ขโมยหัวใจคุณกรรมการคุมกฎ

ฉันเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินและตรงไปยังศูนย์วองโกเล่ทันที

ระหว่างทางที่มานั้นฉันรู้สึกได้ว่าหัวใจของฉันมันเริ่มปรับเปลี่ยนบางอย่างภายในร่างกายฉันและมันก็เจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆจนฉันเริ่มทรุดตัวลงไปกับพื้น

ยูกิ"เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย..."

แนน"นั่นใช่ยูกิมั้ยพีท..."

พีท"ใช่...แล้วทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ละ"

พีทรีบวิ่งเข้ามาหาฉันและพยุงตัวฉันขึ้น...ความรู้สึกในตอนนั้นทำให้ฉันแทบจะบ้าตาย

ยูกิ"เกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน...ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังปรับเปลี่ยนทุกอย่างในร่างกายฉัน"

พีท"เราไม่สะดวกคุยกันตรงนี้...ไปที่อื่นเถอะ"

แนน"ไปคุยกันในห้องทำงานของแนนดีกว่าค่ะ..มันน่าจะโอเคกว่าที่อื่น"

พีท"โอเคครับ"

ณ ห้องทำงานของแนน

พีทและแนนพยุงตัวฉันให้มานั่งที่โซฟาพร้อมกับหยิบน้ำมาให้ฉันแต่ฉันกลับปัดมันทิ้งอย่างไม่ไยดี

แนน"ฉันรู้ว่าเธอยังช็อกเรื่องของฉันกับพีทและเรื่องที่เธอเปลี่ยนไป.."

ยูกิ"เรื่องนั้นไม่เกี่ยว...ฉันต้องการรู้ว่าฉันเป็นอะไร!!"

แนน"มี.."

พีท"แนน!"

เสียงพีทเเทรกขึ้นมา

แนน"แต่ยัยนั่นต้องรู้นะพีท...อย่าขัดฉันเถอะค่ะ"

พีท"อืม.."

แนน"เซ็ทโร่ปล่อยไวรัสชนิดร้ายแรงใส่เธอ..แต่เลือดของเธอเข้ากับไวรัสนั้นได้และยังรักษาหัวใจของเธอได้...ที่แย่กว่านั้นก็คือมันกำลังปรับเปลี่ยนDNAของเธอซึ่ง..ตามหลักของฉันแล้วเธอคือปีศาจ.."

ยูกิ"มีทางรักษามั้ย.."

แนน"มี...."

ยูกิ"ต้องรักษายังไง"

แนน"เธอต้องกินหัวใจของมนุษย์ทั้งโลก....หรือต้องฆ่ามนุษย์ให้หมด จะทำมั้ยละ"

ยูกิ"...แล้วถ้าไม่รักษาละ"

แนน"เธอจะมีหัวใจของปีศาจและมันจะครอบงำเธอเว้นจากเธอจะควบคุมมันได้แต่มีน้อยคนที่จะควบคุมมันได้"

ฉันก้มหน้าอยู่สักพักก็ลุกยืนและเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

พีท"แต่ยูกิจะตาย...ถ้าทำอย่างนั้น"

แนน"มนุษย์กับปีศาจอยู่ร่วมกันไม่ได้หรอก..ถ้ามีปีศาจก็จะไม่มีมนุษย์ ถ้ามีมนุษย์ก็ต้องไม่มีปีศาจ"

แนนมองหน้าพีทและจูบอย่างอ่อนโยน ฉันแอบมองอยู่นอกห้อง..พร้อมกับน้ำตาและก็วิ่งออกจากหน้าห้องทันทีพร้อมกับปาดน้ำตาทิ้ง

สึนะ"พี่สาวฮะ...หายออกไปจากห้องฉุกเฉินตั้งนาน ทุกคนเป็นห่วงนะ"

ยูกิ"พี่โอเคแล้ว เตรียมชุดของพี่ด้วยนะ พร้อมกับ..ดาบซามูไรที่ยามาโมโตะเคยตีให้พี่"

