สัญญาแห่งรักจากอดีต

               ที่วัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ

               "นี่เร็วๆสิ เดี๋ยวเลยเวลาฉันเพลนะ"  เสียงของญาร้องเร่งเอส

               "ก็ผมเลือกกับข้าวไม่ถูกหน่ะพี่  มีแต่ของที่ชอบกินทั้งนั้นเลย"

               "เหมาร้านเลยมั้ย  ที่นี่เค้ารับบัตรเครดิตรึเปล่า"  ญาพูดพร้อมกับทำท่าจะล้วงหยิบกระเป๋า

               "นี่พี่ประชดหรือเอาจริงครับ"

               "ประชดย่ะ  ประชด  แหมมม..ทำอย่างกะผู้หญิงเลือกซื้อของเลยนะยะ"

               "โธ่..พี่ครับ  เวลาเราทำบุญ  เราก็ต้องเลือกสิ่งที่เราคิดว่าดีที่สุดไปถวายพระสิครับ  การทำบุญก็คือ การที่เราให้สิ่งที่ดีกับเขา เราก็จะได้สิ่งที่ดีกลับมาไงครับ"

               "เออ..พี่รู้น่า  เดี๋ยวพี่ก็ซึ้งในรสพระธรรม ไปบวชชีซะหรอก  เอ้า..เร็วๆหน่อย"

               "อืม...งั้นเอาอันนี้กะ  อันนี้แหละครับ  อย่างละถุงนะ"

แล้วแม่ค้าก็จัดแจงตักกับข้าวใส่ถุงยื่นให้  เมื่อทั้งสองจ่ายเงินเรียบร้อยก็เดินเลือกซื้อของต่อที่ร้านสังฆภัณฑ์  เพื่อซื้อชุดสังฆทาน

               "นี่พี่มั่นใจเหรอ  ว่าของในห่อมันจะตรงกับป้ายที่บอก  และของไม่หมดอายุหน่ะ"  เอสกระซิบบอก

               "ร้านนี้พี่เคยซื้อบ่อย  ไว้ใจได้  คนอย่างพี่เหรอจะพลาด"

               "ถ้าพี่มั่นใจอย่างงั้นก็เอาเลยละกัน"

               แล้วทั้งสองคนก็เลือกชุดสังฆภัณฑ์  เมื่อเลือกได้แล้ว  ทั้งสองก็เดินมุ่งหน้าเข้าไปในวัด

               เมื่อถึงวัดแล้วทั้งสองคน ได้จัดแจงสิ่งของที่นำมาถวาย  พิธีการได้ดำเนินไปจนกระทั่งพระสวดมนต์ให้พรจบ  ทั้งสองก้มหน้าประนมมือรับน้ำมนต์ที่หลวงพ่อสะบัดมา  แล้วทั้งสองก็ก้มลงกราบด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุข  แต่ในขณะที่กำลังจะลุกขึ้นเพื่อออกไปจากวิหารนั่นเอง

               "โยมกำลังยุ่งอยู่กับอดีตของตัวเองอยู่สินะ"  หลวงพ่อพูดพร้อมด้วยรอยยิ้มอย่างมีเมตตา

               "อะไรนะครับ หลวงพ่อ  เมื่อกี้ผมฟังไม่ถนัดครับ"  เอสถามอย่างสงสัยในสิ่งที่หลวงพ่อกล่าวออกมา  และเขาก็รอคอยคำพูดประโยคต่อไปของหลวงพ่อด้วยใจที่เต้นระรัวเพราะความตื่นเต้นจากประโยคแรกที่หลวงพ่อพูดออกมา  แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆออกมาจากปากหลวงพ่ออีก  มีแต่รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยเมตตา  เขาจึงก้มกราบอีกครั้งพร้อมกับชวนญาเดินออกมา

               "มีอะไรเหรอเอส  หลวงพ่อท่านพูดว่าอะไรเหรอ"

