เกิดจากความใกล้ชิด
10.0
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ " ทำไมหรอ "
" ... " พี่โอมอ่านอีกรอบพร้อมกับมองกระดาษสลับกับมองผม
" อย่าบอกนะ... " ผมจ้องหน้าพี่โอมอย่างใจจดใจจ่อรอฟังว่าพี่โอมจะพูดอะไร
" ตัวเล็ก " พี่โอมอ่านในกระดาษแล้วเอื้อมมือมาจับเอวผม เล่นซะผมสะดุ้ง แล้วก็ลูบตามใบหน้าของผมทำอะไรอ่ะจั๊กจี้แปลกๆ
" อย่าบอกนะว่าในกระดาษหมายถึงคิสตี้ " เพิ่งรู้หรอครับจะล้วงเข้าไปในเสื้ออยู่แล้ว
" แล้วไง มืออ่ะเอาออกจากเอวผมได้แล้ว "
" ก็แหม ดูดีๆคิสตี้ก็น่ารักนี่หน่าตัวก็ห้อม...หอม "
" อะไรอ่า อย่ามาหื่นแถวนี้นะ...ออกไปเลย "
เฮ้ย ผมไม่ใช่สาวน้อยนะ
" จะพอได้ยัง เดี๋ยวผมกลับบ้านค่ำต้องเตรียมของมาบ้านพี่โอมอีก "
" โอเค...ปะกลับบ้านกัน " แล้วพี่แกก็เดินเนียนๆจับมือผมไปตลอตทาง อะไรว๊ะ
" แม่ครับผมไปล่ะนะ "
" จ้า "
" เออ เดี๋ยวคีย์ดูแลแม่เอง " ไอ้คีย์ทำหน้ารำคาญ เออ...แล้วของใช้หนังสือสมุดเสื้อผ้าล่ะมันเยอะมากนะ ค่อยๆทยอยขนหลายๆเที่ยวละกัน
ผมเดินไปกลับบ้านพี่โอมประมาณสี่ห้ารอบ ดูสิดู๊ดู
เจ้าของบ้านไปไหนเนี่ยไม่ยอมเปิดไฟมื๊ดมืด ผมจึงกดโทรหาเจ้าของบ้านตู๊ด~ตู๊ดคลิก!
" พี่โอมอยู่ไหนครับเนี่ย "
" [อยู่หน้าบ้านน่ะ หันหลังสิ] "
" ถุย! แล้วก่อนหน้านี้ไปไหนมาบอกให้คนอื่นเค้ามารอ "
" ไม่ใช่คนอื่น คนข้างบ้านต่างหาก "
" แฮร่ เดี๋ยวกัดเลย " ผมแยกเขี้ยวใส่พี่โอม
" หน่า น่า เย็นๆ เดี๋ยวช่วยยกของเข้าบ้านนะ โอเค " เอไม่ช่วยยกก็งอนแ่ะเอาดิ
พอรู้เหตุผลที่ไม่อยู่บ้านก็พออภัยเพราะไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อมาืำข้าวเย็น ถึงพ่อของพี่โอมจะเป็นนายตำรวจยศดีมีเงินเดือนสูงแต่ก็เป็นฝ่ายหาเงินส่งให้ลูกอยู่ฝ่ายเดียวพี่โอมก็เฃยพยายาม
ไม่ใช้จ่ายกับสิ่งที่ไม่จำเป็นมากนัก พี่โอมจึงเป็น
ผู้ชายสบายๆส่วนผมคุณพ่อเป็นเจ้าของบริษัท
พริกป่นแห่งประเทศไทยและโรงงานผลิต
น้ำตาลปี๊บของแม่ เมื่อพ่อเสียไปแม่จึงรับภาระตำแหน่งผู้บริหารเมื่อมีประชุมแม่ก็จะเข้าบริษัทส่วนเวลาปกติแม่ก็จะมอบหมายเป็นหน้าที่ของเลขา
" ผมเปลี่ยนใจละ เดี๋ยวจะช่วยออกค่าน้ำค่าไฟด้วย แม่บังคั๊บบังคับมาด้วย " บังคับมาจริงๆนะครับ
" จะดีหรอ " พี่โอมเลิกคิ้วมองหน้าผม
" ดีดิ "
