Beauty and the Beast ชั้นนี้แหละหวานใจอสูร

   

 
 ให้ตายเถอะชั้นไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ! ชั้นสบถในใจตัวเองและมองบนกับตัวเองอยู่หลายๆรอบเลย เพราะอะไรนะหรอ เพราะพ่อของชั้นได้รับทุนให้ไปวิจัย พืชพรรณที่ป่าแอมล์มนะสิ ! 
และชั้นก็คงจะไม่อะไรหรอกนะ ถ้าไอ้ป่าแอมล์มนั้นมันไม่ได้อยู่ที่ทรานซิลเวเนีย โรมมันเนียนู่นน!!
"นี้พ่อไปคนเดียวหรือไม่ก็ไปกับแม่ไม่ได้หรอคะ" ขั้นบ่นพลางจัดของเข้ากระเป๋าไปด้วย เพราะยังไงก็คงจะขัดคำสั่งไม่ได้อยู่แล้ว
"นี้ไอย เนี่ยเป็นงานที่พ่ออยากทำมากที่สุดในชีวิตเลยนะ พ่อทุ่มเททั้งแรงกสยแรงใจกว่าจะได้วิจัยนี้มันเป็นความฝันของนักพืชศาสตร์ทุกคนเลยนะ" ชั้นยืนกอดอกมองพ่อกล่าวอย่างภาคถูมิ 
ใช่ค่ะทุกคน !คุณพ่อของชั้นท่านเป็นนักพืชศาสตร์ ดีกรี ด๊อกเตอร์เลยนะ งานวิจัยพันธ์ไม้ที่ต่างประเทศท่านกวาดทุนไปหมด ส่วนมากท่านก็มักจะเดินทางไปวิจัยคนเดียว หรือก็ไปกับคณะที่วิจัยไปด้วยทุกครั้ง บ้างครั้งแม่ก็เดินทางไปด้วย
"ความฝันของพ่อหนื พ่อก็ไปเองสิลากไนยกับพี่ไอยไปทำ...โอ๊ยยย!!" ยังไม่ทันจะบ่นจบยัยไนยน้องสาวตัวดีก็โดนแม่บิดหนูซะหนิ
"ไนยเจ็บนะแม่" หันไปบ่นกับแม่
"เจ็บก็ดีไงพูดงี้กับพ่อเค้าได้ไง?" 
"ก็จรืงหนิ"
"ก็จริงนะพ่อครั้งเนี่ยเว่อร์วังมากนี้แทบจะย้ายบ้านไปเลยนะพ่อ เอาจริงๆไอยกับไนยไม่อยากไปเลย" ชั้นหันไปพูดกับพ่อ เพราะครั้งนี้มันดูจะไม่เหมือนทุกครั้ง อาจจะเป็นด้วยระยะเวลาของการวิจัยก็เกือบๆจะสองปี เพราะส่วนมากถ้าไปวิจัยป่าไม้ ถ้าเป็นป่าไกลๆก็จะไม่นานขนาดนี้ 
"เวลาที่วิจัยมันนานไปลูก และอีกอย่างพ่อเป็นห่ววงเรากับแม่ด้วย ไปด้วยกันเนี่ยล่ะสนุกดีถือซะว่าเปลี่ยนบรรยากาศไงลูก" พูดด้วยน้ำเสียงแจ่มใสตามสไตล์
"นี้พ่อพูดซะเหมือนย้ายไปต่างจังหวัดเลยเนอะ นี้มันข้ามทวีปเลยนะพ่อและก็ไม่เหมือนๆทุกๆครั้งด้วย อย่างตอนที่พ่อไปวิจัยที่เมกาอ่ะหนูก็ไปเยี่ยมได้แต่เนี๊ยยย!! ถึงขั้นต้องขนย้ายกันไปเลยหรอพ่อ ไนยอ่ะชอบอยู่เืองไทยมากกว่าน๊าา" กอดแขยอ้อนวอนพ่อขั้นสุด 
เพราะมันไม่เหมือนกันที่ทุกๆครั้งที่พ่อไปวิจัยเมืองนอกพวกเราก็มักจะไปเยี่ยมเป็นบางครั้งคราวแต่ก็ไม่ถึงกับต้องย้ายถิ่นฐานเหมือนกับครั้งนี้ 
"เอาเป็นว่าพ่อกับแม่เราตัดสินใจกันดีแล้ว เข้าใจตรงกันนะเด็กๆ..เก็บของไปเร็วๆอีกสองวันก็เตรียมตัวไปแล้ว"ว่าแล้วแม่ก็เดินออกไปนอกห้อง เหลือเพียงแต่ชั้น พ่อ และ ไยบที่ทำหน้ามุ่ยเป็นตูดหมึก 
"พ่อรู้นะว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะปรับตัว เราย้ายกันไปไกลแต่มันก็แค่แปปเดียว งานวิจัยนี้เป็นงานที่นักพืชศาสตร์ทุกคนใฝ่ฝัน บ้างคนส่งบวิจัยเรื่องป่าแอมล์มแทบจะทั้งชีวิตก็ยังไม่ได้ไป บ้างทีลูกไปที่นู่นลูกอาจจะชอบก็ได้นะ"
"คะพ่อ" ชั้นกับไนยขานเสียงพน้อมกันพร้อมกับถอนหายใจก่อนที่พ่อจะออกจากห้องของพวกเราไป "เห้ออ!ยังไงก็ต้องไปใช่มั้ยไอย"ไนยหันมาถามชั้นพร้อมกับท่าทางที่หงอยๆ ชั้นจริงได้แต่พยักหน้าตอบรับ "เอาว่ะ ไหนๆพ่อก็ขอร้องมาซะขนาดนี้แล้วหนิ ป่าแอมล์ม ป่าแอมล์ม" ไนยบ่นพึมพำ
ป่าแอมล์ม..
เป็นป่าที่อยู่ทางตอนเหนือของทรานซิลเวเนีย ว่ากันว่าเป็นป่าแบบชื้นที่มีสภพแวดล้อมที่สมบูรณ์ที่สุดและมีพืชพรรณที่หายากอยู่มาก แต่ก็น้อยคนที่จะได้เข้าไป บางคนก็ว่าเป็นป่าผีสิง เพราะไม่ค่อยมีคนลักลอบเข้าไปสักเท่าไหร่หนัก บางคนก็บอกว่าเป็นป่าแห่งสวรรค์เพราะสวยงามมาก 
เชื่อคนไหนดีล่ะคงต้องไปเจอกับตัวล่ะเนอะถึงจะบอกได้