นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!
-
เขียนโดย romanticsine
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.27 น.
46 ตอน
0 วิจารณ์
42.02K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 14.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
31) เจ้าชาย(รึเปล่า)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ”ขอโทษน่ะ ถ้าคุณอยากอยู่ในงานอย่างสงบสุขละก็อย่ามาวุ่นวายกับเธออีก” ฉันถูกคว้าตัวไปอย่ารวดเร็วทั้งๆที่ยังชาอยู่กับข่าวใหม่ที่ได้รับ พาสเตอร์หลอกฉันเหรอ ไหนเขาบอกว่าจะทำทุกอย่างโดยถูกต้องไง ไม่ใช่มัดมือชกแบบนี้ จากนั้นฉันก็รู้สึกว่านักข่าวต่างกระจายหายไปอย่างรวดเร็ว
”เธอเองก็ซื่อบื้อชะมัดปล่อยให้โดนรุมอยู่นั่น เห็นแล้วน่ารำคาญ” เวคินนั่นเองที่เข้ามาช่วยฉันจากการโดนล้อม ฉันกับเขามานั่งอยู่ที่ริมสระนำโดยปราศจากผู้คน
”วะเวคิน” ฉันเอ่ยเสียงแหบพร่า
”....”
”ฉันมันโง่อีกแล้วใช่ไหม ฉันโดนหลอกอีกแล้ว” ฉันนึกสมเพสตัวเองชะมัด ทำไมฉันถึงโดนหลอกง่ายแบบนี้นะ ไม่มีใครเชื่อใจได้เลย แม้แต่คนข้างๆที่สัญญาว่าจะไม่เลิกกันแต่สุดท้ายแล้ว ก็ยังมาบอกลากันไป
”อืมเธอโง่” ตอบสั่นๆ ฉันค้อนเขาอย่างโมโห ปลอบใจคนดีๆไม่เป็นรึไง นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลย
”.....”
”เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่ายุ่งกับมัน” เวคินจ้องหน้าฉันอย่างจริงจัง
”เขามายุ่งกับฉันเองหนิ ฉันไม่ได้อยากจะยุ่งด้วยสักหน่อยนะ อ้อ... ที่นายพูดคงไม่ได้เป็นห่วงฉันหรอกฉันรู้ นานแค่กลัวว่านายจะเดือดร้อนเพราะฉันใช่ไหมละ” ฉันแหวอย่างหงุดหงิดพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาที่กำลังจะไหล ไม่ได้ๆๆ เดี๋ยวหน้าเละ
”ก็เพราะเธอเป็นแบบนี้ไงฉันถึงยังไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น” เวคินถอนหายใจหนักๆ ฉันมองเขาแล้วก็ยังคิดว่า... หล่อจังเลย (เกี่ยวไหม)
”ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว เรามันเป็นเพื่อนกันนี่นะ... ถึงฉันจะทำใจลำบากหน่อยที่ต้องเลิกกับนาย แต่นานไปฉันอาจจะทำใจได้เองแหละจริงไหม” ฉันลุกขึ้นยืนและตั้งท่าจะเดินหนีไป
