รักใสใส...แอบปันใจให้นายพี่ชาย

ติ๊ด....ติ๊ด....

ฮืม... อย่าพึ่งดังตอนนี้ได้ไหมเนี่ย กำลังฝันดีเลย ฉันงัวเงียเอาหมอนปิดหู ปกติเป็น

คนนอนขี้เซามาก ยากนะที่จะมีอะไรมารบกวนได้เวลานอน ตอนนี้ฉันกำลังจะได้ แต่งงานกับ ยองจู หนุ่มหล่อที่สุดในเกาหลี กรี๊ดดด....แต่งงานกันเถอะค่ะยองจู จ๊วบบ..

ติ๊ด....ติ๊ด....

อ๊าก...หมดกัน ฉันกำลังจะได้ จูจุ้บ กับยองจูอยู่แล้วแท้ๆ เค้ายังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ กว่าจะได้ฝันดีแบบนี้อีก ไม่รู้ว่าต้องนอนอีกกี่วัน  ใจร้าย... :( ฉันยังไม่อยากตื่นนี่ !! 

ยองจู...ยองจู ของฉ้านนน

ติ๊ด....ติ๊ด....

ฉันบิดตัวไปมาจากผ้าห่มนุ่มนิ่มแสนสบาย เพื่อควานหาต้นตอของเสียง ที่กำลังดังสนั่นไปทั่วห้อง

“ ห๊ะ 7 โมง.. ตายๆ สายอีกแล้ว ” หน้าจอนาฬิกาดิจิตอลที่ตั้งอยู่ข้างๆ ที่นอนบ่งบอกว่าตอนนี้ฉันกำลังจะไปโรงเรียนสาย ด้วยสัญชาตญาณอันว่องไว ทำให้ฉันกระโดดเด้งจากเตียง แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาจัดการตัวเองไม่ถึง 20 นาที ทั้งอาบน้ำแต่งตัวทำผมแต่งหน้า ปกติแล้วผู้หญิงทั่วไปเค้าแต่งตัวกันเร็วแบบนี้ไหมนะ ฉันวิ่งลงบันไดด้วยความรวดเร็ว

“ แม่...เนไปเรียนแล้วนะ “ ฉันเดินไปหอมแก้มแม่ 2 ที ก่อนที่จะหยิบขนมปังทาแยมสตรอเบอร์รี่ที่แม่เตรียมไว้ให้ใส่ปาก 

“ เดินทางปลอดภัยนะลูก ” เสียงของแม่พูดไล่หลังฉันทุกวันก่อนออกจากบ้าน

        ฉันกับแม่เราอยู่กันสองคนในบ้านหลังเล็กๆ แต่อบอุ่นหลังนี้ ส่วนพ่อเสียไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก ท่านป่วยหนัก แต่ก็นะฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร เพราะแม่เป็นทุกอย่าง ท่านคอยเติมเต็มคอยให้คำปรึกษาและดูแลฉันเป็นอย่างดี ระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆ ฉันก็เดินไปเห็นในสิ่งที่ไม่สมควรเห็นเข้า

“ พี่แม็ท...เรามาลองคบกันดูไหม ” มุมอับของตึก มีนักเรียนหญิงชายคู่หนึ่งกำลังยืนคุยกันอยู่ ดูเหมือนฝ่ายหญิงจะเป็นไอรินห้อง 6 ศิลป์ภาษา ส่วนฝ่ายชาย แอะ นั้นมันคนที่เดินชนฉันเมื่อวานนี่ ก็ว่าไม่เคยเห็นหน้าเลย ที่แท้ก็คนนี้นี่เองนักเรียนใหม่ที่เค้าพูดถึงกัน

“ คือ... ขอโทษนะแต่...ไอริ.. ” ไอรินประกบจูบโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว ด้วยความตกใจเค้าผลักไอรินออก แล้วเดินหนีอย่างรวดเร็ว สายตาอันเย็นเฉียบของเค้าประสานเข้ากับสายตาของฉันแว็บนึง ท่าทางชะงักเล็กน้อย ไอรินมองตามร่างสูงด้วยความหงุดหงิด ทันทีที่เห็นฉัน ท่าทางของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

“ นี่เธอ...ชื่ออะไรอยู่ห้องไหน ” ริมฝีปากสีสดเอ๋ยถามด้วยความคุกรุ่น

“ เนเน่ ห้อง 1 เธอมีอะไรหรือเปล่า ” สายตาของฉันจับจ้องไปที่ใบหน้าเรียบเนียนของเธอ

“ เมื่อกี้เธอเห็นอะไรหรือเปล่า “ ไม่พูดเปล่า มือเรียวบางกำลังบีบแขนฉันอย่างเอาเรื่อง

