ความรักของน้ำฟ้า

1
 
ถาดเหล็กที่บรรจุอาหารชั้นเยี่ยม จากตู้รถเข็นที่หญิงสาวชุดขาวสองคนเดินเข็นเข้ามาในห้อง พิเศษ VIP ที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุดของตึก หลังจากกดกริ่งหน้าประตูห้อง เสียงตอบจากด้านในดังขึ้น
 
“ครับ”
“เที่ยงแล้วค่ะ”
“อ่อ ครับ เดี๋ยวผมปลดล็อคให้ครับ”เสียงจากด้านในดังขึ้นพร้อมล็อคประตูได้ถูกปลด รถเข็นที่ถูกนำมาโดยหญิงสาวในชุดขาว ใบหน้าสะสวยด้านหลังแย้มยิ้ม เมื่อได้พบกับเจ้าของเสียงหล่อที่เจ้าหล่อนชื่นชอบ
ชายหนุ่มหล่อถึงขั้นเจ้าชายในฝัน เธอจำได้ว่าก่อนที่จะมาทำงานที่นี่  1 เดือน  
ว่าที่นี่มีข้อห้ามมากมาย โรงพยาบาลขนาดใหญ่ชั้นนำระดับประเทศ แต่กลับมีกฎเข็มงวดยังกับห้องขัง ที่นอกจากกฎระเบียบของโรงพยาบาลแล้ว ยังมีข้อห้ามสองข้อ
1 ห้ามพยาบาลทุกคนขึ้นไปที่ห้องชั้นบนสุดเพียงลำพัง ควรจะมีมากกว่า 1 ขึ้นไปด้วย
2 ห้ามให้ความสนใจคนที่พักอยู่ห้องชั้นบนสุดนั่นเด็ดขาด ห้ามยิ้ม ห้ามทัก ห้ามกระทำการใดก็ตาม ทุกอย่างให้ทำยึดระเบียบหน้าที่ระหว่างพยาบาลและคนไข้เท่านั้น
ความจริงพอได้ฟังจบเหล่าพยาบาลทุกคนต่างมีสีหน้างุนงง แต่ก็ไม่มีใครละเมิดกฎที่วางเอาไว้   แต่ก็มีข่าวลือแว่วออกมาว่า ข้างบนนั้นเป็นห้องพักของเจ้าชายหนุ่มรูปงาม
“กิ่งทำงานสิ”พยาบาลรุ่นพี่ที่เป็นคนเข็นรถสะกิดร่างพยาบาลสาวที่กำลังส่งยิ้มหวานให้ ชายหนุ่มหล่อที่กำลังยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ เปล่าๆ  สีหน้าหล่อๆของเขาเริ่มแปรเปลี่ยนไปก่อนที่ร่างจะพุ่งเข้ามา
“น้องฟ้าอย่า!”เสียงตะโกนของเขาผลักร่างของกิ่งออกไปด้านหลัง เพื่อที่ตนเองจะถูกเจ้าของร่างที่งดงามไม่แพ้กันแทงแผ่นหลังด้วยพู่กัน สีหน้าหวานบิดเบี้ยว เมื่อเห็นร่างสูงปกป้องนางปีศาจร้าย มือที่กุมพู่กันอยู่กระชากออก  เลือดสีแดงฉานฉีดพุ่งกระจายออกมา
“กรี๊ด!!!”
“ปกป้องมันทำไม!”กิ่งที่ถูกกระแทกร่างไปด้านหลังจะพูดขึ้นแต่พยาบาลรุ่นพี่กลับเอามือปิดปากเอาไว้แล้วรีบลากรถเข็นออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว สายตาก็มองไปยังตัวต้นเรื่องที่กำลังจะถูกไล่ออกในไม่ช้าอย่างสมเพช
อ่อ เดี๋ยวคงต้องเรียกหน่วยพยาบาลมาช่วยดูแผลหรือเปล่านะ คงไม่ต้อง คุณหนูฟ้าคงจัดการได้ คงต้องภาวนาให้คุณทำให้เธออารมณ์เย็นเป็นน้องฟ้าคนเดิมก่อนล่ะนะ
ตอนนี้จึงเหลือเพียงร่างสูงที่ทรุดลงกับพื้น แต่ยังคงส่งยิ้มให้ร่างบางที่ยืนถือพู่กันเปื้อนเลือดเอาไว้
“ปกป้องมันทำไม พี่รักมัน!”ชายหนุ่มส่ายหัวก่อนจะพยุงตนเองค่อยๆสาวเท้าเข้าไปหาร่างบาง เพื่อโอบกอดเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา
“ไม่เป็นไรครับคนดี พี่รักฟ้าคนเดียว รักฟ้าคนเดียวครับ” ร่างสูงพร่ำบอกอยู่อย่างนั่น จนเสียงพู่กันตกกระแทกกับพื้น อ้อมกอดของคนที่ตัวเล็กกว่าค่อยโอบกระชับร่างสูงเอาไว้
“จริงนะ”
“โอ๊ย”
