Curse moon คำสาปรัก มนต์จันทรา [Yaoi]
เขียนโดย 
gladiolus
วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.54 น.
แก้ไขเมื่อ 20 เมษายน พ.ศ. 2558 17.47 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) ตอนที่ 15 เดทเเรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ 15 เดทแรก
“รอนานไหม” ซันเดินมาหาผมที่ยืนรออยู่ที่รถ วันนี้ซันแต่งตัวแปลกไป ลุคเสื้อยืดกางเกงยีนสบายๆ ดูดีไปอีกแบบในแบบที่ผมไม่เคยเห็นอีกด้วย ปกติแล้วผมจะเห็นซันในมาดของนักธุรกิจมากกว่า เค้าดูเท่ไปอีกมุมหนึ่ง
“เช็ดน้ำลายหน่อย ฉันหล่อขนาดนั้นเลยหรอ” เฮ้ยๆบ้าบอจริงๆเลยเราดันเผลอไปมองนานซะได้ เสียฟอร์มหมด
“ไม่หลงตัวเองไปหน่อยหรอครับคุณซัน ผมก็มองไปเรื่อย” ใครจะยอมเสียฟอร์มกันล่ะ
“ออหรอ แต่นายน้ำลายยืดนะ”
“เฮ้ย!” ผมเผลอมองซันจนน้ำลายยืดจริงๆหรอ ผมรีบยกมือขึ้นมาเช็ด แต่มันก็ไม่เห็นมีนะ OoO โดนหลอกอีกแล้ว
“คุณซัน!!”
“ฮ่าฮ่าๆๆ นี่นายเชื่อฉันจริงๆหรอ แสดงว่ามองฉันจริงๆใช่ไหม” ซันทำท่าทางเหมือนจับผิดผมอยู่ จะบ้ารึไงแล้วเราจะไปบ้าจี้ตามเค้าทำไมล่ะเนี่ย
“บอกว่าไม่ได้มองไงเล่า จะไปกันได้รึยัง” ไม่อยากเถียงด้วยแล้ว เพราะมันมีแนวโน้มว่าจะแพ้นะสิ เค้าเจ้าเล่ห์เถียงไปก็เหนื่อยเปล่า
“นี่นายอยากเดทกับฉันขนาดนั้นเลยหรอ ถึงได้รีบขนาดนี้น่ะ” ยังไม่ยอมหยุดอีก
“จะไม่ไปก็ได้นะครับ ผมจะได้กลับขึ้นห้อง” ผมทำท่าจะหันหลังกลับ ไม่ปงไม่ไปมันแล้ว
“เดี๋ยวสิ ไปๆ แซวเล่นนิดเดียวเอง แฟนฉันนี่ขี้งอนจัง” ซันวิ่งมาดักหน้าผมเอาไว้ ยังจะมาทำหน้าทะเล้นใส่อีก
“ใครแฟนคุณ” เค้าไม่เคยขอผมเป็นแฟนซักหน่อย แล้วผมจะไปเป็นแฟนเค้าได้ไง
“นายไง หรือจะให้เรียกว่าเมียดี”
“นะ นี่คุณ” เรื่องน่าอายแบบนั้นพูดเล่นอยู่ได้ ไม่ไปแล้ว ผมดึงดันจะกลับห้องลูกเดียวเลย
“ถ้าขึ้นห้อง นายจะไม่ได้ลงมาอีกจนกว่าจะเช้าของอีกวัน ฉันไม่เดือดร้อนหรอกนะ นายเลือกเอาแล้วกันนะว่าจะขึ้นไปบนห้อง หรือจะไปเดทกับฉัน” สายตาเจ้าเล่ห์ของฉันมันทำให้ผมขนลุกอย่างไม่มีสาเหตุ แพ้ทางหมอนี่อีกแล้ว
“ปล่อย……….ผมจะไปขึ้นรถ” เฮ้อ ไม่เคยชนะซันได้เลยให้ตายสิ
“ก็แค่นั้นแหละ เชิญครับ” ผมเลยต้องยอมไปเดทกับซันจนได้ ซันพาผมมาที่ห้างดังแห่งหนึ่ง ตลอดทางซันถามผมว่าชอบกินอะไรไม่ชอบอะไร อยากเทียวที่ไหน ก็น่าจะแค่แกล้งผมเล่นล่ะมั้ง ไม่คิดจะวางแผนอะไรไว้เลย ปกติถ้าจะออกเดทก็ต้องวางแผนไว้ก่อนสิว่าจะเที่ยวที่ไหน กินอะไร ถึงจะทำให้แฟนประทับใจสิ เฮ้ยๆ แล้วแกจะไปอยากให้เค้าทำแบบนั้นทำไมวะ แกไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าซักหน่อยเค้าจะมาเอาใจแกแบบนั้นทำไม คิดเข้าข้างตัวเองเกินไปแล้วไอ้เคย์
“เคย์ เคย์”
“หะ เอ่อครับ”
“ใจลอยไปไหน ฉันเรียกตั้งนาน ลงมา ถึงแล้ว” รู้แล้วน่าสั่งอยู่ได้
“คร้าบบบบ”
ซันพาผมมาร้านไอติมแห่งหนึ่ง จัดร้านได้ดูน่ารักดี แต่ย่างก้าวเข้ามาในร้านเท่านั้นแหละ ผมหันหลังกลับแทบไม่ทันแล้วมันก็ไม่ทันจริงๆซันหิ้วคอเสื้อของผมให้เดินตามเข้าไปในร้านจนได้
“คุณซัน นี่คุณคิดยังไงถึงพาผมมาที่นี่เนี่ย” ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะกับซันเรียบร้อยแล้ว ซันเลือกโต๊ะติดกระจกมองเห็นวิวข้างนอกได้ชัดเจน จะโรแมนติกไปไหน
“แล้วมันจะทำไมล่ะ นายไม่ชอบหรอ” ถามได้หน้าตายมาก
“ก็นี่มันร้านคู่รักนะ คุณดูสิส่วนใหญ่ก็เป็นชายหญิงแล้วเค้าก็กำลังมองคุณกับผมกันทั้งร้านแล้ว” ซันเคยดูสภาพแวดล้อมรอบตัวเค้าบ้างไหมเนี่ย
“แล้งไงล่ะ ฉันพานายมาเดทนะ ก็ต้องมาร้านคู่รักสิ แล้วอีกอย่างนะพวกผู้ชายที่มองนะเค้ามองนายมากกว่าเห็นแล้วไม่สบอารมณ์เลย”
“นี่คุณหึงผมหรอ” หน้าซันไม่รับแขกเอาซะเลย แซวเข้าหน่อยถึงกับจ้องผมไม่เลิก
“ใช่ ฉันหึง” ตอนแรกว่าจะล้อ เจอจังๆแบบนี้ไปไม่เป็นเลยครับผม อายเป็นนะโว้ยยย U/////U
“บ้า ผมไม่พูดกับคุณแล้วสั่งไอติมดีกว่า” โดนสายตาซันจ้องอยู่แบบนี้ มันทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกนะแบบเนี่ย
“อุ๊ย!ตายแล้วนึกว่าใคร ซันขานี่เอง บังเอิญจังเลยนะคะ” อ้าวสาวสวยอกบึ่มคนนี้เป็นใครกันล่ะเนี่ย ชุดรัดรูปกับปากแดงๆของเธอนี่มันดู สวยมั้ง
“ขอนั่งด้วยคนนะคะ” เอาเข้าไป เธอนั่งเบียดกับซันจนหน้าอกจะเกยหน้าเค้าได้อยู่แล้ว ยิ้มหวานออดอ้อนซะไม่มี
“ดีดี๊คุณมาได้ไง” ถ้านัดกันไว้กับสาวก็ไม่เห็นต้องลากผมมาเลยหนิ ซันหันไปคุยกับแม่สาวอกตูมนั่น ที่ตอนนี้เกาะเป็นปลิงเลย
“ดีดี๊ พาลูกค้ามาทานข้าวน่ะค่ะ โชคดีจริงๆเลยนะคะที่ได้เจอกับซันที่นี่ แล้วนี่ซันขามากับใครหรอคะ” เธอช้อนหางตามาทางผมเพียงแค่แวบเดียวก็หันไปออเซาะซันต่อ หมอนั่นก็ไม่มีทีท่าว่าจะปฏิเสธเธออีกต่างหาก แล้วทำไมผมต้องอารมณ์เสียด้วยเนี่ย
“มากับ…..”
