที่มักจะชอบแท็กรูปคู่ของทั้งสองมาทางไอจีเสมอ
"ฮัลโหลครับพริม ทำไรอยู่เอ่ย"นิคพูดด้วยน้ำเสียงฟังแล้วอบอุ่น
"อ้าวนิค โทรมาทำไมเนี่ยพริมบอกแล้วไงว่าให้ส่งไลน์มาคุย โทรมาแบบนี้เปลืองตังแย่"
"แหม ก็คนมันคิดถึงหนิ ผมต้องมาพักที่นครนายกตั้งสัปดาห์นึงเลยนะ จะให้คุยผ่านข้อความกับพริมเหมือนตอนอยู่กรุงเทพได้ไงเล่า ผมก็ต้องโทรมาแบบนี้แหละ ดีจะตาย"นิคพูด
"ดียังไงคะ ?"
"ก็ดีตรงที่ผมได้ยินเสียงแฟนผมไง"นิคพูดจบพริมก็หน้าแดงก่ำด้วยความเขิน"แฟนผมเนี่ยนะ เสียงน่ารักเหมือนนางฟ้าเลย ได้ยินเสียงพริมทุกคืน ผมต้องในดีทุกคืนแน่ ๆ เลย"
"นิคนี่ก็พูดแบบนี้พริมเขินนะคะ แล้วนี่อยู่ที่นั่นเป็นไงบ้างคะ"
"ก็ดีครับ บรรยากาศรีสอร์ทที่นี่ดี ติดกับภูเขาด้วย แถมคืนนี้ฟ้าเปิดเห็นดาวเต็มฟ้าเลย"นิคพูดไปก็เงยหน้ามองท้องฟ้าไป
"แหม น่าอิจฉาจังเลย อยู่ที่นั่นคงมีความสุขมาก ๆ เลยนะคะ นาน ๆ ทีจะได้ห่างตากเมืองกรุงไปเปอดหูเปิดตาที่อื่นบ้างแบบนี้"พริมพูด
"แต่มันติดตรงที่...ผมไม่มีความสุขเลยน่ะสิครับ"
"ทำไมละคะ"
"ก็...จะให้ผมมีความสุขได้ไง ถ้าไม่มีพริมอยู่ข้าง ๆ ผมอ่ะ"
ประโยคนั้นทำให้พริมยิ้มออก เธอรู้สึกชื่นใจที่ได้รู้ว่าแฟนหนุ่มรักเธอมากแค่ไหน
"นี่มันก็ดึกแล้ว พริมว่าเราแยกย้ายไปนอนก่อนดีกว่านะ"
"ก็ได้ครับ แต่พริมจำไว้นะ ถ้าพริมคิดถึงผมเมื่อไร ให้มองบนท้องฟ้านะครับ.."
"ทำไมละคะนิค"
"เพราะผมก็มองบนท้องฟ้าเหมือนกันไง แปลว่าผมอยู่กับพริมตลอดเวลา ไม่ห่างหายไปไหนไงครับ ฝันดีนะครับ นางฟ้าของผม"
"ฝันดีนะคะ"
พริมวางสายนิคไป เธอเดินมาที่ระเบียงพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองบนท้องฟ้า ซึ่งในเวลานั้นนิคเองก็กำลังเงยหน้าขึ้นมามองบนท้องฟ้า ที่เต็มไปด้วยแสงดาวยามค่ำคืนเช่นกัน ต่างคนต่างคิดถึงซึ่งกันและกัน แม้ว่าทั้งคู่จะอยู่ห่างกันเพียงใดก็ตาม แต่ความรักจะนำพาความคิดถึงของทั้งคู่ได้อยู่ใกล้กันตลอดเวลา...
