Crows Honey รักนี้ต้องจับกด YAOI

คนเราโกหกเพื่ออะไร....

โกหกเพื่อความสนุก

เพื่อคนที่เรารัก

หรือเพื่อตัวเอง

เกือบทุกถ้อยคำที่ออกมาจากผมล้วนเป็นแต่คำลวง

จงอย่าได้เชื่อ...

"ปอง....ปะ ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย"

หลังจากเรียนคาบเคมีศาสตร์เสร็จผมก็โดนสาวน้อยตัวเล็กดึงชายเสื้อไว้...คนที่เจอกันตอนนั้น

"อ้าว..เธอ"อ่า ชื่ออะไรวะ"ลิ"

"ลิลิธคะ"เธอกลั้นขำ"หัดจำชื่อคนอื่นให้ได้บ้างสิคะ"

"ได้สิ"ผมยิ้มบางๆให้เธอ"แล้วเราจะไปกินข้าวกันที่ไหนดีละ"

"นายอยากกินของหวานหรือว่าอยากกินข้าวละ"

"อยากกิน...เธอ"

"บ้าาา!!"เธอหน้าแดงแล้วเอาร่มสีดำมาฟาดผม

"ลูกผู้ชายอย่างฉันก็ต้องกินเนื้อสิ"

และสถานที่ที่เธอพาผมมาคือเลาจ์สวนลอยฟ้า...เหยดแหม่!!วิวแหล่มสุดๆบนนี้มีปีศาจที่มีปีกด้วยวะ สาวๆเต็มไปหมดเลย หุ่นสะบึมทุกคน

"คนแน่นไปหมดเลยแฮะ นั่งไหนดีเนี่ย"

"ไปโซนวีไอ---"และลิลิธก็กลืนคำพูดตัวเองลงคอทันที

"เฮ้!ลูกพี่ หาที่นั่งอยู่หรอ"

"เฮ้ย ไอ้รุ่นพี่ซาเคียว"

ผมกระดิกหางแล้วลากลิลิธไปหาไอ้รุ่นพี่เวรที่ผมล้มมันลงได้ หลังๆผมเริ่มสนิทกับไอ้รุ่นพี่เวรนี่มากขึ้นละจริงๆหมอนี่เป็นคนดีนะแต่ชอบหาเรื่องไปหน่อย

"พาสาวมาด้วยหรอเนี่ย"

"สวัดดีคะ ลิลิธคะ('  ')"

"แหม..สาวน้อยแวมไพร์ด้วยนะแก ตาแหลมใช่ย่อย"

"มานั่งกับฉันมา"ซาเคียวตบเก้าอี้ข้างๆให้พวกเรานั่ง

"รบกวนด้วยนะคะ"

และผมก็ได้รู้อะไรหลายๆอย่างเลย หนึ่ง พวกแวมไพร์ส่วนใหญ่เป็นชนชั้นสูงและจะนั่งกินข้าวเฉพาะโซนวีไอพีเท่านั้น สอง ยัยนี่มีแฟนคลับมากมาย ทุกสายตาต่างจ้องมาที่โต๊ะผมแต่เมื่อไอ้รุ่นพี่หันไปก็ไม่มีใครกล้าแหยม

"พวกเรามีเรียนคาบถัดไปนะ ไปก่อนนะไอ้รุ่นพี่"

"รุ่นพี่คนนั้นตลกดีนะ"

"ไอ้รุ่นพี่นั่นเหมือนคนบ้ามากกว่านะ"

คาบนี้พวกเราเรียนศิลปะป้องกันตัวสินะ อ่า ไม่เคยจับพวกดาบหรือมีดอะไรเทือกนั้นเลยแฮะ ปกติใช้แต่ร่างกายอย่างเดียว(' ')

"เอาละ ชายกับคู่กับชาย หญิงจับคู่กับหญิงนะ"อจ.พูด"ส่วนอาวุธเลือกได้ตามใจชอบเลยนะ"

"เฮ้ นายหมาป่ามาคู่กับฉันเหอะ"

"นายยังไม่มีคู่นี่"

"คู่กับฉัน"

แหม่...รู้สึกเนื้อหอมแฮะ แต่จะดีกว่านี้มากถ้าคู่กับสาวๆ

"ผมขอคู่ด้วยนะครับ"

"อ้าว..เลย์"ผมยิ้มให้หมอนี่"ถ้าอยากคู่กับฉันก็เป่ายิ้งฉุบกันให้ชนะสิ"

ผมคิดว่าถ้าพูดปัญญาอ่อนคงไม่มีคนเล่นด้วยและถอยไปเอง แต่ผิดคาดวะ พวกแม่งทำตามที่ผมสั่งด้วย และคนที่คู่กับผมก็คือ เจ้าแมวน้อย..เลย์

"เอาละ มาสู้กันดีกว่า"เลย์จ่อดาบที่หน้าผม

"ไอ้ดาบนี่ใช้ยังไงหน่ะ?"ผมเหวี่ยงดาบไปมา

"อ๊ะ!อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยใช้อาวุธ ทั้งๆที่เก่งขนาดนั้น"เลย์ทำหน้าตกใจ

