be vigilant! แฟนฉันเป็นคนอันตราย!!

 "เมน่า เมน่า"

"ฮือออออ หัวฉัน...โนเลยอ่ะ ฮืออออ"

"ก่อนพูดเรื่องส่วนตัว ลงไปดูรถคู่กรณีก่อนเถอะ"

ฉันเอ่ยกับเมน่าก่อนเปิดประตูรถลงไปดูหน้ารถก่อนสลับไปมองท้ายรถของคู่กรณี ฉันหวังว่าใครซักคนจะลงมาเพื่อคุยเรื่องนี้ แล้วก็ปรากฎชายวัยไล่เลี่ยกับฉันเขาสูงกว่าฉันซัก10เซนได้ เขาดูหล่อเหลาน่ากินจัง

"ต้องขออภัยด้วยครับ ที่ทางเราเบรกรถกระทันหัน"

"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ"

"ทางเราพร้อมชดใช้ค่าเสียหา คุณจะเรียกร้องเท่าไรครับ ดูจากสภาพแล้ว...ทางเราจะออกค่าซ่อมทั้งหมดเลยครับ"

"เอ่อคือ...สักครู่นะค่ะ"

ฉันเดินไปที่รถก่อนเคาะเรียกเมน่าที่โอดครวญกับหัวที่ปูดโนเพียงเล็กน้อย เมน่าหันมามองฉันด้วยสายตาเจ็บปวดก่อนจะเปิดประตูออกมาแล้วเดินอ้อนมาคุยกับทางคู่กรณีแสนหล่อเหลา แน่นอนว่า...ยัยนี้ก็กำลังจะเขมือบหมอนี้ในไม่ช้า

"ทางเราต้องขอประทานโทษจริงๆครับ ทางเราพร้อมชดใช้ทุกข้อเรียกร้องเลยครับ"

"อ่ะ ตรานั้นมัน"

"อะไรเหรอ เมน่า"

ฉันเดินเข้าไปถามเมน่าก่อนจะโดนเมน่าดึงเสื้อเดินถอยออกห่างจากหน้ารถแล้วมาหยุดที่หลังรถ

"อะไรของแกเนี่ย"

ฉันสะบัดเมน่าออกก่อนจะจัดเสื้อผ้าที่ยับเยินให้เป็นระเบียด

"ยัยโง่เอ้ย...ไม่สังเกตตราเข็มกลัดที่ปกคอเสื้อหมอนั้นหรือไง"

"หืม"??

ฉันทำหน้าสงสัยก่อนจะเอนัวออกไปมองทางคู่กรณีที่มีที่ท่าร้อนรนและหวาดกลัวบางอย่างอยู่ เขามองฉันด้วยใบหน้ายิ้มๆประมาณว่าสำนึกกับสิ่งที่เขาทำลงไปทำนองนี้

"ตราอะไรล่ะ"

"โถ่...ยัยสมองปลาทอง ทั้งที่ทางโรงเรียนก็เคยสอนเกี่ยวกับตราประทับของแต่ละตระกูลมาแล้วนะ"

"อย่าทำฉันเสียเวลา"

"ตราของแก๊ง Hydra"

"Hy-dra บ้าน่ะ แก๊งที่ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลยเนี่ยนะ เธอกลัวด้วยรึไง"

"เธอว่าอะไรนะ"

"ก็บอกว่า ไม่ได้...น่ากลัว"

ฉัน มองใบหน้าเรียวที่ก้มมองฉันด้วยสายตาดุดัน ดวงตาสีเทาราวกับขี้เถ้าของถ่าน นัยตาดำเล็กดูดุดัน ราวกับว่ามันพร้อมจะดูดกลืนทุกย่างเข้าไป ผมสีม่วงเข้มของเขาปรกตาเล็กน้อย ราวกับสัตว์ร้ายที่หลุดออกมาจากจิตนาการ 

"ไซบีเรีย ฮัคกี้"

"ฮ่ะ"

เขาทำเสียงไม่เชื่อหูตัวเองก่อนจะก้มลงมาอีก ม่านตาสีดำของเขาขยายเล็กจนดูน่ากลัวแต่ดูไปดูมาก็เหมือนหมาไซบีเรีย ฮัค-....

"เปล่าค่ะ"

"เธอบอกว่าแก๊งของฉันไม่น่ากลัวอะไรเลยสินะ แล้วยังพูดว่าฉันเหมือนหมาลากเลื่อน เธอคงไม่ใช่คนแถวนี้สินะ"

"ค่ะ"

"อ้อ...เอายัยนี้ขึ้นรถ ส่วนเรื่องค่าเสียหาย"

เขาสั่งให้ชายที่ยืนหวาดกลัวอะไรบางอย่างลากฉันไปขึ้นรถ! เฮ้ย!