“ ไม่เห็นนะ เธอจะทำอะไรมันก็เรื่องของเธอสิ ”

“ ถ้ามีใครรู้เรื่องนี้ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ” ไอรินสบัดแขนฉันแล้วเดินเข้าโรงเรียนไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เธอเป็นสาวฮอตที่สุดในโรงเรียนเลยก็ว่าได้ ด้วยรูปร่างหน้าตาแล้ว ผู้ชายเกือบทั้งโรงเรียนต่างก็หมายปองเธอ แต่ก็น่าแปลกจะมีผู้ชายกี่คนกันที่กล้าปฏิเสธผู้หญิงอย่างไอริน ในสายตาฉันยังคิดว่าเธอสวยและดูดี หรือว่าพี่เค้าจะเป็นเกย์ ต้องใช่แน่ๆ ฉันเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนมาถึงโรงอาหาร เห็นยัยแพรวกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือแล้วมันน่าแกล้งชะมัด

ฉันค่อยๆย่อง...ย่อง...และ

“ แฮ่ ! ! ! ”

“ ตาเถน ...” ด้วยนิสัยขี้ตกใจนางสะดุ้งสุดตัวและอุทานออกมาเป็นคำที่ล้ำสมัย ที่ฉันฟังกี่ทีๆ ก็ขำ ฉันละไม่เข้าใจเลยจริงๆ สมัยนี้ยังมีเด็กสาวอุทานคำพวกนี้อยู่อีก

“ ฮ่า ๆ ... คำอุทานแกนี้โคตรอินเทรนเลยอะแพรว ”

“ โหยย...เน แกทำฉันตกใจนะ ถ้าฉันหัวใจวายตายขึ้นมาจะทำยังไง ” สีหน้าแววตาของยังแพรวเหมือนกับเด็กที่กำลังงอแงจะเอาของเล่นยังไงยังงั้น

“ โอ๋ๆ ดีกัน ล้อเล่นๆ ไม่แกล้งและ >,< ” 

-- Home room --

“ นักเรียนเคารพ “

“ สวัสดี ครับ/ค่ะ ” นัทหัวหน้าห้องกล่าวทำความเคารพ อาจารย์บีที่ปรึกษาของห้อง

“ ค่ะ วันนี้เราจะจับฉลากบัดดี้กัน เข้าแถวเรียงตามเลขที่เลยจ๊ะ “

ทุกคนต่อแถวจับฉลากกันอย่างเป็นระเบียบ ดูตื่นเต้นกันยกใหญ่ บางคนก็กรี๊ดดีใจที่จับได้เลขที่ของรุ่นพี่ที่ตัวเองชอบ ฉันหยิบกระดาษใบเล็กๆ จากกระป๋องที่อาจารย์บีใส่ฉลากไว้แล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ

“ เอาละ ทุกคนมีฉลากอยู่ในมือแล้วนะ เที่ยงนี้พวกเธอไปหารุ่นพี่ที่จับฉลากได้แล้วพามาลงชื่อที่ห้องพักครู เจอกันตอนเที่ยงจ๊ะ ”

หลังจากที่ อาจารย์บี เดินออกจากห้องไปความวุ่นวายก็มาเยือนทันที

“ เน ไหนๆ เอาฉลากมาดูมั่ง ” ยัยแพรวดึงฉลากในมือฉันไปดู

 “ ม.6/1 เลขที่ 17 ใครอะ ” ยัยแพรวนิ่วหน้า

“ ไม่รู้สิ เดี๋ยวตอนเที่ยงค่อยขึ้นไปชั้นม.6 ”  ฉันตอบยัยแพรวไปแบบส่งๆ

“ ฉันจ่ายหนึ่งหมื่นแลกกันฉลาก ที่เขียนว่า ม.6/1 เลขที่ 27 ” อยู่ๆไอรินกับเพื่อนอีก 2 คนก็เดินเข้ามาประกาศปาวๆ อยู่หน้าห้อง ความเงียบเกิดขึ้นทั้งที 

“ ฉันหามาทั้งสายชั้นแล้วเหลือแค่ห้องนี้ห้องเดียว แสดงตัวออกมาเดี๋ยวนี้ เลขที่ 27 เป็นเลขที่ของพี่แม็ททิว ฉันอยากเป็นบัดดี้กับพี่เค้า ...ฉันให้สองหมื่นเลยก็ได้ ”

“ ผะผม...ครับ ” อยู่ๆ นัทหัวหน้าของก็ยืนขึ้น ไอรินยิ้มอย่างมีชัย แววตาของเธอเป็นประกายวิบวับ ก่อนจะหยิบสมุดเช็คมาเขียนขยุกขยิก แล้วเดินไปที่โต๊ะของนัทพร้อมทั้งยื่นกระดาษนั้นให้

