นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

“”โอ๊ย... ทำไมกฎมันเยอะแยะแบบนี้ละพี่เพชร””   ฉันบ่นอุบขนาดที่นั่งอ่านกฎต่างๆของตำแหน่งเลดี้

“”แม่คงดีใจน่าดูที่แกคิดจะสืบทอดตำแหน่งนี้ต่อ””   พี่เพชรเอ่ยขึ้นและจ้องมองฉันอย่างภูมิใจ  ชิ... ใครว่าฉันอยากจะเป็นกันละ  ถึงแม้มันจะเป็นอะไรที่แสนจะแย่แต่ถ้ามันเป็นทางออกของฉันและเวคินที่ดีที่สุดฉันก็ต้องทำ

“”แล้วฉันจะไม่ต้องแต่งงานกับพาสเตอร์ใช่ไหมถ้าฉันสืบต่อหน้าที่นี้” ”  ฉันถามพี่ชายอย่างจริงจัง

“”ก็อาจจะใช่... ตำแหน่งเลดี้คือผู้เป็นอิสระ  ไม่ว่าจะมีพันธนาการอะไรก็สารถที่ปฏิเสธที่จะรับมันได้หมด””   พี่เพชรอธิบาย  ฉันพยักหน้าหงึกหงัก  ถ้าเป็นเลดี้ฉันก็ไม่ต้องแต่งงานกับพาสเตอร์  แต่ฉันจะเอาใช้ไหวพริบในการเจรจากับหัวหน้าแก๊งคนอื่นๆสินะ...

“”และจะได้รับตำแหน่งนี้ก็ต่อเมื่ออายุครบ18ปีบริบูรณ์””  ฉันเอ่ยเมื่อสายตาจับจ้องไปยังข้อความในหนังสือ

“”ใช่... เรียนจบปีนี้แกก็จะสามารถรับตำแหน่งได้เลย””

“”พี่ไม่โกรธใช่ไหมที่ฉันจะเป็นเลดี้””

“”จะโกรธทำไมกัน... ดีใจสะอีก””   พี่เพชรหยักไหล่  ฉันจึงละสายตาจากพี่ชายมาอ่านกฎแลหน้าที่ต่างๆของการเป็นเลดี้... ถ้าไม่มีคนรักคงจะดีกว่านี้สินะ... อย่างน้อยก็คงทำงานนี้ได้โดยไม่ต้องหนักใจ 

                หลายวันผ่านไป..ใกล้จะสอบแล้วและฉันก็กำลังจะเรียนจบ!  ...  (ไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะช่วงนี้เป็นช่วงหยุดอ่านหนังสือสอบ)  ฉันมาลองคิดทบทวนกับเรื่อราวต่างๆมากมาย  ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้ไปเจอหน้าเวคินที่บ้านเลย  ยังไม่พร้อมที่จะบอกเขาเรื่องที่ฉันตัดสินใจจะเป็นเลดี้...  เขาจะโวยวายใส่ฉันไหม เขาจะคิดว่าฉันเป็นคนยัง โอ๊ยๆๆปวดหัวไปหมดแล้ว

ก๊อกๆๆ  เสียงเคาะประตูทำให้ฉันตื่นจากภวังค์  ฉันจึงเดินไปเปิดประตู...

“”คุณหนูค่ะ... มีแขกมาหาค่ะ””  สาวใช้กล่าว

“”แขกเหรอ? ””  ฉันทวนคำ

                ฉันเดินลงมาข้างล่างด้วยความแปลกใจ  แขกคนนั้นก็คือผู้ชายที่ฉันไม่อยากจะพบหน้ามากที่สุด...

“”มาทำไม””  ฉันถามเสียงเรียบ  พาสเตอร์นั่งไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ยิ้มเล็กๆน้อยก่อนจะเข้ามาจับมือฉัน  ฉันก็ไม่ได้สะดีดสะดิ้งเอามืออกหรอก  ก็เข้าใจดีว่าฉันหลงกลเขาจนเรื่องมันหลายเป็นแบบนี้

“”คิดถึงเธอสิ  ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันแล้วจะมาหาไม่ได้รึไง”” ฉันนั่งลงข้างๆพาสเตอร์ฟังเขาสาธยาย

“”พาสเตอร์... นายเองก็รู้ดีไม่ใช่เหรอว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย””

“”แต่งงานกันไปเดี๋ยวเธอค่อยบอกฉันใหม่อีกทีแล้วกันนะ””  เพราะทีท่าที่ทำเป็นไม่สนของเขานะสิที่ทำให้ฉันลำบากใจมากที่สุด  ฉันได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่   อย่าว่าแต่เวคินเลย... ขนาดพาสเตอร์เองฉันยังไม่กล้าที่จะบอกเรื่องที่ฉันตัดสินใจจะเป็นเลดี้