ดุจรักดั่งผืนทราย

-

เขียนโดย กระหังน้อย

วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 13.04 น.

  2 ตอน
  2 วิจารณ์
  4,610 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2558 17.25 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Ep1 รัฐดูไบ

บนโลกนี้หลายคนล้วนต่างมีความฝันและความพยายามอย่างมากที่จะเดินตามรอยฝันนั้นแต่บางครั้ง

คนเราก็ต้องมีล้มลงบ้างระหว่างทางเดินเพื่อจะเป็นบทเรียนให้ก้าวเดินผ่านพ้นมันไปแม้บางครั้งจะท้อ

แต่เราย่อมต้องปลอบตัวเองว่าอย่าถอยเพื่อจะทำฝันนั้นให้เป็นจริง  ชีวิตเด็กสาวในกลุ่มในติงเกลก็

เช่นกันพวกเธอต้องพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่ให้ตัวเองดูมีค่าขึ้น

ร้านเดอะมูน สาขาดูไบ

 

"นี่พวกเรางานเสร็จหมดแล้วนะ"

 

ข้าวฟ่างเด็กสาววัยสิบเก้าปีที่เลือกออกมาใช้ชีวิตแบบมองดูโลกกว้างและทำสิ่งที่ตัวเองชอบ เธอมี

ความไฝ่ฝันที่อยากทำอาหารสำหรับคนอิสลามให้คนอิสลามทั่วโลกได้ทานแต่เป็นอาหารแบบไม่จำเจ

และรสชาติเยี่ยมมีน่าตาน่าทาน  ข้าวฟ่างได้รับเลือกจากหัวหน้าใหญ่ผู้หนุนหลังกลุ่มอยู่อย่างคุณปู่

ของพวกเธอข้าวฟ่างเริ่มทำอาหารตั้งแต่ม.3  และเริ่มเดินบนทางนี้อย่างถาวรมั่นคงตอนอายุ18ปีร้าน

เดอะมูนในทุกๆประเทศจะได้รางวัลมากมายหลายสำนักสื่อ  จนลูกค้าหลายรายยอมรับและติดใจใน

รสอาหารจนต้องเดินทางมาอีกหลายๆครั้งเพื่อทานอาหาร  และร้านเดอะมูนสาขาดังที่มีความสูงและ

ความกว้างมากทีุ่สุดแถมยังเป็นแหล่งส่งและรับเครื่องเทศจากทั่วโลก  เพื่อมาคัดแยกและปรุงอาหาร

นอกจากนั้นยังเป็นแหล่งค้าขายผลิตภัณฑ์จากเครื่องเทศและเนื้อสัตว์แช่แข็งอีกมากมายจากทั่วโลก

 

"ฟ่างแกจะกลับแล้วเหรอ"รานิเพื่อนสาวอิสลามสุดสวยพูดพรางเช็ดจานไปด้วย

 

"อือ"

 

"ฟ่างมีแขกด่วน"

 

"อะไร? แขกด่วนเหรอให้คนอื่นรับก็ได้"

 

"ชีคมา"

 

"หะ! บอกฉันทำไม?"ข้าวฟ่างสะพายกระเป๋าขึ้นบ่าก่อนจะเดินออกไปอย่างไม่ใส่ใจ

เมื่อหมดสิ้นเชฟระดับสูงอย่างหัวหน้าสาขาและหัวหน้าสายเยี่ยงข้าวฟ่างทุกคนจึงหันมามองรอง

หัวหน้าสายอย่างรานิแทนอย่างมีความหมายว่างานนี้เป็นของเธอ

"จะบ้าเหรอฉันทำขนมนะไม่ใช่อาหาร"รานิปฏิเสธก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋า

 

"เดี๋ยวยัยรานิฉันมีตัวเลือก"

 

"ตัวเลือกอะไร?"รานิมองด้วยความสงสัย

 

"ทำอาหารเองหรือจะไปตามยัยฟ่างกลับมา"

 

"ไปตามยัยฟ่าง"รานิชี้มือไปยังประตูก่อนจะวิ่งออกไป

รานิเดินมาหยุดอยู่หน้าคอนโดหรูแบบสุดๆที่อาศัยอยู่ที่ข้าวฟ่างมีที่อาศัยดีแบบนี้  เพราะอาของข้าว

ฟ่างช่วยและเงินจากงานพิเศษส่วนตัวของข้าวฟ่างเอง  รานิเดินไล่ห้องต่างๆบนชั้นบนสุดของอพาร์ท

เม้นท์อย่างรีบร้อนก่อนจะหยุดเดินตรงหน้าห้องที่ข้าวฟ่างอาศัยอยู่

 

ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก

 

"ใครคะ"ข้าวฟ่างแหงมประตูออกเล็กน้อย

 

"ฉันเองรานิ"

 

"เชิญ"ข้าวฟ่างเปิดประตูออกก่อนจะเชิญเพื่อนเข้ามาข้างในอย่างเซ็งๆ

 

"แกต้องตามฉันไปเดี๋ยวนี้"

 

"ไปไมอะ"ข้าวฟ่างที่นั้งบนโซฟาถามขึ้น

 

"ฟ่างแกไม่ไปใช่ไหม"

 

"ดูเรียมาถึงหรือยัง"

 

"ยัง ยัยนั้นมาทำไม"

 

"มาเพื่อต้อนรับแขกชั้นสูงไง"ข้าวฟ่างเดินไปเปิดตู้เย็นและหยิบน้ำมะนาวขึ้นดื่ม

 

"หมายความว่าไง?"

 

"ปู่เพิ่งบอกเมื่อกี้ ส่วยฉันคงต้องไปเข้าฐานและรองาน"

 

รานิกลับออกมาจากห้องหรูของข้าวฟ่างอย่างเซ็งๆและงงสุดๆ  ดูเรียนั้นเป็นเสมือนแม่ของพวกเธอ

การจะให้มาทำอาหารให้แขกทั่วไปนั้นอย่าฝันเพราะไม่มีใครรู้ว่าเธอจะเดินทางไปใหนหรือมาเมื่อไหร่

งานครั้งนี้นับว่าน่าตื่นเต้นที่สุดก็ว่าได้

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา