Curse moon คำสาปรัก มนต์จันทรา [Yaoi]

ตอนที่  16  ถึงเวลาเอาคืน 

เราเดินคุยกันไปเรื่อย   วันนี้ซันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ   หรือว่าอารมณ์ดีเพราะได้แกล้งผมรึเปล่าก็ไม่รู้    จะว่าไปตลอดทางที่เราเดินมาก็มีคนมองอยู่ตลอด ก็แหงละนะ   ถึงซันจะแต่งตัวธรรมดาแต่ออร่าความหล่อไม่ได้ลดลงเลย   ดูหล่อในมุ่มหนุ่มจอมทะเล้นขี้เล่นซะมากกว่า    มีเสน่ห์ในแบบของเค้าเป็นผู้ชายในฝันของสาวๆทั้งประเทศเลยล่ะมั้ง  

“นี่ฉันคิดเข้าข้างตัวเองได้รึเปล่า   ว่านายชอบแอบมองฉันอยู่เรื่อยนะหะ”    เข้าข้างตัวเองมากเลยล่ะ

“ใครเค้าจะไปมองคุณกันน่ะ    มั่วจริงๆเลย   คิดว่าหล่อมากนักรึไง   คนหลงตัวเอง”    ซันพูดถูกทุกอย่างอ่ะนะ   แต่อย่างผมมันเป็นพวกไม่ยอมเสียหน้าอ่ะ  ทำไงได้

“ก็หล่อนะ   ใครๆเค้าก็ว่าอย่างนั้น”    มั่นหน้ามากครับคุณซัน

“อะไรถึงทำให้คุณมั่นใจในตัวเองถึงขนาดนั้น”   ผมชักจะหมั่นไส้คนตรงหน้าซะแล้วสิ

“สาวๆที่มองฉันอยู่ตอนนี้ล่ะมั้ง    ที่ผ่านๆมาก็มีมากจนนับไม่ไหว”

“หมายถึงคู่นอนของคุณน่ะหรอครับ”   มันอดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมซันซักหน่อย   ด้วยความหล่อและความรวยขนาดนี้คงจะมีสาวๆมารอต่อคิวยาวเป็นกิโลเลยสิท่า

“ฉันไม่นอนกับใครง่ายๆหรอกนะ   ถึงจะมีคนมาเสนอตัวให้ไม่ขาดสายก็เถอะ   จะมีก็แต่……...”    ซันเว้นคำพูดสุดท้ายเอาไว้    จะทำให้อยากรู้ทำไมเนี่ย

“ก็แต่…..อะไรล่ะครับ”   ผมทวนคำพูดของซันอีกครั้ง

“เฮ้อ…..ช่างเถอะ    เอาเป็นว่าฉันมั่นใจในความหล่อของตัวเอง   หล่อพอที่จะควงสาวๆกลับบ้านได้เป็นร้อย”   เป็นความหมั้นใจที่น่ามั่นไส้ซะจริง   ผมละสายตาไปมองสาวๆที่ส่งสายตัวยั่วยวนมาทางซัน   แต่ผมก็ต้องไปสะดุดตากับสาวๆอีกกลุ่มหนึ่งที่มองมาทางผม   งั้นก็มาลองดูกันหน่อยเป็นไง

“แล้วทำไม่ถึงไม่หอบกลับไปซักคนสองคนล่ะครับ………เพราะผมก็จะทำเหมือนกัน”    ผมคิดวิธีแก้เผ็ดซันออกแล้วล่ะ   ไอ้เราก็ใช่ว่าจะน้อยหน้าเสียเมื่อไหร่

“ไงครับ     มาเที่ยวกันหรอ   ผมกำลังว่างอยู่พอดีไปหาอะไรกินกันไหม”   กลุ่มสาวน้อยหน้ารักตรงสเปคผมเลย   แต่ก่อนที่ผมจะเจอซันอ่ะนะ

“จะดีหรอคะ    เพื่อนคุณจะไม่ว่าเอาหรอ”   เธอเอียงคอมองซันนิดๆ  เป็นเชิงถาม   แต่ใครจะสนล่ะ   มันเป็นโอกาสของผมแล้วนี่   คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์ คนเดียวรึไง

“ไม่ว่าหรอกครับ   เค้ากำลังจะกลับพอดี”   ผมหันไปยิ้มร้ายให้ซัน   ซึ่งตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างหลังผม

“ได้จริงๆหรอค่ะ   นานๆทีจะเจอคนน่ารักแบบคุณ”    หึหึ   เห็นใสๆแบบนี้ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะเนี่ย   แต่ก็ช่างเถอะไอ้หน้าตาไม่พอใจของซัน  มันทำให้ผมไม่ได้สนใจท่าทีของแม่สาวคนนั้นซักเท่าไร  แต่ที่น่าแปลกใจคือเธอยื่นมือมาควงแขนผมแบบไม่ทันตั้งตัวเลยนี่สิ   แต่ก่อนที่ผมจะแกะมือเธอออก  ซันก็ขยับเข้ามาใกล้แล้วกระซิบที่ข้างๆหูของเธอ