               "เอ่อ..ปล่าว  ไม่มีอะไรหรอก  ผมได้ยินไม่ค่อยชัดหน่ะ  จะรอฟังว่าหลวงพ่อจะพูดอะไร  แต่ท่านก็ไม่พูดอะไรอีกเลย"  เอสตอบแบบปัดไป  และครุ่นคิดถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้  เขารู้เขาได้ยินประโยคแรกที่หลวงพ่อพูด  เขารู้สึกทึ่งในสิ่งที่หลวงพ่อทักออกมา  และเขาอยากจะได้ยินอีกว่าหลวงพ่อจะพูดทักอะไรเขาอีก  แต่ท่านก็ไม่ได้พูดต่ออีก  ทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายใจ  เพราะถ้าท่านรู้เรื่องของเขา  เขาจะได้นำเรื่องความฝันของเขามาปรึกษากับหลวงพ่อ  เพราะตอนนี้เขาเองก็รู้สึกสับสนกับความฝันของตนเองเป็นยิ่งนัก

               "ไป  เราไปทำบุญอย่างอื่นกันอีกดีกว่า"

               "ก็ดีครับ"

               แล้วทั้งสองก็พากันเดินดูรอบๆบริเวณวัด  ทำบุญหยอดตู้บริจาคบ้าง  ซื้อดอกไม้ธูปเทียนไปไหว้พระและปิดทองบ้าง  จนกระทั่งมาจบที่ปล่อยปลาที่ริมแม่น้ำข้างวัด  ในระหว่างที่ทั้งสองปล่อยปลาเสร็จแล้ว  เอสก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า

               "พี่เชื่อเรื่องอดีตชาติ  หรือการระลึกชาติบ้างรึเปล่าครับ"

               "หืม?  จู่ๆทำไมมาถามเรื่องพวกนี้หล่ะ"

               "ก็เห็นพี่เชื่อเรื่องทำบุญ  ก็เลยคิดว่าพี่น่าจะเชื่อเรื่องภพชาติ  อดีตชาติ หรือชาตินี้ชาติหน้าบ้างหน่ะครับ"

               "ไอ้เชื่อหน่ะ  พี่ก็เชื่ออยู่นะ  แต่พี่ไม่เคยสัมผัส  และคนรอบข้างก็ไม่เห็นมีใครสัมผัสเรื่องพวกนี้เลยสักคน  แต่พี่ก็ยังเชื่อและพยายามทำแต่ความดีกับทำบุญให้มากๆ  เพราะถ้าเกิดตายไปแล้วมันมีจริงขึ้นมา   เราจะได้มีบุญไว้คุ้มครองให้ไม่ต้องตกนรกไงจ๊ะ"

               "อื้ม..พี่นี่ก็คนดีนะ  โชคดีที่ผมได้คบกับพี่นะครับ"

               "นี่ๆ  ที่เธอคบกับชั้นหน่ะ  เพราะว่าชั้นสวยและมีเสน่ห์ต่างหากหล่ะจ๊ะ"  ญาพูดพร้อมกับทำหน้าเชิดและเอามือสะบัดที่ปลายผม

               "คร้าบๆ  ผมคบกับพี่เพราะพี่สวยครับ  สวยจริงๆด้วยนะครับ"  เอสพูดเน้นเสียงที่ประโยคท้าย

               "เช๊อะ..เออ ว่าแต่  เธอมีอะไรสงสัยเกี่ยวกับเรื่องภพชาติอะไรนั่นเหรอ"  ญาถามย้ำอีกครั้งด้วยความสงสัย

               "เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกครับพี่  ผมก็แค่หาเรื่องคุยไปเรื่อยเปื่อยหน่ะครับ"  เอสบอกปัดอีกครั้ง

               "งั้นก็แล้วไป  เรากลับบริษัทกันเถอะ  เดี๋ยวที่ทำงานจะสงสัย"

               "ก็ดีครับ"

               แล้วทั้งสองก็เดินมาขึ้นรถ  และขับออกไปจากวัดเพื่อกลับไปที่บริษัท

               ที่บริษัท  เวลา  11.35 น.

