เด็กคนนี้...คือลูกของนายนะ!!!

Chapter 4.

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

เสียงคราดคร่ำไปด้วยผู้โดยสารมากมายที่จะเดินทางออกนอกประเทศหรือเข้าประเทศ พันไมล์กับคิโด้เดินลากกระเป๋าเดินออมาจากสนามบิน พันไมล์ขยับแว่นตากันแดดสีชาพร้อมกับอมยิ้มให้กับตัวเอง ในที่สุด!!เขาก็กลับมาถึงเมืองไทยแล้ว คิโด้ที่เดินตามหลังเพื่อนสนิทถอนหายใจเล็กน้อยกับอาการเว่อร์แบบนี้

" มึงเก็บอาการหน่อยก็ดีเหมือนกันนะเพื่อน " คิโด้ตบบ่าพันไมล์เบาๆ

" ก็มันดีใจนี่หว่า กว่าจะได้กลับไทย " พันไมล์บ่นอุ่บอิบ เดินไปที่รถBMW สีขาว ที่ทางบ้านที่อยู่ไทยนำมาจอดไว้ให้ พันไมล์กับคิโด้เดินไปที่รถดังกล่าว ก่อนจะขับมุ่งตรงไปที่ร้าน ซึ่งเป็นที่ทำงานของบาส หวังว่า...บาสยังจะทำงานอยู่นะ และเมื่อรถมาจอดอยู่หน้าร้าน ผู้ที่เป็นเจ้าของร้านอย่างพันไมล์มาเหยียบทั้งที คนที่เป็นพนักงานก็รีบกุรีกุจอไปเตรียมน้ำดื่มมาต้อนรับ ผู้จัดการร้านที่จ้างไว้ดูแลร้านก็รีบออกมาต้อนรับพันไมล์ทันที แต่น่าแปลก...ทั้งที่พนักงานก็มาต้อนรับเขาหมด แล้วบาส...ไม่ออกมาเหรอด้วยความสงสัยพันไมล์เลยหันไปถามพนักงานที่อยู่ใกล้ตัว

" บาสหล่ะ "

" อ้อ เด็กคนนั้นกับเพื่อนเขาลาออกไปแล้วครับ "

หา!!! ว่าไงนะ!? พันไมล์อึ้งมากจนทำอะไรไม่ถูก แล้วนี่...เขาจะไปตามตัวบาสได้จากที่ไหนเนี่ย นั่นสินะ เขากับบาสไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ ไม่แปลกที่บาสจะลาออกไปให้เวลาเรียนให้เต็มที่ จากที่ร่าเริ่งที่ได้กลับไทย พันไมล์ตอนนี้กลับเศร้าใจในทันที คิโด้ที่แอบรอบมองเพื่อนตัวเองก็ถึงกลับถอนหายใจออกมา คิโด้หันไปแอบถามผู้จัดการร้าน บางทีผู้จัดการน่าจะรู้นะว่าเขาทั้งสองคนไปทำงานที่ไหน

" เด็กสองคนนั้นไปทำงานที่ไหน พอจะรู้ไหม "

" อ้อ...เห็นเซจิมันบอกว่าจะไปทำงานที่ร้านหนังสือใกล้มหาลัยกับเพื่อนน่ะครับ "

เมื่อรู้ที่อยู่ที่แน่นอนคิโด้ก็จัดการลากเพื่อนสนิทของตัวเองให้ลุกขึ้น แทนที่จะมาทำหน้าเศร้าแบบนี้ พันไมล์พยายามขัดขืนคิโด้สุดชีวิตแต่ก็ไม่อาจรอดพ้นกำมือของคิโด้ไปได้ จนต้องโพล่งออกมา

" มึงจะพากูไปไหนวะ " พันไมล์ถามเพื่อนแต่ก็เดินตามไปแต่โดยดี

" พาไปหาหวานใจมึงไง "

ร้านหนังสือ...

