ความรักของน้ำฟ้า

2

พอกลับเข้ามาในห้องอีกทีร่างบางก็หลับไปแล้ว ชายหนุ่มปิดประตูแล้วเดินไปยืนที่ข้างเตียง มองดูใบหน้าหวานของน้ำฟ้าอยู่ชั่วครู่ก่อนจะก้มลงสัมผัสเบาๆที่ริมฝีปากบาง เหมือนรู้ร่างบางค่อยๆเปิดตาแล้วยิ้ม

“นี่ฟ้ากำลังถูกพี่ลักหลับหรือเปล่า คิกๆๆ”น้ำฟ้ายิ้มพลางประคองใบหน้าของเขาลงมามอบจูบหวานที่ค่อย ๆ รุนแรงตามแรงอารมณ์ ปลายลิ้นทั้งสองเริ่มเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อไปมา เสียงดูดปากน่าอาย ดังจ๊วบๆ  จนร่างบางรู้สึกเหมือนขาดอากาศจึงค่อยๆผลักออก

“ปากของฟ้าหวานจังครับ พี่อยากจูบอีกได้มั้ย”ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบรับ เขาอยากครอบครองร่างบางจนแทบทนไม่ไหว อยากกอด อยากหอม อยากจูบ อยากทำอะไรต่างๆมากมาย ให้ร่างบางครางอยู่ใต้ร่างของเขาตลอดไป

“พอ…พอก่อน…ฟ้าหายใจไม่ออก”ริมฝีปากบางบวมเจ่อผลจากรสจุมพิตที่เขามอบให้ น้ำฟ้าของเขาช่าง…ยั่ว

ใบหน้าหวานเบนสายตาไปด้านข้างเมื่อสบตาที่เต็มไปด้วยความร้อนแรงของเขา นั่นทำให้ชายหนุ่มเลิกชายเสื้อของน้ำฟ้าขึ้น ผิวกายขาวสะอาดไร้รอยตำหนิใดๆ จึงปรากฏขึ้นแก่สายตา

“น้ำฟ้าของพี่ สวย..สวยเหลือเกิน”

“พี่บ้า…”ร่างบางเม้มปากไม่กล้าสบตาจนใบหน้าหวานแดงซ่าน เห็นอีกฝ่ายนั่งนิ่งไม่เริ่ม น้ำฟ้าจึงหันกลับมา

“พี่จะนั่งเฉยๆ มองฟ้า…เอ่อ จะทำอะไรก็ทำสิ ฟ้าเขินนะ แล้วก็อย่าจ้องแบบ…แบบจะกิน”ร่างบางเอามือปิดหน้าเมื่อรู้ว่าตนพูดอะไรออกไป  เขาขำเบาๆก่อนจะยกร่างของน้ำฟ้าขึ้นมานั่งบนตัก ดวงตาหวานเบิกกว้างเมื่อตนเองนั่งอยู่บนตักในท่าทีหมิ่นเหม่เหลือเกิน

“น้ำฟ้าพี่รักน้ำฟ้านะ รักมาก มากจนไม่สนแม้ความตาย ขอแค่ให้ได้กลับมาอยู่กับน้ำฟ้า ไม่ว่าจะต้องแลกกับความตายของพี่ก็ตาม”ชายหนุ่มเกลี่ยเส้นผมไปทัดเบาๆที่ข้างใบหูของน้ำฟ้า แล้วประคองใบหน้าหวานเพื่อรับสัมผัสที่เขามอบให้ จูบที่อ่อนหวานเนิ่นนาน ก่อนร่างบางจะเป็นฝ่ายผละออก