 
"นี่ต้นสน !! วันนี้เราทำตัวแย่มากเลยนะ ที่ไปทำกิริยาแบบนั้นกับลูกชายเพื่อนแม่เนี่ย"ลินดาลุกขึ้นเดินวนอยู่หน้าทีวี พร้อมกับกอดถือไม้เรียวด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"โธ่ แม่จ๋า แม่ก็เห็นอ่ะ ว่าไอ้เน็ตไอดอลนั่นมันก็มาว่าต้นเหมือนกัน ใครจะไปยอมได้ล่ะแม่"ต้นสนพูด พร้อมยืนกอดอกอยู่หน้าประตู
"แต่มันก็ไม่สมควร รู้มั้ยว่าแม่อายเขาแค่ไหนเนี่ยลูก เดี๋ยวคนเขาก็เอาไปนินทาได้หรอก ว่าลูกเจ้าของรีสอร์ทที่นี่อันธพาล ทำร้ายลูกค้า"
"แล้วแม่จะตีต้นด้วยเรื่องแค่นี้น่ะหรอ..."ต้นสนเดินเข้ามาสวมกอดลินดา พร้อมกับทำเสียงออดอ้อน
"เฮ้อ...แม่ก็ถือขู่ไปงั้นแหละ แกน่ะโตแล้วใครจะไปกล้าตีล่ะ"ลินดาลูบหัวต้นสน"แต่คราวหน้าไม่ทำอีกนะลูก ยังไงเราก็เป็นเจ้าบ้าน ต้องดูแลต้อนรับเขาดี ๆ ไม่ว่าเขาจะมาดีหรือมาร้ายกับเรา"
"แม่ไม่รู้หรอกว่าไอ้หมอนั่นร้ายกาจแค่ไหน... แต่...เพื่อแม่ ต้นจะพยายามทำตัวดี ๆ เป็นเด็กเรียบร้อย น่ารัก ไม่ขี้โวยวายนะครับ สัญญา"ต้นสนกอดลินดา พร้อมกับชูนิ้วก้อยขึ้นมา
"ให้มันจริงเถอะ เจ้าตัวแสบ"ลินดาหยิกแก้มลูกชายของเธออย่างเอ็นดู
"นี่คุณสองแม่ลูก จะบังทีวีอีกนานมั้ย ฉันจะดูละคร!!"คุณย่าตะโกนขึ้นมา ลินดากับต้นสนสะดุ้ง พร้อมกับขยับตัวให้ห่างจากทีวีและกอดกันต่อ คุณย่าแอบมองและยิ้มให้กับสองแม่ลูก
 
เช้าวันต่อมา บรรยากาศยามเช้าของรีสอร์ทหนาวเหน็บ มีหมอกปกคุม ด้วยความที่รีสอร์ทแห่งติดกับภูเขา จะมีบรรยากาศที่ดีและสภาพอากาศที่สดชื่น ลูกค้าจำนวนนึงมานั่งทานอาหาร ในร้านที่ทางรีสอร์ทจัดตั้งเอาไว้สำหรับลูกค้า ที่ไม่สะดวกจะไปรับประทานอาหารข้างนอก ต้นสนเดินมาที่ร้านอาหารพร้อมกับเดินมาที่เคาท์เตอร์ของร้าน
"ว่าไงพี่แจ่ม แหม ขยันแต่เช้าเลยนะ"ต้นสนพูดพร้อมกับไปยืนข้าง ๆ พนักงานสาว
"แหม คุณต้นคะก็ต้องขยันสิคะ เผื่อจะได้เงินเพิ่มขึ้นบ้าง ว่าแต่คุณต้นจะรับอะไรดีคะ เดี๋ยวแจ่มไปเตรียมให้"
"ไม่ต้องหรอกครับ พี่แจ่มดูลูกค้าเถอะ เดี๋ยวต้นจะไปเดินเล่นสักหน่อยน่ะ แค่แววะมาเอาหยิบน้ำเฉย ๆ"พูดจบต้นสนก็เปิดตู้น้ำ พร้อมกับหยิบน้ำเปล่าหนึ่งขวด ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกจากร้านไป
