Crows Honey รักนี้ต้องจับกด YAOI

ตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่นี่ก็ดูเหมือนอะไรๆจะดีกว่าที่คิดไว้เยอะ...ยกเว้นไอ้เวรนั่น = =

"เฮ้ย!จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน"

อา...เสียงอะไรมาแว้ดๆตอนเช้าเนี่ย วันนี้วันหยุดไม่ใช่หรอไง

"หนวกหู..''ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา"วันนี้วันหยุดไม่ใช่เรอะไง"

ผมมองไอ้เวรโครวที่ยืนอยู่ข้างเตียงก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมตัวอีกรอบ

"ถ้ามึงไม่ตื่นกุจะปล้ำมึง"

"เชี่ยยย!!"ผมนี่ยืนขึ้นเลย ไม่นงไม่นอนแม่งละ"มีอะไร"

"ไปซื้อของกัน"

"แล้วทำไมกุต้องไปกับมึงด้วยละ"

"มึงนี่โครตน่ารำคาญเลยวะ"โครวพูดแล้วเอามือมาจับหน้าผม"มึง-จะ-ไป-ดีๆ-มั้ย"

ไอ้เห้--บอกกุตรงๆก็ได้ มองหน้าเฉยๆก็ขนลุกละแม่ง

เหยดแหม่!!ผมก็เพิ่งจะรู้ว่านักเรียนที่นี่ออกไปเที่ยวข้างนอกได้ สัสเอ้ย!ไอ้เราก็นึกว่าต้องอยู่แต่ในนี้ซะอีก แม่งเหอะ!!ไว้คราวหน้าจะแว่บมาอีกละกัน

"มึงจะซื้ออะไรมั้ย"

ผมมองไอ้เวรนี่ที่ไม่ได้ซื้ออะไรเลย ไหนแม่งบอกจะมาซื้อของ หรือแม่งยังไม่ได้ของที่ถูกใจวะ

"กูหิวข้าว กูจะกินข้าวร้านนั้น"

ผมชี้ไปที่ร้านเมดคาแฟ่หูแมว จริงๆก็ไม่ได้หิวเท่าไหร่หรอก อยากไปม่อสาวมากกว่า

"โอเค งั้นกูไปซื้อของที่ฝั่งตรงข้ามก่อนนะ...ระวังตัวด้วยละ"

"เออๆ"ห่วงยังกะกูเป็นเด็กประถมเลยนะมึง

"รับอะไรดีคะ('w')"พนักงานแมวเหมียว

"รับผมไว้ในใจมั้ยละครับ ^^"ม่อแปป

"อะ อะ อย่าล้อเล่นสิคะ"

"ฮ่าๆล้อเล่นครับ"ผมยิ้มบางๆ"มีเมนูอะไรแนะนำมั้ยครับ"

และสาวน้อยก็แนะนำเมนูข้าวแกงกะหรี่ให้ผม แหม่ มีบริการให้พนักงานป้อนลูกค้าด้วยนะ จริงๆก็อยากให้ทำอยู่หรอก แต่ผมไม่ใช่พวกตาลุงแก่ๆหัวงูสักหน่อย

อร่อยกว่าที่คิดแฮะ...

"อร่อยมั้ยคะ(/'w')/"พนักงานคนเดิม

"อร่อยดีครับ นี่ทำมาจากเนื้ออะไรหรอครับ"

"ทำมาจากเนื้องูไฮดราที่ขึ้นชื่อของที่นี่นะคะ('w')"

เชี่ยยยยย!!ได้ยินชื่อก็แทบจะคายทิ้ง...แต่แม่งก็อร่อยดี กินๆไปละกันเสียดาย T^T

ไอ้เวรนั่นช้าชะมัด...

"เฮ้!ปอง"

"มึงแม่งช้าชะมัด!"

เมื่อผมได้ยินเสียงคนนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามก็นึกว่าเป็นไอ้เวรนั้นซะอีก...เชี่ย!ใครวะ

"อ่า..ขอโทษครับ"ขอโทษก่อนละกัน

ผมมองผู้ชายตรงหน้า หมอนี่มีผมสีเทา(ตอนนี้ในโลกมนุษย์กำลังฮิตทำสีนี้อยู่)ตาสีเดียวกับสีผม ผิวสีขาวจัด ร่างสูงโปร่ง หน้าตาดูดีมีชาติตระกูล แต่แลดูแบดบอยวะ 

เดี๊ยวนะ...แม่งรู้ชื่อเราได้ไงวะ??

