ลุ้นรักกับไอดอล

     นิคเดินวนในห้องพัก กำลังคิดถึงวิธีไปช่วยต้นสนในวันพรุ่งนี้ แต่ยิ่งคิดยิ่งไม่มีทางออก!! เพราะเขากังวลเป็นห่วงต้นสนตลอดเวลา ทำให้ไม่มีสมาธิมากพอที่จะคิดเรื่องอื่นๆ

"เงินตั้งสิบล้าน เราจะเอาไปให้พวกมันยังไงว่ะ"แน็คถาม 

"นั่นสิ เงินมากขนาดนั้น.... ค่าตัวฉันทั้งปียังไม่ถึงเลย"นิคเดินวนรอบห้อง 

ในที่สุดเขาก็นึกออก แผนการที่เขาคิดจะสำเร็จหรือไม่ ต้องลองสักตั้ง

วันรุ่งขึ้นเมื่อธีร์และหนูดีรู้ข่าวว่าต้นสนถูกจับตัวไป ก็เป็นกังวลไม่น้อย จึงออกปากว่าจะไปช่วยเพื่อนของพวดเขาเช่นกัน แต่หนูดีต้องเป็นฝ่ายถูกห้ามเพราะเธอเป็นผู้หญิงถ้าไปด้วยอาจจะเกิดอันตรายได้

"ไอ้พวกที่จับต้นสนเป็นใครกัน ถึงได้กล้ามาจับตัวเพื่อนฉันไปแบบนี้!!"ธีร์พูดด้วยความโมโห

"แล้วกูต้องไปด้วยหรอว่ะ เพื่อนกูก็ไม่ใช่"อาร์ทพูดขึ้น ทำให้นิคหันมามองอย่างไม่พอใจ

"ถ้ามึงไม่ช่วย มึงโดนแน่!!"นิคขึ้นเสียงใส่ วินาทีนี้รวมคนได้เยอะเท่าไรยิ่งดี

"งั้นเราไปกันเลยมั้ยลูก"สมภพถาม

"ไปกันเลยครับ ธีร์นายช่วยบอกทางด้วยล่ะกันว่าไปทางไหน"นิคพูด

"ได้!!"พูดจบแน็ค นิค ธีร์และสมภพก็รีบเดินไปขึ้นรถ ในขณะที่อาร์ทไม่ค่อยเต็มใจไปนัก เพราะเขาเป็นลูกคุณหนูอยู่ๆ ต้องมาเจอดับสถานการณ์แบบนี้ก็เลยยังไม่ชิน

อีกด้านนึง ที่โกงดังเก่าท้ายตลาดที่เป็นสถานที่รกร้างมานาน และไม่มีใครคิดที่จะก้าวเข้ามาเหยียบย่ำที่นี่ เนื่องจากเคยมีประวัติเล่าขาลกันมาปากต่อปาก ว่าที่นี่เคยมีการฆาตรกรรมของสองเพื่อนรัก ที่รู้ว่าเพื่อนชายอีกคนกำลังคบชู้เป็นกิ๊กแฟนของเพื่อน จึงทำการฆ่าทิ้งที่นี่ จากนั้นก็มีคนเล่าลือว่าพบกับสิ่งแปลกๆ เร้นลับตลอด

แต่บัดนี้ที่นี่ได้กลายเป็นสถานที่กักขังตัวของต้นสนไปเรียบร้อย... ต้นสนนอนนิ่งอยู่บนเก้าอี้เก่าๆ ที่ถูกวางอยู่กางโกดัง 

เมื่อเขาได้สติ เขาพบว่าสิ่งรอบตัวที่เขากำลังเห็นอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่สถานที่ ที่เขาคุ้นเคย

นี่มันที่ไหนกัน เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!

เเด็กหนุ่มกวาดสายตา มองรอบๆ ตัวก็พบกับ โจ้ และลูกน้องของมันอีกนับสิบ!! รู้สึกตัวอีกทีเขาก็พบว่าตัวเองถุกมัดดับเก้าอร้ ทั้งมือและเท้า รวมทั้งผ้าปิดปากที่มัดไว้อย่างแน่นหนา

นี่มันอะไรกัน ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!