"ไม่เคย"ผมถูดาบเบาๆ

"ว้าว!ดูเหมือนว่าท็อปของคลาสนี้จะได้คู่มือแล้วสินะ"อาจารย์ยิ้มบางๆ

"ใครวะท็อปคลาส"ผมหันไปมา

"ผมไง ^^"

"ห้ะ!"ผมอึ้งไปแปปนึง"อืม...ถ้านายเก่งดาบแล้วทำไมตอนนั้นถึงสู้ไม่ชนะละ"

"ก็ผมใช้ดาบเป็นอย่างเดียวนี่ครับ"เขาพูดเสียงเบา

"ครูว่าพวกเรามาจับตาดูทั้งสองคนดีกว่านะ"

พอครูพูดพวกเพื่อนๆในคลาสก็รีบไปนั่งกันที่สเตเดียมเฉยเลย เห้ยยย!!ไม่ดีม้าง

"เข้ามาเลย"

พอหมอนั่นพูดผมก็วิ่งแล้วฟาดดาบไปที่หมอนั่นแต่มันหลบได้และเอาสันดาบกระแทกที่ท้องผม

"อย่าเสียสมาธิสิครับ"

ไหวมั้ยเนี่ย...เดี๊ยวหมอนั่นก็ตายหรอกครับ

พวกคนในคลาสเริ่มบอกให้ผมหยุดเพราะผมเป็นฝ่ายตั้งรับอย่างเดียวหลังจากโดนดาบหมอนี่ฟันเข้าหลายจุดจนร่างกายจับการเคลื่อนไหวได้

"อาจารย์ผมขอยอม..."

"ยอมแพ้หรอ ถ้างั้น"

"โกหกน่า ใครจะไปยอมแพ้ง่ายๆวะ"

ผมสแยะยิ้มแล้ววิ่งเข้าใส่หมอนี่แบบตรงๆอ่า หมอนี่ง้างดาบขึ้นเพื่อจะฟันไหล่ผม แต่โทษทีวะ อ่านออกหมดแล้ว ในจังหวะที่หมอนี่ง้างดาบจะฟันผมก็ใช้เท้าถีบไปที่ท้องมันจนเซก่อนจะฟันไปที่ท้องของหมอนี่แล้ววิ่งถอยออกมา

"แฮ่ก..แฮ่ก ความเร็วระดับนั้นมันอะไรกัน"

โอ๊ะ!แย่ละโทรศัพท์เรามันไปตกอยู่ตรขอบสนามได้ไงวะ?ผมเกาหัวแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เสียงฝีเท้าเบาๆที่วิ่งมาทางผม...

เสียงลมหายใจที่เหนื่อยอ่อน...

เสียงของดาบที่กระทบกับสายลม...

อา...ลอบกัดนี่หว่า ไม่แมนเลย

ผมยิ้มบางๆก่อนจะเอามือจับดาบของหมอนั่นที่ง้างเพื่อจะฟาดฟันตัวของผม...อา ช่างเป็นดาบที่เปราะบางเหลือเกิน

เปรี๊ยะ!!

"จิตสังหารใช้ได้นี่"ผมบี้ดาบหมอนี่จนแหลกคามือก่อนจะโยนดาบที่อยู่บนพื้นให้หมอนี่

เคร้ง เคร้ง เคร้ง!!

เสียงดาบกระทบกันลั่นไปทั้งสนาม...พอจับทางได้แล้วไอ้ดาบนี่ก็ใช้ง่ายกว่าที่คิดแฮะ

หมอนั่นที่ฟันดาบสองมือเริ่มล้าลง ซึ่งต่างกับผมที่พละกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เคร้ง!ผวั๊ะ!!

ผมฟันดาบไปที่ดาบของหมอนั่นจนดาบหมอนั่นหล่นลงพื้นแต่ไม่จบแค่นั้นผมใช้เท้าถีบไปที่ท้องของหมอนั่นจนมันนอนกองบนพื้น...อา สนุกชะมัด

"เฮ้!ลุกขึ้นมาสิ"

"ไม่ไหวแล้วครับ"หมอนั่นยิ้มแหยๆให้ผม

"แกนี่เก่งชะมัด"(โครตกากเลยวะสัส)

"นักเรียนใหม่เอาชนะท็อปคลาสได้"อาจารย์พูดเสียงดัง

เฮฮฮฮ!!

"หึ!กระจอกน่า แน่จริงฟันหัวฉันสิ"

เสียงนั่น!ผมหันไปมองที่ประตูแล้วเห็นไอ้กาเวรนั่นทำท่ากวนส้นอยู่ที่ประตู ด้วยความที่ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงหยิบมีดสั้นในกล่องอาวุธปาไปที่หัวของไอ้เวรนั่น

"เห้ย!สัส ผมแหว่งเลย"ไอ้กาเวรโวยวายเสียงดัง

"น่าเสียดายวะ กูเล็งที่หัวมึงไว้ต่างหาก เหอะ!"ผมยักไหล่แล้วดึงเลย์ขึ้นมาจากพื้น

---คอยดูเหอะ!ฉันคนนี้เนี่ยแหละจะล้มแกให้ได้ ไอ้ประธานนักเรียนเวร---