ลุ้นรักกับไอดอล

     ภายในห้องพักคนไข้ เด็กหนุ่มค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ พร้อมกับใช้สายตามองไปรอบๆ ห้องก่อนที่จะพบต้นสนนอนอยู่ข้างๆ เตียง หลังจากที่ตัวเขาหลับไปนานพอสมควร สิ่งอนกที่จำได้ลางๆ คือ เขากำลังไปโกดังเพื่อช่วยต้นสน หลังจากที่ทั้งหนีทั้งต่อสู้กันมานาน รู้ตัวอีกทีเขาก็มานอนที่นี่แล้ว...

นิคค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งเขาก็รู้สึกเจ็บที่แผลขึ้นมาทันที

"โอ๊ะ..โอ๊ย!!"

ต้นสนได้ยินเสียงนิค ก็ตื่นขึ้นพร้อมกับมองมาที่นิค

"ตื่นแล้วหรอ... นายค่อยๆ สิ แผลนายยังไม่หายดีนะ"ต้นสนค่อยๆ พยุงนิคให้ลุกขึ้นนั่งบนเตียงคนไข้

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น.... ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่อ่ะ..."นิคพูด

"นายโดนยิง...ตอนที่นายไปช่วยฉัน"ต้นสนก้มหน้าลง ตลอดเวลาที่เขานอนเฝ้านิค เขาคิดมาตลอดว่าถ้านิคไม่รู้จักกับเขาตั้งแต่แรก นิคอาจจะไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

"ต้นสน...เป็นไรหรือเปล่า"

"ไม่มีไรหรอก นายล่ะหิวยัง พยาบาลเขาเพิ่งเอาอาหารเช้ามาให้ไม่นานนี้เอง"ต้นสนลุกขึ้นไปเลื่อนโต๊ะวางอาหารผู้ป่วยมาให้นิค เมนูสำหรับเช้านี้คือข้าวต้มหมู กับขนมปัง "รีบกินเถอะ เนี่ยยัยหนูดีลงทุนไปซื้อผลไม้และจัดกระเช้ามาให้นายเองเลยนะ"

"แล้ว.. นายไม่กินอะไรหน่อยหรอ"

"ไม่อ่ะ ว่าจะไปโทรบอกพ่อแม่นายก่อนว่านายฟื้นแล้ว"ต้นสนพูดจบก็ลุดขึ้นจากที่นั่ง แต่นิคคว้ามือไว้

"เดี๋ยวสิ"

ต้นสนให้หันมามองนิค

"อย่าเพิ่งบอกใครเลย"

"ทำไมล่ะ ทุกคนเป็นห่วงนายมากนะ ถ้าทุกคนรู้ว่านายฟื้นทุกคนต้องดีใจแน่ๆ"

"ถ้านายโทรบอก ทุกคนก็ต้องมาเยี่ยมฉันน่ะสิ..."นิคใช้สองมือกุมมือต้นสนไว้แน่น"ขออยู่กับนายแค่สองคนแบบนี้สักพักนะ"

ถึงต้นสนจะอยากปฏิเสธ แต่สายตานิดูอ้อนวอนเกินกว่าจะกล้าปฏิเสธได้ ต้นสนจึงนั่งลงที่เก้าตัวเดิม ที่อยู่ข้างๆ เตียงผู้ป่วย

"งั้นให้ฉันป้อนมั้ย"ต้นสนถาม เขารีบหยิบช้อนขึ้นมาทันที

"ทำไมวันนี้ดูแปลกๆ อ่ะ"นิคถาม

ต้นสนนิ่งไปพักนึง ก่อนที่เขาจะพูดกับนิคว่า "ที่นายต้องมาตกในสภาพนี้ ก็เพราะฉันนะ ให้ฉันดูแลนายดีๆ เพื่อเป็นการตอบแทนเถอะ...อย่างน้อยเวลาแฟนคลับนายมาด่า ฉันจะได้มีข้ออ้างกับพวกเขาได้ไง ว่าฉันน่ะดูแลนายตั้งคืนนึง.."

"นิค..."

