นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

“”...””

“”....””  เงียบนาน.....น

“”สายไปแล้วแหละ...เธอเป็นเลดี้ไม่ได้แล้ว  เธอเป็นผู้หญิงของฉันแค่คนเดียว” ”  เวคินหัวเราะออกมาจนฉันงงเป็นไก่ตาแตกไปเลยทีเดียว  อะไรของเขา!

“”หมายความว่าอะไรนะเวคิน! ””  ฉันเขย่าตัวเขาที่อมยิ้มแล้วหัวเราะไปในที

“”เธอไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์เลยสินะ... อะ... เอาไปดู””  เวคินหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วส่งมาให้ฉัน  หน้าหนึ่งที่พาดหัวข่าวใหญ่ในวันนี้ก็คือ...

‘”พิธีหมั้นระหว่างคุณหนูคริษมายันลูกสาวคนเดียวของตระกูลฤทธิ์เลิศธารารามกับคุณเวคิน  นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงทายาทรุ่นต่อไปของตระกูลธราทิธินกรณ์  จะมีขึ้นในวันที่22มิถุนายน ณ โรมแรม....บลาๆๆๆๆ’”   

“”นี่หมายความว่ายังไง!” ”   ฉันปากค้าง  จะว่าดีใจมันก็ใช่...แล้วพาสเตอร์ละ

“”ฉันตกลงกับพาสเตอร์ไว้นิดหน่อยนะ  ไม่ต้องทำหน้าเป็นห่วงมันขนาดนั้นก็ได้  ฉันหึงนะ””   เวคินชักสีหน้า

“”แบบนี้ก็เท่ากับว่านายตั้งตนเป็นศัตรูกับแก๊งราชสีห์สิ  ทำแบบนี้จะมีแต่แย่กับแย่นะ””

“”ฉันกับพาสเตอร์เราจับมือกันแล้ว... ดูในใบยอมรับนี่สิลายเซ็นของพาสเตอร์จริงๆนะ””  ฉันมองไปที่ใบกระดาษตามที่เวคินกล่าว  ใช่...เขาไม่ได้โกหก

“”แล้วนายไปจับมือกับเขาเรื่องอะไร””  ฉันขมวดคิ้วถามอย่างงุนงง

“”ผู้ชายก็มีความลับเหมือนกันนะ””  เวคินทำหน้ากรุ่มกริ่มยิ่งทำให้ฉันสงสัยหนักกว่าเก่าอีก

“”บอกมานะเวคิน” ” ฉันไม่เลิกที่จะตอแย  แต่นั่นยิ่งแย่เพราะการที่ฉันเข้าไปหาเขาทำให้เขาได้โอกาสรวบตัวฉันแล้วเริ่มเล่นซุกซนกับร่างกายของฉันอย่างคุ้นเคย  เวคินผลักฉันให้ลงนอนลบเตียงนุ่นก่อนจะค่อยๆคลำคลึงไปตามส่วนต่างๆ..

~ติ๊ดๆๆ~ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเขาดังขึ้น  เขาปละออกจากฉันอย่างหัวเสียใช้มือเสยผมที่ยุ่งอยู่แล้วให้ยุ่งเข้าไปใหญ่แต่สำหรับฉันแล้วมันดูเท่ห์เล้าใจชะมัด!(ซาดิษม์รึเปล่าเนี่ย)

‘”สัญญาไว้แล้วนะเวคิน...’ ” ฉันชะโงกหน้าป่านข้อความของเวคิน  สงสัยแบบนี้ต้อจากพาสเตอร์แน่นอน  แล้วสองคนนี้คุยกันดีๆได้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย  …แล้วยังมีความลับกับฉันด้วย...

~ติ๊ดๆๆ~  แล้วสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นด้วย  ฉันกดเปิดอ่านข้อความ

‘ฉันรักเธอนะ  ฉันจะแย่งเธอมาให้ได้^^’  พาสเตอร์เหรอ...ส่งข้อความมาสะน่ารักเชียว  แหมๆๆเกิดเป็นคนสวยนี่แย่ชะมัดเลย..เฮ้อ ^^(เอิ๊กๆๆๆ)  แต่!คิดจะทำอะไรของเขานะ

“”ไอบ้านี่เหลือเกินจริงๆ”” เวคินพึมพำอย่างหัวเสีย  และมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย

“”ต่อกันเถอะอย่าสนใจมัน” ” แล้วเวคินก็ขึ้นคร่อมร่างของฉันแล้งประกบปากมอบจูบที่เร่าร้อนให้แก่ฉันแต่...

“”อย่าทำร้ายคริสตัลของฉันนะไอเด็กบ้า!!” ”   พี่ลูซีสิ่งเข้ามาในห้องแล้วกระชากเวคินเต็มแรงจนเวคินกระเด็นไปติดกับกำแพง  มะมาได้ไงเนี่ย!~ 

“”โอ๊ะๆๆไม่เป็นไรนะไม่ต้องร้องไห้นะ!เจ้าชายมาช่วยแล้ว””  พี่ลูซีโอบฉันไว้แล้วลูบผมฉันเบาๆ  แบบนี้รึเปล่าที่เขาเรียกว่ามารผจญ

“”ไอบ้าพวกนี้มาจากไหนว่ะ!~ ””  เวคินสบถอย่างหัวเสีย... แล้วผลสุดท้ายจากจะได้เล่นจ่ำจี้กับต้องมาเล่นเกมเศรษฐี(พี่ลูซีซื้อมาจากประเทศอินตาลีให้เป็นของฝาก...ปัญญาอ่อนจริงๆ)แล้วพี่ลูซียังใจดีชวนทั้งพี่เพชร พาสเตอร์มินิและโซดามาเล่นด้วยกันอีกแหนะ  ถึงเวคินจะบ่นว่าวุ่นวายแต่เขาก็มีความสุขอย่างไม่ปกปิด... แบบนี้ก็ดีแล้ว... ฉันไม่ต้องเป็นเลดี้  ฉันจะเป็นหญิงของนายแค่คนเดียวนะเวคิน ... ^+^