Dance Party งานเต้นรำ

 วันต่อมาเขาก็เดินมาโรงเรียนตามปกติ และนิกก็มาส่งหลานของเขาตามเคยฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะก็มาส่งอย่างนี้เป็นประจำ ฉันก็เริ่มสอนไปเรื่อยๆจนถึงเวลาเลิกเรียนพอนิกมารับหลานสาวของเขากลับบ้านเขาก็เดินมาหาฉันและบอกว่าคุณแม่ของเขาเชิญมิ้นไปรับประทานอาหารเย็นที่่บ้านมิ้นก็บอกว่า ไปก็ได้ค่ะ  มิ้นนั่งรถไปคุยไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไรคุยไปสักพักก็ถึงบ้านของคุณแม่ของนิกและนิกก็วิ่งมาแล้วมาเปิดประตูให้มิ้น ตอนนั้นมิ้นคิดในใจว่า เขานี่แหละที่เป็นเทพบุตรของฉันเชิญครับ เสียงของนิกพูดขึ้นมาทำให้มิ้นสดุ้งเล็กน้อยแล้วก็เดินออกมา เขามาถึงภายในของบ้านมิ้นก็ตลึงกับความใหญ่โตและกว้างขวางของบริเวณบ้าน พอเข้าไปถึงห้องอาหารเขาก็ได้พบกับคนในครอบครัวของนิกนิกเดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า มิ้นครับนี่คือ แม่ พ่อ พี่ และก็น้องสาวของผมครับ มิ้นพูด:สวัสดีค่ะทุกคน นิกเดินเข้ามาพร้อมพูดว่า :มิ้นไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวนะครับ มิ้นเดินไปและนั่งบนเก้าอี้ แม่ของนิกก็บอกว่า:หนูนี่เก่งมากนะสอนเข้าหลานของแม่นี่เต้นรำเก่งกว่าเดิมทุกวันนี้หลานของแม่นี่เต้นเก่งมากนะแม่ก็ขอบคุณหนูมากนะที่ช่วยสอนหลานสาวคนนี้ของแม่มิ้นก็บอกว่า:ไม่เป็นไรคะคุณแม่หนูเห็นน้องเขาตั้งใจมากตั้งแต่เรียนวันแรกนะคะ สวัสดีค่ะทุกคน เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น อ้าวส้มทำไมมาช้าจังหละลูก แม่ของนิกพูดขึ้น ส้มตอบว่า ขอโทษนะคะคุณแม่พอดีรถติดนานไปหน่อยน่ะค่ะ แล้วส้มก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ แม่ของนิกพูดขึ้นว่า:แม่ลืมแนะนำให้รู้จัก นี่คือครูมิ้นเป็นครูสอนเต้นของหลานแม่เอง มิ้นจ๊ะนี่คือ ส้มคู่หมั้นของตานิกเขานะจะ มิ้น:ยินดีที่รู้จักนะคะ ส้ม:เช่นกันค่ะ ในขณะที่คุณแม่ของนิกแนะนำส้มให้เขารู้จักทำให้มิ้นแอบเสียใจเพราะคิดว่าเขาไม่มีใครแต่จริงๆเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว แล้วมิ้นก็ทานอาหารต่อไปเวลาผ่านไปสักพักก็รับประทานอาหารเสร็จแม่ของนิกจึงสั่งให้นิกไปส่งมิ้นที่บ้านเพราะเห็นว่าดึกแล้วมันอัตราย พอมิ้นขึ้นไปบนรถนิกก็ถามมิ้นว่า :มิ้นเป็นอะไรรึเปล่าเห็นนั่งเงียบๆตั้งแต่ตอนทานอาหารแล้ว มิ้นก็ตอบไปว่า :เปล่าหรอกค่ะมิ้นไม่ได้เป็นอะไรแค่เครียดเรื่องงานนิดหน่อย แล้วนิกก็หันมามองหน้ามิ้นล้วก็พูดว่า :อ๋อครับ พอถึงที่บ้านของมิ้นมิ้นก็เดินออกจากรถพร้อมพูดว่า :ขอบคุณนะคะที่มาส่ง แล้วมิ้นก็เดินเข้าไปในบ้าน นิกก็เริ่มสงสัยว่ามิ้นเป็นไร ต้องไม่ใช่เรื่องงานแน่ๆแล้วนิกก็ขับรถออกไป มิ้นเข้าไปในบ้านแล้วก็ไม่พูดอะไรรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนแล้วก็ล้มลงบนเตียงมิ้นพูดในใจว่า :เราไม่ได้เป็นอะไรกับเขาทำไมเราต้องเสียใจขนาดนี้ด้วย ทำเหมือนเราเป็นอะไรกับเขาทำไมต้องเสียใจขนาดนี้ ตกลงเรารู้สึกยังไงกับเขากันแน่ วันนี้มิ้นได้รู้ความจริงบางที่ทำให้เขารู้ว่าคนที่เขามีความรู้สึกดีๆด้วย จะมีเจ้าของแล้ว มิ้นพูดกับตัวเองอีกว่า จะพยายามไม่ให้มีความรู้สึกดีๆกับเขาอีก