ยัยคุณหนูเย็นชาXคุณชายมาดนิ่ง

  วันนี้มาโรงเรียนปกติ มิโกะก็มาทักทายตามปกติ สีหน้าร่าเริงเหมือนเดิม แต่มินอาเหมือนจะรู้อะไร
บ้างอย่างเกี่ยวกับมิโกะ ตอนนี้ก็ได้แต่ตามน้ำไปเท่านั้น รอให้สืบหาชัดเจนกว่านี้ก่อน
"เป็นไงบ้าง ขอโทษน้ะที่ไม่ได้ไปเยี่ยม " มิโกะทำหน้ารู้สึกผิด ฉันยิ้มบางๆ
"แค่นี้ไม่ตายหรอกน้าา ฉันตายยาก " มิโกะยิ้มบางๆ ท่าทีดูเปลี่ยนไปจริงๆแหะ
"อ่าา เข้าเรียนกันเถอ " ฉันหันไปมองข้างหลัง มินอาแอบตรงหลังกำแพงแล้วมองหน้าฉัน
"ไปก่อนน่ะ ฉันต้องเอางานในห้องไปส่ง " มิโกะพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในตึก ฉันรีบเดินตามมินอา
ไปเรื่อยๆจนถึงห้องดนตรี ฉันเปิดประตูเข้าไป มินอากำลังนั่งเล่นเปียโน
"มีอะไรหรือเปล่า ?" มินอาทพสีหน้านิ่งเรียบ ต่างกับตอนเด็กทั้งใจเย็นและเรียบร้อย
"อ่า คุยได้หรือเปล่า " มินอายิ้มมุมปาก 
"อ่า จะถามเรื่องมิโกะหน่ะหรอ " ฉันพยักหน้าแล้วไปนั่งข้างๆมินอา
"ขอโทษน้ะ" ฉันโผล่กอดมินอาโดยไม่ลังเล มินอาตกใจเล็กน้อยก่อนจะทำสีหน้าเศร้า
"ชิเบลล์ " ฉันกระชับกอดแน่นขึ้น ฉันรู้สึกผิดที่จำเพื่อนของตัวเองไม่ได้
"ฉันขอโทษน่ะ มินอา เธอเปลี่ยไปมากจนฉันจำไม่ได้ " มินอากอดตอบ
"ก็น่ะ...ฉันไม่เหมือนคนเดิมแล้วนี้" ฉันคลายอ้อมกอดแล้วมองหน้ามินอาอย่างรู้สึกผิดTT
"ฮื้ออ TT มินอาาาาา! ~" ฉันร้องไห้เหมือนเด็กๆ มีแค่คนเดียวที่ฉันจะร้องไห้ต่อหน้า ก็คือ มินอา
"-0- ยังเหมือนเดิมน้ะเธอ " มินอาปาดน้ำตาให้ฉัน ยังอ่อนโยนเหมือนเดิม
"ช่างก่อน ช่วยเล่าเรื่องมิโกะให้ฟังที " มินอาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"บังเอิญก็ว่าได้ " เธอเปิดคลิปได้โทรศัพท์ มิโกะที่กำลังเอากล่องใส่ในล็อกเกอร์นั้น! กล่องเดียวกัน
กับวันนั้นที่มีตุ๊กตาเปื้อนเลือด ทำไมกันล่ะ ! 
"ทำไมล่ะ ? ฉันไม่ทำไรให้ " มินอาจับมือฉัน
"ก่อนที่เธอจะย้ายมา มิโกะได้รับความนิยมมาก และเรียนเก่งในชั้นเรียน " ฉันกำมือแน่น
"แต่พอเธอย้ายมา ทุกอย่างก็ตกมาเป็นของเธอไง " อิจฉาแค่นั้นหรอ !!