“ คือผม..ไม่เป็นไรครับ ” นัทยื่นมันคืนให้ไอรินพร้อมกับฉลากที่ตัวเองจับได้

“ ทำไมละ สองหมื่น มันน้อยไปหรอ ” ไอรินจ้องนัทด้วยแววตาดูถูก

“ ผมไม่ได้ต้องการเงิน “ ไอรินวางเช็ดพร้อมทั้งฉลากที่เธอจับได้ไว้ที่โต้ะของนัท แล้วเดินออกจากห้องไป 

      พักเที่ยงที่แสนวุ่นวาย โรงอาหารคับคั้งไปด้วยเหล่านักเรียนมากหน้าหลายตา วันนี้ทุกคนต่างพูดถึงเรื่องบัดดี้ และเรื่องที่ไอรินยอมจ่ายเงินเพื่อแลกกันการได้เป็นบัดดี้กับพี่แม็ททิว ฉันกับแพรวตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันไปหาบัดดี้ของตัวเอง 

-ห้อง ม.6/1-

            ฉันตรงมาที่ห้อง ม.6/1 ทันทีที่แยกกับแพรว ในห้องว่างเปล่ายังไม่มีใครกลับเข้ามา อาจจะยังอยู่ที่โรงอาหารกัน ในขณะที่กำลังจะกลับไปที่ห้องของตัวเอง

“ มาหาใครจ๊ะ ” ถ้าจำไม่ผิดพี่เค้าน่าจะชื่อแนนประธานนักเรียนที่นำร้องเพลงชาติ และสวดมนต์หน้าเสาธงตอนเช้า 

“ คือ..มาหาพี่ห้องนี้เลขที่ 17 ค่ะ ”  พี่แนนทำหน้าเหมือนกำลังใช้ความคิด

“ อ่อ ทาม... เลขที่ 17 วันนี้ไม่มานะ เห็นบอกไม่สบาย ”

 “ งั้นไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณพี่แนนมากๆ นะคะ ” ฉันยิ้มให้ก่อนที่จะเดินกลับ ต้องไปที่ห้องพักครูเพื่อแจ้งว่าพี่ทามไม่มาโรงเรียน ระหว่างทางฉันเดินสวนกับพี่แม็ททิว เขาชำเลืองมองฉันแว็บนึงก่อนจะหยุดแล้วใช้มือล้วงกระเป๋าหยิบบางอย่างยื่นให้ฉัน

“ ของเธอ มะวานเธอทำตกไว้ ” พี่แม็ททิวมองฉันด้วยสายตาเย็นเฉียบ มันทำให้รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกเชือด ฉันรับผ้าเช็ดหน้าสีขาวผืนเล็กๆ มาไว้ในมือ

“ ขอบคุณค่ะ แต่เมื่อวานพี่ผิดนะ ” 

“ เธอต่างหาก ที่วิ่งมาชน ” พูดจบก็เดินหนีอีกตามเคย ฉันมองตามหลังด้วยความหงุดหงิด ตอนนี้หน้าห้องพักครูมีนักเรียนและรุ่นพี่มารอลงชื่อกันเต็มไปหมด ฉันเดินเข้าไปที่โต๊ะของอาจารย์แล้วแจ้งว่าพี่ทามไม่สบายวันนี้ไม่ได้มาเรียนและขอลงชื่อที่หลัง จากนั้นก็กลับไปรอแพรวที่ห้อง ไม่นานนางก็เดินเข้ามาหน้าตาบ่งบอกว่ามีความสุขอย่างเห็นได้ชัด

“ ไงคะ คุณเพื่อน ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูแล้วค่ะ ” ฉันแกล้งแซว

“ แหม ก็คนเค้ามีความสุขนี่ พี่ภู บัดดี้ของฉันทั้งหล่อ นิสัยก็ดี สุภาพอีก โอ้ย เพอร์เฟคอะ ”

หน้าตาระรื้นของนางทำให้ฉันชักจะหมั่นไส้ขึ้นมานิดๆ

“ มิน่าหละ ถึงได้ดูแฮ็ปปี้ ดี้ด้าขนาดนี้ ”

“ แล้วบัดดี้แกหละ ” ยัยแพรวยื่นหน้ามาถามด้วยความอยากรู้

“ เค้าชื่อพี่ทามอะ วันนี้เค้าไม่สบายไม่ได้มาเรียน ” ฉันตอบไปแบบเซงๆ

“ งี้แกก็ยังไม่เห็นหน้าบัดดี้ของแกอะดิ "

" ช่ายยย  "

