Curse moon คำสาปรัก มนต์จันทรา [Yaoi]

ตอนที่  19    พระจันทร์เสี้ยวหาดทรายสวาท

หนึ่งอาทิตย์เต็มๆ   ที่คนตัวเล็กและเจ้าของบ้าน  หายเข้าไปอยู่ในห้องกันสองคน   โดยไม่ต้องสงสัยเลยว่าเข้าไปทำอะไรกัน    เพราะเสียงที่ดังออกมาจากในห้องสามารถบอกได้เป็นอย่างดีว่าเกิดกิจกรรมอะไรอยู่ภายใน    ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเคย์ยังไม่มีโอกาสได้ก้าวออกจากห้องนั้นเลยตั้งแต่มาถึง      และตอนนี้ก็……….

“โอ้ยยย!   เจ็บบบบ! T^T”   เสียงโอดควนจากร่างบางที่พึ่งตื่นจากนิทราเพียงไม่นาน    ตั้งแต่มาถึงเค้ายังไม่ได้พักเลย    สภาพร่างกายเหมือนผ่านสมรภูมิรบมาอย่างหนัก    ก็เล่นตื่นขึ้นมาที่ไร   ก็ต่อกันไม่ยอมหยุด    ตอนนี้อย่าว่าแต่จะเดินเลยแค่ตะเกียดตะกายลงจากเตียงยังทำไม่ได้     

“อืมมมม…….จะไปไหนเคย์”   ซันที่งัวเงียตื่นเพราะเสียงหวานของคนข้างๆ

“ปะ..เปล่าครับ”   แค่ขยับตัวยังแทบทำไม่ได้  แล้วผมจะไปไหนได้       

ยังไม่ทันจะได้ขยับไปไหน  อ้อมแขนแกร่งกอดกุมเอวบางให้ขยับเข้าไปชิดกันอีก      ร่างกายเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มที่กอดรัดฝัดเหวี่ยงกันมาเป็นอาทิตย์     ไฟราคะพึ่งมอดไปเมื่อตอนเช้ามืดนี่เอง    มันจบลงโดยที่ร่างบางปลดปล่อยครั้งสุดท้ายแล้วก็สลบไป     เคย์ไม่มีแรงจะกระดิกตัวแล้ว  แต่ไอ้ที่มันกำลังทิ่มก้นเค้าอยู่นี่มันคืออะไร     มือซันก็อยู่ไม่สุข   เกลี่ยยอดดอกเคย์เล่นซะมันมือ    ตอนนี้อย่าถามหารอยช้ำ   ให้ถามว่าตรงไหนที่มันไม่ช้ำจะดีกว่า    บอกได้เลยว่าไม่มี

“คุ…คุณซัน  ปล่อยผมได้แล้ว   ผมไม่ไหวแล้วนะครับ  ”   น้ำเสียงแสนหวาน   ลูกอ้อนของเคย์เป็นไม้ตายเด็ดที่แม้แต่ม้ากำลังคึกอย่างซันยังต้องยอมสยบ   แต่ก็แค่สงบชั่วคราว    เพราะถ้ายังล่อนจ้อนกันอยู่อย่างนี้    คงจะไม่รอด    ถ้ามากกว่านี้เครื่องพังแน่ๆ

“ ไม่รู้สิ   แค่นายอยู่ใกล้ๆ   อะไรๆมันก็ตั้งของมันเอง”   ซันพูดได้อย่างหน้าตาเฉย   แต่อีกคนกลับอายตัวม้วนอยู่ในอ้อมกอดของเค้า    กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของคนตรงหน้า    ทำให้ซันหลงไหล   รอแทบจะไม่ไหวที่จะได้ชิมความหวานของร่างนี้อีกครั้ง  ทั้งๆที่ทุกสัดส่วนของเคย์ไม่มีตรงไหนเลยที่ยังไม่เคยผ่านลิ้นของเค้า    ซันได้กลืนกินร่างนี้เข้าไปหมดทั้งตัวแล้ว   แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่รู้สึกว่าอิ่มเลยซักนิด     กลับยิ่งต้องการมากขึ้นไปอีก