นิคมองต้นสน ที่นัยต์ของเด็กหนุ่มตรงหน้าเขากำลังมีน้ำตาใสๆ คลอเบ้าอยู่

"ถ้านายหายป่วย...อย่ากลับมาหาฉันอีกนะ"

ประโยคที่เขาได้ยิน..เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ทำไม..ทำไมถึงพูดออกมาแบบนี้

"ถึงเราจะรักกัน แต่ความรักของเราไม่มีใครยอมรับได้หรอก ถ้านายไม่อยากเสียชื่อเสียง อยากกลับไปเป็นนิคคนเดิม...ก็อย่ากลับมาหาฉันอีก เข้าใจมั้ย ฉันอึดอัด ที่ผ่านมาทั้งโดนเพื่อนายดูถูก โดนแฟนคลับนายด่า โดนแฟนคลับโรคจิตตามตลอดเวลา มันทำให้ฉันทำตัวลำบากและท้อมาก.. แถมยังทำให้นายเป็นข่าวเสียหายอีก และยังทำให้นายถูกยิง.."ต้นสนพูดทั้งน้ำตา ก่อนที่จะพูดประโยคสุดท้าย "เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ"

นิคมองที่ต้นสน เขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ไม่อยากเชื่อจริงๆ

"ได้... ถ้านายต้องการ ฉันจะไปและไม่กลับมา"นิคพูดทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่อยากจะพูดมันสักเท่าไร แต่ถ้าต้นสนต้องการให้เขา เขาก็ยินดีที่จะไป ถ้ามันทำให้คนที่เขารักสบายใจ..

"แต่นายรู้มั้ย ฉันยังจำวันแรกที่เราเจอกันได้ดี.. เราผ่านอะไรด้วยกันมามาก ฉันรู้ว่านายท้อ รู้ว่านายต้องลำบากและเหนื่อยมากขนาดไหน.. นายรู้มั้ยตลอดเวลาผ่านมา ฉันรักแค่นายคนเดียว"นิคพูด

"ขอบคุณนะ...ขอบคุณที่รักผมนะครับ นิค เน็ตไอดอล"ต้นสนพูดดทั้งน้ำตา ก่อนที่เขาจะเดินออหจากห้องผู้ป่วยไป ทิ้งให้นิคนอนน้ำตาไหลอยู่บนเตียง ความรู้สึกของนิคมันเหมือนอกหัก ใจสลาย เหมือนกับหัวใจของเขาตอนนี้กำลังบอกเขาว่า 'ไม่อาจรักใครได้อีกต่อไป'

การที่ฉันเลือกเดินออกมาจากชีวิตนาย มันคือทางออกที่ถูกที่สุดแล้ว...แม้ว่าฉันจะต้องเจ็บ ต้นสนพูดกับตัวเอง เขาคิดถูกแล้ว เพื่อให้นิคมีชีวิตที่ดี มันคือทางออกที่ถูกต้องที่สุดแล้ว...

หลังจากที่นิคออกจากโรงบาล อรวีก็พานิคกลับกรุงเทพไป ก่อนหน้านั้นตอนที่นิครักษาตัวอยู่มนโรงบาลสมถพได้พา พริม ขวัญ นานา เกรซ แน็ค และอาร์ทกลับกรุงเทพไปก่อนหน้านี้ ส่วนงานของนิคก็ต้องถูกยกเลิกไปตามระเบียบ อรวีจึงอยู่ที่รีสอร์ทคอยผลัดเวรดูแลนิคกับต้นสน และนอนพักที่ห้องของลินดา และตอนนี้นิคก็หายดีแล้ว เธอจึงต้องพานิคกลับบ้านไปที่กรุงเทพ...

ตั้งแต่วันนั้น ต้นสน ก็ไม่ได้เจอกับนิคอีกเลย..

ผ่านไป 1 เดือน ต้นสนยังคงใช้ชีวิตปกติ เป็นลูกเจ้าของรีสอร์ทตามเดิม อีกไม่นานเขาเองก็คงต้องเข้ามหาลัยเสียแล้ว ต้นสนปรึกษากับลินดามาตลอดว่าจะไปเรียนต่อมหาลัยในกรุงเทพกับธีร์ เพราะมหาลัยในจังหวัดค่อนข้างไกลและเดินทางลำบาก ต้นสนจึงตัดสินไปเรียนในกรุงเทพกับธีร์และจะเช่าหออยู่ด้วยกัน โดยมีลินดากับคุณย่าของเขาคอยโอนเงินให้ เพื่อเป็นค่ากิน ค่าอยู่ และค่าเช่าหอพัก

แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ต้นสนไม่ร่าเริง ไม่เฮฮาแบบแต่ก่อน เขาเอาแต่เฝ้ามองหน้ารีสอร์ท เพื่อหวังว่าสักวันนิคจะกลับมาพักที่รีสอร์ทแห่งนี้

แต่ยิ่งรอก็ยิ่งไม่มีหวัง ต้นสนรู้ดีว่าตอนนี้นิคใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับงานในวงการบันเทิง มีแฟนคลับคอยเทคแคร์ บางทีนิคอาจจะลืมเขาไปแล้วก็ได้... ต้นสนไม่รู้หรอกว่านิคจะลืมเขาไปแล้วจริงๆ มั้ย แต่ต้นสนก็ยังรอให้นิคกลับมา ถึงจะเคยบอกกับนิคว่าไม่อยากกลับมาอีก แต่เขาขอให้เจอกับอีกสักครั้ง ก็ยังดี..

