เกิดจากความใกล้ชิด
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสุดท้ายเวลาไปไหนมาไหนพี่โอมจะเป็นคนอุ้มผมไปตลอด เพราะพี่โอมรู้สึกผิดนิดหน่อย
" พี่โอมผมอยากไปนั่งหน้าบ้าน " สิบนาทีผ่านไป
" พี่โอม! ผมหนาวอยากเข้าบ้านและ " ห้านาทีผ่านไป
" พี่โอมร้อนจังเปิดพัดลมให้หน่อยสิ " สองนาทีผ่านไป
" พี่โอมผมง่วงและ... " ครั้งนี้ผมนอนจริงๆ
" แกล้งพี่จนสาแก่ใจแล้วสินะ " แล้วพี่โอมก็อุ้มผมท่าเจ้าสาว(?)ขึ้นห้องนอน
" พี่โอม... "
" ห้วย จะเอาอะไรอีก "
" ผ้าห่ม " ผมชี้ผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียง พี่โอมจัดการห่มผ้าให้ผม
" ฝันดีครับ...จุ๊บ " พี่โอมบอกฝันดีพร้อมจุ๊บที่แก้ม อะไรอ่ะ°*° ไอ้คนฉวยโอกาส นิสัยทะลึ่งซะจริงพอจุ๊บปุ๊บวิ่งออกไปปั๊บ
ไวซะจริงๆน้าาาา
" ไอ้พี่โอมบ้า... " โอ้ย! เจ็บขา เดี๋ยวเถอะไม่ชอบคบกับสาวๆคนไหนทำตวเป็นสุภาพบุรุษแต่กับผมนะ ชอบทำอะไรที่ผู้ชายเค้าไปทำกัน ช่วงนี้ใกล้จะเข้าฤดูหนาวแล้ว
เช้าวันเสาร์
แสงแดดอุ่นๆทอแสงลอดเข้ามาทางหน้าต่างของห้องนอน
แต่มันไม่น่าจะอุ่นขนาดนี้นี่หน่า ผมค่อวๆลืมตา เฮ้อ...ก็ว่าอยู่ทำไมมันอุ่นๆ พี่โอมกอดผมเป็นหมอนข้างเลย หมอนข้างตัวเองหล่นอยู่ข้างเตียงโน่น ผมค่อยๆกระดึ๊บออกจากอ้อมแขนของควายป่า ก็ตัวใหญ่อย่างกับควายนี่ หลังจากผมอาบน้ำแต่งตัวหุงข้าว ก็เดินไปปลุกพี่โอม เพื่อให้เจ้าตัวลุกไปทำกับข้าวได้แล้ว
" พี่โอมครับ... " ผมเขย่าแขนพี่โอม
" อืม ขอเวลานอก " อะไรวะขอเวลานอก
" พี่โอมครับ... " ผมเขย่าแรงขึ้น
" ห่วย วันเสาร์นะจะรีบไปไหน " พี่โอมพูดงัวเงีย
" เฮ้ย! " พี่โอมดึงผมไปกอดเป็นหมอนข้างเฉยเลย
" จะตื่นไม่ตื่น " ผมพูดไปด้วยดิ้นไปด้วย
" ไม่ตื่น... " พร้อมกระชับอ้อมแขนให้แน่น
หายใจไม่ออก เราสองคนก็เป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
เหมือนพี่น้องกันนั่นแหละ(หรา)
" พี่โอมครับ ถามครั้งสุดท้ายจะตื่นมั้ยครับ "
" ไม่ตื่น... "
" ถ้าคนที่พี่โอมชอบมาเจอสภาพแบบนี้นะ พี่โอมได้กินแห้วตลอดชีวิตแน่ " ถึงพี่ชายคนนี้จะหล่อแค่ไหน แต่....
ดูสภาพตอนนี้สิ ขี้หู ขี้ตา ยี๋หยะแหยง
" ไม่สน " โห่ย สุดจะทนแล้วนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