บรรยากาศยามเช้าของรีสอร์ท เย็นสบาย เป็นบรรยากาศที่ต้นสนชอบมาก ๆ โดยเฉพาะสายลมอ่อน ๆ ที่พัดมากระทบกับตัวของเขา กับหมอกบาง ๆ ที่ลงมาบดบังภูเขาเล็กน้อย ในขณะที่เด็กหนุ่มกำลังซึมซับกับบรรยากาศธรรมชาติอยู่นั้น เขาก็เจอกับนิค ที่นั่งเล่นอยู่แถวชิงช้าที่ทางรีสอร์ทวางไว้ในสวนของรีสอร์ท ต้นสนจึงเดินเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล
"มานั่งทำไรตรงนี้คนเดียวล่ะ ห๊ะ คุณเน็ตไอดอล"ต้นสนเดินเข้ามาหานิคที่กำลังนั่งเล่นบนชิงช้า
"ก็แค่มาสูดบรรยากาศยามเช้าเฉย ๆ น่ะ ทำไม !! หรือว่าที่นี่มีกฎว่าห้ามลูกค้าหน้าตาดีมานั่งเล่นในสวนยามเช้า"
"เอ้อ ก็มันใช่นะที่นายอ่ะหน้าตาดี แต่มันตรงข้ามกับนิสัยของนายแค่นั้นเอง"ต้นสนพูด ทำให้นิคเลิกคิ้วสูง จ้องมองเขาด้วยความสงสัย
"หมายความว่าไง ห๊ะ"นิคถาม
"ต้องให้แปลอีกหรอ ว่าหมายถึงอะไร..."ต้นสนยื่นหน้าไปหานิค"นานอ่ะมันหื่น ลามก ทะลึ่ง บ้ากาม แถมยังกวนอีก คนอย่างนายนี่มัน...ไม่น่าเป็นเน็ตไอดอลได้เลยจริง"
"หึ พูดงี้เดะโดน จุ้บ !!"นิคยื่นหน้าเข้าไปหาต้นสนบ้าง แต่อีกฝ่ายรีบเอาหน้าหนี
"ไอ้บ้า ที่สาธารณะแบบนี้ยังจะมาทะลึ่งอีก ทุเรศ !!"ต้นสนพูด
"พูดดีไปเห๊อะ"นิคลุกขึ้นมา พร้อมกับจับตัวต้นสนไว้ และยื่นหน้าเข้าไปใกล้ให้มากที่สุด "สักวันฉันจะจูบปากนายให้ระบม เอาให้ไม่กล้าว่าฉัน ปากดี ๆ แบบนี้เนี่ย...ถ้าได้ชิมรสจูบของฉันไปล่ะก็...ระวังจะติดใจนะ"
"อี๋.. ไอ้บ้าปล่อยนะเว้ย"ต้นสนพยายามดิ้น
"ไม่ปล่อย ทำไม ทีงี้นายกลัวหรอไง ห๊ะ"นิคทำหน้ากวนใส่
"จะปล่อยหรือไม่ปล่อย"ต้นสนถาม
"ไม่ปล่อย"นิครีบตอบทันที
"ได้ ไม่ปล่อยใช่มั้ย..."ต้นสนยิ้มให้นิคก่อนที่จะเตะผ่าหมากนิค กลางหว่างขา จนนิคต้องนอมปล่อบมือต้นสน พร้อมกับกุมเป้า นอนกลิ้งตัวไปมา อยู่บนพื้นด้วยความจุก
"โอ๊ยยย ไอ้บ้า นี่มันของหวงฉันน่ะ โอ๊ยยย"นิคพูดไปก็นอนกลิ้งไป ในขณะที่ต้นสนยืนกอดอกมองนิค
"ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ คนหื่น ๆ แบบนายมันก็ต้องโดนแบบนี้แหละ ฉันไปล่ะ"ต้นสนรีบเดินหนีนิค ปล่อยให้นิคนอนจุกอยู่บนพื้น