สึนะ"ตื่นมาก็ใช้ผมละ"

ยูกิ"ไปเอามาเร็วๆ ไอ้บื้อ"

สึนะ"ครับบ"

สึนะเข้าห้องชุดและเตรียมดาบมาให้ฉันอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปไม่นานฉันก็ทำอะไรเสร็จและเดินออกจากศูนย์ทันที

สึนะ"แล้วพี่จะกลับมาเมื่อไหร่ฮะ"

ยูกิ"อีกไม่นานมั้ง"

ฉันเดินหายเข้าไปในความมืด

ณ ห้องรวม

ทุกคนนั่งลงกับที่เพื่อเตรียมทำงานต่อไปโดยที่ไม่หยุด

สึนะ"จบการประชุมงานใหม่"

โกคุเดระ"ตั้งแต่รู้ข่าวว่าคุณยูกิฟื้นแล้วก็ไม่เห็นเลยนะครับ"

เคียวยะ"เธอไปแล้ว"

สึนะ"ใช่"

โกคุเดระ"ไปเร็วจริงไม่ทันได้เลี้ยงส่งเลย"

พีท"นี่ล่ะครับ....ยูกิ ภารกิจจบก็หายไปโดยไม่บอกใครนอกจากคนนั้นจะเป็นคนในครอบครัวหรือคนสำคัญ"

พีทมองหน้าเคียวและสึนะสลับกัน

2ปีต่อมา

ณ ศูนย์กลางวองโกเล่(จัดงานแต่งงานของสึนะ&เคียวโกะ)

โกคุ"มาอวยพรให้รุ่นที่10กับเคียวโกะกัน ใครคนแรกดี!!"

โกคุเดระยืนประกาศอยู่บนเวที

?"หนวกหูจริง....ถามจริงเหอะนายไม่คิดจะเปลี่ยนการเรียกน้องชายฉันเลยหรือไง!!"

เสียงห้าวๆของสาววัยผู้ใหญ่แต่หน้าเด็กมากใส่หมวกสีดำคนนึงดังออกมาจากมุมห้อง

โกคุ"เธอเป็นใครห้ะ! เดี๋ยวระเบิดทิ้งซะเลย"

?"ฉันหรอ เป็นใคร"

ยามะ"ฮิบาริ..ผมว่าผู้หญิงคนที่โกคุเดระคุยด้วยมันแปลกๆนะ"

เคียวยะ"อะไร"

ยามะ"ดูสิ"

ยามาโมโตะชี้ไปที่ฉัน

โกคุ"อยากตายมากหรือไง...."

ยูกิ"อยากลองดูเหมือนกัน"

ฉันถอยหมวกออกพร้อมกับยิ้มอย่างเลือดเย็น

โกคุ"ค...คุณยูกิ"

ยูกิ"แด่สึนะ น้องรัก...ขอให้มีความสุขมากๆกับเคียโกะนะ"

สึนะ"ค..ครับ พี่สาว"

เคียวโกะ"ส..สวัสดีค่ะ พี่จองมิน"

ยูกิ"อย่าเรียกชื่อนั้นสิ ยัยเคียวโกะ"

เคียวยะ"ยูกิ..เธอยังไม่ตายหรอ"

ยูกิ"ก็ยังไม่เชิง.."

ยามะ"รีบอร์นเรียกมาหรอ"

ยูกิ"เปล่า...ฉันมาเอง..ฉันมีเรื่องจะคุยกับเคียวยะ"

เคียวยะ"มีอะไรกับผมละ"

ยูกิ".."

เคียวยะ"...เงียบ?"

ยูกิ"ขอบคุนสำหรับทุกอย่างนะ"

เคียวยะ"นึกว่าจะสารภาพรัก"

ยูกิ"นั่นก็ใช่..แต่เราอยู่คนละโลกกัน..ฉันคงบอกได้แค่นี้..ลาก่อน

------------------------------------------------------------------------------

จบบ