ขโมยหัวใจคุณกรรมการคุมกฎ

ฉันเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินและตรงไปยังศูนย์วองโกเล่ทันที
ระหว่างทางที่มานั้นฉันรู้สึกได้ว่าหัวใจของฉันมันเริ่มปรับเปลี่ยนบางอย่างภายในร่างกายฉันและมันก็เจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆจนฉันเริ่มทรุดตัวลงไปกับพื้น
ยูกิ"เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย..."
แนน"นั่นใช่ยูกิมั้ยพีท..."
พีท"ใช่...แล้วทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ละ"
พีทรีบวิ่งเข้ามาหาฉันและพยุงตัวฉันขึ้น...ความรู้สึกในตอนนั้นทำให้ฉันแทบจะบ้าตาย
ยูกิ"เกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน...ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังปรับเปลี่ยนทุกอย่างในร่างกายฉัน"
พีท"เราไม่สะดวกคุยกันตรงนี้...ไปที่อื่นเถอะ"
แนน"ไปคุยกันในห้องทำงานของแนนดีกว่าค่ะ..มันน่าจะโอเคกว่าที่อื่น"
พีท"โอเคครับ"
ณ ห้องทำงานของแนน
พีทและแนนพยุงตัวฉันให้มานั่งที่โซฟาพร้อมกับหยิบน้ำมาให้ฉันแต่ฉันกลับปัดมันทิ้งอย่างไม่ไยดี
แนน"ฉันรู้ว่าเธอยังช็อกเรื่องของฉันกับพีทและเรื่องที่เธอเปลี่ยนไป.."
ยูกิ"เรื่องนั้นไม่เกี่ยว...ฉันต้องการรู้ว่าฉันเป็นอะไร!!"
แนน"มี.."
พีท"แนน!"
เสียงพีทเเทรกขึ้นมา
แนน"แต่ยัยนั่นต้องรู้นะพีท...อย่าขัดฉันเถอะค่ะ"
พีท"อืม.."
แนน"เซ็ทโร่ปล่อยไวรัสชนิดร้ายแรงใส่เธอ..แต่เลือดของเธอเข้ากับไวรัสนั้นได้และยังรักษาหัวใจของเธอได้...ที่แย่กว่านั้นก็คือมันกำลังปรับเปลี่ยนDNAของเธอซึ่ง..ตามหลักของฉันแล้วเธอคือปีศาจ.."
ยูกิ"มีทางรักษามั้ย.."
แนน"มี...."
ยูกิ"ต้องรักษายังไง"
แนน"เธอต้องกินหัวใจของมนุษย์ทั้งโลก....หรือต้องฆ่ามนุษย์ให้หมด จะทำมั้ยละ"
ยูกิ"...แล้วถ้าไม่รักษาละ"
แนน"เธอจะมีหัวใจของปีศาจและมันจะครอบงำเธอเว้นจากเธอจะควบคุมมันได้แต่มีน้อยคนที่จะควบคุมมันได้"
ฉันก้มหน้าอยู่สักพักก็ลุกยืนและเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ
พีท"แต่ยูกิจะตาย...ถ้าทำอย่างนั้น"
แนน"มนุษย์กับปีศาจอยู่ร่วมกันไม่ได้หรอก..ถ้ามีปีศาจก็จะไม่มีมนุษย์ ถ้ามีมนุษย์ก็ต้องไม่มีปีศาจ"
แนนมองหน้าพีทและจูบอย่างอ่อนโยน ฉันแอบมองอยู่นอกห้อง..พร้อมกับน้ำตาและก็วิ่งออกจากหน้าห้องทันทีพร้อมกับปาดน้ำตาทิ้ง