“เอามือของเธอออกไปจากแขนเมียฉัน”     OoO   ทั้งผมและผู้หญิงคนนั้นมีสภาพไม่ต่างกัน  คืออึ้งรับประทาน  

“เอ่อ…..อะไรนะคะ”  เธอถามซ้ำอีกครั้งคงไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเท่าไร

“นี่เมียผมชัดนะครับ”   ทีนี้ชัดเจน  ได้ยินกันหมดห้างแล้ว  โอ้ยผมอยากจะวิ่งชนเสาตาย  

“เอ่อ….”   เหมือนแม่สาวน้อยเธอยังสงสัยอะไรอยู่

“ออ……คงจะยังไม่ชัดใช่ไหมครับ    งั้นแบบนี้ล่ะเป็นไง” 

OoO  หน้าเธอ     OoO   OoO   >/////<    ToT    ที่เหลือเป็นหน้าของคนที่เห็นเหตุการณ์  ณ  ตอนนี้

และหน้าผม  OxO

“อื้อออออออ”    ผมอยากตายยยยย    กลางห้าง    ผมโดนซันจูบกลางห้างเลยยยยยยยยย    เฮ้ยๆ  อย่าเอาลิ้นเข้ามานะ   เอาออกปายยยยยยยย    อย่าบีบก้นนะเจ้าบ้า    บ้าเอ้ยจะเอาคืนเค้าหรือโดนเค้าเอาคืนกันแน่เนี่ย   ผมเข่าอ่อนหมดแล้ว    อายยยจนจะบ้าตายอยู่แล้ว    ฮื้อๆๆๆ แพ้ราบคาบเลยเรา

“นายผิดเอง   ที่คิดจะลองดีกับชั้น    บอกไว้ก่อนเลยนะไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายถ้าคิดจะงาบนายฉันก็ไม่เว้นทั้งนั้น”    ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้วะ    ToT   

ตอนนี้ผมกับซันอยู่ที่ลานจอดรถ   หลังจากเหตุการณ์เมื่อกี้ทำให้ผมต้องวิ่งหนีออกมาแบบไม่ยอมมองหน้าใครเลย   โกรธก็โกรธ  อายก็อาย   หัวใจที่เต้นแรงจนจะหลุดออกมาให้ได้   ผมไม่มีทางจะชนะซันได้เลยรึไงนะ   แต่ตอนนี้เอาตัวรอดจากตรงนี้ให้ได้ซะก่อนดีกว่านะเรา

“จะไปไหน     ฉันจะทำยังไงกับคนดื้ออย่างนายดีนะ”   ผมโดนล็อกด้วยแขนทั้งสองข้างของซัน   หลังก็ติดกับรถหมดทางจะหนีแล้วสิ  เอาไงดี

“นี่คุณ  คนที่ผิดน่ะคือคุณนะ   ยังจะมาทำอะไรกับผมอีก   ถอยออกไปห่างๆผมเลยนะคุณซัน”   เค้าไม่สะทกสะท้านกับแรงผลักของผมเลยซักนิด   หน้าของซันตอนนี้อยูในอารมณ์ไหนผมก็อ่านไม่ออก

“ แต่ฉันอยากอยู่ใกล้นาย   เวลาอยู่กับนายแล้วฉันมีความสุข   นายล่ะเคย์   รู้สึกยังไง   เวลาอยู่กับฉันนายรู้สึกดีรึเปล่า   หรือว่าเกลียด”   แววตาของซันหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด

“เปล่านะ   ผมไม่ได้เกลียดคุณ”     

“แล้วทำไมล่ะ   เวลานายอยู่กับฉัน นายดูไม่มีความสุขเลยซักนิด”   แววตาของเค้ากำลังสั่นไหว   อย่าทำหน้าแบบนั้นสิเจ้าบ้าเอ๊ย    มันทำให้ฉันใจสั่นนะโว้ย

“นั่นก็เพราะว่า………ผม…..”    มันบอกยากนะแบบนี้น่ะ    ผมกำลัง……หนีหัวใจตัวเองอยู่  ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าหนียังไงก็ไม่มีทางหนีพ้น   ความรู้สึกมากมายที่ผ่านเข้ามามันคือความรักสินะ  ผมพึ่งรู้ตัวตอนที่เห็นสายตาเจ็บปวดของซัน    ผมรู้ว่าความรักมันเสี่ยงแต่ในเมื่อรักไปแล้วมันก็ต้องลองกันดูซะแล้ว   ชีวิตของผมจะสั้นหรือยาวมันก็คงไม่จำเป็นต้องแคร์แล้วล่ะ   อย่างน้อยผมก็เคยได้รู้จักความรัก  

