นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!
-
เขียนโดย romanticsine
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.27 น.
46 ตอน
0 วิจารณ์
42.06K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 14.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
29) โดนหลอก(อีกแล้ว)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรถลีมูซีน(ของที่บ้านฉันเอง)จอดเทียบหน้างาน มาถึงนี่แล้วอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้แฮะ
”รู้ใช่ไหมว่างานนี้นะคนในวงการมาเฟียมากันเยอะ” พี่เพชรเอ่ยเสียงเนิบ ฉันที่ทำหน้าตื่นเต้นอย่างลืมตัวพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะพยายามอยู่ในนิ่งก่อนที่ผมจะเสียงทรง
”แกคงไม่ทำให้ฉันขายขี้หน้านะ”
”รู้แล้วน่า บ่นมากจริงๆเลย”
”ฟังนะ... ไม่ว่าฉันจะไปไหนแกก็ต้องเกาะฉันไว้”
”รู้แล้วๆ” ฉันบอกปัดๆ ประตูเปิดออกฉันก้าวขาเดินลงมาก่อนจะยืดและเชิดหน้าตัวเล็กน้อยเมื่อสายตาของคนอื่นๆเริ่มมองจับจ้องกันแล้ว ฮิอิ ภูมิใจ
”ไป” พี่เพชรกล่าวฉันคล้องแขนพี่เพชรแล้วเดินเข้าในงาน
พี่เพชรถูกทักมากมายไม่ว่าจะเป็นคนสูงอายุกล่าวหรืออายุรุ่นราวคราวเดียวกันพี่เพชรนี่ถือว่าเป็นใหญ่ในวงการนี้เชียวแหละนะ... ใครๆต่างก็นับหน้าถือตาและไม่กล้ามาแหย่เล่นกับพี่เพชรที่เปรียบว่าเป็นมังกรที่หลับอยู่ใต้น้ำ ถ้ามังกรตัวนี้โดนแหย่เมื่อไหร่ละก็จุดจบของคนพวกนั้นคงไม่พ้นความตาย ฉันเองก็ถูกถามและทักทายจากผู้ใหญ่หลายๆคน บ้างก็ถามว่าถ้าเรียนจบแล้วจะสืบสานงานต่อจากพ่อแม่ไหม ฉันก็ตอบไปว่ารอดูอีกทีก่อน จริงๆแล้วฉันไม่คิดที่จะทำงานและรับตำแหน่ง ‘เลดี้‘ (หัวหน้าฝ่ายหญิง) หรอก ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะกับฉันเลย
”พี่เพชร ฉันไปหาของกินก่อนนะ” ฉันกระซิบบอกพี่ชายที่กำลังถูกสาวๆมากหน้าหลายตาที่เป็นพวกลูกสาวหลานสาวของแก๊งอื่นๆเข้ามาคุยด้วย
”อืมๆ” แล้วทีงี้ละรีบไล่ฉันเลย พอได้สาวๆแล้วลืมน้อง ฉันเดินออกมาและเดินไปเรื่อยๆ จริงๆไม่ใช่หรอก ฉันมาหาเวคิน เขาอยู่ไหนนะ .....
และสายตาของฉันก็ไปสะดุดอยู่ที่ผู้ชายร่างสูงสง่าคุ้นตาที่กำลังยืนคุยกับผู้ใหญ่แล้วก็มีสาวรุ่นๆท่าทางอายุก็คงประมาณฉันที่คล้องแขนตาลุงนั่นอยู่ คงเป็นลูกสาวละมั้ง เวคิน... หล่อมากเลยแฮะ!*0* ชุดสูทสีดำเมื่อวางอยู่บนเรือนร่างที่ดีของเขาแล้วมันช่างลงตัวเสียนี่กระไร ทรงผมที่แต่ก่อนยุ่งๆ บัดนี้ถูกเซ็ทให้เรียบตามแบบฉบับลูกคุณชาย อยากจะเดินเคียงข้างนายจังแฮะ วันนี้ฉันเหมาะสมที่จะเดนข้างนายแล้วรึยัง
"คุณคริสตัลใช่ไหมค่ะ ขอถ่ายรูปหน่อยนะค่ะ" ฉันละสายตาจากเวคินมาอย่างรวดเร็ว นักข่าวรีบกดชัตเตอร์
อย่างรวดเร็ว อ๊าย!ยัยบ้า ฉันยังไม่ทัน เก๊กเลย ถ้าหน้าฉันหลุดออกไปแบบทุเรศนะฉันจะสั่งฆ่าเลยหนิ
"เพชรชุดนี้ได้มาได้ยังไงค่ะ" นักข่าวยื่นไมล์เข้ามาจ่อปากฉัน
"อะเอ่อ" ยังไม่ทันจะตอบอีกคนก็เข้ามาแทรก
"เพชรชุดนี้เป็นเพชรประจำตระกูลภักดิ์วิรัศการณ์ไม่ใช่เหรอค่ะ" คนที่จะได้สวมมันคือเจ้าสาวของคุณพายัพไม่ใช่เหรอค่ะ...