"ฝากไว้ก่อนเหอะ ฉันเอาคืนแน่ โอ๊ย...แตกล่ะมั้งเนี่ย"นิคพูดส่งท้าย
อีกด้านนึงในกรุงเทพ มีข่าวบันเทิงมากมาย รวมถึงในเน็ตกำลังพูดถึงนิค เน็ตไอดอลที่กำลังมาแรงในตอนนี้ แต่กลับมีเพียง อาร์ท เท่านั้นที่ไม่ชอบข่าวเหล่านี้ อาร์ทนั่งดูรายการข่างบันเทิงในทีวีที่กำลังพูดถึงนิค แต่เจ้าตัวทนฟังต่อไม่ได้ จนต้องรีบเปลี่ยนช่องหนี
"โธ่เว้ย !! ทำไมว่ะ ทำไมมันต้องดีกว่ากูทุกอย่าง ทำไม"อาร์ทโมโหขว้างปารีโมท จนไปโดนคนใช้ในบ้าน จังหวะนั้นแม่ของเขาลงมาพอดี
"นี่มันเกิดไรขึ้นกันล่ะลูก ทำไมโวยวายแต่เช้าเลยล่ะ"ไอรินแม่ของอาร์ทรีบเข้ามากอดลูกชาย
"ก็ไอ้นิคน่ะสิแม่ มันดีกว่าผมทุกอย่าง งานก็เยอะกว่า แฟนคลับก็มีมากกว่า ทำไมล่ะแม่ทั้ง ๆ ที่ผมกับมันก็เจ้าวงการมาพร้อมกัน แล้วทำไม.. ทำไมมันดังกว่าผม"อาร์ทโวยวาย
"ใจเย็นน่ะลูก ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาหน่อย"ไอรินพูด พยายามปลอบใจลูกชายตัวเอง ให้ใจเย็นลง
"คอยดู สักวันผมจะทำให้มันหมดอนาคตในวงการ"อาร์ทพูด
สักวันเขาเนี่ยแหละ ที่จะทำให้นิคล้มจนลุกไม่ขึ้น ดาวรุ่งมันก็ต้องเป็นดาวร่วงสักวัน!!
 
"ห๊ะ อะไรนะ !! นิคคนนั้นมาอยู่ที่รีสอร์ทแกจริง ๆ หรอ"หนูดีแทบจะลุกขึ้นเต้นเมื่อได้ยินเรื่องที่ต้นสนบอก ผ่านทางโทรศัพท์ หนูดีรีบแต่งตัวออกจากบ้าน มุ่งตรงไปยังรีสอร์ทของต้นสนทันที
"ฮ่าๆๆๆ ฮ่าาาา ฮ่าๆๆๆ"ต้นสนหัวเราะลั่นรีสอร์ท
"นี่คุณต้นเป็นไรครับ หัวเราะมีความสุขเชียว"นายเจ๋งพนักงานชายถาม
"ก็ต้นมีความสุขไงพี่ ที่จะได้ให้นายเน็ตไอดอลคนนั้นททำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดไง"
"หมายความว่าไงครับคุณหนู"นายเจ๋งยิ่งสงสัยหนักกว่าเดิม
"เอาเป็นว่ารอดูก็แล้วกัน รับรองสนุกแน่.. ฮ่ะ ฮ่าๆๆๆ"ต้นสนหัวเราะชอบใจ
ในเวลานั้นเองหนูดีก็รีบวิ่งเข้ามาในรีสอร์ท พร้อมกับถือโทรศัพท์ในมือ
"ไหน ๆ เขาอยู่ไหนแก พี่นิคอยู่ไหน"หนูดีเข้ามาเขย่าตัวต้นสน
"เฮ้ยยยย ไอ้หนูดีพอก่อนๆๆ"ต้นสนพยายามปัดมือหนูดีออก"นี่คนนะ ไม่ใช่เซียมซี นู่น พี่นิคของแกนั่งกินข้าวอยู่ในร้านนู่น"ต้นสนชี้ให้หนูดีดู หนูดีแทบบ้าคลั่งเธอรีบวิ่งไปหานิคทันที
