สัญญาแห่งรักจากอดีต

เอสลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะไปทำงาน

               "ปิ๊นๆๆๆ..."

               "เฮ้ย!!...เร็วเว้ยเอส  เดี๋ยวสายนะเพื่อน"  เสียงยุทธบีบแตรรถและตะโกนเรียกอยู่หน้าบ้าน

               "เออๆ..แป๊ปนึงเว้ย!"  เอสตะโกนตอบ

               "ลืมไปเลยเรา  ว่าตอนนี้ไม่มีรถนี่หว่า  ต้องไปกับเจ้ายุทธมัน"

               เอสรีบแต่งตัวจนเสร็จ  แล้วรีบออกจากบ้านไปเดินขึ้นรถของยุทธที่จอดรออยู่หน้าบ้าน  เมื่อเขาขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว  รถก็เคลื่อนตัวออกไป

               "นี่แกลืมแน่ๆเลยใช่มั้ย  ว่าตอนนี้รถซ่อมอยู่หน่ะ"  ยุทธเอ่ยถาม

               "เออเด่ะ..นี่ดีนะ ที่วันนี้ตื่นเช้าหน่อย"

               ระหว่างที่รถกำลังวิ่งไปเรื่อยๆเส้นทาง  แล้วก็มาจอดติดไฟแดงที่สี่แยกที่เอสเพิ่งเกิดอุบัติเหตุเมื่อวาน

               "เฮ้อออ..เห็นสี่แยกนี้แล้วปวดหัวใจว่ะ"  เอสพร่ำเพ้อ

               "มันเป็นเรื่องธรรมดาน่า  ไม่เกิดอุบัติเหตุจนถึงตายก็ดีแล้ว  ช่างมันเถอะ"

               "ก็มันไม่น่าเกิดนี่หว่า  เพราะมัวแต่เหม่อแท้ๆเลย"

               "แกเหม่ออะไรของแกวะ"

               "เอ่อ..ก้อ..ไม่มีอะไรหรอก...."

               "แหม่..ถ้ามันพูดยากขนาดนั้นก็ไม่ต้องพูดหรอกว่ะ"

               ".........."  เงียบ

               ".........."  เงียบ

               "เอ้อ  แกคิดว่าน้องทิพย์เป็นยังไงมั่งวะ"  ยุทธถาม

               "-ไอ้นี่..จู่ๆมาถามเรื่องน้องทิพย์ทำไมวะ-"  เอสคิด

               "เฮ้ย..นี่แกฟังข้าพูดอยู่รึเปล่าเนี่ย"

               "ห..หา  เออ  แกว่าไงเหรอ"

               "ข้าถามว่า  แกคิดว่า.....เออ  ช่างเถอะ  มันไม่สำคัญอะไรหรอกว่ะ"

               "อ..เออ  เออ  เหรอ"

               ".........."

ที่ทำงาน

               ในขณะที่เพื่อนร่วมงานในแผนก  บ้างก็จับกลุ่มคุยกัน  บ้างก็นั่งเล่นโทรศัพท์  บ้างก็เริ่มทำงานแล้ว  ต่างก็หันมามองเมื่อเอสกับยุทธเดินเข้ามา

               "อ้าวเอส  มาแล้วเหรอ  เฮ้ย มาพร้อมกับเจ้ายุทธเลยว่ะ"  บอมบ์ทักทาย

               "ทำไมวะ  มากับข้ามันมีอะไรเหรอวะ"  ยุทธร้องตอบ

               "เปล่าซะหน่อย  อย่าเพิ่งรีบของขึ้นสิเพื่อน  อาจารย์ยังไม่ได้ปลุกของเลย"

               "สวัสดีค่ะ  พี่เอสกับพี่ยุทธ"  ทิพย์เดินออกมาจากห้องน้ำมาที่แผนกพอดี  รีบกล่าวทักทาย

               "สวัสดีครับ"  เอสกับยุทธตอบกลับ

               "พี่เอส เป็นยังไงมั่งคะ" ทิพย์แสดงสีหน้าเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด

               "อ๋อ..ก็ ไม่มีอะไรหรอกครับ  แค่อุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆหน่ะครับ                   "ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ"  เอสตอบแบบไม่กล้าสบตากับทิพย์

               "เออว่ะ  แล้วรถหล่ะ  ซ่อมเยอะมั้ยวะ"  บอมบ์ถามแทรกขึ้นมา

               "ก็ พอดูว่ะ  แล้วก็คงนานด้วย"

               "สวัสดีจ้า  ทุกคน"  ญาเดินมาพร้อมกล่าวทักทาย

               "สวัสดีครับ/ค่ะ หัวหน้า"  ทุกคนกล่าวแทบจะพร้อมกัน

               "เอส  ว่าไง  เป็นยังไงมั่งหล่ะ"

               "ไม่เป็นไรครับพี่  เรียบร้อยทุกอย่างครับ"

               "อืม...เดี๋ยวเธอ ไปที่ห้องประชุมกับพี่หน่อย"

               "ทำไมครับ"

               "ก็ เอางานมาเช็คดูกันให้ละเอียดอีกหน่อย  ก่อนที่จะเรียกลูกค้ามาดู"

               "แล้ว ทิ....ก ก็ได้ครับ  ตามนั้นครับ"  เอสหยุดคำพูดบางคำไว้ แล้วกล่าวตกลง เพราะเห็นญาทำตาเขียวใส่

               "งั้นเดี๋ยวเอาโน๊ตบุ๊คไปรอพี่ที่ห้องประชุมเลยนะ"  ว่าแล้วญาก็เดินจากไป

               "ครับ"

               "เอ้า...ทำงานๆ เว้ย ทำงานกันดีกว่า"  ยุทธพูดลอยๆ

               แล้วทุกคนก็กลับไปประจำที่ของตัวเอง  ส่วนเอสก็ถือเอาโน๊ตบุ๊คเดินออกไปจากแผนก

หน้าห้องประชุม

ในขณะที่เอสกำลังจะเปิดประตูห้องนั้นเอง

               "เอส"

               "หืม?"

               "มานี่ๆ"  ญาออกเสียงเรียกเบาๆ

               "ทำไมพี่มาหลบอยู่ตรงนี้หล่ะครับ  หลบใครเหรอ"  เมื่อเอสเดิน  เข้าไปหาก็เอ่ยถาม

               "เปล่าซะหน่อย  พี่ไม่ได้จะเรียกมาเช็คงานหรอก  พี่จะพาไปข้างนอกหน่ะ"

               "ไปไหนครับ  หรือจะพาไปหาลูกค้าเลย"  เอสทำสีหน้างุนงง

               "เปล่า..พี่จะพาไปทำบุญ  เธอเพิ่งจะมีเคราะห์มา  พี่ก็เลยจะพาไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ซะหน่อย"

               "เอ..มาแปลกแฮะวันนี้  แล้วนี่ก็เวลาทำงานนะครับพี่  มันจะดีเหรอครับ"

               "เออน่า..แป๊ปเดียวเอง  ไม่นานหรอก  อย่าเถียงนะ  พี่เป็นหัวหน้าเธอนะ"

               "แน๊...ใช้อำนาจข่มขู่กันซะด้วย  เอ้า..ไปก็ไป"  เอสพูดยิ้มๆ

               แล้วทั้งสองก็พากันเดินไปที่ลิฟท์  เพื่อที่จะลงไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน  โดยที่มีสายตาของใครคนหนึ่ง  แอบมองมาจากมุมของทางเดินอีกด้านหนึ่ง  แล้วใครคนนั้น ก็เดินไปทางอีกด้านอย่างเงียบๆ.