เด็กคนนี้...คือลูกของนายนะ!!!

Chapter 5.

หลังจากที่ได้รู้ว่าบาสท้อง พันไมล์ก็พาบาสไปลาออกที่ร้านหนังสือแล้วให้กลับมาทำงานที่ร้านตัวเองเหมือนเดิม ถึงแม้เซจิจะคัดค้าน แต่ก็โดนคิโด้ขัดคอไว้เหมือนเดิม บาสยิ้มให้กลับตัวเองเหมือนรู้ว่าในวันข้างหน้าจะมีพันไมล์คอยยืนอยู่ข้างๆเขาเสมอ เซจิแอบรอบมองบาสด้วยสายตาที่เป็นห่วง จะยังไง...เขายังไม่ไว้ใจหมอนี่ แต่ถึงจะไม่สามารถทำอะไรได้ สิ่งที่ทำได้ก็แค่คอยเป็นห่วงอยู่ห่างๆ ทำได้มากที่สุดเท่านี้แหละ...เซจิถอนหายใจเฮือกนึ่งแล้วเดินออกมาจากร้านเงียบๆ เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขก็ดีอยู่แล้ว คิโด้ที่คอยแอบมองเซจิมาตลอด ขอตัวกับพวกพันไมล์ออกไปตามหาเซจิ อะไรกัน...แปบเดียวหายไปไหนแล้วเนี่ย คิโด้เดินไปตามทางเรื่อยๆ จนเจอเข้ากับสวนสาธารณะ ซึ่งมีผู้คนมามายต่างก็หากิจกรรมต่างๆทำ ไม่ว่าจะเป็นเตะบอล เล่นบาส อะไรก็ว่าไป คิโด้มองไปรอบๆก็สะดุดเข้ากับ ผู้ชายตัวสูงแต่ก็เตี้ยกว่าเขา ใบหน้าคมเข้มนั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยแสดงออกถึงความเศร้า ทำไมกันนะ...ทำไมต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้นด้วย ทั้งที่บาสเองก็มีความสุขจะตายเมื่อได้พบกับพันไมล์ คิโด้เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเซจิ เซจิเองก็เงยหน้าขึ้นมามองคิโด้ ไอ้หมอนี่...จะตามติดฉันไปทุกที่เลยรึไง เซจินึกในใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แถมยังมองทอดยาวไปยังเด็กที่กำลังเล่นฟุตบอล คิโด้หย่อนก้นนั่งลงข้างๆเซจิ

" เป็นอะไรถึงมานั่งตรงนี้เนี่ย "

" ยุ่ง พี่จะไปไหนก็ไป " นอกจากจะไม่ตอบคำถาม ยังไล่อีก ไอ้เด็กคนนี้นี่!!! คิโด้ สูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับอารมณ์ที่เริ่มพุ่งพ่าน

" ฉันเป็นห่วงนายนะ ^^ "

" ใครขอ -_- " ว่าจบเซจิก็สะบัดหน้าหนีคิโด้ พร้อมกับลุกขึ้น แต่จังหวะที่เซจิกำลังตั้งหลัก มือใหญ่ของคิโด้ก็คว้าหมับเข้าที่แขนของเซจิ พร้อมกับกระชากจนเซจิพุ่งเข้าไปหา เซจิถึงกับตกใจและยิ่งต้องช็อครอบสอง ก็คือ...ริมฝีปากที่เขาหวงแหนเพื่อจะมอบให้บาสคนเดียว แต่กลับโดนไอ้เพื่อนศัตรูขโมยไปอย่างง่ายดาย ดวงตาทั้งสองข้างของเซจิเบิกโพลง อะ..ไอ้หมอนี่ ริมฝีปากของคนตัวสูงกว่าอย่างคิโด้เริ่มวาดลีลาจูบอย่างชำนาญ เอาซะเด็กหนุ่มคนตรงหน้าเข่าอ่อนเลยทีเดียว คิโด้ถอนจูบจากเซจิ พร้อมกับเหยียดรอยยิ้มบางๆ มองคนตรงหน้าที่ทรุดลงไปนั่งหอบหายใจกับพื้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!!! เซจินึกในใจ

บาสชะเง้อคอมองเพื่อนตัวเอง หลังจากที่เซจิออกไปจากร้าน เซจิต้องโกรธเขามากแน่ๆ ก็เล่นลาออกโดยไม่ปรึกษากัน และสิ่งที่เขารู้ดีเป็นที่สุดคือ...เซจิไม่ชอบหน้าพันไมล์ ถ้าเล่นให้ไปทำงานด้วยกันกับคนที่ไม่ชอบขี้หน้าคงจะทำงานไม่ค่อยมีความสุขหรอก ยิ่งคิดมากก็รู้สึกคลื่นไส้ เฮ้อ....

