เกิดจากความใกล้ชิด
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" วันนี้ทำอะไรกิน ให้ช่วยป้ะ " ผมชะเง้อดูถุงหิ้วที่พี่โอมถือมา
" คิสตี้ชอบผัดเปรี้ยวหวานไม่ใช่หรอ "
" ฮ้า...ทำอาหารที่ผมชอบหรอ จะช่วยอย่างสุดความ
สามารถเลย*•* "
" 555 ช่วยกินอย่างเดียวดีกว่าเดี๋ยวผัดเปรี้ยวหวานจะเป็นผัดป๊อแป๊ " พี่โอมดูถูกกันงั้นหรอแล้วไอ้ผัดป๊อแป๊มันคืออะไรกัน(ไม่รู้สิ)ช่างเถอะปล่อยให้พ่อคนเก่งทำคนเดียวไปเลย
" เออ! อย่ามาว่าทีหลังว่าไม่ช่วยละกัน "
" เอ้ เปลี่ยนใจและ ช่วยล้างจานหน่อยน้าครับ "
" ชิ คิดดูก่อน " ผมทำแก้มป่อง(น่าถีบ)
" เอ้อ คิสตี้อ่ะงอนเหมือนผู้หญิงเป็นวันนั้นของเดือน
ไปได้ "
" แหม~พี่โอมพูดอะไรอ่ะ คิสตี้ก็แค่อยากเล่นตัว
บ้างไรบ้างอ่ะ " ผมกอดแขนพี่โอมทำเสียงแบบกระแดะสุดๆ
ขนลุกอ่ะดิ
" หยึย คิสตี้เล่นอะไรเนี่ย...รู้มั้ยว่าพี่หวั่นไหวอ่ะครับ "
อะไรเนี่ย ทำอย่างนี้ใส่แทนที่จะขนลุก แล้วอะไรมายิ้มกรุ้มกริ่มอีก ผมจึงเป็นฝ่ายถอยซะเอง เพราะเหมือนมีพลังงานอะไร
บางอย่างแผ่ออกมาจากพี่โอม
" เออ เดี๋ยวช่วยล้างจานก็ได้ "
ระหว่างกินข้าวเย็น
" พี่โอมได้ข่าวว่ามีรุ่นน้องเพิ่งเข้ามา มาจีบหรอ "
" อืม ทำไมหรอ "
" สงสารเธอคนนั้นจัง "
" อ้าว ไมอ่ะ ก็พี่ไม่ชอบ ถ้าไปคบกับน้องเค้าก็น่าสงสารแย่ " เออ พ่อสุภาพบุรุษ
" เปล่า ก็สาวๆคนไหนมาจีบพี่โอมต้องกินแห้วกันทุกราย ผมก็แค่สงสารเธอ " ก็แหม มีสาวๆต่อแถวมาให้เลือกแต่ไม่ยอมเลือกใครสักคนเลยนี่หน่า
" ที่พี่ไม่คบกับใครเพราะ...พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว "
" จริงอ้ะ! ใครอ่ะบอกหน่อย " ข่าวใหญ่เลยนะเนี่ย
" ดูปากพี่ดีๆนะ " ดูทำไมดูเพื่อให้รู้ว่ามีข้าวติดอยู่
ที่ปากน่ะหรอ
" อืม เร็วๆดิ " ผมมองปากพี่โอม
" ม่าย~บอก~หรอก " โครม! เสียงผมตกเก้าอี้
เฮ้ย ไม่ใช่มุข ผมตกเก้าอี้จริงๆ ปกติเวลานั่งกินข้าว
ผมชอบนั่งโยกเก้าอี้(สมน้ำหน้า)
" คิสตี้...เจ็บมั้ย " พี่โอมลุกขึ้นมาทางผม
" เจ็บสิครับ ถามมาได้ " ตายล่ะข้อเท้าแพลง
" สงสัยข้อเท้าจะแพลง "
" บ้า~ถูกจะตาย " ผมกวนพี่โอม
" แฮ่ๆ เดี๋ยวจับปล้ำทำเมียซะเลย "
" เฮ้ย! อย่าเข้ามานะ " ผมกระเทิบหนีพี่โอม
ด้วยสภาพหมาขาเป๋
" ล้อเล่น...ดูทำน่าเข้าสิ " ไม่สนโว้ยยย
ตอนนี้ระแวงผู้ชายทุกคน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