”ใครบอกเธอแบบนั้นกัน... ฉันจะไม่ยอมเห็นเธอเดินไปกับคนอื่นง่ายๆอีกแล้ว เธอเป็นของฉันนะ” เวคินคว้าร่างของฉันไว้แล้วกอดฉันจากด้านหลัง ความอบอุ่นของเวคินยังมีเหมือนเดิม ฉันคิดถึงอ้อมกอดนี้ ฉันรัก ฉันรักเวคิน... ถ้ามีวันนั้นจริง ถ้าวันหนึ่งคนที่เดินเคียงข้างเวคินเป็นคนอื่นไม่ใช่ฉัน ฉันจะทำใจได้จริงเหรอ ฉันคิดว่าฉันจะต้องเข้าไปซัดกับผู้หญิงคนนั้นจนเละกันไปข้างแน่
”นายทำแบบนี้นายจะเป็นอันตรายนะเวคิน... ฉันไม่อยากจะสร้างความเดือดร้อนให้นายหรอก” ฉันกล่าวเสียงเบา ไม่อยากออกจากอ้อมกอดแข่งแกร่งนี่ ฉันเชื่อเหลือเกินว่าอ้อมกอดนี่สามรถที่จะปกป้องฉันได้
”ฉันจะเปิดเผยเรื่องของเราทั้งหมดในทุกคนได้รู้ ฉันรู้แล้วว่าฉันมันขี้ขลาดขนาดไหน... ไม่หนีความจริง ถ้าฉันปกปิดเรื่องของเรานั่นก็เท่ากับว่าฉันเป็นใหญ่อย่างคนขี้ขลาด” คำพูดของเวคินทำให้ฉันยิ้มออกมาอย่างปลื้มใจ ต้องอย่างนี้สิ แบบนี้สิถึงจะสมเป็นนาย
”ถ้านายคิดแบบนั้นฉันเองก็ไม่กลัวอะไรแล้วแหละ ฉันจะยืนข้างนายให้สมกับที่ฉันเป็นคนรักของนาย” ฉันหันหน้าเข้าหาเวคิน ดวงตาดังเหยี่ยวของเขาจ้องลึกเข้าที่ดวงตาของฉัน ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก จุมพิตที่หอมหวานของเวคินยังคงเร่าร้อนและนิ่มนวลเช่นเดิม รักเขา... ฉันรักเวคิน
พาสเตอร์
ผมยืนอยู่ที่ระเบียงคอยเฝ้าดูฉากรักโรแมนติกริมสระน้ำที่แสนจะปวดใจเป็นบ้า อะไรกัน แผนทั้งหมดของผมจะมาพังไม่เป็นท่าเพราะความรักของเธอและเวคินเหรอเนี่ย รู้สึกว่าแพ้จริงๆแฮะ... สงสัยการแข่งขนนี้คงใกล้จะถึงจุดจบแล้วสักทีสินะ แต่ใครว่าผมจะถอดใจละ ในเมื่อวิธีตามกฎกติกาไม่ได้ผมคงต้องใช้เทคนิคส่วนตัวช่วยสะแล้วแหละงานนี้...
”เธอเองก็ซื่อบื้อชะมัดปล่อยให้โดนรุมอยู่นั่น เห็นแล้วน่ารำคาญ” เวคินนั่นเองที่เข้ามาช่วยฉันจากการโดนล้อม ฉันกับเขามานั่งอยู่ที่ริมสระนำโดยปราศจากผู้คน
”วะเวคิน” ฉันเอ่ยเสียงแหบพร่า
”....”
”ฉันมันโง่อีกแล้วใช่ไหม ฉันโดนหลอกอีกแล้ว” ฉันนึกสมเพสตัวเองชะมัด ทำไมฉันถึงโดนหลอกง่ายแบบนี้นะ ไม่มีใครเชื่อใจได้เลย แม้แต่คนข้างๆที่สัญญาว่าจะไม่เลิกกันแต่สุดท้ายแล้ว ก็ยังมาบอกลากันไป
”อืมเธอโง่” ตอบสั่นๆ ฉันค้อนเขาอย่างโมโห ปลอบใจคนดีๆไม่เป็นรึไง นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลย
”.....”
”เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่ายุ่งกับมัน” เวคินจ้องหน้าฉันอย่างจริงจัง
”เขามายุ่งกับฉันเองหนิ ฉันไม่ได้อยากจะยุ่งด้วยสักหน่อยนะ อ้อ... ที่นายพูดคงไม่ได้เป็นห่วงฉันหรอกฉันรู้ นานแค่กลัวว่านายจะเดือดร้อนเพราะฉันใช่ไหมละ” ฉันแหวอย่างหงุดหงิดพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาที่กำลังจะไหล ไม่ได้ๆๆ เดี๋ยวหน้าเละ
”ก็เพราะเธอเป็นแบบนี้ไงฉันถึงยังไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น” เวคินถอนหายใจหนักๆ ฉันมองเขาแล้วก็ยังคิดว่า... หล่อจังเลย (เกี่ยวไหม)
”ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว เรามันเป็นเพื่อนกันนี่นะ... ถึงฉันจะทำใจลำบากหน่อยที่ต้องเลิกกับนาย แต่นานไปฉันอาจจะทำใจได้เองแหละจริงไหม” ฉันลุกขึ้นยืนและตั้งท่าจะเดินหนีไป
”ใครบอกเธอแบบนั้นกัน... ฉันจะไม่ยอมเห็นเธอเดินไปกับคนอื่นง่ายๆอีกแล้ว เธอเป็นของฉันนะ” เวคินคว้าร่างของฉันไว้แล้วกอดฉันจากด้านหลัง ความอบอุ่นของเวคินยังมีเหมือนเดิม ฉันคิดถึงอ้อมกอดนี้ ฉันรัก ฉันรักเวคิน... ถ้ามีวันนั้นจริง ถ้าวันหนึ่งคนที่เดินเคียงข้างเวคินเป็นคนอื่นไม่ใช่ฉัน ฉันจะทำใจได้จริงเหรอ ฉันคิดว่าฉันจะต้องเข้าไปซัดกับผู้หญิงคนนั้นจนเละกันไปข้างแน่
”นายทำแบบนี้นายจะเป็นอันตรายนะเวคิน... ฉันไม่อยากจะสร้างความเดือดร้อนให้นายหรอก” ฉันกล่าวเสียงเบา ไม่อยากออกจากอ้อมกอดแข่งแกร่งนี่ ฉันเชื่อเหลือเกินว่าอ้อมกอดนี่สามรถที่จะปกป้องฉันได้
”ฉันจะเปิดเผยเรื่องของเราทั้งหมดในทุกคนได้รู้ ฉันรู้แล้วว่าฉันมันขี้ขลาดขนาดไหน... ไม่หนีความจริง ถ้าฉันปกปิดเรื่องของเรานั่นก็เท่ากับว่าฉันเป็นใหญ่อย่างคนขี้ขลาด” คำพูดของเวคินทำให้ฉันยิ้มออกมาอย่างปลื้มใจ ต้องอย่างนี้สิ แบบนี้สิถึงจะสมเป็นนาย
”ถ้านายคิดแบบนั้นฉันเองก็ไม่กลัวอะไรแล้วแหละ ฉันจะยืนข้างนายให้สมกับที่ฉันเป็นคนรักของนาย” ฉันหันหน้าเข้าหาเวคิน ดวงตาดังเหยี่ยวของเขาจ้องลึกเข้าที่ดวงตาของฉัน ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก จุมพิตที่หอมหวานของเวคินยังคงเร่าร้อนและนิ่มนวลเช่นเดิม รักเขา... ฉันรักเวคิน
พาสเตอร์
ผมยืนอยู่ที่ระเบียงคอยเฝ้าดูฉากรักโรแมนติกริมสระน้ำที่แสนจะปวดใจเป็นบ้า อะไรกัน แผนทั้งหมดของผมจะมาพังไม่เป็นท่าเพราะความรักของเธอและเวคินเหรอเนี่ย รู้สึกว่าแพ้จริงๆแฮะ... สงสัยการแข่งขนนี้คงใกล้จะถึงจุดจบแล้วสักทีสินะ แต่ใครว่าผมจะถอดใจละ ในเมื่อวิธีตามกฎกติกาไม่ได้ผมคงต้องใช้เทคนิคส่วนตัวช่วยสะแล้วแหละงานนี้...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