บาสต้องคอยเอามือกุมปากตลอด เพราะช่วงนี้อาการแพ้ท้องมันโหมกระหน่ำเขามาก ถ้าเอาถุงพลาสติกมาห้อยหูเขาได้คงทำไปแล้ว ในขณะที่บาสกำลังจะเอาหนังสือเล่มสุดท้ายวางไว้บนชั้น ประตูเลื่อนก็ส่งเสียงเป็นการบ่งบอกว่ามีลูกค้าเข้ามา แต่พอบาสหันไปมองทางประตูก็ต้องชะงัก พี่พันไมล์... มือไม้สั่นจนทำอะไรไม่ถูก สองสายตาที่สบกันโดยบังเอิญ ทำเอาโลกแทบหยุดหมุน พันไมล์ที่เห็นร่างของคนที่คิดถึงมาโดยตลอด พันไมล์เดินตรงมาหาบาสทันที แต่ติดอยู่ที่ว่าเซจิที่ไม่รู้โพล่มาจาไหน ตรงเข้ามาขัดร่างของพันไมล์ไว้ได้อย่างพอดิบพอดี เซจิจ้องมองพันไมล์อย่างรังเกลียด คนที่ทำให้ชีวิตของบาสต้องป่นปี้ก็คือมัน!!! คิโด้ที่เห็นว่าเหตุการณเริ่มดูไม่ดี รีบกระชากคอเสื้อเพื่อนตัวเองให้กลับมายืนที่เดิม

" แกมาทำไม ออกไปจากที่นี่ซะ!!! " เซจิตะโกนเสียงดังใส่หน้าพันไมล์

" ฉันก็มาหาบาสน่ะสิ " พันไมล์ก็ตอบอย่างไม่ยอมแพ้ บาสที่เป็นคนกลางหงุดหงิดก็หงุดหงิด แต่ไอ้อาการแพ้ท้องนี่สิ มันดันกำเริบ จนต้องรีบวิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ เซจิที่เห็นท่าทางอาการไม่ดีของเพื่อนจะเข้าไปดู แต่ก็โดนคนตัวสูงกว่าอย่าคิโด้คว้าคอเสื้อไว้

" อะไรวะ!!! " เซจิสบถอย่างขัดใจ พลางตวัดสายตามองไปที่คิโด้อย่างไม่พอใจ

" ไปกับฉันดีกว่าหนุ่มน้อย ^^ " คิโด้ว่าจบก็ลากเซจิออกไปนอกร้าน แต่ก่อนไปก็ส่งซิกให้พันไมล์ตามบาสไป

"อ้วกกกกก!!! "

เมื่ออ้วกจนหมดไส้หมดพุ่งแล้ว บาสก็กวักน้ำขึ้นมาล้างปากและเป็นจังหวะเดียวกับที่พันไมล์เปิดประตูห้องน้ำเข้ามาพอดี

แอด...~~

บาสรีบผละจากอ่างล้างหน้ามองผู้มาเยือนใหม่ พันไมล์มองสภาพบาสอย่างเป็นห่วง ถึงใบหน้าจะดูโทรมแต่ตรงท้องกับดูอ้วน มันทำให้เขาสงสัยจริงๆว่าบาสอยู่ดีกินดีหรือแทบจะไม่ค่อยได้ทานอะไรกันแน่ แถมตอนที่อ้วกเอาๆเมื่อกี้ก็ทำเอาเป็นห่วงแทบขาดใจ พันไมล์เดินตรงเข้าไปหาบาสที่ถอยหลังหนีเขาทีละก้าว จนแผ่นหลังที่แสนจะบอบบางชนเข้ากับผนัง เขาแต่งงานไปแล้ว...จำไว้สิ บาสนึกในใจ

" สบายดีไหม ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ^^ " พันไมล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

" ผม...อุ๊บ!!! " บาสรีบพุ่งตัวไปที่อ่างล้างหน้าแล้วอ้วกออกมาอีกครั้ง พันไมล์ที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าตกใจมาก รีบพุ่งตัวไปลูบแผ่นหลังของร่างบางอย่างแผ่วเบา เมื่อพันไมล์เห็นอาการของบาสไม่ดี เขาก็จับมือบาสเดินไปที่รถ ถึงแม้บาสจะขัดขืนขนาดไหน แต่ก็ต้านแรงของพันไมล์ไม่ไหว

รถBMWสีขาว ขับไปจอดยังโรงพยาบาลใกล้ๆ ใช่...โรงพยาบาลเดิมที่บาสเคยมาตรวจเมื่อหลายอาทิตย์ ระหว่างที่รอเข้าตรวจ พันไมล์ยืนน้ำเปล่าส่งไปให้บาสพร้อมกับส่งยิ้มที่แสนอบอุ่นไปให้ด้วย

