พลิกแผ่นดินหารัก

"เฮ้อ~ ไม่รู้ป่านนี้ท่านแม่และท่านพ่อจะเป็นยังไงบ้างแล้วนะ  รู้สึกห่วงๆจัง" เสียงบ่นอุบอิบกับตัวเองของหญิงสาวภูตป่าอย่าง 'ต้นน้ำ' ดังก้องอยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่สีเขียวชะอุ่มอุดมสมบูรณ์ดี
"นี่เจ้ายังไม่เลิกคิดถึงพ่อแม่ของเจ้าอีกหรือ" เสียงของภูตสาวอีกตนหนึ่งดังตอบรับคำบ่นทันใจ
"แหม...ข้าแค่ขอมาอาศัยที่บ้านเจ้าสักวันสองวันเองนะกอหญ้า  ยังไม่ชินเลยรึไง" ต้นน้ำขมวดคิ้วไม่รู้ไม่ชี้  ทำให้กอหญ้าแสดงอาการหน้าแดงแจ๋เพราะอับอายกับคำพูดของเพื่อนสาวอย่างที่เธอต้องการให้เป็น
"ข้าจะชินหรือไม่ชินก็เรื่องของข้า" กอหญ้าหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาจ้องจับผิดของเพื่อนคู่สนทนาตรงหน้าของเธอ
"อิอิ  ตอนบ่ายๆข้าก็กลับแล้วล่ะน่าสบายใจได้  ว่าแต่ว่าข้าว่าเราเลิกพูดว่าข้า-เจ้าได้แล้วมั้ง เพื่อนกันๆ" ต้นน้ำบอกความต้องการให้เพื่อนรู้  "ได้สิ" กอหญ้ารับปากเพราะเห็นด้วยอย่างสูง
"แต่ว่านะต้นน้ำ ข้า อุ๊บส์ ฉันว่าเธอน่าจะอยู่ต่ออีกสักหน่อยนะ" กอหญ้าเชื้อเชิญอย่างเต็มใจและด้วยสีหน้ายิ้มแย้มผิดกับเมื่อครู่ที่ถูกเพื่อนตัวดีแกล้ง
"ไม่เป็นไรกอหญ้า เราคิดว่าถ้าขืนเราอยู่ต่อคงจะเกรงใจเธออ่ะ แล้วหาที่พักที่ใช่ไม่เจอสักทีด้วย" ต้นน้ำเกาหัวแกรกๆ  เธอคิดว่าเธอไม่ควรจะรบกวนทางบ้านของกอหญ้านานไปกว่านี้แล้ว
"โธ่  จะกลับจริงๆน่ะเหรอ ยังไงก็ขัดใจเธอไม่ได้ใช่มั้ย" กอหญ้าทำสีหน้าผิดหวังอย่างรุนแรง
"คงงั้นล่ะมั้ง" ต้นน้ำพูดพลางเก็บสัมภาระที่เธอแบกมาตั้งแต่ออกจากบ้านของพ่อแม่ที่เคารพของเธอแล้วเข้ากระเป๋าใบใหญ่พลาง
"ยังไงก็แล้วแต่เธอจะเลือกเอาละกันนะต้นน้ำ ฉันบงการอะไรเธอไม่ได้หรอก" กอหญ้าถอนหายใจเหมือนเป็นปัญหาของตน
"อืม  ขอบคุณมากเพื่อนรัก" ต้นน้ำเข้ามาแตะไหล่ของกอหญ้าเบาๆและขยิบตาให้เพื่อแทนคำขอบคุณที่เป็นห่วงตนมาตลอดเวลาที่พักอยู่
"แต่ขออย่างนึงได้มั้ยกอหญ้า..." ต้นน้ำหันหน้าเข้ามาถามและแสดงท่าทีรอคำตอบเพื่อรบเร้าให้เพื่อนรีบตอบตามใจ
"มีอะไรอีกล่ะ" กอหญ้าถามอย่างสงสัยว่าเพื่อนสาวต้องการอะไรอีก  "คือช่วยมาช่วยเราเก็บของหน่อยได้มั้ยอ่ะ  มันเยอะมากจนเราทำคนเดียวไม่ไหว" ต้นน้ำผู้มีเหงื่อตกเต็มหัวตอบคำถามก่อนจะยัดสัมภาระกองเกือบสุดท้ายเข้ากระเป๋าล้อลาก
"ก็ได้ๆ  มาช่วยกันจะได้เสร็จไวๆ"แล้วทั้งสองก็ช่วยกันยัดคนละใบจนเสร็จและลงไปกองรวมกันอยู่ที่พื้นข้างๆกระเป๋า