“คุณซันผมอยากอาบน้ำ………..”  หน้าแดงๆก้มลงเพื่อจะหลบสายตาของอีกคนให้มิด    กับการร้องขอที่แสนจะน่าอาย    แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อเดินเองไม่ไหวจริงๆ   ใช่ว่าจะไม่กลัวว่าจะโดนซันทำอะไรอีก    ในห้องน้ำก็เป็นสนามรักชั้นดีที่ตลอดทั้งอาทิตย์ก็โดนกดในนั้นไปหลายรอบ    หวังว่าคราวนี้คงไม่จบแบบกลับออกมาแล้วเปื้อนกว่าเดิมหรอกนะ  เคย์คงทำได้แค่ภาวนาว่าซันจะไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้     ถึงซันจะอ่อยโยนกับเค้า    แต่บทรักที่ยาวนานนี้อาจจะทำให้เคย์ตายคาอกซันก็เป็นได้

“ได้สิ…...”

“อาบน้ำอย่างเดียวนะครับ”    เคย์พูดดักอย่างรู้ทัน   เมื่อเห็นสายตาหื่นๆของซันที่มองมาแทะเล็มไม่เลิก   ให้ตายสิ    จะไม่ให้เค้าได้ออกไปไหนเลยรึไง   เคย์ทำได้แค่บ่นอยู่ในใจ

“ว้า…….รู้ตัวจนได้”   ซันเอามือเกาท้ายทอยแก้เก้อ   เมื่อคนตัวเล็กพูดดักทางเอาไว้ซะก่อน   เค้ากะว่าจะต่อซักยกสองยกแล้วค่อยอาบน้ำ    แต่ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กจะไม่ไหว   จึงต้องข่มใจไว้ก่อน   ซันอุ้มเคย์ในท่าเจ้าสาวเข้าไปในห้องน้ำ    ไม่นานทั้งคู่ก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ   ซันใส่เสื้อเชิ้ตตัวบางสีขาวกับกางเกงขาสั้นประมาณเข่าดูสบายๆ  ต่างกับเคย์ที่ต้องใส่เสื้อแขนยาวกับกางเกงขายาว     มาทะเลทั้งทีก็น่าจะได้ใส่เสื้อผ้าสบายๆแท้ๆเลย   แต่เพราะไอ้รอยที่ซันฝากเอาไว้กับตัวเค้ามันปิดยังไงก็ไม่มิดนี่สิ   มีทุกที่ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเลยมั้ง  -_-;     วิธิที่พอจะพรางตาคนอื่นได้ก็มีแค่ต้องทำแบบนี้แหละ

“หึหึหึ…..ใส่เสื้อผ้าแบบนั้นไม่ร้อนแย่หรอ”  ซันที่ยืนรออยู่หน้าห้องแซวด้วสายตาแทะโลมไม่เลิก    เพราะคนที่ทำให้ซันต้องแต่งตัวแบบนี้ต้นเหตุก็คือเค้าเอง

“แล้วมันเป็นเพราะใครกันล่ะ”   แก้มป่องๆของเคย์ตอนงอนน่ารักไม่ยอก   

จับกดมันหน้าประตูเลยดีไหมเนี่ย  

“ก็แล้วใครกันนะที่บอกว่า  ให้กระแทกแรงๆ   กัดแรงๆแล้วยัง…….”

“พ    พอได้แล้ว   คนบ้า!   อ๊ะ !”     เคย์งอนตุบป่องๆ  พลักซันออกจากประตูแล้วก้าวเดินจะลงบันได  โดยลืมไปว่าสภาพร่างกายมันไม่เอื้อกอำนวยเอาซะเลย   โชคดีที่ซันคว้าเอวบางเอาไว้ได้ทัน    ไม่งั้นได้ลงไปจูบกับพื้นข้างล่างแน่ๆ

ซันอยากจะจับคนดื้อมาตีก้นเสียให้เข็ด   โทษฐานที่ทำให้เค้าตกใจ   นี่ถ้าไม่เจ็บอยู่ล่ะก็โดนไปแล้ว

“ดื้อจนเกือบได้เรื่องแล้วไหมล่ะ   อย่าทำให้เป็นห่วงนักสิ”   ตอนแรกดูเหมือนเคย์จะโกรธอยู่หรอก   แต่ก็ต้องมาหน้าแดงเพราะคำพูดหวานๆของซันนี่แหละ    และมันยิ่งแดงขึ้นไปอีกเมื่อซันอุ้มเคย์ลงมาจากบันไดด้วยท่าเข้าวิวา   ต่างกันตรงที่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเข้าหอไปก่อนแล้ว……