"อ๊ะ อื้ม อื้มมมม"ต้นสนพยายามส่งเสียง ทั้งๆที่ถูกผ้าปิดปากเอาไว้แน่น

"หึๆๆ รู้สึกตัวแล้วหรอ ไอ้ต้นสน..."โจ้เดินเข้าหามาต้นสน พร้อมกับบีบคางต้นสนไว้ "ดูสภาพมึงสิ.. น่าสมเพชจริงๆ อยู่ๆ ก็ต้องมาโดนจับตัวแบบน่าสงสารจังเลยเนอะ ฮ่าๆๆๆ"

"อื้อออ ไอ่เอี่ย"

"หึ ขนาดมีผ้าปิดปาก ยังจะเห่าอีกนะมึง ไอ้ห่าเอ๊ย!!"โจ้ต่อยหน้าต้นสน จนเด็กหนุ่มหน้าหันไปอีกทาง 

ต้นสนหันมามองโจ้ด้วยความโกรธ และเกลียดชัง 

ไอ้เลว ทำคนไม่มีทางสู้แบบนี้ เลวจริงๆ ถ้าหลุดไปได้มึงจะโดนคนแรก

"มองหน้ากูหรอ ห๊ะ!! จะทำไมกู ห๊ะ!!"โจ้บีบคอต้นสนอย่างแรงด้วยความโมโห

นี่แหละวันที่เขารอมานาน วันที่จะได้เห็นคู่อริตกต่ำกว่าเขา วันที่ต้นสนจะก้มหัวฝห้เขา อยู่ในกำมือเขาบ้าง!

"อื้ออออ อื้อออ"

"โจ้!! เบาๆ มือหน่อยอย่าให้มันตายตอนนี้"เสี่ยเอกเดินเข้ามา ก่อนที่โจ้จะยอมปล่อยมือ 

ต้นสนพยายามสูดอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด

"ต้องขอโทษด้วยนะ ที่ทำให้ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ แต่ถ้าเงินมาถึงมือฉันเมื่อไร นายก็เป็นอิสระเองแหละ"เสี่ยเอกหยิบไม้เท้าขึ้นมาพร้อมกับวางบนเป้าต้นสน และเขี่ยๆ ถูไถจนมันแข็งตัว

"หึ!! ตอนเช้าก็แบบนี้แหละ โจ้...ช่วยทำให้แขกของเราสบายตัวหน่อยสิ"เสี่ยเอกพูด

โจ้เดินเข้ามาลูบไล้เป้าของต้นสน ยิ่งลูบไล้มันยิ่งแข็งสู้มือเขา ต้นสนได้แต่นั่งครางในลำคอ

"อื้อ...อื้อ....อื้อออ"

"เสียวล่ะสิมึง...อยากรู้จริงๆ คนปากดีแบบมึงจะใหญ่แค่ไหน"โจ้บีบเป้าต้นสนอย่างแรง

ต้นสนอยากออกมาเพื่อระบายความเจ็บปวดดังๆ แต่มันช่างยากเหลือเกิน

"ปล่อยมือสกปรกของมึง ออกจากต้นสนเดี๋ยวนี้!!"

 

เหมือนเสียงสวรรค์ ส่งความช่วยเหลือมาให้ถูกสายตาจับจ้องไปที่ประตูทางเข้าที่มีชายหนุ่มร่างสูงยืนถือกระเป๋าใบนึงในมือ ใช่แล้วใครคนนั้นคือ นิค คนที่ต้นสนอยากเจอที่สุดในเวลานี้

"อิค อิค!!"ต้นสนพยายามเรียก

"มึงใครว่ะ มาที่นี่ได้ไง"โจ้ถาม

"ฉันเอาเงินสิบล้านมาให้ แต่ต้องปล่อยตัวต้นสนนะ เข้าใจมั้ย"นิคพูด

นิคค่อยๆ เดินก้าวเท้าเข้ามา ก่อนที่จะยื่นกระเป๋าที่ใส่เงินจำนวนมากให้กับเสี่ยเอก

"แน่ใจนะว่าไม่ได้เล่นตุกติก"เสี่ยเอกถาม

"แน่สิ น้าลินดาเป็นคนถอยออกมาเอง ทำไมจะต้องโกหก จะเอาไม่เอา"นิคพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน

ให้ตายสิหมาดของนิคตอนนี้ อย่างพระเอกหนังฝรั่ง เท่มากมาย ต้นสนคิดในใจ

"อ่ะๆๆ เอามา"เสี่ยเอกรีบหยิบกระเป๋าในมือนิค

เมื่อเสียเอกเปิดกระเป๋ามา ก็ตกตลึงกับแบงค์เงินจำนวนมาก ด้วยความที่โกดังงค่อนข้างมืด แสงสว่างมีน้อยทำให้เขาแยกไม่ออกว่าของจริงหรือปลอม เพราะเสี่ยเอกดูแค่ตาเท่านั้น ยังไม่ได้สัมผัส