“พี่เป็นของน้ำฟ้า รักได้แต่น้ำฟ้า น้ำฟ้าเป็นความตาย เป็นเจ้าของร่างกายและจิตวิญญาณทั้งหมดของพี่”มือบางค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของเขาออกทีละเม็ด ทีละเม็ดจนหมด แล้วโยนมันลงไปบนพื้น ฝ่ามือบางลากผ่านแผ่นอกหนาก่อนหยอกล้อเล่นกับยอดอกของเขา ใบหน้าหวานจึงค่อยๆก้มลงจูบแผ่นอกลากลิ้นไล้เลียไปทั่ว มือทั้งสองที่ยังว่างอยู่ ค่อยๆปลดเข็มขัดของเขาออก จึงเหลือเพียงปราการด่านสุดท้าย

“ในเมื่อพี่ไม่ยอมขอ งั้นน้ำฟ้าขอ น้ำฟ้าอยากได้ของพี่…น้ำฟ้าอยากรู้สึกถึงพี่ในตัวน้ำฟ้า”แล้วสิ่งนั่นก็ปรากฏออกมา น้ำฟ้าค่อยผละออกจากตักของเขา ก้มลงคุกเข่าลงมองจ้องสิ่งนั่นที่ชูชันขึ้นเมื่อร่างบางสัมผัสเบาๆ  

“พี่จะรู้สึกได้แค่น้ำฟ้าเท่านั้น”ร่างบางเอ่ยก่อนจะก้มลงครอบครองแกนกายร้อนเอาไว้ ดูดกลืน ขบเบาๆพยายามไม่ให้ฟันสัมผัสมากนัก แต่อาจจะมีเผลอบ้าง

“อืม…น้ำฟ้าของพี่”ร่างสูงกดศีรษะของน้ำฟ้าลง ตามแรงอารมณ์ที่พุ่งพล่าน ยิ่งเมื่อน้ำฟ้าดูดส่วนหัวสลับกลับสัมผัสก้อนกลมๆสองลูก ชายหนุ่มก็แทบทนไม่ไหว ดึงร่างของน้ำฟ้าขึ้นมาบนเตียง ก้มลงใช้ปลายลิ้นดูดเลียยอดอกขมเม้มสร้างรอยรักไปจนทั่วทุกตะราง ไม่ว่าจะผ่านไปที่ใดจะต้องเกิดรอยจูบของเขาจนทั่ว

“ปาก..จูบปาก”น้ำฟ้าครางเรียกร้อง

“หึหึ  น้ำฟ้าของพี่ ช่างยั่วแถมยังเซ็กส์จัดเลยนะครับ”ชายหนุ่มถลกกางเกงของน้ำฟ้าลงไป

“อ่า น้ำฟ้า เปลือยแบบนี้เพราะต้องการพี่ใช่มั้ยครับ”

“ก็ พี่ไม่ยอมสักที  น้ำฟ้าก็ไม่ได้ใส่…อยู่แล้ว”ร่างสูงหัวเราะก่อนจะแยกขาน้ำฟ้าออกเป็นรูปตัวm

“น้ำฟ้าต้องถูกลงโทษนะครับ”ชายหนุ่มก้มลงใช้ปากดูดท่อนร้อนของร่างบางสัมผัสเหมือนที่น้ำฟ้าทำแต่รุนแรงมากกว่า

มือข้างหนึ่งแตะสัมผัสน้ำลายของร่างบางก่อนจะแหย่เข้าไปยังช่องทางร้อน จนน้ำฟ้าสะดุ้งเฮือก

“นิ้วเดียวเองนะครับ ยังไงพี่ก็ต้องเตรียมน้ำฟ้าให้พร้อม อดทนหน่อยนะ”

“อ๊ะ…เจ็บ”น้ำฟ้ากัดริมฝีปาก เมื่อชายหนุ่มเริ่มเพิ่มเป็นสองและสาม

“อ๊า…อ๊า  พี่…พี่จ๋า”เมื่อเห็นว่าร่างบางพร้อมแล้วเขาจึงขยับร่างให้น้ำฟ้าก้มลงไปด้านหลังแล้วยกสะโพกขึ้น ช่องทางหวานตอบรับสัมผัสนิ้วทั้งสาม ตอดรัดเมื่อเขาเริ่มขยับ

“สามนิ้วกำลังดีเลยนะ หึหึ”