ซันวางเคย์ลงอย่างเบามือเมื่อมาถึงโต๊ะอาหาร    แต่ไม่ใช่การวางธรรมดา    เพราะซันเอาเคย์วางไว้บนตักของตัวเอง     ความยี่ยวนของซันเรียกสีเลือดฝาดจากใบหน้าหวานได้ไม่น้อย    

“คุณซัน!   ปล่อยผมลงนะครับ   อายคนอื่นเค้าบ้างสิ”    เคย์ดิ้นกระแด่วๆอยู่บนตักของซัน   แต่ในมุ่มมองของซันเหมือนเคย์กำลังส่ายสะโพกยั่วกันซะมากกว่า

“หยุดดิ้นได้แล้ว    เดี๋ยวก็ปล้ำกลางโต๊ะอาหารซะหรอก”    คำพูดของซันเรียกรอยยิ้มจากป้าทิพย์และคนรับใช้คนอื่นๆได้ถ้วนหน้า    เพราะสองคนนี้ดูยังไงก็ดูน่ารักไปหมด   

“อย่างกับคู่รักมาฮันนีมูลกันเลยนะป้า”  สาวใช้ที่ยืนรอรับคำสั่ง  และคอยบริการเจ้านายคนหนึ่งยืนมองทั้งคู่หยอกล้อกัน   ก็อดยิ้มไม่ได้   น้อยคนนักที่จะมีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มมีความสุขของซัน

“ไปๆคุณๆเค้าจะกินข้าว    เอ้า  ยังจะยืนกันอยู่ได้  ออกไปได้แล้วจะอยู่เป็นก้างเค้าทำไม”   ป้าทิพย์เห็นหน้าเคย์แดงจัด    คงจะอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีแล้ว     ดูเป็นภาพที่ใครเห็นก็ต้องอดยิ้มตามไม่ได้

ทุกคนออกไปกันหมดแล้ว  ในห้องก็เหลือกันอยู่แค่สองคน  

“คุณซัน  ปล่อยผมได้แล้ว    ผมหิวข้าว” ที่อายก็อายอยู่หรอก    แต่ป้าทิพย์กลับปล่อยเราเอาไว้แค่สองคนแบบนี้มันอันตรายกว่าตั้งเยอะ    แล้วก็เป็นอย่างที่เคย์กลัวไม่มีผิด   ยิ่งไม่มีใครอยู่เป็นก้างแบบนี้    มันยิ่งเข้าทางซันไปซะหมด   

ซันจับให้เคย์นั่งเบี่ยงไปทางเค้า   เพื่อที่จะได้เห็นดวงหน้าที่กำลังแดงจัดได้ชัดหน่อย    และแน่นอนว่า   เคย์ก็ต้องยอมหันตามแต่โดยดี

“นี่    ฉันว่านาย   แทนตัวเองว่าเคย์เฉยๆมันจะดูน่ารักกว่านะ    แล้วอีกอย่างเรียกฉันว่าซันแบบไม่ต้องมีคำว่าคุณนำหน้า   มันดูห่างเหิน   ฉันอยากให้ความสัมพันธ์ของเราแนบแน่นเหมือนร่างกายของเรา   ในตอนนี้……”    ซันรั้งเอวบางของเคย์เข้าไปชิดกว่าเดิม   

“แต่คุณ….”   เคย์นั่งอยู่บนตักทำให้ความสูงของเค้ามากกว่าเจ้าของตัก    หน้าของซันอยู่เพียงระดับอกของเคย์เท่านั้น   ดวงตาส่องประกายของซัน    ทำให้เคย์กลืนคำที่จะพูดลงคอไปหมด

“ครับ….”   เคย์ตอบรับสั้นๆ

“แค่เนี่ย”  ซันเลิกคิวถามอ้อนๆ 

“ก็แค่นี้สิครับ    ต้องให้แค่ไหน     แล้วก็ปล่อยผม  เอ่อ….ปล่อยเคย์ได้แล้วครับ”   เคย์ย่นจมูกใส่นิดหน่อย   ก็พอจะรู้ทันซันบ้างแล้ว

“อยากกินของหวานก่อนอาหาร    ป้อนให้หน่อยสิ   เอาแบบปากต่อปากนะ”  ซันยิ้มกรุมกริ่มนัยตาฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาชัดเจน

“ได้สิครับ…..นี่แหนะ”   เคย์แกล้งก้มลงมาใกล้ทำเหมือนจะมอบจูบให้กับซัน   แต่กลับเขกหัวตัวเองเข้ากับหน้าผากของซันดังโป้ก

“โอ้ย!   ฉันเจ็บนะเคย์”   ซันลูบหน้าฝากตัวเองปอยๆ   แต่ก็ยังมองเคย์อย่างหมั่นเขี้ยว    หัวปะทะหัวแต่ดูเจ้าตัวไม่เจ็บเลยซักนิด  

“สม  ” เคย์ฉวยโอกาสตอนที่ซันกำลังเผลอลุกออกจากตักแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้อีกตัวที่จัดเอาไว้    แอบสะใจไม่น้อยที่ได้เอาคืนซัน   ที่จริงมันเจ็บแต่ก็เก็กไปงั้นแหละ  เพราะกลัวว่าจะเสียหน้า

“ฝากไว้ก่อนเถอะ……..”   ซันมองหน้าเคย์อย่างคาดโทษ     เค้ายังมีเวลาเอาคืนอีกเยอะ

ทั้งสองคนนั่งกินข้าวไป   ก่อกวนกันบ้างตักกับข้าวให้กันบ้าง    เป็นความสุขที่ไม่ได้หรูหราแต่ทำให้สุขใจไม่น้อย    

       หาดทรายสีขาว    น้ำทะเลสีฟ้าใส   ในที่สุดเคย์ก็ได้มาสัมผัสมันจนได้หลังจากที่อยู่แต่ในห้องมาเป็นอาทิตย์   บรรยายกาศที่แห่งนี้มันแสนสงบ  เคย์ เดินซึมซับบรรยายกาศสูดกลิ่นไอธรรมชาติเข้าเต็มปอด  เค้าชอบที่นี่เหลือเกิน     อยากให้เวลาหยุดอยู่แค่ตรงนี้     พระอาทิตย์ยามอัศดงสาดแสงสีทองใกล้ลับตา     ความเงียบสงบมาพร้อมกับจันทราเสี้ยวสะท้อนหาดทรายน่ามอง    เหลืออีกเพียงไม่กี่วันเค้าก็ต้องกลายไปเป็นตัวประหลาดอีกครั้ง   เคย์หลับตารับลมที่มากกระทบดวงหน้าอย่างหม่อลอย……

“คิดอะไรอยู่…..”   อ้อมแขนแกร่งโอบกอดจากทางด้านหลังเรียกเคย์ให้หลุดออกจากภวัง  

“เปล่าครับ……..”  เคย์ตอบ

“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ   ขอให้บอกฉันนะ   ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะอยู่เคียงข้างนาย”    ซันไม่ได้ถามอะไรไปมากกว่านั้น   เพียงแต่กะชับอ้อมกอดเข้าไปอีก   เหมือนเป็นการสร้างความมั่นใจว่าจะไม่มีวันทิ้งเคย์ไปไหน

“ผมรักคุณครับ……”   เคย์เอ่ยความรูสึกออกมทั้งน้ำตา     อ้อมแขนที่แสนอบอุ่นเปลี่ยมไปด้วยรักเต็มหัวใจ   ได้เจอแล้วคนที่รักเค้าจริงๆ

“นายเรียกตัวเองผิด…...ต้องทำทันบนไว้ก่อน     ส่วนบทลงโทษ  ฉันจะกอดเอาไว้จนนายหนีไปไหนไม่ได้”   ซันยิ้มกว้างด้วยหัวใจที่เรียกร้องความรักไม่ต่างกัน    เค้ารักคนคนนี้หมดหัวใจ

         แสงจันทร์เสี้ยวสาดกระทบผืนทรายพราวระยิบระยับ   แต่มันสวยไม่เท่าใบหน้าหวานตรงหน้านี้เลย   ความงามเหมือนต้องมนต์สะกด   ริมฝีปากอวบอิ่มได้รูปเผยอรอรับความหวานจากปากอุ่น    จูบหวานสัมผัสลิ้มรสเนิบนาน   เหมือนหลุดเข้าสู้ภวังค์   พร้อมกับภาพเคย์ตรงหน้าค่อยๆเลือนหายไป……………….

“หลับฝันดีนะครับซัน……..ผมจะรักคุณจากนี้และตลอดไป…...”