"อ่า คุณคือใครหรอครับ"

"ฉันชื่อ เกรย์"

"เกย์หรอครับ"กลั้นขำ

"ชื่อฉันไม่ใช่เกย์ที่ชอบผู้ชายแบบนั้นแต่ชื่อหมายความความสีเทาต่างหาก"

"คิก"กลั้นขำสุดชีวิต"มีธุระอะไรกับผมหรอครับ"

"ฉันเป็นเพื่อนกับโครวนะ"

ไอ้เวรนั่นมีเพื่อนกับคนอื่นด้วยหรอวะ ช่างแม่ง!!

"ได้ข่าวว่านายเป็นหมาป่าสีขาวที่เหลืออยู่ตระกูลเดียวในโลกนี้สินะ"

"เรื่องนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ"

"ย้ายไปอยู่ที่มหาลัยของฉันดีกว่านะ^^"เขาพูดแล้วยื่นเอกสารมาตรงหน้าผม

"ห้ะ?ล้อเล่นหรือไง"แม่ง!!นี่มันเดจาวูชัดๆ"ถ้าหมดธุระแล้วผมขอตัว"

"ฉันว่าแล้วว่านายต้องไม่เล่นด้วยแน่ๆ"

"เฮ้ย!จะทำ...อะไร"

แม่งโปะยาสลบผม..เวรเอ้ย!!

"อือออ..."

ผมตื่นมาในห้องที่แต่งด้วยโทนสีดำแดง โซฟาสีแดง เตียงสีดำแดง...อา พังค์หรอไง

โดนลักพาตัวมา(อีกแล้ว)สินะ...

"ตื่นแล้วหรอเจ้าหมาป่าสีขาว"

"แก!"ผมมองไอ้เวรนี่ที่ปีนขึ้นเตียงที่ผมนั่งอยู่ก่อนจะนั่งข้างๆผม

"ขอโทษที่เสียมารยาทลักพาตัวนายมานะ"

"อ่า เอ่อ ช่างเหอะ"กูโดนลักพาตัวจนชินละ"จริงดิ!ยังไม่ได้จ่ายค่าข้าวเลย"

"อุ๋บ!ห่วงเรื่องนั้นเองหรอ"เขาหัวเราะเบาๆ"ฉันจ่ายให้แล้ว"

"แล้วนี่ลักพาตัวฉันมาเพื่อยัดเยียดให้เรียนที่มหาลัยแกสินะ"

"เรื่องนั้นก็ใช่ แต่จริงๆแล้วอยากให้ดูนี่มากกว่า"

"ฮะเฮ้ย!!"

หมอนี่พูดแล้วถอดเสื้อตัวเองทิ้งเฉยเลย คงไม่คิดจะปล้ำกุใช่มั้ย//เหงื่อตก

"ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้มั้ง"

เขายิ้มก่อนจะสยายปีกสีเทาขนาดใหญ่ออกมา

"โห!!"

เหยดแหม่!!แฟชั่นสินะ ปีกยังสีเทาตามแฟชั่นเลย

"สีปีกฉันน่าเกลียดเหมือนผ้าขี้ริ้วใช่มั้ยละ"

"ไม่นะ แฟชั่นดีออก ตอนนี้ในโลกมนุษย์กำลังฮิตผมสีเทาอยู่พอดี"

"ฮ่าๆนายเป็นคนแรกนะที่พูดแบบนี้"หมอนี่ยิ้มเศร้าๆ"ปีกสีนี้ในตระกูลถือว่าเป็นคนนอกคอก"

"ไร้สาระจะตาย จะสีไหนแม่งก็เป็นคนเหมือนกันเปล่าวะ"ของขึ้นแปป

"เพราะอย่างนี้ฉันเลยเกลียดคนตระกูลใหญ่อย่างไอ้โครวมาตลอด...คนตระกูลนั้นชอบดูถูกคนอื่น"

"เออ ฉันก็เกลียดมัน แม่งคิดว่าใหญ่มาจากไหนวะสัส!!"

"เฮ้ยๆใจเย็น ฮ่าๆ"หมอนี่ขำออกมาเสียงดัง"ชักถูกใจนายแล้ววะ"

"แน่นอน ฉันหล่ออยู่แล้ว"

"ขอจับหูหน่อยได้มั้ย(>///<)"

"อะ..อือ..ได้สิ"

หมอนี่ทำท่าตื่นเต้นก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหูหมาป่าสีขาวของผมเบาๆจั้กจี้เว้ย

"จริงสิ ฉันให้นี่"

หมอนี่พูดก่อนจะดึงขนปีกสีเทาให้ผม ผมก็รับไว้อย่างงงๆก็สวยดี

"หิวมั้ย"

"แน่นอน จะเลี้ยงอะไรฉันละ"

"อยากกินอะไรละ"

"ช็อกโกแลต ถ้าไม่มีก็เอาเป็นอาหารอร่อยๆก็ได้"

