นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

   เวคิน... ผมยืนมองยัยคริสตัลพูดคุยกันไอหัวสีเทาอย่างออกรสก็นึกอยากจะเข้าไปซัดหน้ามันสักหมัด2หมัดที่มันมายุ่งกับคริสตัล แต่พอจะทำแบบนั้นโซดา(เพื่อนสนิทที่เป็นคู่หูของเวคินและรู้ดีทุกเรื่อง)ก็กลับห้ามผมเอาไว้ และบอกว่าต้องทำเป็นไม่สนใจเพื่อความปลอดภัยของคริสตัล และก็ยังไม่รู้ด้วยว่าไปบ้านั่นมันเป็นลูกสมุนของแก๊งไหนรึเปล่า ผมจึงต้องยับยั้งใจ “”น่าโมโหชะมัด เมื่อไม่กี่ชั่วโมงยังทำเศร้าอยู่เลย ตอนนี้กลับไปอี๋อ๋อกับไปหัวเทานั่นแล้ว” ”ฉันบ่นอย่างหงุดหงิดพร้อมทั้งเหยียบบุหรี่จนเละ “”ใจเย็นน่าเวคิน นี่แค่การเริ่มต้น” ” โซดากล่าว “”ฉันไม่ยอมให้ยัยนั่นไปคลุกคลีกับไอหัวเทานั่นหรอก”” “”ฉันรู้ แต่นายเองก็เถอะ พยายามหัดควบคุมอามรณ์สะบ้าง แล้วเลิกพูดถึงเรื่องของคริสตัลได้แล้ว หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง ถ้าเรื่องนี้หลุดเข้าไปในหูใคร รับรองเลยว่าคริสตัลได้เป็นอันตรายแน่ อีกอย่าง เราเองก็ไว้ใจใครไม่ได้ ถ้าสมมุติว่าไอหัวเทานั่นเป็นใครคนใดคนหนึ่งที่เกี่ยวกับแก๊งมาเฟีย ก็เท่ากับว่ามันกำลังลังพิสูจน์ว่าคริสตัลไม่เกี่ยวข้องกับแกจริงๆ”” “”โถ่เว้ย!” ” ผมต่อยกำแพงเต็มแรงไม่ได้สนใจว่ามันจะเจ็บแค่ไหน อยากกอด อยากพูดกับเธอ แค่วันเดียวที่แทบจะไม่ได้คุยกันผมก็อึดอัดจะตายอยู่แล้ว นี่ผมจะต้องทนไปอีกเท่าไหร่ “”แล้วที่นั่นสนุกไหม”” ฉันถามเมื่อพาสเตอร์เล่าเรื่องที่เขาเคยอยู่ฝรั่งเศสให้ฟัง “”สนุกสิ นี่นะถ้าวันไหนที่ฉันไม่สบายใจฉันจะขึ้นไปบนสุดของยอดหอไอเฟ่ว...รู้ไหมว่าการที่เราไปอยู่จุดสูงๆนั่นจะทำให้เรา ลืมทุกสิ่งทุกอย่างได้สักพัก”” “”จริงเหรอ อยากไปบ้างจัง”” ฉันบ่นพึมพำ ถ้าไปแล้วลืมได้จริงๆ ฉันก็อยากจะไปบ้างนะ “”ถ้าเธอไปนะฉันขอเสนอตัวไปเป็นไกด์พาเธอทัวร์เลย”” “”จริงๆนะ!” ” ฉันเขย่าตัวพาสเตอร์อย่างดีใจ เขาเป็นเพื่อนที่ดีได้เลยนะเนี่ย “”ฮาๆจริงสิ” พาสเตอร์หัวเราะ”สนใจกันบ้าสิ!กลับเข้ามาในห้องเรียน พาสเตอร์ก็มาแนะนำตัวกับเพื่อนๆเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆได้เป็นอย่างดี หล่อสะขนาดนี้ใครๆก็ต้องชอบเป็นธรรมดาและจริงไหม อีกทั้งยังคุยเก่งและยิ้มน่ารักสะขนาดนี้ด้วย “”ที่ไหนว่างพอที่จะให้เพื่อนนั่งได้มั่งจ๊ะ”” ซิตเตอร์ถามขึ้นพลางมองไปรอบๆห้อง “”ตะตรงนี้ก็ได้ค่ะ!” ” จู่ๆยัยมินิก็ยกมือขึ้น ว่าไงนะ!!เธอจะสละที่ของเธอให้พาสเตอร์งั้นเหรอ เดี๋ยวนายโซดาแฟนเธอก็ได้ค่าเธอตายหรอก “” แล้วเธอจะไปนั่งไหนละจ๊ะ”” ซิตเตอร์ถาม “”หนูมองไม่ค่อยชัดนะค่ะอยากจะไปนั่งด้านหน้า”” โกหก!!ยัยนี่โกหกได้เนียนดีนะ “”จ๊ะ” คุณพอใจที่จะไปนั่งกับเธอไหม” ซิตเตอร์ถามความเห็นของพาสเตอร์ “”พอใจมากเลยครับ ผมอยากจะนั่งใกล้ๆเธอ”” พาสเตอร์ตอบเรียกเอาสายตาของเพื่อนทั้งห้องหันมามองฉันอย่างสงสัย แต่ฉันแอบชำเลืองมองเวคิน คิดว่าเขาจะแย้งขึ้นมาหรือไม่ก็ดุฉันด้วยสายตา แต่เปล่า เขากลับนั่งกอดอกอย่างเฉยชาและพูดคุยกับโซดาอย่างสนุกไม่สนใจเรื่องที่เกิดอยู่หน้าห้อง เขาไม่ได้มองฉันในสายตาเลยสักนิด “”แล้วเธอละยินดีจะต้องรับเพื่อนใหม่ไหม” ” ซิตเตอร์ถามขึ้นดึงสติฉันให้กลับมา “”ยินดีค่ะ!หนูชอบเขามากๆเลย” ” ฉันตอบอย่างไม่เสแสร้ง เสียงซุบซิบดังขึ้นอีกครั้ง อะไรกัน ก็ฉันชอบเขาจริง เขาออกจะคุยเก่งและยิ้มเก่งแบบนั้นอยู่ด้วยก็ไม่เครียดดีนี่ หลังเลิกเรียน ฉันพยายามจะไม่สนใจเวคินแล้วนะ แต่มันก็อดที่จะสนใจไม่ได้อยู่ดี นายจะกลับโดยไม่รอฉันจริงๆเหรอ นายใจร้ายจัง... “”เออขอโทษนะคริสตัล” ” พาสเตอร์เอ่ยขึ้นขณะที่ฉันลุกลี้ลุกลนเก็บของ “”อะฮะ? ”” ฉันหันกลับมาสนใจพาสเตอร์ “ฉั”นรู้สึกว่าเธอไม่ค่อยจะมีสมาธิเลยตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว”” “”ฉันมองออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”” ฉันบ่นพึมพำ “”ว่าแต่ว่า ผู้ชายคนนั้นนะใครเหรอ ท่าทางเขาเท่ห์จังฉันอยากจะเท่ห์แบบเขามั้ง”” พาสเตอร์กล่าวและบุ้ยปากไปทางเวคินที่กำลังเดินออกจากห้องพร้อมโซดาโดยไม่หันมาสนใจฉันที่กำลังนั่งอยู่เลย จะปล่อยให้ฉันอยู่กับหมอนี่สองคนเหรอ นายไม่กลัวฉันโดนทำร้ายรึไง