" บาส ไปอยู่คอนโดกับฉันไหม " พันไมล์ถามขึ้นมาระหว่างรอคิโด้ลากไอ้เด็กแสบนั่นกลับมา

" เอ่อ...ไม่ดีกว่า ผมต้องหารห้องกับเซจิน่ะ ถ้าย้ายออก...เซจิต้องลำบากแน่ "

" ห่วงจังนะไอ้หมอนั่นน่ะ " พันไมล์ว่าพลางเดินไปกอดบาสจากทางด้านหลัง พร้อมกับกระซิบที่ข้างหูบาสอย่างแผ่วเบา " ฉันหึงนะ "

" พี่พันไมล์!! คะ..ใครเป็นแฟนพี่กันเล่า -///- "

" นี่ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ ลูกจ้า แม่เขาไม่รักพ่อแล้วอ่ะ T^T " พันไมล์ว่าพลางเอาหูไปแนบกับท้องของบาส

" พี่พันไมล์!! โอเค...ผมยอมแพ้แล้ว "

" ฮ่าๆๆ รักบาสจัง " แล้วก็จุ๊บที่แก้มบาสหนึ่งที

หลังจากที่หวานกันจนมดอายจนแทบไม่อยาจะขึ้นมาเหยียบบนพื้น คิโด้ก็กลับมาพร้อมกับเซจิ ที่ทำหน้าอย่างกับจะฆ่าใครตาย เซจิขอเวลาไปเก็บของและไปบอกมิรินว่าจะย้ายกลับไปทำงานที่เก่า เมื่อต่างก็ทำธุระกันเสร็จแล้ว พันไมล์ก็ขับรถมาจอดที่หน้าร้านอาหารของเขา แต่สิ่งที่ทำให้เขาไม่อยากจะเข้าไปเลย เมื่อเห็นร่างบางของหญิงสาวที่เขาหย่าขาดไปหลายเดือน แต่กลับมานั่งจิบกาแฟในร้านเขาสบายใจเฉิบ บาสที่ตามพันไมล์ก็ต้องตกใจเหมือนกันที่เห็นภรรยาเก่าของพันไมล์ วิสกี้หันมาเหยียดยิ้มส่งให้พันไมล์ ดวงตาคู่สวยที่มามองมายังพันไมล์กับบาสดูเหมือนต้องการจะสื่ออะไรบางอย่าง แต่บาสก็คงเริ่มรู้สึกว่า...ทางรักของเขาคงไม่สวยหรูอย่างที่วาดฝันไว้ซะแล้ว วิสกี้ยืนขึ้นก่อนะจะย่างก้าวเข้ามาแทรกตัวระหว่างพันไมล์กับบาสแล้วเกาะแขนพันไมล์แน่น แต่ก็ไม่วายส่งสายตาเหมือนเย้ยยันใส่บาส

" ไม่เจอกันนานเลยนะค่ะ ที่รัก ^^ "

" วิสกี้...เรื่องของเรามันจบไปแล้ว ทีหลังอย่าเรียกผมแบบนี้อีก ผมไม่อยากให้บาสเข้าใจผิด " พันไมล์ว่าจบก็แกะมือของวิสกี้ออกจากแขนตัวเอง แล้วพาบาสเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองที่อยู่ชั้นสองของร้าน วิสกี้ทำเสียงฟึ่ดฟัดอย่างขัดใจ คิโด้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าวิสกี้ พร้อมกับส่งยิ้มเย็นๆไปให้

" อย่ามาทำให้ชีวิตเพื่อนผมวุ่นวายเลยนะครับ คุณวิสกี้ ^^ " พูดจบคิโด้ก็เดินขึ้นไปชั้นสองแต่ก็ไม่วายลากเซจิขึ้นไปด้วย ถึงเซจิจะขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถขืนแรงควายนี่ได้เลย วิสกี้ไล่มองตามหลังสองคนนั้นไป คิดว่าฉันจะยอมเหรอ!! ฉันต้องกำจัดไอ้เด็กบ้านั่นให้ได้ วิสกี้นึกในใจก่อนจะเดินปึงปังออกไปจากร้าน พันไมล์รอบมองบาสที่นอนอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของเขา พลันในหัวก็ไปนึกถึงเรื่องที่วิสกี้มาเยือนในวันนี้ แต่งงานไปแล้วยังจะมายุ่งกับเขาอีกเหรอเนี่ย คิดถูกจริงๆที่หย่ากับผู้หญิงคนนั้น

ก๊อก ก๊อก

" เข้ามา " พันไมล์เอ่ยเสียงเข้ม

คิโด้เปิดประตูเข้าไป ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ โดยมีพันไมล์นั่งอยู่ตรงข้าม พันไมล์เท้าคางมองเพื่อนสนิท พร้อมกับถามคำถามที่คาใจ

" วิสกี้มาที่นี่ได้ยังไง "

" ฮ่าๆ ซื่อจริงๆเลยนะพันไมล์ " คิโด้ว่าพลางมองหน้าเพื่อด้วยสายตาที่มีเลศนัย "ก็มาจับนายไง ได้ข่าวว่าเธอเลิกกับคนใหม่เพราะนายดีกว่า เฮ้อ...ผู้หญิงแบบนี้ก็มีในโลก "

" ยัยนั่นต้องตามรังควานบาสแน่ " พันไมล์หันไปมองบาสทีหลับอยู่ " สั่งคนของเราดูแลบาสอยู่เงียบๆด้วยนะ "

" ก็ย้ายให้เซจิกับบาสไปอยู่บ้านนายสิ ยังไงคุณลุงคุณป้าก็ไม่ว่าไรหรอก "

" จริงสินะ!! " พันไมล์ยิ้มให้กับความเห็นของคิโด้ ก่อนจะโทรไปบอกคนที่บ้านให้รับรู้ ยังไงพ่อกับแม่ก็คงไม่ว่าไรหรอก เขายังเคยพาผู้ชายเข้าบ้านเลย พ่อเคยบอกว่า...ต่อให้พันไมล์จะมีรสนิยมเป็นยังไงเขาก็รับได้ แต่ขอให้พันไมล์เป็นคนดีก็พอ ตรรกะแบบนี้แหละที่พันไมล์รักพ่อมาก ยุคนี้มันคือยุคที่ต้องยอมรับแล้ว..