“คุณซัน…...”   ผมสบตากับซันเนินนาน    ก่อนที่จะยื่นแขนทั้งสองข้างคล้องคอซันเอาไว้    โน้มคอของซันให้รับกับจูบที่ผมมอบให้   แค่นี้พอจะเป็นคำตอบได้รึเปล่าว่าผมรู้สึกยังไง  นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจูบซัน   แล้วเป็นจูบที่อ่อนโยน  หอมหวานที่สุดเท่าที่ผมคนนี้จะมอบให้เค้าได้   ในตอนแรกซันเหมือนจะอึ้งไปนิดๆ   แต่ซักพักเค้าก็ตอบรับสัมผัสของผม  ความรู้สึกวาบหวามในใจ   ทุกครั้งที่ปลายลิ้นเกี่ยวพันกันเหมือนกับวิญญาณผมมันจะหลุดลอยออกจากร่าง   หวานเหลือเกิน    ผมมัวแต่ว่างฟอร์มไปทำไมกันนะทั้งๆที่หัวใจของผมมันเต้นแรงเพราะซันขนาดนี้

“เคย์  นาย…...”    ซันเหมือนจะยังอึ้งอยู่

“เมื่อกี้คือคำตอบของผมครับ”   ยอมรับเลยว่าเขินมาก    ร้อน    หน้ามันร้อนจนควบคุมไม่ได้   

“เยส!!!!  นายๆๆ  ฮ่าฮาๆๆ”    ซันกระโดนโลดเต้นเหมือนเด็กๆตอนได้ของที่อยากได้  เค้าเข้ามากอดผมเขย่าตัวจนหัวสั่นหัวคอนหมด

“พอแล้วน่า   คุณเป็นเด็กรึไง”  ท่าทางของเค้ามันเหมือนจริงๆนะ

“ฉันดีใจนี่นา   นี่ยังคิดอยู่เลยนะว่าถ้ายังไม่ยอมรับรักฉันล่ะก็   ฉันจะปล้ำจนกว่านายจะยอมเลย”     อ้าว   เอางั้นเลยหรอ

“จะบ้ารึไง”    ผมชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าคิดถูกหรือคิดผิด

“ถ้าฉันบ้า   นายก็เป็นต้นเหตุนะจำไว้”   

“ไหงงั้นล่ะครับ   อยู่ดีๆทำไมผมถึงกลายเป็นคนผิดล่ะ”

“ก็ถ้าฉันไม่รักนาย   ฉันคงไม่บ้าแบบนี้หรอก”    >/////<   เขิลลลลลลโว้ย   เจอมุกนี้เข้าไป   ผมถึงกับไปไม่เป็น   บิดจนตัวจะเป็นเกลียวน็อตได้อยู่แล้ว

จุ๊บ!  

“มัดจำไว้ก่อน   ถึงบ้านเมื่อไหร่ฉันจะ ‘เอา’ทั้งต้นทั้งดอกเลย  ที่รัก”     เค้าจะไม่ยอมให้ผมพักหายใจหายคอเลยใช่ไหม   แล้วสรรพนามของผมมันทำไมกลายเป็นที่รักไปได้   ถามผมรึยังครับ  เฮ้อ…..   -/////-

ในอีกมุมหนึ่ง……………….

 “หึหึ   มีความสุขกันซะให้พอ    วาระสุดท้ายของแกใกล้จะมาถึงแล้ว…….เคย์”   สายตาอาฆาตจ้องมองเด็กหนุ่มผมสีเงินด้วยรอยยิ้มเยาะแฝงไปด้วยความอัมหิตและเลือดเย็น  เฝ้ามองอย่างรอคอยเวลาช่วงชิงชีวิต……………..

“คุณซัน     นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่ครับ”    หลังจากเคลียเรื่องหัวใจของเราเสร็จ  ซันก็พาผมขึ้นรถ   ตอนแรกคิดว่าเค้าจะพาผมกลับบ้านนะแต่เส้นทางมันไม่ใช่เลย

“ฉันยังไม่ได้บอกนายซักคำเลยว่าจะกลับบ้าน    ฉันแค่บอกว่าถ้ากลับบ้านเมื่อไรฉันจะเอาทั้งต้นทั้งดอกเท่านั้นเอง”   จะย้ำให้อายไปถึงไหน   ใจเย็นไว้ไอ้เคย์นี่แกคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย     ซันหันมาพูดกับผมแถมยังส่งรอยยิ้มร้ายมาให้อีก   ไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ

“ละ…แล้วคุณจะพาผมไปไหน”   แอบหวั่นๆเหมือนกันแหะ   เค้าคงไม่เอาผมไปฆ่าหรอกใช่ไหม

“ที่ที่มีแค่ซันกับเคย์ไง    ที่รักของซัน”   >///////<     ใครก็ได้ตบผมที    รู้สึกเหมือนกำลังฝันไป   ซันทำให้หัวใจผมทำงานหนักอีกแล้ว   ถ้าหัวใจวายขึ้นมาจะทำยังไง  ( ผายปอดได้รึเปล่านะ  :  ไรท์เอง   ^////^)