"อย่าบอกนะครับว่านี่คือ...."นายเจ๋งพูด ต้นสนพยัคหน้า
"ใช่แล้ว รับรองว่าสนุกแน่ ๆ"ต้นสนบอก
หนูดีวิ่งมาหานิค พร้อมกับกระโดดเข้าหานิคแบบไม่ลังเล
"พี่นิค พี่นิคจริง ๆ ด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจจังเลน ได้เจอตัวจริง ตัวเป็น ๆ สด ๆ ยังมีชีวิตอยู่เลย ดีใจจังเลย กรี๊ดดดดดดดดด"หนูดีกระโดดดีใจต่อหน้านิคและครอบครัว ทำให้นิคอึ้งไปพักใหญ่
"เอ่อ...เธอคือ..."นิคยังไม่ทันถามหนูดีก็รีบพูดแทรก
"หนูดีค่ะ ชื่อหนูดี อยู่แถวนี้แหละค่ะ เป็นแฟนคลับพี่นิคมานาน หนูดีปลื้มมากเลยคะ ติดตามทุกผลงานเลย ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ"หนูดีพูดจบก็รีบเข้ามาถ่ายรูปคู่นิค โดยที่นิคยังไม่ทันตอบตกลง หนูดีเล่นกดชัตเตอร์รัวไม่ยั้ง
ในขณะเวลาเดียวกัน ต้นสนแอบยืนดูหัวเราะชอบใจอยู่ห่าง ๆ กับนายเจ๋ง
"เป็นไงล่ะ เจอยัยหนูดีเข้าไปถึงกับไปไม่เป็นเลยล่ะสิ้ สะใจเป็นบ้า"ต้นสนหัวเราะชอบใจ เขาสะใจกับแผนการของเขา
"แหม คุณหนูนิร้ายจริง ๆ นะครับ ว่าแต่...ทำไมคุณหนูต้องไปแกล้งเขาด้วยล่ะครับ"นายเจ๋งถาม
"ก็ไอ้บ้านั่นน่ะมาลวนลามต้น ก็ต้องเอาคืนแบบนี้แหละ สะใจดี"ต้นสนพูดไปก็ดูสถานการณ์ไป
"หรอ.."
"ก็เอออ่ะดิ"ต้นสนได้ยินเสียงนั่น เขาก็แอบเอะใจ "เอ๊ะ ทำไมเสียงพี่เจ๋งแปลก ๆ ว่ะเนี่ย"
"ก็หันมาสิ..."
ต้นสนกับนายเจ๋งหันไปหาต้นเสียงพร้อมกัน
"เฮ้ย !!"
ธีร์ดึงหูต้นสนออกมานอกร้าน พร้อมกับให้นายเจ๋งที่ลากหนูดีออกมานอกร้านเช่นกัน ต้นสนพยายามปัดมือธีร์ออก
"โอ๊ย ไอ้เชี่ยธีร์ ทำบ้าไรว่ะมันเจ็บนะเว้ย"ต้นสนพูดพร้อมกับจับหูตัวเอง
"แล้วใครใช้ให้แกไปแกล้งคนอื่นเขาล่ะ นี่เขาเป็นลูกค้าคนสำคัญของแม่แกนะเว้ยไอ้ต้น"ธีร์พูด
"ก็รู้... ว่าแต่แกรู้ได้ไงเนี่ยว่าฉัน..."ธีร์ปิดปากต้นสนไว้
"น้าลินเล่าให้ฟังหมดแล้ว แล้วต่อไปนี้แกก็ห้ามไปก่อกวนเขา เขามาพักผ่อนนะเว้ย ไม่ได้มาออกรบกับไอ้ห้าวแบบแกเนี่ย"ธีร์ตบเหม่งต้นสน
"นี่ !! ไม่ต้องเลยฉันโตล่ะไม่ใช่เด็ก ๆ อย่างแกน่ะหรอจะห้ามไรฉันได้ ห๊ะๆๆๆ"ต้นสนพูด