“พี่…เลือดนี่ หรือฟ้าทำร้ายพี่อีกแล้ว”ร่างบางผละร่างออกก่อนจะรีบวิ่งไปที่ตู้หัวเตียงเพื่อหยิบกล่องที่ในนั้นมีอุปกรณ์ทุกๆอย่างที่ คุณพ่อและพี่ๆในโรงพยาบาลจัดเตรียมเอาไว้ เผื่อในกรณีอย่างเช่นวันนี้เกิดขึ้น
ชายหนุ่มพาตนเองมานั่งที่ข้างเตียง กอดจะแกะกระดุมเสื้อออกเพื่อให้ร่างบางได้ทำแผลให้เขา
“พี่ พี่โกรธฟ้ามั้ย ฟ้าที่เอาแต่ทำร้ายพี่”คนตัวเล็กทำแผลไปก็ร้องไห้ไป จนแผ่นหลังของเค้าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของอีกฝ่าย
ถ้าถามเค้าว่า โกรธมั้ย คงต้องถามบาดแผลที่มีตามแผ่นหลังและแผ่นอก ไล่ลงมาที่ท่อนแขนทั้งสองข้าง ข้อมือ ปลายนิ้ว รอยกรีดด้วยมีด รอยบาดและรอยเข็ม และเมื่อครู่ก็รอยพู่กัน รอยใหม่เลย ทุกๆส่วนของร่างกายเค้าจะมีแผลที่เขาเรียกว่า ความรักของฟ้า เต็มไปหมด ถึงแม้จะเจ็บ แต่อีกฝ่ายเจ็บกว่า เจ็บมากกว่า เขาไม่โกรธ เพราะคนที่สมควรโกรธคือคนตัวเล็ก คนที่ผู้ชายเลวๆอย่างเขาเคยทำร้ายเอาไว้อย่างสาหัส
“ไม่ครับ พี่ไม่โกรธน้องฟ้าเลย อย่าร้องไห้สิครับ คนดี”ชายหนุ่มหันใบหน้ากลับมาแล้วประคองใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา สายตาของเขามองสิ่งสวยงามตรงหน้าด้วยความรู้สึกรัก เขารักน้องฟ้า ด้วยหัวใจ เพื่อเป็นการพิสูจน์ยืนยันในความผิดที่เคยทำเอาไว้ เขาจึงกลับมาจากนรก กลับมาเพื่อชดใช้ทั้งชีวิตให้กับฟ้า
“พี่รักฟ้านะ รักฟ้าคนเดียว”ร่างบางยิ้มน้อยก่อนจะก้มหน้าหลบซ่อนความอายเอาไว้
“พี่จะทำให้ฟ้าสำลักความรักของพี่เหรอ บอกอยู่ได้”
“พี่จะบอกเราทุกเวลาทุกนาทีตลอดชีวิตเลยเอา”
“คิกๆ เดี๋ยวฟ้าปิดแผลให้พี่ก่อนนะ”ร่างสูงยิ้มรับก่อนจะหันหลังไป เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อกดดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของผู้อำนวยการ คุณพ่อของเจ้าตัวเล็ก
“น้องฟ้าเดี๋ยวพี่มานะ เรานอนไปก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่มานอนเป็นเพื่อนนะครับ”
“อือ รีบมานะ เดี๋ยวน้องฟ้าหลับก่อนไม่รู้ด้วย”แล้วเขาก็ก้มลงจูบที่หน้าผากของน้องฟ้าก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“ครับท่าน”
“ได้ข่าวว่าเกิดเรื่อง ชั้นสั่งเอาไว้ว่ายังไง”
“ผมขอโทษครับ แต่ผมไม่ได้ยิ้มหรือแสดงความสนิทสนมต่อเขา และถ้าเค้าจะคิดไปเอง มันก็ไม่เกี่ยวกับผม”
“หึ เอาเถอะ แกมันเป็นหมอนเข็มของลูกชั้น ทำหน้าที่ให้ดีล่ะ  ถ้าลูกชั้นหายดีเมื่อไหร่ แกก็ไม่มีสิทธิใดๆอีก จำเอาไว้”
“ครับท่าน ผมทราบ” เขาทราบดีถึงข้อตกลงที่ทำให้เขาสามารถอยู่กับฟ้า รักษาเยียวยาจิตใจของน้ำฟ้าให้กลับมาเป็นปกติเหมือนเมื่อ 3 ปีก่อนให้ได้ และเขาก็ได้ทำข้อตกลงเอาไว้กับบิดาของน้ำฟ้า ในตอนที่กลับมาจากนรก เขาจำได้ดีในวันแรกที่ได้พบกับน้ำฟ้า ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองได้รับบาดเจ็บจากการถูกน้ำฟ้าใช้มีดบาดเป็นแผลเล็กๆ ตามตัว แม้ไม่ลึกแต่ก็ทำให้เลือดไหลจนเกือบหมดตัว ดีที่ได้นางพยาบาลคนนึงเข้ามาเห็น จึงได้ไปตามผู้อำนวยการมาพาตัวเขาออกไปรักษา แต่พักได้คืนเดียว เขาก็ถูกพามาที่ห้องชั้นบนสุดของตึก