"โห้ พ่อเราจะรวยแล้ว!"โจ้รีบเข้ามาดู รวมทั้งลูกน้องอีกนับสิบ

นิคอาศัยจังหวะนี้เดินไปหาต้นสน พร้อมกับหยิบมีดพกมาตัดเชือกที่มือและเท้าของต้นสน 

"เตรียมตัวนะ หนีไปด้วยกัน"นิคกระซิบข้างหูต้นสน

ต้นสนพยัคหน้าเพื่อตอบรับ ก่อนที่จะลุกขึ้นมาหยิบเก้าอี้เตรียมตัว

เสี่ยเอกหยิบแบงค์ในกระเป๋าขึเนมานับ แต่งกระดาษมันลื่นๆ ผิดปกติ ไม่ผิดแน่!! แบงค์ปลอมทร่เพิ่งถูกปริ้นมาจากรีสอร์ทเมื่อคืน

"เฮ้ยนี่มันแบงปลอมนี่หว่า"เสี่ยเอกพูด

"ก็เออสิว่ะ"ต้นสนพูดจบ ก็เอาเก้าอี้ทุ่มใส่ตัวเสี่ยเอก ก่อนที่จะจับมือนิควิ่งหนีไป

"เฮ้ย พ่อ!! พ่อเป็นไรมั้ย"โจ้เขย่าตัวพ่อของเขา

"ไม่ๆๆ รีบไปตามจับตัวมันซะ"เสี่ยเอกพูดทั้งที่เลือดไหลอาบเต็มหัว

ลูกน้องของเสี่ยเอกไม่รอช้า รีบวิ่งตามนิคกับต้นสนไป พร้อมกับใช้ปืนจนเสียงดังสนั่น โจ้ตามติดๆ

นิคพาต้นสนหลบหลังกองไม้ พร้อมกับคว้าปืนขึ้นมาชักยิง!

ปัง! ปัง ! 

เสียงปืนยิงปะทะกันดังสนั่น แต่นิคกับแม่นกว่า เพียงนัดต่อนัด ก็ทำให้ลูกน้องชายเสี่ยเอกล้มลงกันตามๆ ไป

"นายเอาปืนมาจากไหนเนี่ย!!"ต้นสนถาม

"ไม่ใช่เวลามาถามนะ หนีก่อน มา!!"นิครีบพาต้นสนหนีไปทางอื่นๆ ทั้งๆ ที่ยังมีเสียงปืนยิงไล่ตามมาติดๆ 

แต่วิ่งมาได้ไม่นาน ต้นสนกับนิคก็เจอกับลูกน้องของเสี่ยเอกที่มาดักอีกสองคน ตามด้วยพวกที่วิ่งไล่ยิงตามมา ตอยนี้ทั้งคู่กำลังโดนล้อม!! 

"เอาไงดีเนี่ย"นิคถาม

"นายก็ยิงไป ฝั่งฉันพวกมันไม่ปืน ฉันจัดการเอง"ต้นสนรีบหยิบมีดพกจากนิค พร้อมกับถือขู่ 

"เอาเลยมะ!!"นิคถาม

"รอไรล่ะ"ต้นสนบอก

นิคยิงลูกน้องเสี่ยเอกตรงหน้า จนล้มลงกับพื้นไปอย่างรวดเร็ว ต้นสนพุ่งเข้าไปกระโดดถีบลูกน้องเสี่ยเอกตรงหย้า พร้อมกับใช้มีดพกฟันแขน ฟันขา จนพวกนั้นล้มลงนอนดิ้นพล่านอย่างเจ็บปวด 

ไม่ทันไรพวกลูกน้องของเสี่ยเอกก็ล้มลง พ่ายแพ้สองหนุ่มอย่างราบคาบ

"ไอ้ต้น มึงตายซะ"โจ้พูดพร้อมกับยิงกระสุนพุ่งมาทางต้นสน

นิครีบเข้ากันเอาไว้ แทนที่ทั้งคู่จะล้มไปพร้อมกันโดยที่ไม่โดนกระสุน แต่กลับเป็นว่านิคโดนกระสุนเข้าอย่างจังกลางหลัง!!