"นี้คุณ ฉันไม่ใช่ของที่คุณซื้อนะจะมาหิ้วขึ้นรถง่ายๆนะ"

"เอ่อ ขอโทษนะค่ะ ค่าเสียหายฉันไม่ต้องการ ฉันต้องการเพื่อนคืนได้ไมค่ะ คุณจิสึยะ"

"คุณหนูจากตระกูล จิ้งจอกสามหางนี้ สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ ฉันต้องการเพื่อนฉันคืน"

เมน่าโค้งกลับก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้า จิสึยะ ชายที่สั่งลากฉันขึ้นรถ เมน่าเหมือนจะโมโหเพราะอะไรบางอย่างจนฉันรู้สึกถึงออร่าสังหารที่รุนแรงแปลกๆแต่อีกฝ่ายกับยืนเต็มความสูง...ความสูงที่...ฉันก็เทียบไม่ได้ นายมันตัวประหลาดรึไงย่ะ สูงยังกับเสาเข็ม!!

"แหม ต้องขอโทษจริงๆที่ผมคงคืนให้ไม่ได้"

"ถ้าคุณไม่คืนเธอมา ฉันก็ไม่มีทางอื่นค่ะ"

เมน่าคว้าปืนออกมาจากเสื้อคลุมก่อนจะเล็งมาที่ชายตัวสูงโย่งนาม จิสึยะอย่างไม่ลังเล สมแล้วที่เป็นบุตรสาวคนโปรดของหัวหน้าตระกูลจิ้งจอกสามหาง ทั้งน่ารัก น่าถนุถนอมของเธอคือจุดอันตรายที่ใครๆก็ห้ามใจไม่ได้ที่จะเดินเข้าหาดงหนามของจิ้งจอก เมน่าปลดเซร์ฟตี้ก่อนชักสไลท์ปืนอย่างคล่องแคล่ว ราวกับคนละคนเมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน

"คุณกล้ายิงผมรึเปล่าครับ คุณเมน่า"

เขาท้าทายผิดคนแล้ว! เมน่ายิ้มยียวนกลับก่อนจะเดินผ่านเขามาทางฉันด้วยท่าทางสบายๆ ฉันสาบานว่าจะไม่ทำให้ยัยนี้โกรธเด็ดขาด

"คุณไม่มีสิทธิ์แตะของๆผม"

"คุณก็ไม่มีสิทธิ์แตะเพื่อนรักของฉัน"

"ปล่อยฉันลงนะไอ้หน้าไก้อ่อน"

"ทำไม่ได้ครับ...ผมปล่อยคุณไม่ได้"

เจ้าไก่อ่อนเอ่ยก่อนจะกระชับแขนอุ้มฉันเดินถอยออกจากเมน่า และดูเหมือนเมน่าที่โมโหถึงขีดสุดจะเหนี่ยวไกปืนใส่จิสึยะอย่างไม่ลังเล กระสุนถากโดนใบหน้าหล่อเหลาของจิสึยะ และดูเหมือนอีกฝ่ายก็เลือดขึ้นหน้าพอควรที่โดนอีกฝ่ายยิงใส่การประทะกับระหว่างเมน่ากับจิสึยะจึงเริ่มขึ้น ฉันที่เห็นเหตุการณ์ไม่ดีเท่าไรเพราะเมน่าไม่ถนัดการต่อสู้ระยะประชิดตัวเหมือนฉันจึงดูกลายเป็นว่าเมน่าเสียเปรียบอยู่

"ปล่อยฉัน ไอ้ไก่อ่อน"

"ปล่อยไม่ได้ครับ คำสั่งของคุณจิสึยะถือเป็นเด็ดขาด จะหัวเด็ดตีนขาดก็ต้องทำตามที่สั่งให้สำเร็จ"

และไอ้ไก้อ่อนก็เหมือนจะรักนายมาก เขารีบพาฉันยัดเข้าไปในรถก่อนจะล็อกรถทันที ฉันทุบกระจกราวกับคนบ้าก่อนจะสลับไปมองเหตุการณ์ด้านนอก เมน่าถูกสับด้วยสันมือเข้าที่ต้นคอจนสลบ แล้วดูเหมือนอีกฝ่ายจะใจดีพอ จับเมน่ายัดเข้าไปในรถของเธออย่างโหดร้ายแล้วเดินกลับมาที่รถ เขาเข้ามานั่งก่อนจะหันมามองฉันด้วยสายตาเกรี้ยวกร้าว

"ถึงบ้านเมื่อไร เธอเป็นรายต่อไป ยัยแบคทีเรีย"

และดูเหมือน เขาจะไม่ปล่อยฉันไปง่ายๆแน่ รถเคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็วปกติแต่ชีวิตของฉันกำลังไม่ปกติ มรสุมกำลังพัดเข้ามาราวกับว่าเป็นมรสุมที่มีแต่เรื่องลุ้นระทึกทุกขนานจิต!!