นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!
เขียนโดย romanticsine
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.27 น.
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 14.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
33) ผิดเพราะรัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันใช้ทางลับที่มีเพียงฉันกับเวคินเท่านั้นที่รู้แอบเข้ามาในห้องของฉัน... เมื่อคืนก็ไม่ได้กลับบ้านพี่จะรู้รึเปล่านะ เหนื่อยชะมัดเพราะหมอนั่นคนเดียวเลย ฉันยิ้มกริ่มเมื่อถึงใบหน้าขี้อ้อนของเวคินก่อนจะหลับตาลงนอนเพราะเมื่อคืนจนเกือบเช้าฉันคิดว่าฉันยังไม่ได้นอนเลย //-.-//
”คริสตัล.. ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันก้าวเท้าออกจากห้อง พี่เพชรนั่นเองที่ยืนดักรอฉันอยู่ ใจเต้นตุบตับเพราะกลัวพี่เพชรจะรู้
”อะไร” ฉันพยายามจะควบคุมโทนเสียงให้ปกติ สายตาน่ากลัวมองมาที่ฉัน
”เมื่อคืนแกไปไหนมา”
”ไปเที่ยวมา... ทำไมละ” ฉันตอบโดยหลีกเลี่ยงที่จะสบตากับพี่ชายแสนฉลาด
”ฉันอ่านข่าวแล้ว... แกคืนดีกับมันแล้วเหรอ”
”อืม”
”ต่อจากนี้พี่ขอสั่งห้ามไม่ให้แกไปเจอกับมันอีก” พี่เพชรพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังจนน่ากลัว
”พี่ไม่มีสิทธิ์มาห้ามนะ พี่บอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันมีสิทธิ์ที่จะเลือก” ฉันขึ้นเสียงสูงอย่างโมโห ฉันไม่ชอบที่จะต้องทำตามคำสั่งของคนอื่น ฉันไม่ได้ขี้ขลาด...
”แต่แกเป็นของแก๊งราชสีห์แล้ว.. ”
”อะไรนะ!พี่พูดบ้าอะไรกัน” ฉันถามอย่างสนเท่ห์
”ถึงแม้ว่าข่าวตรงริมสระน้ำจะใหญ่ แต่ข่าวของสร้อยเพชรที่แกสวมอยู่เมื่อคืนใหญ่กว่า”
”..........” ไม่เข้าใจ
”ตอนนี้ทั่วโลกรับรู้แล้วว่าแกคู่ว่าที่เจ้าสาวของแก๊งราชสีห์ แกไม่มีสิทธิ์ที่จะยุ่งกับผู้ชายคนอื่นแล้ว”
”อย่ามาพูดตลกหน่า ถึงแม้พี่จะไม่ชอบเวคินแต่พี่ก็ไม่น่าจะมาบังคับฉันด้วยวิธีนี้”
”ถ้าแกขัดคำสั่งของพี่ครั้งนี้ละก็ พี่คงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดแล้วจริงๆ ที่ทำไปทั้งหมดนั่นเพราะว่าเรื่องความปลอดภัยของแกนะ ” พูดจบก็เดินผ่านไปทิ้งให้ฉันสติล่องลอยกำลังประติดประต่อเรื่องราวต่างๆ
”ฉันรู้เรื่องนั้นแล้วฉันถึงรีบมาหาเธอก่อนจะสายไปไง” ตอนนี้เวคินเข้ามาในห้องฉัน (เร็วกว่าที่ฉันคิดอีกแหนะ)
”ฉันจะทำยังไงดีเวคิน ฉันจะไม่ยอมแต่งงานกับคนอื่นนอกจากนายนะ” ฉันเริ่มกลัวกับทุกสิ่งทุกอย่าง เวคินนั่งนิ่งมือประสานกันไว้ ท่าทางเวลาเขาคิดนี่ก็หล่อนะ ดูโตเป็นผู้ใหญ่เยอะเลย
”ฉันรู้ๆ” เวคินตอบเพียงเท่านั้น
~!_#@+#$$~ เสียงโทรศัพท์ของเวคินดังขึ้น เขากดรับสาย
”เรียบร้อยแล้วใช่ไหม” เวคินกรอกเสียงลงไปในโรศัพท์
”ดีแล้ว ขอบใจแกมากนะ” แล้วเพียงเท่านั้นเขาก็เก็บโทรศัพท์
”เธอจะเชื่อฉันไหม” เวคินเข้ามาจับมือทั้งสองข้างของฉัน ตอนี้ฉันไม่สามรถควบคุมร่างกายที่สั่นได้แล้ว
”อะอืม” ฉันพยักหน้า
”เธอจะหนี ไปกับฉันไหม หนีไปที่อื่นสักพัก แล้วเราจะกลับมาเผชิญหน้าด้วยกัน...ตอนนี้ฉันยังไม่มีกำลังพอที่จะสู้กับพวกแก๊งราชสีห์ได้”
”..ไปสิ ฉันไปไปทุกที่กับนาย” ฉันโผเข้ากอดเวคิน น้ำตาที่เก็บไว้นานตอนนี้ถูกปล่อยออกมา อ้อมกอดนี้ที่ฉันเชื่อมั่นตั้งแต่เด็กว่าจะปกป้องฉันได้ ถ้าไม่มีเขาฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่ได้ยังไง ขอโทษนะพี่เพชรที่ทำตามที่พี่สั่งไม่ได้ แต่หวังว่าพี่คงเข้าใจ ฉันฝืนใจตัวเองไม่ได้หรอก...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