นิคล้มลงทับตัวต้นสน เขาเจ็บปวดเมื่อถูกยิง

"นิคเป็นไรมั้ย...นิค!!"ต้นสนพยายามถสมนิคแต่นิคไม่ตอบ 

ต้นสนลุกขึ้นพร้อมกับคว้าปืนจากลูกน้องเสี่ยเอกข้างๆ และถือขู่โจ้อย่างไม่เกรงกลัว

"กล้ามากนะ ที่มาทำกับคนที่กูรักแบบนี้"ต้นสนพูด

"รักหรอ ชิ ไอ้เกย์"โจ้พูด

ต้นสนโมโหหนัก ยิงปืนขู่โจ้บนพื้น จนโจ้ยืนไม่อยู่เสียหลัก ต้นสนใช้โอกาสนี้ยิงขาของโจ้ล้มลง ทำให้โจ้เผลอทำปืนหลุดมือ!!

ในขณะที่โจเพบายามจะหยิบปืน ต้นสนก็เดินเข้ามาเตะเสยคางจนโจ้หงายไปด้านหลัง ต้นสนใช้ขาเตะปืนของโจ้ไปอีกทาง จนมันพ้นมือโจ้

"แกยิงใครรู้มั้ย!! เน็ตไอดอลเลยนะเว้ย ไอ้เลว"ต้นสนเตะกลางตัวโจ้เข้าอย่างจัง

"แผลที่ตัวเขา มึงจะรักษายังไง"ต้นสนเตะโจ้ไม่ยั้ง

ก่อนที่จะกระทืบ เตะ ต่อย จนโจ้อ่วมทั้งไปตัวนอนกลิ้งตัวไปมาบนพื้นอย่างเจ็บปวด

"หยุดแค่นั้นแหละ"เสียงเสี่ยเอกดังขึ้น

ต้นสนหันไปมอง ในขณะที่เสี่ยเอกกำลังจะยิงปืนใส่ต้นสน จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดัง

"ปั่ง!!" และมันก็เริ่มดังเป็นระยะจนเสี่ยเอกต้องหมอบลงกับพื้น เพราะมันไม่ใช่แค่เสียงแต่มันมีลูกปืนตามมาด้วย!!

"หยุดนะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ตอนนี้เราได้ล้อมไว้หมดแล้ว"เสียงของตำรวจพูดผ่านโทรโข่ง

ไม่นานนักตำรวจกว่าสิบคนก็เดิยเข้ามาพร้อมกับถือปืน เข้ามาในที่เกิดเหตุ ต้นสนไม่สนใจรีบไปหานิคที่นอนอยู่บนพื้น

ในเวลาเดียวกัน สมภพ แน็ค ธีร์ และอาร์ทเดินเข้ามาพอดี

"นิค...นิค... นายอย่าเพิ่งเป็นไรนะ... อย่าต้องไม่ตายนะนิค..."ต้นสนพยายามเขย่าตัวนิค แต่นิคกับนิ่งสนิท

"พวกเรามาช้าไปหรอเนี่ย..."ธีร์พูด

"บอกแล้วไง ว่าให้รีบตามไอ้นิคมา มัวรออะไรอยู่ก็ไม่รู้"แน็คพูด

"เฮ้ย!! ไม่ใช่เวลามาเถียงกันนะ เรียกรถพยาบาลสิว่ะ"ต้นสนบอก

นิคนายต้องไม่ตาย นายต้องอยู่ เข้าใจมั้ย

 

นิคถูกส่งเข้ามารักษาในโรงพยาบาล ข่าวของนิคที่ถูกยิงถูกแผ่กระจายไปในโลกโซลเชี่ยลอย่างรวดเร็ว ต้นสนยืนรออยู่ห้องผ่าตัด ที่เขาได้แต่คิดและกังวล ว่านิคจะรอดหรือไม่ยังไงเขาก็ยังไม่อยากให้นิคต้องตาย 

"ถามจริงๆ นะ ทำไมเราไม่ตามไอ้นิคไปแต่แรกว่ะ"แน็คพูด

"ตอนนั้นมันวุ่นวายก็รู้นิ"ธีร์พูด

"มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่มาช่วยฉัน เล่ามาสิ๊"ต้นถามเพื่อไม่ให้ทั้งคู่ทะเลาะกัน แต่ทั้งสองกับเงียบใส่

สมภพจึงอาสาลุกขึ้นมาเล่าด้วยตัวเอง

"คืองี้ ระหว่างทางที่เรามาช่วยน่ะ รถของเรา..."สมภพนึกถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นาน