" พี่พันไมล์กลับมาตั้งแต่เมื่อไรครับ "

" กลับมาตั้งแต่ตอนเช้าน่ะ พอกลับมาฉันก็รีบไปหานายที่ร้าน แต่...ผู้จัดการบอกว่านายลาออกไปแล้ว "

" แล้ว...พี่วิสกี้หล่ะครับ " ถามไปก็เจ็บเอง เฮ้อ... บาสนึกในใจ

" เลิกกันแล้ว ^^ "

หาาาา!!!? เลิกกันแล้ว!!~ บาสรีบเงยหน้าขึ้นไปมองคนตรงหน้าทันที ใจ...กลับมาเต้นแรงอีกแล้ว เหมือนกลับว่าโลกทั้งโลกเป็นสีชมพูเลย

/ นาย กวีวัธน์ ขจรัส เชิญที่ห้องตรวจหมายเลขสองค่ะ /

เสียงประกาศเรียกชื่อดังขึ้น บาสกับพันไมล์ลุจากที่นั่งพร้อมกัน เดินไปที่ห้องตรวจหมายเลขสอง ห้องเดิมที่บาสมาตรวจ เมื่อบาสโพล่หน้าเข้าไปในห้อง คุณหมอที่จำหน้าบาสได้ ส่งยิ้มมาให้บาสทันที แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะคนที่มาด้วยไม่ใช่เซจิเพื่อนสนิท แต่กลับเป็นพันไมล์

" อ้าว หวัดดีบาส พาใครมาด้วยน่ะ " คุณหมอถามเสียงใส

" อ้อ...นี่พี่พันไมล์ครับ "

" พ่อของเด็กเหรอ ^^ "

เพราะคำพูดนั้นของคุณหมอทำเอาพันไมล์ที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าบาสท้องถึงกลับงงเป็นไก่ตาแตก พ่อเด็ก...นี่อย่าบอกนะว่า พันไมล์แทบไม่เชื่อหูตัวเอง เลยลองถามคุณหมอดูอีกครั้ง

" บาสท้องเหรอครับ " พันไมล์ถามออกไปด้วยความสงสัย

" ใช่จ้ะ ^^ ท้องได้สองเดือนกว่าแล้ว "

ผู้ชายท้อง!!! พันไมล์แทบไม่เชื่อหูตัวเอง แต่มันก็เป็นความจริงไปแล้ว นี่เขา....จะได้เป็นพ่อคนแล้วเหรอ พันไมล์คว้าตัวบาสมากอดแน่น ก่อนที่จะพึมพำอยู่ข้างหูบาส

" ขอบคุณนะ "

" พี่...พันไมล์ " บาสน้อมรับอ้อมกอดที่เขาโหยหามันมาตลอด นี่...พี่พันไมล์ยอมรับในตัวเขาแล้วใช่ไหม เหมือนชีวิตนี้ฝันไปเลย บาสที่กอดกับพันไมล์เพลินๆ โดยหารู้ไม่ว่า...มีบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญแอบมองเขาอยู่ห่างๆ วิสกี้ที่พันไมล์คิดว่าพอเลิกกับเขาแล้วได้แต่งงานมีครอบครัวใหม่ไปแล้ว แต่ไม่ใช่ทั้งหมด...มันก็ถูกที่เธอแต่งงานใหม่ แต่ผู้ชายคนนั้นกับไม่มีอะไรสู้พันไมล์ไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็น หน้าตา ฐานะ ถึงจะไม่จัดว่าจน แต่สำหรับเธอต้องเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็คอย่างพันไมล์เท่านั้น!!! วิสกี้กำหมัดแน่น มองภาพตรงหน้าอย่างโมโห นี่ตกต่ำมากถึงได้คว้าผู้ชายมาเป็นเมียเลยเหรอ แล้ว...อะไรนะ! ท้อง ผู้ชายท้องเนี่ยนะ เหอะ!! ฉันไม่ยอมแพ้แกหรอก เด็กเมื่อวานซืน วิสกี้เหยียดยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมาก่อนจะเดินจากไป