"แสดงว่าตลอดมามิโกะหลอกฉันสิน่ะ " มินอามองหน้าฉัน
"^^ ยังไงก็มีฉันอยู่นี้ " ฉันมองหน้ามินอาแล้วยิ้มให้
"นั่นสิ " มินอามองหน้าฉันอย่างเป็นห่วง
"-0- ได้ข่าวว่า บารอนที่รักเธอติดเธออย่างกับปาท๋องโก๋ " ฉันทำหน้าเหวอ
"-///- ไม่ใช่ แค่ดูแลฉันเฉยๆ "  ฉันรีบส่ายหน้าทันที
"แผลเป็นไงบ้างล่ะ " อ่ะ...มินอารู้ด้วยหรอ
"สบายหายห่วง ^^ รู้ได้ไง " มินอาเบะปากใส่
"บารอนโทรมาบ่นให้ฉันฟัง รำคาญเป็นบ้า " ฉันหัวเราะ -///-  กล้าบ่นเรางั้นหรอ
อ๊อดดด ~ 
"ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว เดี่ยวว่างๆจะแวะไปหาที่บ้านบารอนล่ะกัน " ฉันพยักหน้าปล่อยให้มินอา
ไปก่อน ขอนั่งสงบจิตใจตัวเองสักพัก กลัวจะไปโมโหใส่มิโกะเอา
"สิ่งที่ฉันทำให้มิโกะ มันไม่มีความหมายสิน่ะ " ฉันกอดเข่าตัวเอง ชีวิตฉันทำไมต้องเจอเรื่องที่ดู
โหดร้ายแบบนี้ เจอคนไม่จริงใจ เจอคนที่ต้องการชีวิต เจอคนที่เกียดชัง เจอทุกอย่างๆ ทำไม!
"ทำไม ! ฉันถึงไม่เกิดในครอบครัวธรรมดา !! " ฉันร้องไห้ออกมา เมื่อไหร่จะเจอชีวิตที่สงบ ตลอด
เวลาที่ผ่านมา เจอแต่เรื่องทำให้ฉันคิดว่าเป็นเรื่องปกติ!
 ตี๊ดดด ~ เสียงโทรศัพท์
"บารอน...." ฉันเลิกที่จะไม่รับสาย ฉันเชื่อใจนายได้หรือเปล่า นายจะเหมือนคนพวกนั้นไหม!
เสียงโทรเข้ายังดังเรื่อยๆ ฉันปิดเสียงโทรศัพท์แล้วนั่งกอดเข่าทำเป็นไม่อยากรับรู้อะไร
ครืดดดด ~ เสียงเปิดประตู
"ชิเบลล์ ! " ฉันเงยหน้ามอง บารอนวิ่งมากอดฉัน 
"มาได้ไง " ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"ถามมินอามา อย่าทำแบบนี้ได้ไหม ! " ฉบเค้าพูดน้ำเสียงจริงจัง
"เฮือกก TT ฮื้อออ " ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา บารอนยิ้มอย่างอ่อนโยน
"อย่ากังวลไปเรื่อย " เค้าจูบที่หน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา
"-///- ฉันเชื่อใจนายได้หรือเปล่า " ฉันพูดแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น
"แน่นอนครับ " เค้าจับมมือฉันแล้วจูบที่หลังมืออย่างแผ่วเบา
"=3= ตาบ้า อย่ามาน้ำเน่าสิย่ะ ! " เค้าทำสีหน้าเสียอารมณ์ กำลังโรแมนติกอยู่แล้วเชียวว
"ก็น้าา เธอก็ยังเป็นคุณหนู ชิเบลล์ จอมทะนงตัว " ฉันหรี่ตามองบารอนอย่างไม่พอใจ
"ชิ ไม่สนหรอก " เค้าดึงฉันเข้าไปกอด แล้วกระซิบที่ข้างหูเบาๆว่า....
"รักน่ะ " เสียงแผ่วเบาข้างๆหูฉัน คำพูดนั้นทำเอาหัวใจหยุดเต้น -////- ฉันได้แต่นิ่งอึ้งไม่พูดไร
พูดไม่ออกเลยแหะ ฉันกอดตอบเค้า อย่างน้อยก็ยังมีเค้าอยู่ข้างๆฉัน