ในขณะที่รถตู้ของเขากำลังขับมาตามทางที่ต้นสนถูกจับตัว จู่ๆ น้ำมันก็หมดขึ้นมากระทันหัน ซึ่งระยะทางอีกไกลพอสมควรที่จะไปหาต้นสน

"โธ่เว้ย อีกแค่ยี่สิบกิโลก็ถึงแล้ว ทำไมรถต้องมาน้ำหมดตอนนี้ว่ะ"ธีร์พูด

"งั้นเราเดินไปมั้ยว่ะ"อาร์ทถาม

"บ้าหรอยี่สิบกิโลเนี่ยเดินทีขาลากเลยนะเว้ย ไม่ทันแน่"ธีร์บอก

"จะทำไงดีล่ะเนี่ย แบบนี้ไม่ทันแน่"แน็คพูดบ้าง

ในเวลาเดียวกัน นิคเห็นรถมอไซค์ผ่านมาจึงโบกเรียก

"พี่ๆ ลงมาๆ เพื่อนผมถูกจับตัวอยู่ ต้องรีบไปช่วย ลงมา ลง!!"นิคพูดด้วยย้ำเสียงดุ จนอีกฝ่ายต้องยอมลง

นิคลากอาร์ทขึ้นมาด้วย อย่างน้อยจะได้มีคนไปช่วยอีกแรง นิคให้อาร์ทถือกระเป๋าและบิดมอไซค์ไปหาต้นสนรวดเร็ว

"เดี๋ยวๆ นะแล้วทำไม อาร์ทถึง...ไม่อยู่ตอนที่นิคไปด้วยล่ะ"ต้นสนถาม

"เพราะนิคขับรถมาเร็วอาร์ทฉี่แตก อ้วกอยู่หน้าโกดังน่ะ"สมภพบอกพร้อมกับแอบขำเล็ก ก่อนที่จะพูดต่อ"ส่วนสองคนนี้ก็เดี่ยงกันจะตามมาช่วย เกี่ยงไปเกี่ยงมาก็ทะเลาะกัน ดีนะที่มีรถจอดให้เราติดรถไปด้วย แต่ก็ไม่ทัน... ดีนะที่โทรบอกตำรวจไว้ แต่ก็มาช้ากว่าที่คิด"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ...ขอแค่นิคไม่เป็นไรก็พอ..."ต้นสนมองมาที่ห้องผ่าตัด

ไม่นานนัก สาวๆ ก็วิ่งแจ่นเข้ามาต่างก็พากันเป็นห่วงนิค แต่เมื่อลินดาเห็นต้นสนในสภาพปลอดภัย เธอก็สบายใจต่างกับอรวีที่ทุกข์ใจเหลือเกิน กลัวว่าลูกชายของเธอจะเป็นอะไรไป

"ต้นสน...เป็นไงบ้างลูก"ลินดารีบเข้ามากอดต้นสน

"ต้นปลอดภัยจ๊ะแม่... ไม่เป็นไรๆๆ"ต้นสนตอบ

"ลูกเราเป็นไงบ้างค่ะคุณ..."อรวีถามสมภพอย่างร้อนใจ

"ผมยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นไงบ้าง เห็นเข้าไปนานแล้วนะ..."สมภพบอก

"นิค...ถ้าพี่นิคตายไปจะทำไงเนี่ย ไม่นะ ไม่"หนูดีพูด

"หนูดี!!" ทุกคนพูดพร้อมกัน พร้อมกับมองมาที่หนูดี

"อุ๊ย.. หนูดีแค่เป็นห่วงค่ะ..."หนูดีก้มหน้าอย่างสลด

"นิคต้องปลอดภัย..."ต้นสนพูด

ต้นสนชื่นว่านิคต้องรอด ยังไงนิคก็ต้องไม่ตาย นิคต้องอยู่ต่อ อยู่เพื่อรอฟังคำตอบจากปากของเขา...

สักพักนึงหมอหนุ่มก็เดินออกมา อรวีและสมภพรีบเดินเข้าไปหา ยังไม่ทันถามหมอก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายจะถามอะไร

"คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ"หมอพูดจบ ทุกคนก็พากันส่งเสียงดีใจ

ในทีสุดนิคก็ปลอดภัย ฉันดีใจเหลือเกิน

ต้นสนมองที่ห้องผ่าตัด ก่อนที่จะบิ้มเมื่อเห็นนิคนอนนิ่ง อย่างน้อยๆ หมอนี้ก็รอดแล้วล่ะนะ!!