ใบหน้าที่ได้เห็นคือ วงหน้าหวานของน้ำฟ้า   ไม่ต้องเดาเลยว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ใครเป็นคนลากเขาออกมาจากเตียง พร้อมสายน้ำเกลือและร่างที่พันเอาไว้ด้วยผ้าขาว ในตอนนั้นเขายอมรับว่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก แต่น้ำฟ้าพาเขามานอนบนเตียงส่วนตัวที่มีเพียงหลังเดียวในห้อง ร่างบางห่มผ้าให้เขาก่อนที่ตนเองจะสอดร่างเข้ามาในผ้าห่มด้วย
“พี่เป็นของฟ้านะ เป็นของฟ้า”ร่างบางไล้ปลายนิ้วไปมาที่ข้างแก้มของเขาก่อนจะดึงใบหน้าของเขามาจูบอย่างรุนแรง มันเป็นรสจูบที่รุนแรงจนรู้สึกถึงรสชาติของเลือด น้ำฟ้ากัดริมปีปากบนและล่างของเขาจนเลือดออก ขบเม้มจนห้อเลือด แต่ตัวเขากลับไม่โกรธเพียงแค่หลับตาตอบรับสัมผัสของอีกฝ่ายเอาไว้ และนึกโกรธตนเองที่มือทั้งสองข้างถูกผ้าสีขาวพันเอาไว้ ไม่อาจกอดคนตัวเล็กได้
“แฮ่ก…อย่าไปไหนอีกนะ ไม่งั้นฟ้าจะล่ามโซ่พี่ จองจำพี่เอาไว้ ไม่ให้ออกไปไหน อยู่แต่ที่นี่กับฟ้าตลอดไป”ดวงตาคู่สวยส่งสายตาออดอ้อนมาแต่ชั่วขณะเดียวกันนั่นเองแววตาของน้ำฟ้ากลับแปรเปลี่ยนเป็นเย็นเชียบ ริมฝีปากบางบิดเบี้ยว เหมือนอยากจะพูดแต่เจ้าตัวก็กัดเอาไว้จนเลือดไหลซิบๆ
“พี่ไม่น่ากลับมาเลย ฮือๆ”ใบหน้าของน้ำฟ้าแปรเปลี่ยนกลับกลายไปตามสภาพอารมณ์ ที่มากเกินไปหรือน้อยเกินไป ยิ่งเธอเก็บกดอารมณ์เอาไว้จนลึกมากเท่าใด ผลกระทบก็เพิ่มพูนขึ้นในยามที่มันระเบิดออก เหมือนตอนที่เขาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้า น้ำฟ้า ที่กำลังยืนวาดภาพอยู่ในห้องของตน ใบหน้าหวานยิ้มแย้มให้กับภาพและแบบวาด แต่เมื่อดวงตาสบกับผู้มาเยือนเท่านั้น ระเบิดลูกโตก็ปะทุออกมา
“ให้พี่ได้ทำอะไรเพื่อน้องฟ้าเถอะ พี่กลับมาหาน้องฟ้า เพราะพี่รัก เจ้าตัวเล็กนะครับ”
“จริงๆนะ จะอยู่กับน้ำฟ้าจริงๆนะ จะไม่หนีไปไหนอีกแล้วนะ ถ้าพี่โกหกน้ำฟ้าจะฆ่าพี่นะ”
“อือ ไม่เป็นไรครับ ถึงน้องฟ้าจะกรีดร่างพี่จนเลือดไหลหมดตัว พี่ก็ไม่โกรธน้ำฟ้าครับ ไม่เลยสักนิด”
“งั้นพี่ห้ามมองใครนะ ห้ามสนใจใคร ห้ามยุ่งกับสาวๆ คนไหนด้วย น้ำฟ้าไม่อยากทำในสิ่งที่…น้ำฟ้าเกลียด น้ำฟ้าไม่อยากทำร้ายพี่ เหมือนอย่างวันนี้”
“ขังพี่เอาไว้สิ พี่จะอยู่กับน้ำฟ้า จะไม่ไปไหนทั้งนั้น ที่ที่ไม่มีน้ำฟ้าอยู่นะครับ”ร่างบางยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะสอดแขนโอบประคองร่างสูงเอาไว้ พยายามไม่ไปกระทบถูกแผลที่ตัวเองทำเอาไว้ แต่เพราะใกล้กันมากจึงได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของคนตัวโต ที่ค่อยๆเป่ารดใบหูของคนตัวเล็ก
“ฝันดีนะครับ น้องฟ้า”
“อือ จุ๊ฟ”น้ำฟ้าจูบเบาๆผ่านผ้าพันแผล ที่พันรอบใบหน้าของร่างสูง หลงเหลือเพียงดวงตาคู่นั้นที่ยิ้มมาให้ คืนนี้คงเป็นคืนที่ดีที่สุดจริงๆ
คืนที่น้ำฟ้าได้พบกับหัวใจที่หายไป
********************