“ผมเป็นพ่อบ้านของคุณซันน่ะครับ ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก ตามสบายเลยครับ” ชิ จะทำอะไรก็ทำไปสิ ใครสนล่ะ
“พ่อบ้าน ซันขาเนี่ยใจดีจังเลยนะคะ ที่อุส่าพา คนใช้ มาทานอาหารด้วยแบบนี้” ยัยดีดี๊ดี๊ด้า จงใจเน้นคำว่าคนใช้ได้ชัดถ่อยชัดคำมากเลยนะ หางตานั่นอีก ว่าจะไมสนแล้วนะ
“ผมไม่บังอาจหรอกครับ แต่คุณซันเค้าบังคับให้ผมมา” หน้านี่ยิ่งกว่านางมารซะอีก ยิ้มหวานปานจะกลืนแต่สายตาอย่างกับจะเข้ามาบีบคอผมอย่างงั้นแหละ
“ออหรอ ซันขาเนี่ยใจดีจังเลยนะคะ อยากจะพาคนใช้มากินของดีๆ แต่ช่างเถอะค่ะ พักนี้ซันขาไม่ค่อยมาเจอดีดี๊เหมือนแต่ก่อนเลยอ่ะ ดีดี๊เหง้าเหงา” ซบกันเข้าไป ถ้าจะเบียดขนาดนั้นไม่ขึ้นไปนั่งบนตักเลยล่ะ หงุดหงิดโว้ย ผมเป็นอะไรวะเนี่ย
“ดีดี๊ พาลูกค้ามาทานข้าวไม่ใช่หรอครับ หายมานานๆมันไม่ดีนะ ผมว่ารีบกลับดีกว่านะ” นี่ก็อีกคนปล่อยให้เค้ากอดเค้าเบียดอยู่นั่นแหละคงชอบอกดูมๆสินะ ซันที่มองมาทางผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นั่นแหละ เห็นแล้วมันขวางหูขวางตาชะมัดเลย
“อุ๊ย!ตายแล้ว พอเจอซันขาแล้วดีดี๊ลืมเรื่องงานไปเลยค่ะ ถ้าว่างๆอย่างลืมโทรหาดีดี๊บ้างนะคะ ดีดี๊อ่ะคิดถึงคุณมากเลย” เจ้าหล่อนทำตาหวานออดอ้อนสุดฤทธิ์สุดเดชเลย บางทีมันก็เยอะไปนะ
“ได้สิ ไว้ว่างๆผมจะโทรหานะ”
“งั้นดีดี๊ไปก่อนนะคะ บายค่ะ”
“ผมว่าคุณน่าจะรอมาเดทกับเธอดีกว่านะครับ” อาลัยอาวรณ์กันเหลือเกินนะ ไม่ตามเธอไปซะเลยล่ะ
“ดีดี๊กับฉันรู้จักกับมาตั้งแต่เด็กๆนะ แล้วฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับเค้า”
“ ไม่เกี่ยวกับผมนี่ครับ คุณกับคุณดีดี๊จะรู้จักกันมานานแค่ไหนมันก็เรื่องของคุณมาบอกผมทำไม” ชิ ผมไม่ได้อยากรู้เรื่องของเค้าเลยนะจริงๆ
“นายหึงฉันหรอ”
“จะบ้ารึไง ใครเค้าจะไปหึงคุณ” เหมือนโดนจี้ใจดำเลยแฮะ อย่างผมเนี่ยนะจะหึงซัน ไม่มีทาง
“หน้านายมันฟ้องนะ หึงฉันอยู่จริงๆใช่ไหม ยอมรับมาซะดีๆ”
“เปล่าซะหน่อย ไอติมมาแล้ว กินไอติมกันดีกว่านะ” ถือว่าเป็นโชคดีของผม พนักงานเอาไอติมมาเสิร์ฟพอดี