"นั่นสิ อีกอย่างนะหนูดีก็แค่มาขอถ่ายรูปเอง ไม่ได้ก่อกวนไรเลยนะ ปล่อยๆๆ"หนูดีพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของนายเจ๋ง
"ไม่รู้ล่ะ ห้ามพวกแกสองคนไปแกล้งไรเขาอีก เข้าใจมั้ย ไปเลยหนูดีกลับบ้าน"ธีร์พูด
"ไม่กลับ หนูดีไม่กลับ หนูดีจะอยู่ที่นี่ดูแลพี่นิค"
"ไม่ต้องเลย พี่เจ๋งครับ ไปส่งหนูดีที่บ้านด้วยนะครับ"ธีร์พูดจบ นายเจ๋งก็ตอบรับและพาหนูดีเดินออกไป
นิคกับอรวีและสมภพเดินออกมาพอดี พร้อมกับเสียงปรบมือของนิคและเสียงหัวเราะ
"แหมๆๆ คิดแผนการได้ดีจริง ๆ นะครับคุณลูกเจ้าของรีสอร์ท จะบอกอะไรไว้ให้นะ ต่อให้นายยกแฟนคลับของฉันมาเป็นพัน ๆ คนยังไงฉันก็รับไว้ คิดจะป่วนฉันล่ะก็นายคิดผิดล่ะ"นิคพูดไป ก็ทำหน้ากวนใส่
"หืม ปากดีชะมัด คอยดูเหอะ ฉันจะแกล้งนาย ให้นายทนอยู่ที่นี่ไม่ได้เลย"ต้นสนพูดพร้อมชี้หน้านิค
"แล้วจะคอยดู"นิคทำหน้ากวนใส่
"ไอ้ต้นมานี่เลยมา"ธีร์ลากต้นสนออกไป
ธีร์ลากต้นสนมาที่สวนของรีสอร์ท ต้นสนพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของธีร์ ก่อนที่ธีร์จะปล่อยต้นสน
"นี่ฉันขอได้มะ ห๊ะ เขาเพิ่งมาอยู่ไม่กี่วัน เดี๋ยวเขาก็ไป แกจะไปหาเรื่องแกล้งเขาทำไมว่ะ"ธีร์ถาม
"แกไม่รู้ไร เงียบไปเลยดีกว่า ไอ้บ้านั่นน่ะมันลวนลามฉันเลยนะเว้ย"ต้นสนบอก
"ก็เลยเอายัยหนูดีมาป่วนงั้นสิ หนิ! ถึงสิ่งแกทำมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่อย่างน้อยก็ต้องคิดถึงหน้าตาของรีสอร์ทบ้างสิ แล้วนี่ลูกค้ารายสำคัญเลยนะเว้ย"ธีร์บอก
"ไม่รู้แหละ ยังไงฉันกับไอ้บ้านั่นไม่มีทางจบกันง่าย ๆ แน่ คอยดูเหอะ"ต้นสนกอดอก สายตามุ่งมั่น
"เฮ้อ...ลูกเจ้าของรีสอร์ทที่นี่เฮี้ยนจริง ๆ"ธีร์พูด
"ไอ้ธีร์ เห้ยยย นี่เราซี้กันจริงป่ะว่ะเนี่ย"ต้นสนถาม
"ก็ซี้ไง ถึงได้มาห้ามเนี่ย ไม่รู้แหละฉันตามคุมแกทุกฝีก้าวเลย คอยดูล่ะกัน"ธีร์พูด
"หึ คิดจะห้ามคนอย่างฉันหรอ ลำบากหน่อยนะ"ต้นสนพูดจบก็จ้องตาธีร์
สายตาของทั้งคู่ต่างเข้าไม่ได้สุด ๆ สายตาของต้นสนมุ่งมั่นที่จะแกล้งนิคต่อไป ส่วนสายตาของธีร์เองก็บอกชัดเจนว่าเขาจะต้องขัดขวางทุกแผนการของต้นให้ได้ เพราะธีร์สนิทกับต้นสนมาก จึงรู้ดีว่าต้นสนเจ้าเล่ห์มากขนาดไหน