สึนะ"พี่สาวฮะ...หายออกไปจากห้องฉุกเฉินตั้งนาน ทุกคนเป็นห่วงนะ"
ยูกิ"พี่โอเคแล้ว เตรียมชุดของพี่ด้วยนะ พร้อมกับ..ดาบซามูไรที่ยามาโมโตะเคยตีให้พี่"
สึนะ"ตื่นมาก็ใช้ผมละ"
ยูกิ"ไปเอามาเร็วๆ ไอ้บื้อ"
สึนะ"ครับบ"
สึนะเข้าห้องชุดและเตรียมดาบมาให้ฉันอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปไม่นานฉันก็ทำอะไรเสร็จและเดินออกจากศูนย์ทันที
สึนะ"แล้วพี่จะกลับมาเมื่อไหร่ฮะ"
ยูกิ"อีกไม่นานมั้ง"
ฉันเดินหายเข้าไปในความมืด
ณ ห้องรวม
ทุกคนนั่งลงกับที่เพื่อเตรียมทำงานต่อไปโดยที่ไม่หยุด
สึนะ"จบการประชุมงานใหม่"
โกคุเดระ"ตั้งแต่รู้ข่าวว่าคุณยูกิฟื้นแล้วก็ไม่เห็นเลยนะครับ"
เคียวยะ"เธอไปแล้ว"
สึนะ"ใช่"
โกคุเดระ"ไปเร็วจริงไม่ทันได้เลี้ยงส่งเลย"
พีท"นี่ล่ะครับ....ยูกิ ภารกิจจบก็หายไปโดยไม่บอกใครนอกจากคนนั้นจะเป็นคนในครอบครัวหรือคนสำคัญ"
พีทมองหน้าเคียวและสึนะสลับกัน
2ปีต่อมา
ณ ศูนย์กลางวองโกเล่(จัดงานแต่งงานของสึนะ&เคียวโกะ)
โกคุ"มาอวยพรให้รุ่นที่10กับเคียวโกะกัน ใครคนแรกดี!!"
โกคุเดระยืนประกาศอยู่บนเวที
?"หนวกหูจริง....ถามจริงเหอะนายไม่คิดจะเปลี่ยนการเรียกน้องชายฉันเลยหรือไง!!"
เสียงห้าวๆของสาววัยผู้ใหญ่แต่หน้าเด็กมากใส่หมวกสีดำคนนึงดังออกมาจากมุมห้อง
โกคุ"เธอเป็นใครห้ะ! เดี๋ยวระเบิดทิ้งซะเลย"
?"ฉันหรอ เป็นใคร"
ยามะ"ฮิบาริ..ผมว่าผู้หญิงคนที่โกคุเดระคุยด้วยมันแปลกๆนะ"
เคียวยะ"อะไร"
ยามะ"ดูสิ"
ยามาโมโตะชี้ไปที่ฉัน
โกคุ"อยากตายมากหรือไง...."
ยูกิ"อยากลองดูเหมือนกัน"
ฉันถอยหมวกออกพร้อมกับยิ้มอย่างเลือดเย็น
โกคุ"ค...คุณยูกิ"
ยูกิ"แด่สึนะ น้องรัก...ขอให้มีความสุขมากๆกับเคียโกะนะ"
สึนะ"ค..ครับ พี่สาว"
เคียวโกะ"ส..สวัสดีค่ะ พี่จองมิน"
ยูกิ"อย่าเรียกชื่อนั้นสิ ยัยเคียวโกะ"
เคียวยะ"ยูกิ..เธอยังไม่ตายหรอ"
ยูกิ"ก็ยังไม่เชิง.."
ยามะ"รีบอร์นเรียกมาหรอ"
ยูกิ"เปล่า...ฉันมาเอง..ฉันมีเรื่องจะคุยกับเคียวยะ"
เคียวยะ"มีอะไรกับผมละ"
ยูกิ".."
เคียวยะ"...เงียบ?"
ยูกิ"ขอบคุนสำหรับทุกอย่างนะ"
เคียวยะ"นึกว่าจะสารภาพรัก"
ยูกิ"นั่นก็ใช่..แต่เราอยู่คนละโลกกัน..ฉันคงบอกได้แค่นี้..ลาก่อน
------------------------------------------------------------------------------
จบบ