“น่าอร่อยนะ ป้อนฉันบางสิ” ซันเปลี่ยนฝังจากที่เคยนั่งฝั่งตรงข้ามก็มานั่งข้างๆผมแทน
“ของคุณก็มีนี่ครับ ทำไมไม่กินของตัวเองล่ะ มาแย่งผมกินทำไม” ผมไม่เค้าใจเค้าเลยจริงๆ
“ก็ของนายมันดูน่ากินกว่าหนิ ขอฉันกินบ้างสิ”
“ไม่ อยากกินก็สั่งใหม่ดิ” อย่างนี้มันต้องกินอวดซะเลย
“ อร่อยไหม”
“อร่อยมากกกก อั้ม” แล้วไอติมคำที่สองก็เข้าปากผมไปเรียบร้อย
“อืออออออออ” ซันกดจูบลงมาโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ส่งลิ้นเข้ามากวดเอาความหวานไปจนหมด
“อืม อร่อยอย่างที่นายว่าจริงๆด้วย”
“……...” OoO พูดไม่ออกเพราะกำลังช็อกอยู่ เค้าจูบผม และที่สำคัญนี่มันกลางร้านไอติมเลยนะ คนในร้านหันไปคุยกัน ซุบซิบนินทากันใหญ่
“ไง อร่อยจนพูดไม่ออกเลยหรอ” ซันกลับไปนั่งฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม อีตาบ้าซันไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับเค้าเลย ทั้งที่พึ่งจะทำเรื่องน่าอายไปแท้ๆ
“นี่คุณ O////O!!.” กว่าจะดึงสติกลับมาได้ ก็ติสะตั้นไปหลายวิเลยทีเดียว
“ไอ้ติมละลายหมดแล้ว รีบกินสิ” ไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยรึไงนะ หน้าหนาโคตร
“เอ้ามองอยู่ได้ กินสิ จะได้ไปดูหนังกันต่อ” นี่ขนาดกินแค่ไอติมยังโดนลวนลามขนาดนี้ แล้วต่อไปจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้ ToT คิดแล้วเครียดดดดดดดดดดดด
“ เคย์ นายอยากดูหนังเรื่องอะไร” ในที่สุดก็โดนลากมาถึงโรงหนังจนได้
“ผมไม่อยากดูหนัง ถ้าคุณอยากดูก็ดูไปคนเดียวสิ”
“งั้นฉันจะดูหนังผี แล้วนายจะต้องเข้าไปดูเป็นเพื่อนฉัน” หนังผี! เป็นสิ่งที่ผมไม่คิดจะดูเลยในชีวิตนี้
“ ฮะ หนังผี คุณคิดว่าผมจะเหมือนผู้หญิงรึไง จะให้ไปร้องกรี๊ดกราดซุกอกคุณน่ะหะ อยากจะดูก็ดูไปคนเดียวสิ”
“ มันก็ไม่แน่หรอกนะ นายอาจจะกลัวจนกรี๊ดออกมาจริงๆก็ได้ ที่ไม่กล้าเข้าไปเนี่ยเพราะกลัวว่าฉันจะรู้ล่ะสิ” โดนดูถูกขนาดนี้ยอมไม่ได้ คนอย่างผมไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว
“ก็ได้ ผมจะดู คุณอย่ามากรี๊ดซบอกผมก็แล้วกัน”
“งั้นก่อนจะเข้าไปฉันมีข้อตกลงนิดหน่อย”