“หยุดแกล้งได้แล้ว…น้ำฟ้าอยาก…ได้ของพี่  อ๊า..อ๊า”ชายหนุ่มถอนนิ้วออกแล้วค่อยๆใช้ท่อนของตนสัมผัสที่ปากทางของน้ำฟ้า

“น้ำฟ้าอย่าเกร็งนะ ไม่งั้นจะเจ็บ พี่จะเข้าไปนะ”สวบ เขายัดท่อนร้อนจนเกือบมิด ร่างบางเกร็งตัวจนเขาต้องใช้มืออีกข้างบีบหัวนมปากก็จูบเบาๆที่แผ่นหลังจนเกิดรอย ร่างบางลดอาการเกร็งลงไปบ้าง

“พี่…ไม่เป็นไรแล้ว…น้ำฟ้า…ไม่เจ็บแล้ว”

“ครับ งั้นพี่จะขยับนะ อดทนไว้”ชายหนุ่มเริ่มขยับเบาๆ

“อ๊า…พี่ พี่…อืม  อ๊า”เสียงหวานของน้ำฟ้าเร่งให้เขาขยับตอบแรงขึ้นน้ำฟ้าก็ขยับสวนตามจังหวะจนทัน แล้วบทเพลงแห่งรักก็เริ่มต้นขึ้น ทั้งหวานหอม ร้อนแรง เสียงเหนือกระทบกันดังพับๆ ร่างบางหัวสั่นโยกตอบรับ เมื่อเขาเปลี่ยนท่ายกร่างของน้ำฟ้าขึ้นมานั่งบนตัก ท่อนกายร้อนขยับเข้าจนลึก น้ำฟ้าร้องครางลั่นด้วยความเจ็บและเสียวซ่าน แผ่นอกแอ่นไปด้านหลัง ร่างสูงจึงขยับปากดูดยอดอก ทั้งขบทั้งเม้นแลบลิ้นเลียจนชุ่ม เพื่อให้ร่างบางผ่อนคลาย ตอบรับสัมผัสมากขึ้น มากขึ้น

และน้ำฟ้าก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง ริมฝีปากบางผงะชั่วครู่ที่ลิ้นร้อนของเขาเลียยอดอก

“อ๊า…อืม อืม  แรงอีก แรงอีก น้ำฟ้าอยากได้ อยากได้ อ๊า อ๊า”ท่อนแขนและท่อนขาของน้ำฟ้าโอบรัดเขาแน่น ปากก็ก้มลงดูดปากทั้งขบทั้งเม้ม ลิ้นทั้งสองกอดเกี่ยวกระหวัดแลกน้ำลายไปมา ด้านล่างก็กระแทกกระถัน ไปตามจังหวะอันร้อนแรง

“อ๊า..อ๊า…พี่…พี่…น้ำฟ้าจะ…เสร็จแล้ว อ๊า…อ๊า อืม อืม ”

“อ๊า พี่ก็เหมือนกัน…ไปพร้อมกันนะ น้ำฟ้าของพี่”ชายหนุ่มเอ่ยครางก่อนจะขบใบหูของร่างบาง เมื่อรู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆที่หน้าท้อง และเขาก็พ่นสิ่งนั่นเข้าไปในร่างของน้ำฟ้าทันที ร่างบางกระตุกสองสามครั้งก่อนจะก้มลงมอบจูบหวานที่กินไม่รู้อิ่มอีกครั้ง และอีกครั้ง บทเพลงแห่งรักเริ่มบรรเลงขึ้นอีกจนกระทั่งร่างบางสลบไป  ร่างสูงค่อยๆ ถอนแก่นกายออกแล้วอุ้มร่างบางไปทำความสะอาดในห้องน้ำ ใช่เวลาเพียงไม่นานเขาก็อุ้มน้ำฟ้ามาที่เตียง ใส่เสื้อผ้าให้และจึงทำความสะอาดให้ตนเองบ้าง เมื่อกลับออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าร่างบางกำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยดวงตาหวานซึ้งเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก

“พี่ขอโทษนะ พี่รุนแรงไปจริงๆ”

“น้ำฟ้าไม่เป็นไร น้ำฟ้ามีความสุขมาก น้ำฟ้ารู้ว่าที่พี่รุนแรงกับฟ้าเพราะพี่ต้องการน้ำฟ้า  คิกๆ นิสัยของพี่ตอนนี้กลับตอนที่พี่หื่นมันคนละแบบเลย แต่น้ำฟ้าก็ชอบทุกๆอย่างของพี่  รักน้ำฟ้าอีกนะ รักให้มากๆเลย”ร่างสูงค่อยๆ โอบร่างของน้ำฟ้าเอาไว้แล้วจึงสอดร่างตนเองลงไปนอนข้างๆๆ  ร่างบางซุกใบหน้ากับแผ่นอกของเขา

“ห้ามไปจากน้ำฟ้า  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่จะไปจากน้ำฟ้าได้ก็ต่อเมื่อ พี่หรือน้ำฟ้าตายจากกัน น้ำฟ้าจะเป็นคนฆ่าพี่ด้วยมือคู่นี้แล้วจะฆ่าตัวตายตาม สัญญานะว่าจะไม่ไปไหน”

“ครับ”เขารับคำสัญญานั่นเอาไว้ ก่อนจะหลับตาลง สัมผัสได้ว่าร่างบางจูบที่แก้ม หน้าผากและริมฝีปากของเขาก่อนผละออก ไม่นานนักเสียงลมหายใจก็ดังแผ่ว

“ชีวิตของพี่ พี่ขอมอบให้น้ำฟ้าจนหมด สัญญาครับ”ชายหนุ่มจูบเบาๆแล้วโอบประคองร่างบางเข้ามาในอ้อมแขน กอดกระชับจนหลับตามไป

แต่ร่างบางที่คิดว่าหลับสนิทไปแล้วกลับลืมตาขึ้น  ดวงตาที่เคยงดงามกลับแข็งกร้าว

“น้ำฟ้าจะไม่ยอมให้ใครมาพรากพี่ไปจากน้ำฟ้าอีก ถึงแม้จะต้องจองจำเอาไว้ข้างกายตลอดไปก็ตาม”ฉับพลันร่างบางได้หยิบบางอย่างออกมา ก่อนจะกดปุ่มลงไป ภาพของห้องพักคนไข้ ตึกรา บ้านช่อง ทุกๆอย่างหายวับไปกับตา แต่กลับมีภาพของเตียงนอนขนาดพอดีคน ในนั่นบรรจุน้ำเอาไว้จนเต็ม สายยางหลายสิบเส้นห้อยระโยงจากแผงเครื่องควบคุมด้านบน

น้ำฟ้าในชุดกราวสีขาวก้มลงมองร่างของชายหนุ่มที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่ในเตียงน้ำ ฝาครอบด้านส่งสัญญาณภาพจากสมองของเขาฉายออกมายังจอควบคุม ที่ถูกบันทึกเอาไว้ จากวัน เป็นเดือน จากเดือนเป็นปี เวลาผ่านไปนานมากแล้ว แต่ชายหนุ่มผู้ที่ถูกเวลาหยุดเอาไว้ก็ยังไม่ยอมตื่น เขาเอาแต่ฝัน ฝันถึงเรื่องราวในอดีต ที่จริงบ้างไม่จริงบ้าง น้ำฟ้าได้บรรจุมันลงไปผ่านทางสายยางตรงเข้าสู่สมองของเขา

หรือเขาต้องการเพียงแค่หลับฝัน ไม่ยอมตื่นขึ้นมาเพื่อพบกัน ยอมกอดร่างในความคิดดีกว่าตัวตนที่แท้จริงหรือ แม้ว่าเขาจะใส่ตัวตนด้านมืดอันโหดร้าย น้ำฟ้าในเรื่องราวของโรงพยาบาล น้ำฟ้าผู้ทนทุกข์กับการสูญเสียชายที่รักจนตัวตนเริ่มบิดเบี้ยว แปรเปลี่ยนเป็นหลายบุคลิก แต่ เขา เขาก็ยัง…บอกรักน้ำฟ้าคนนั้น