               "อ้าวเอส..มาแล้วเหรอ  ว่าไงมั่งหล่ะ"  บอมบ์ร้องทัก

               "ก็..ยังไม่มีอะไรหรอก  ลูกค้าเค้าคุยแต่เรื่องรูปแบบธุรกิจของเค้าหน่ะ  เดี๋ยวนัดคุยอีกที"

"อารายว๊าา...มีอย่างนี้ด้วยเหรอ  ไปตั้งนานเนี่ยนะ"  ยุทธบ่น

               "มีสิวะ  เออ แต่คราวหน้า  ให้ทิพย์ไปด้วยนะ  เพราะคนทำน่าจะอธิบายได้ดีกว่า"  เอสพูดพร้อมกับหันมามองหน้าทิพย์

               "เอ๋?..ทิพย์ด้วยเหรอคะ"  ทิพย์ทำหน้าตกใจ

               "ทำไมเหรอ"

               "ป เปล่าค่ะ  แต่  ไม่รู้ว่าทิพย์จะพูดได้รึเปล่า  ทิพย์ไม่เคยค่ะ"

               "เอาน่า  นี่ถือเป็นโอกาสเลยนะ  จะได้ฝึกพรีเซ้นต์งานไปในตัวเลย"

               "ค่ะ  ทิพย์จะพยายามค่ะ"

               "เฮ้อ..เราไม่ได้มีส่วนร่วมงานนี้เลยแฮะ  อดเข้าไปเป็นก้างเลย"  ยุทธพูดหยอก

               "อะไรๆ  อะไรของแก  เดี๋ยวเถอะๆ"  เอสทำหน้าดุ

               "น่าเพื่อน  ใจเย็นๆ  นิดๆหน่อยๆน่า  ว่าแต่เที่ยงนี้เราไปกินข้าวด้วยกันทั้งแผนกเลยมั้ย"

               "เอ้อ  ก็ดี  ไปสิ"

               "แล้วจะไปกินอะไรกันดีคะ"

               "อะไรก็ได้  เดี๋ยวค่อยไปตกลงกันข้างนอก  ตอนนี้ออกไปก่อนดีกว่า เที่ยงแล้ว  ไป"

               แล้วทั้งหมดก็พากันออกไปจากแผนก  เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง

               ที่บ้านของเอส  เวลา 19.45 น.

               เอสกลับมาถึงบ้าน  พร้อมกับอาหารที่เขาหิ้วมาจากร้านแถวปากซอยเหมือนอย่างทุกวัน  แต่คราวนี้เขากลับมาโดยที่ยุทธเป็นคนมาส่ง  และเพิ่งจะกลับไปเมื่อสักครู่  เขาจัดแจงกับอาหารที่ซื้อมา  เมื่อเรียบร้อยก็เดินไปเข้าห้องน้ำ  อาบน้ำอาบท่าเสร็จเรียบร้อยก็มานั่งบนโซฟาเปิดทีวีดูเหมือนที่ผ่านมา

               เขาครุ่นคิดไปถึงเรื่องที่วัดที่ไปทำบุญในวันนี้  เรื่องที่หลวงพ่อพูดออกมา  เขามั่นใจว่า  หลวงพ่อต้องรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเขาแน่ๆ  แต่ทำไมหลวงพ่อถึงไม่พูดต่อหล่ะ  หรือเพราะมีญาอยู่ข้างๆ  ท่านจึงไม่พูด  ท่านอาจจะรอให้เราไปคุยเป็นการส่วนตัวก็ได้  อืม..น่าจะใช่นะ  สักวันเราคงต้องไปกราบหลวงพ่อและถามไถ่เรื่องของเราให้ได้

               แล้วเขาก็หลับไปในเวลา  00.00 น.  นั่นเอง.