คุณหมอหลงยุค

     ในคืนนั้น

"เอาล่ะ คุณเป็นใครอีก" มีเรียกอดอกยืนพูดกับผู้ชายที่มีผมสีทองกับแววตาสดใสที่จู่ๆก็โผล่มา

"ข้าคืออะพอลโล่ เทพแห่งการแพทย์ การดนตรี และดวงอาทิตย์"

"หึ จะมาเล่นไม้ไหนอีกล่ะ"มีเรียเค้นหัวเราะ"ตอนนี้ชีวิตของฉันก็อยู่ในมือพวกคุณแล้วนี่"

"ตอบได้สมเป็นเธอจังนะ มีเรีย"

"ว่ามาสิ"

"วันนี้จะมีเคสน่าสนใจให้เจ้ามีอะไรทำเล่นๆ ข้าจะวัดความสามารถของเจ้าว่าจะสามารถสร้างสิ่งอัศจรรย์ในที่ที่ไม่เอื้ออำนวยได้หรือไม่"

"อะไรนะ...ท่านไม่มีสิทธิทำให้คนปกติป่วย"

"ใครบอกเล่า นางป่วยเองต่างหาก ข้าน่ะรู้อนาคตนี่55555"

"ฮึ่มมม"มีเรียกัดฟันกรอด ในที่ที่ด้อยการศึกษาทางการแพทย์ขนาดนี้ เธอจะช่วยคนๆนั้นได้อย่างไร

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"ท่านมีเรียๆ กรุณาช่วยด้วยเถอะขอรับ!!!"

"เกิดอะไรขึ้น"

"ท่านหญิงแมรี่เขา ท่านหญิงงเขา..."

"อะไร"

"ท่านหญิงเกิดล้มไปกระทันหัน แล้วหยุดหายใจขอรับ!!!"

"ว่าไงนะ!" มีเรียไม่รอช้ารีบวิ่งตรงไปตามทางเดินที่มีคนมุงดูกันอยู่ทันที

"ท่านมีเรีย"

"ออกไปให้หมด ออกไปให้หมดเดี๋ยวนี้!" มีเรียตะโกนไล่คนที่มุงอยูแล้วทำซีพีอาร์อย่างรวดเร็ว"กล้ามเนื้อหัวใจวายเฉียบพลัน! ที่นี่มีห้องผ่าตัดรึปล่าว!"

"อะ อะไรคือห้องผ่าตัดรึขอรับ"

"อะไรกัน...งั้นห้องครัวไปทางไหน"

"ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายขอรับ"

เธอรีบวิ่งไปที่ห้องครัวแล้วหยิบมีดอันเล็กที่เหมือนจะยังไม่ผ่านการใช้งานจุ่มลงไปในน้ำเดือดเพื่อฆ่าเชื้อทันที ก่อนวิ่งกลับไปลงมีดที่บริเวณหัวใจของเจ้าหญิงแมรี่

"นั่นท่านจะทำอะไร! ถ้าเจ้าหญิงแมรี่เป็นอะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ!"

"ฉันเอง"มีเรียพูดขณะกรีดมีดลงบนเนื้อขาวนวลเรื่อยๆ"ฉันจะให้พวกคุณเลือก ระหว่างยืนมองเจ้าหญิงนี่ตายไปเฉยๆหรือจะให้ฉันช่วยเธอ!"

"..."ทุกคนพูดไม่ออกแต่ก็ถอยไปยืนห่างๆทันที บางคนก็กลัว บางคนก็ไม่ชอบ แต่ไม่มีใครไว้ใจเธอสักคน...