“ข้อตกลงอะไร” วางแผนอะไรไว้อีกล่ะเนี่ย
“ ถ้าใครแสดงความกลัวออกมา ต้องโดนทำโทษ”
“ทำโทษยังไง”
“ หนึ่งครั้งต่อหนึ่งจูบ” ว่าแล้วเชียว
“ ไม่แฟร์อ่ะ ผมไม่อยากจูบคุณหนิ แบบนี้ผมเสียเปรียบ” ใครมันจะไปยอมวะ
“ไม่แฟร์ยังไง ใครกลัวก็โดนจูบ มันก็มีทั้งคนโดนจูบกับคนที่ได้จูบ บริสุทธิ์ยุติธรรมสุดๆแล้ว” มันก็เข้าทางคุณน่ะสิ จอมเจ้าเล่ห์เอ๊ย
“ ได้ งั้นถ้าคุณกลัวเมื่อไร เจอหนึ่งครั้งต่อหนึ่งหมัดดีไหม” ต้องเจอไม้นี้ ยังไงเค้าก็ไม่กล้าแลกหรอก มีโอกาสปากแตกได้นะเออ
“ได้ งั้นก็ตามนี้ ไปกันได้แล้ว” อ้าวๆ ยอมง่ายๆอย่างนี้เลยหรอ ไม่กลัวโดนต่อยรึไงวะ
“ทำไมเรื่องนี้คนดูน้อยจัง” ผมมองไปรอบๆ มีกันอยู่แค่ไม่กี่คน แถมมีแต่คู่รักทั้งนั้นเลย สาวๆซบอกแฟนตั้งแต่หนังยังไม่ฉาย เวอร์ไปป่ะ
แล้วหนังก็เริ่มฉายไปเรื่อยๆ เพิ่งผ่านไปไม่กี่นาทีผมรู้สึกว่าเหงื่อซึมซะแล้วสิ แอร์ในโรงหนังมันก็เย็นอยู่นะ จะหลบก็ไม่ได้ เพราะซันมองอยู่ตลอด
“เฮ๊ย!” ไอ้ผีบ้าเอ๊ย โพล่นหน้าเละๆออกมาทำไม ตกใจหมด ToT
“โอ่ๆ ขวัญเอ้ยขวัญมา ” ผมไปซุกในอกซันตอนไหนละเนี่ย
“ปล่อยได้แล้ว คุณน่ะน่ากลัวกว่าผีอีก” เอ้ากอดแน่นกว่าเดิมอีก นี่อย่างกับหนวดปลาหมึก
“นายลืมอะไรไปรึเปล่า”
“อะไรอีกล่ะ” เรื่องมากจริงๆเลย
จุ๊บ! O///O
“หนึ่งครั้งต่อหนึ่งจูบไง นายลืมไปแล้วหรอ” ผมเสียจูบอีกแล้ว
“คุณอย่าเผลอบ้างก็แล้วกัน ผมต่อยคุณแน่น”
“หึ หึ แล้วฉันจะรอนะ” อ้ากกกกกกกกก ผมอยากงับหัวคนตรงหน้านี่จริงๆเลย อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกัน
แล้วการดูหนังก็จบลง โดยที่ผมโดนจูบไปไมรู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง(มันเยอะจนปากเจ่อเลย) แต่ผมกลับไม่ได้ต่อยหน้าซันเลยแม้แต่ครั้งเดียว เจ็บใจที่สุด แล้วยิ่งเหลือบไปมองซันที่เดินอยู่ข้างๆนะ ยิ้มไม่ยอมหุบ อย่างกับคนบ้า รอให้ถึงทีผมก่อนเถอะจะเอาให้ยิ้มไม่ออกเลยคอยดู
..................................................................................................................
ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