" งั้นก็ตามใจ "
" ... " พี่โอมอ่านอีกรอบพร้อมกับมองกระดาษสลับกับมองผม
" อย่าบอกนะ... " ผมจ้องหน้าพี่โอมอย่างใจจดใจจ่อรอฟังว่าพี่โอมจะพูดอะไร
" ตัวเล็ก " พี่โอมอ่านในกระดาษแล้วเอื้อมมือมาจับเอวผม เล่นซะผมสะดุ้ง แล้วก็ลูบตามใบหน้าของผมทำอะไรอ่ะจั๊กจี้แปลกๆ
" อย่าบอกนะว่าในกระดาษหมายถึงคิสตี้ " เพิ่งรู้หรอครับจะล้วงเข้าไปในเสื้ออยู่แล้ว
" แล้วไง มืออ่ะเอาออกจากเอวผมได้แล้ว "
" ก็แหม ดูดีๆคิสตี้ก็น่ารักนี่หน่าตัวก็ห้อม...หอม "
" อะไรอ่า อย่ามาหื่นแถวนี้นะ...ออกไปเลย "
เฮ้ย ผมไม่ใช่สาวน้อยนะ
" จะพอได้ยัง เดี๋ยวผมกลับบ้านค่ำต้องเตรียมของมาบ้านพี่โอมอีก "
" โอเค...ปะกลับบ้านกัน " แล้วพี่แกก็เดินเนียนๆจับมือผมไปตลอตทาง อะไรว๊ะ
" แม่ครับผมไปล่ะนะ "
" จ้า "
" เออ เดี๋ยวคีย์ดูแลแม่เอง " ไอ้คีย์ทำหน้ารำคาญ เออ...แล้วของใช้หนังสือสมุดเสื้อผ้าล่ะมันเยอะมากนะ ค่อยๆทยอยขนหลายๆเที่ยวละกัน
ผมเดินไปกลับบ้านพี่โอมประมาณสี่ห้ารอบ ดูสิดู๊ดู
เจ้าของบ้านไปไหนเนี่ยไม่ยอมเปิดไฟมื๊ดมืด ผมจึงกดโทรหาเจ้าของบ้านตู๊ด~ตู๊ดคลิก!
" พี่โอมอยู่ไหนครับเนี่ย "
" [อยู่หน้าบ้านน่ะ หันหลังสิ] "
" ถุย! แล้วก่อนหน้านี้ไปไหนมาบอกให้คนอื่นเค้ามารอ "
" ไม่ใช่คนอื่น คนข้างบ้านต่างหาก "
" แฮร่ เดี๋ยวกัดเลย " ผมแยกเขี้ยวใส่พี่โอม
" หน่า น่า เย็นๆ เดี๋ยวช่วยยกของเข้าบ้านนะ โอเค " เอไม่ช่วยยกก็งอนแ่ะเอาดิ
พอรู้เหตุผลที่ไม่อยู่บ้านก็พออภัยเพราะไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อมาืำข้าวเย็น ถึงพ่อของพี่โอมจะเป็นนายตำรวจยศดีมีเงินเดือนสูงแต่ก็เป็นฝ่ายหาเงินส่งให้ลูกอยู่ฝ่ายเดียวพี่โอมก็เฃยพยายาม
ไม่ใช้จ่ายกับสิ่งที่ไม่จำเป็นมากนัก พี่โอมจึงเป็น
ผู้ชายสบายๆส่วนผมคุณพ่อเป็นเจ้าของบริษัท
พริกป่นแห่งประเทศไทยและโรงงานผลิต
น้ำตาลปี๊บของแม่ เมื่อพ่อเสียไปแม่จึงรับภาระตำแหน่งผู้บริหารเมื่อมีประชุมแม่ก็จะเข้าบริษัทส่วนเวลาปกติแม่ก็จะมอบหมายเป็นหน้าที่ของเลขา
" ผมเปลี่ยนใจละ เดี๋ยวจะช่วยออกค่าน้ำค่าไฟด้วย แม่บังคั๊บบังคับมาด้วย " บังคับมาจริงๆนะครับ
" จะดีหรอ " พี่โอมเลิกคิ้วมองหน้าผม
" ดีดิ "
" งั้นก็ตามใจ "
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