“โหดร้าย  โหดร้ายที่สุด”ฝ่ามือขาวทุบลงไปที่ฝาครอบจนห้อเลือด ร่างบางก็ยังไม่ยอมหยุด มันนานมากแล้วที่เขาต้องทน ทนมองดูชายคนรักหลับอยู่ในเตียงพยุงชีพ มีชีวิตอยู่ได้ด้วยสารน้ำที่บรรจุอากาศ และอาหาร นับ 10ปี  

“หรือพี่ลืมน้ำฟ้าไปแล้ว น้ำฟ้าคนนี้”ร่างบางทุบฝาครอบจนมันเริ่มร้าว เลือดสีแดงค่อยๆไหลผ่านช่องรอยแตก หยดหยาดลงบนใบหน้าของชายหนุ่ม

เสียงเครื่องควบคุมดังลั่น น้ำฟ้าจึงค่อยได้สติ เมื่อรู้ว่าตนเองทำอะไรลงไป

“ไม่นะ…ไม่”น้ำฟ้ามองรอยแตกบนฝาครอบด้วยแววตาตระหนก จนทำอะไรไม่ถูก

“ไม่…พี่จะต้องไม่ตาย จะต้องอยู่…อยู่กับน้ำฟ้า ไม่…”น้ำฟ้าใช้แรงที่มีกระชากฝาครอบออก ก่อนจะเดินเข้าไปนอนลงในเตียงรั้งร่างสูงเข้ามาในอ้อมแขน แล้วกดจูบลงที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา นึกอยากให้อีกฝ่ายกอดเขา จูบเขาเหมือนในภาพความฝันที่ลงโปรแกรมเอาไว้ อยากได้สัมผัสแบบนั่น

“พี่จ๋า”ริมฝีปากบางก้มลงจูบอีกครั้งและอีกครั้ง จูบไปน้ำตาก็ไหลไป จนไม่ทันรู้สึกตัวเลยว่า ดวงตาของคนที่คิดว่าไม่ยอมตื่นกลับจับจ้องมองร่างบางที่หลับหูหลับตาจูบเขาอยู่  เขารู้สึกตัวตั้งแต่ได้ริมรสเลือดอุ่นๆที่ทั้งหวานและหอม จนเผลกลืนน้ำลาย  แต่ด้วยสติที่ยังมึนๆอยู่ จึงไม่ได้ตอบรับอะไรนัก  จนเมื่อได้รับจูบเงอะงะนั่นสติของเขาก็กลับมาและรับรู้ว่าร่างบางที่กำลังจูบเขาอย่างเอาเป็นเอาตายคือใคร

‘น้ำฟ้า’ วงหน้าหวานนั่นคือน้ำฟ้าแน่ๆ แต่ ดูเปลี่ยนไปนิดหน่อยนะ ดูโตขึ้นหรือเปล่านะ จำได้ว่าก่อนหน้านั่นน้ำฟ้ายังอายุไม่น่าจะเกิน24 แต่ทำไมตอนนี้….

ชายหนุ่มคิดพลางสายตาก็เสมองไปด้านข้าง นี่เขากำลังอยู่ที่ไหน ทำไมห้องห้องนี้ถึงคล้ายกับศูนย์วิจัย และพอก้มลงมองตัวเอง เปลือยแถมยังนอนอยู่ในน้ำสีพิลึกๆ  

“อ๊ะ พี่เวหา….”เขาไม่ได้สนใจเสียงเรียกมากนัก เพราะสิ่งที่กำลังดึงความสนใจมากกว่าคือ  กลิ่นอันแสนหวานกำลังหยดลงอาบแก้ม นั่นมันเลือดมิใช่หรือ