" เอางี้พรุ่งนี้แกซื้อพวกช็อกโกแลตให้พี่เค้าไหม แบบแสดงความเป็นห่วงอะ

ไหนๆ ก็เป็นบัดดี้กันแล้ว เทคแคร์พี่เค้าหน่อยดีมะ ” ยัยแพรวเสนอไอเดีย

“ ไม่เอาอะ ใครจะไปกล้า อีกอย่างยังไม่รู้เลยว่าพี่เค้าเป็นคนแบบไหน ” ฉันรีบปฏิเสธทันทีก่อนจะคิดได้ว่าที่แพรวพูดก็มีเหตุผล เป็นบัดดี้ก็ต้องดูแลกันสิ ทั้งคาบฉันมัวแต่คิดเรื่องจะซื้ออะไรให้พี่ทามดี รู้ตัวอีกทีก็หมดคาบซะละ

กริ้งงง ง ง งง

“ แพรววันนี้เลิกเรียนแล้วแกไปไหนไหม ” ฉันหันไปถาม

“ ไม่นะ วันนี้ว่าง ทำไมอะ อย่าบอกนะแกจะชวนฉันไปซื้อช็อกโกแลตให้พี่ทามอะไรนั้น ” ยัยเพื่อนตัวแสบอมยิ้มล้อเลียน

“ ปะ เดี๋ยวไปช่วยเลือก ” เราสองคนเดินออกจากโรงเรียน แล้วมุ้งหน้าไปที่ซุปเปอร์ทันที

ฉันกับแพรวเดินตรงไปที่โซนขายขนม ในนั้นมีช็อกโกแลตมากมายให้เลือกซื้อ เล่นเอาฉันเลือกไม่ถูกเลย

“ แก..อันนี้น่ารักดีนะ >< ” ยัยแพรวชี้ไปที่ช็อกโกแลตรูปกุญแจซอล ฉันมองตามไปด้วยสายตา วิบวับ กรี๊ดด..เป็นไวท์ช็อกที่น่ารักจริงๆนั้นแหละ ฉันยังอยากซื้อเก็บไว้เองเลย

“ น่ารักจริงๆด้วย ชอบอะ เอาอันนี้ ” ฉันหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ มันน่ารักเกินกว่าที่ฉันจะกล้ากินสาบานได้ถ้ามีคนซื้อให้ฉัน คงไม่กินมันเด็ดขาด หลังจากคิดเงินเรียบร้อยแล้ว ฉันกับแพรวก็แยกย้ายกันกลับบ้าน บ้านของแพรวต้องต่อรถเมล์ไปอีก ปกติแม่ของแพรวจะมารับ แต่วันนี้แพรวโทรบอกแม่ว่าจะพาฉันไปซื้อของแล้วขอกลับเอง ไม่นานฉันก็เดินมาถึงบ้าน แปลกที่วันนี้ในบ้านดูมืดผิดปกติ มีแค่ไฟหน้าบ้านที่ตั้งเวลาเปิดไว้ ฉันรีบกดโทรศัพท์โทรหาแม่ทันที แต่แม่ไม่รับสาย หลังจากเดินเข้าไปในครัวฉันก็เหลือบไปเห็น กระดาษโน็ตเล็กๆติดไว้ที่หน้าตู้เย็น

     วันนี้แม่กลับดึกนะลูก ต้องเครียงานให้เสร็จ

                                                                                กับข้าวอยู่ในตู้อุ่นกินได้เลยจ๊ะ

                                                                                                                                  แม่

ฉันเอื้อมมือไปเปิดตู้เย็น ในนั้นมีแกงจืดสาหร่ายและผัดบล็อคเคอรี่ ฉันหยิบแค่นมจืดขวดใหญ่เทใส่แก้ว เวลาที่แม่กลับดึกฉันมักจะดื่มแค่นม 1 แก้ว แล้วก็ขึ้นไปฟังเพลงบนห้อง การอยู่บ้านคนเดียวสำหรับฉันมันไม่ค่อยชินเท่าไหร่ เวลากินข้าวคนเดียวมันไม่อร่อยนิน่า หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็จัดแจง เขียนโน๊ตติดช็อกโกแลตที่ตั้งใจซื้อมาให้พี่ทามบัดดี้ของฉันอย่างตั้งใจ ในนั้นเขียนว่า

                หายไวๆ นะคะ บัดดี้

                                                                                                                      เน

----------------------------------------------------------------------------------

ทาม บัดดี้ของเนเน่  เค้าคนนั้นจะเป็นคนยังไง ??

แม็ททิวหลังจากที่เป็นบัดดี้กับไอริน จะเกิดอะไรขึ้น??

 ------------------------- โปรตติดตามตอนต่อไปนะค่ะ-------------------------------

ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะค่ะ จะเอากลับมาปรับปรุงและแก้ไขค่ะ สำหรับเรื่องคำผิด ต้องขอโทษ

จริงๆนะคะที่ไม่ละเอียดรอบคอบเท่าไหร่ ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะ จุ้บ ♥♥♥