ต้นสนนั่งอยู่ที่ชิงช้าในสวนของรีสอร์ท ที่กำลังเอนไปมาช้าๆ กับสายลมที่อบอุ่น ในหัวก็คิดถึงแจ่นิคตลอดเวลา ว่านิคจะกลับมาหาเขาอีกมั้ย...

"ป่านนี้ นายจะเป็นไงบ้าง...ฉันอยากเจอนายอีกครั้งนะ..."ต้นสนพูด

"ต้นสน!!"

เสียงที่คุ้นหูนั่น...ต้นสนรีบหันหาต้นเสียง

"นิค!!"

นนิคเดินเข้ามาหาต้นสนช้าๆ ก่อนที่จะยื่นมือของเขามาให้ต้นสน

ต้นสนจับมือนิคพร้อมกับลุกขึ้น และมองหน้านิค ในที่สุดนิคก็กลับมาหาเขาจริงๆ

"นายกลับมา...นายกลับมาหาฉันจริงๆ"

"ใช่สิ ก็ฉันคิดถึงนายนิ"

ทั้งสองกอดกัน โดยมีสายลมพัดผ่านราวกับแสดงความยินดี.....เพียงแต่งสิ่งที่ต้นสนเห็น มันแค่ความฝัน

"ไอ้ต้น ไอ้ต้น!! ตื่นดิ"ธีร์เขย่าตัวต้นสน เพือปลุกให้เพื่อนของเขาตื่น

ต้นสนค่อยๆ ลืมตาก่อนที่จะลุกพรวด

"นิค!! นิค ไอ้ธีร์นิคล่ะ นิคอยู่ไหน ห๊ะ"ต้นสนเขย่าตัวธีร์

"ไอ้ต้น เฮ้ยๆ ใจเย็นๆๆ"ธีร์พยายามรวบแขนต้นสน"มึงแค่ฝันไป... เขาไม่กลับมาหาเราหรอก มึงก็รู้นิ... ว่าเขาเป็นคนดัง จะมาสนใจเราทำไม"

"ก็จริง..."ต้นสนพูด 

แต่จู่ๆ เขาก็เห็นผู้ชายคนนึงเดินมาจากด้านหลังของธีร์ ผู้ชายคนนั้นใส่แว่นดำที่ต้นสนคุ้นเคย เหมือนเคยเห็นแว่นดำนี้มาก่อน แถมผู้ชายคนนี้ก็เหมือนกับ...เหมือนกับคนที่รอคอย

"นั่น...หรือว่า..."ต้นสนมองที่ผู้ชายคนนั้นไม่ละสายตา ก่อนที่เขาจะเข้ามาและถอดแว่นดำออก

"สวัสดีครับ ไม่ทราบที่นี่มีห้องพักให้ผมพักมั้ย"เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้

ต้นสนน้ำตาไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว บุคคลที่เขาเห็นคือนิคจริงๆ มันคือความจริง หรือฝันไป

"นิค..."

ธีร์รีบเดินหนีไปทางอื่น ทิ้งให้ทั้งสองอยู่กันตามลำพัง

"นาย...นายจริงๆ ใช่มั้ย ใช่นายจริงๆ หรอ"ต้นสนจับตัวนิค เขากลัวว่ามันอาจจะเป็นความฝันอีกครั้ง

นิคจับมือต้นสนมาวางที่ใบหน้าของเขา

"ดูดีๆ สิ..นี่นิคตัวจริงเสียงจริงเลยนะ..."นิคบอก

"อ๊ะ..ไอ้บ้า บอกแล้วไงว่าไม่ต้องกลับมา จะกลับมาทำไมว่ะ ห๊ะ"ถึงปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ต้นสนจริงๆ แล้วต้นสนเใจมากที่ได้เจอกับเขาอีก

"ไม่กลับมาได้ไง รู้นะว่าคิดถึง..อีกอย่างถึงนายจะไล่ฉันยังไง ฉันก็ไม่มีวันไปจากนายหรอก"นิคกุมมือต้นสน"เพราะผมจะมาฟังคำตอบ...จำได้มั้ย"

ต้นสนนึกย้อนกลับไปในวันที่นิคกับเขายืนชมพระอาทิตย์ตกดินอยู่บนสันเขื่อน นิคได้ขอเขาเป็นแฟน แต่ต้นสนยังไม่ให้คำตอบ จนกว่าเขาจะพร้อมให้คำตอบ และวันนี้เขาก็พร้อมที่ตอบคำถามนั่น