และหมอนี่ก็ให้แม่ครัวที่บ้านทำอาหารมาให้กินจริงๆด้วย ไก่งวง กุ้งราดชีส เค้กช็อกโกแลต สปาเกตตี้คาโบนาร่า ผัดเผ็ดไฮดรา(ขอผ่าน)

"อร่อย><"

"แน่นอนอยู่แล้ว กินเยอะๆนะ"

"คุณเกรย์คะ คุณชายตระกูลเดมอนมาขอพบคะ เขาท่าทางหงุดหงิดมากเลยคะ"

ไอ้เวรนั่น!ตามมารังควานหรอไงวะสึส คนจะกินโว้ย

"ให้เข้ามาได้เลยครับ"

อร่อย...เกิดมาไม่เคยกินของอร่อยๆแบบนี้มาก่อนเลอ ห่อกลับได้มั้ย

"ไอ้เกรย์!!หมอนั่นอยู่ไหน"

ผมมองไอ้เวรโครวที่วิ่งมากระชากคอเสื้อของหมอนี่ด้วยท่าทางหงุดหงิดสุดๆหมอนั่นเมื่อเห็นผมก็รีบปล่อยคอเสื้อเกรย์แล้วปรี่มาหาผมทันที

"กลับ!!"

"เห็นมั้ยเนี่ยว่ากำลังกินอยู่ - -"ผมเคี้ยวไก่งวงในปากหงับๆ

"โดนลักพาตัวมาแล้วยังกินสบายใจเฉิบอีกนะ!!"

"อย่าเสือกน่า"ผมชี้น่องไก่งวงใส่หน้ามัน"ขี้หงุดหงิดระวังหัวล้านนะ"

"ฮ่าๆพูดถูกใจวะ"เกรย์หัวเราะ

"ถ้าไม่กลับดีๆคืนนี้...โดนปล้ำแน่"โครวกระซิบข้างหูผม

"แค่กๆอิ่มแล้วครับ"ขนลุกเลยสัส!"ฉันกลับก่อนนะ"

"โห่!กลับแล้วหรอ"เกรย์ทำหน้าเสียดาย"อะนี่ เค้กนี่ขึ้นชื่อในโลกปีศาจเลยนะ"

ผมกระดิกหูอย่างดีใจแล้วรับของมา...ล่อด้วยของกินก็โอเคนะ

"ไปละ!!"

และผมก็โดนไอ้เวรนี่พาบินขึ้นฟ้าจนได้ ถามจริง รถไม่มีให้ขับหรอไงวะ ตัวกุก็ไม่ใช่จะเบานะ

"อะไรในกระเป๋ากางเกงมึงนะ?"

เมื่อถึงห้องไอ้เวรนี่ก็ซักถามผมทันที...ถามมากจังเลยเว้ย

"ไม่มีอะไรหรอกน่า"

"เอามาให้ดู"

แม่ง!!ทำไมต้องทำหน้าน่ากลัวใส่กูด้วยวะสัส - - ผมถอนหายใจก่อนจะยื่นขนปีกของเกรย์ให้

"นี่มัน?ขนของไอ้เวรนั่น"

"เออ แล้วไงวะ ก็แค่ขนปีก - -"

"แกรุ้ความหมายของมันมั้ยเนี่ย!คนโง่ๆแบบแกไม่รู้หรอก"

ตกลงแม่งหลอกด่าผมสินะ...

"การให้ขนปีกความหมายคือ...ชอบ"

ตอนแรกแม่งก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ...แต่พอแม่งพูดอย่างนี้ก็อดเขินไม่ได้วะสัส

"หมอนั่นแค่ให้เฉยๆเว้ย ไม่มีความหมายอะไรหรอกน่า เอาขนคืนมา"

"ไม่-ให้-เว้ย"

ว้ากกก!!ไอ้เวรนี่ใช้พลังไฟสีดำทำลายขนปีกจนไม่เหลือชิ้นดีเลย T^Tเฮ้ย!ขนปีกแห่งมิตรภาพเลยนะเว้ยยย!!

"ถ้าอยากได้ขนปีกเมื่อไหร่ขอกูได้นะ"

"เชี่ย!ไม่เอาเว้ย"

"เหอะ!ทีกับกุทำเป็นรังเกียจ"

"ก็กูเกลียดมึ---"

อื้อ..คำพูดของผมหายลงไปในลำคอตัวเองเมื่อไอ้เวรนี่ดึงผมเข้าไปจูบ

อุ้ก!สอดลิ้นเข้ามาด้วย หยะแหยงชะมัด!!

"กะ กุไปอาบน้ำละ!!"

--------เกลียดแม่งที่สุดเลย...กูละอยากย้ายหอจริงๆแล้วทำไมกุต้องใจเต้นด้วยเนี่ยยย-------