"งั้นจะถามอีกครั้งนะ...เป็นแฟนกันมั้ย"นิคถาม

"แน่ใจแล้วหรอ..."ต้นสนพูด

"ตอนนี้นิคที่เป็นเน็ตไอดอลน่ะ เขาจากนายไปแล้ว เขาไม่กลับมาหานายอีกแล้ว"นิคโอบเอวต้นสนพร้อมกับมองตา"แต่นิคที่กำลังอยู่กับนายตอนนี้.... คือนิคที่รักนาย คือนิคที่อยากต้นสนอยู่ข้างกายไม่ห่างไปไหน... นิคคนนี้ออกจากวงการ มาเป็นคนธรรมดา เพื่อจะอยู่กับนาย และใช้คำว่ารักกับนาย และเรียกคนที่เขารักว่า แฟน แบบเต็มปากเต็มคำ ไม่ต้องแคร์อีก"นิคพูด

"นายยอมออกจากวงการเพราะฉันหรอ..."ต้นสนพูด

"ใช่... นิค เน็ตไอดอลน่ะ เขากลับไปทางเขา ให้ความสุขแฟนคลับจนหมดสิเนแล้ว เหลือแต่นิคที่รัหนายสุดหัวใจ ถ้าเขาอยากจะเรียกนายว่าแฟน นายจะยินดีมั้ย"นิคถาม

"ตกลง...เราเป็นแฟนกันนะนิค"ต้นสนพูดจบก็สวมกอดนิคทันที

ใช่ ที่ผ่านมานิคเองก็ไม่เคยลืมต้นสนเลย นิคตัดสินใจที่จะออกจากวงการ ก่อนที่เขาจะกลับมาหาต้นสนเขาไดเอัดคลิปบอกลาแฟนคลับไป และเขาได้บอกกับแฟนคลับของเขาว่าเขารักต้นสนมากเพียงไหนและเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาไม่อยากให้ตนที่เขารักต้องลำบากใจ เขาจึงต้องออกมา

อีกอย่างการเป็นคนดังเรามีคนรู้จักมากก็จริง ทำให้คนรอบข้างมีความสุขมากก็จริง แต่เขามีความสุขจริงหรือ!! เขาต้องขาดอิสระของชีวิต ทำอะไรก็เป็นข่าว ต้องในสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัด เพื่อแฟนคลับ บางทีการเป็นคนดังในวงการของนิคอาจจะไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง

ต้นสนต่างหากที่เป็นความสุขที่แท้จริงของเขา การที่เขาออกมานอกจากจจะได้อิสระกลับคืนมาแล้ว ยังได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นได้เต็มที่อีกด้วย และยังได้คนที่เขารักมาอยู่กับเขาอีกต่างหาก

"เห็นมั้ยล่ะ การที่ให้เขาสองคนอยู่ด้วยกัน ทำให้เขาเข้าใจกันมากขึ้น"อรวีพูด

"ใช่ แถมยังเป็นแฟนกันแล้วด้วย"ลินดายิ้ม

"เราคิดถูกแล้วจริงๆ ที่จับต้นสนกับนิคไปอยู่ด้วยกัน ให้เขาผ่านอะไรหลายๆ อย่างมาด้วยกัน"อรวีพูด

"และเธอไม่เสียดายหรอ ที่นิคชอบผู้ชายด้วยกัน"ลินดาถาม

"ไม่ล่ะ ถ้าเป็นต้นสนฉันยินให้เขาคบนะ ลูกชายเธอน่ะเป็นคนดี เป็นคนจริงใจ เป็นคนมีความอดทน ฉันยินดีมากๆ แล้วเธอล่ะ"อรวีถามกลับ

"ฉันก็คิดเหมือนเธอ"ลินดายิ้มกว้าง

"ไม่ว่าลูกของเราจะเป็นเพศอะไร ชอบผู้ชายหรือผู้หญิง แต่ถ้าเขาได้พบเจอคนที่ดี มีความสุขกับชีวิตและเป็นคนดีของสังคม แค่นี้ก็เกินพอแล้ว ใช่มั้ยครับ"สมภพพูด

"ใช่คะ"ลินดากับอรวีตอบพร้อมกัน พร้อมกับมองไปที่ต้นสนกับนิคที่ยืนกอดกัน

นิคค่อยๆ คลายกอด ก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปหาต้นสน ต้นสนหลับตาลงช้าๆ ก่อนที่นิคจะประกบริมฝีปากเข้ากับริมฝีกปากของต้นสน ทั้งสองบรรจงรอยจูบด้วยแผ่วเบา ที่เต็มไปด้วยความรัก 

เราจะรักกันแบบนี้ ตลอดไป... ฉันรักนาย

The End