อะไรกันเนี่ย เพชรนี่!ระหรือว่า...
”รู้ใช่ไหมว่างานนี้นะคนในวงการมาเฟียมากันเยอะ” พี่เพชรเอ่ยเสียงเนิบ ฉันที่ทำหน้าตื่นเต้นอย่างลืมตัวพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะพยายามอยู่ในนิ่งก่อนที่ผมจะเสียงทรง
”แกคงไม่ทำให้ฉันขายขี้หน้านะ”
”รู้แล้วน่า บ่นมากจริงๆเลย”
”ฟังนะ... ไม่ว่าฉันจะไปไหนแกก็ต้องเกาะฉันไว้”
”รู้แล้วๆ” ฉันบอกปัดๆ ประตูเปิดออกฉันก้าวขาเดินลงมาก่อนจะยืดและเชิดหน้าตัวเล็กน้อยเมื่อสายตาของคนอื่นๆเริ่มมองจับจ้องกันแล้ว ฮิอิ ภูมิใจ
”ไป” พี่เพชรกล่าวฉันคล้องแขนพี่เพชรแล้วเดินเข้าในงาน
พี่เพชรถูกทักมากมายไม่ว่าจะเป็นคนสูงอายุกล่าวหรืออายุรุ่นราวคราวเดียวกันพี่เพชรนี่ถือว่าเป็นใหญ่ในวงการนี้เชียวแหละนะ... ใครๆต่างก็นับหน้าถือตาและไม่กล้ามาแหย่เล่นกับพี่เพชรที่เปรียบว่าเป็นมังกรที่หลับอยู่ใต้น้ำ ถ้ามังกรตัวนี้โดนแหย่เมื่อไหร่ละก็จุดจบของคนพวกนั้นคงไม่พ้นความตาย ฉันเองก็ถูกถามและทักทายจากผู้ใหญ่หลายๆคน บ้างก็ถามว่าถ้าเรียนจบแล้วจะสืบสานงานต่อจากพ่อแม่ไหม ฉันก็ตอบไปว่ารอดูอีกทีก่อน จริงๆแล้วฉันไม่คิดที่จะทำงานและรับตำแหน่ง ‘เลดี้‘ (หัวหน้าฝ่ายหญิง) หรอก ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะกับฉันเลย
”พี่เพชร ฉันไปหาของกินก่อนนะ” ฉันกระซิบบอกพี่ชายที่กำลังถูกสาวๆมากหน้าหลายตาที่เป็นพวกลูกสาวหลานสาวของแก๊งอื่นๆเข้ามาคุยด้วย
”อืมๆ” แล้วทีงี้ละรีบไล่ฉันเลย พอได้สาวๆแล้วลืมน้อง ฉันเดินออกมาและเดินไปเรื่อยๆ จริงๆไม่ใช่หรอก ฉันมาหาเวคิน เขาอยู่ไหนนะ .....
และสายตาของฉันก็ไปสะดุดอยู่ที่ผู้ชายร่างสูงสง่าคุ้นตาที่กำลังยืนคุยกับผู้ใหญ่แล้วก็มีสาวรุ่นๆท่าทางอายุก็คงประมาณฉันที่คล้องแขนตาลุงนั่นอยู่ คงเป็นลูกสาวละมั้ง เวคิน... หล่อมากเลยแฮะ!*0* ชุดสูทสีดำเมื่อวางอยู่บนเรือนร่างที่ดีของเขาแล้วมันช่างลงตัวเสียนี่กระไร ทรงผมที่แต่ก่อนยุ่งๆ บัดนี้ถูกเซ็ทให้เรียบตามแบบฉบับลูกคุณชาย อยากจะเดินเคียงข้างนายจังแฮะ วันนี้ฉันเหมาะสมที่จะเดนข้างนายแล้วรึยัง
"คุณคริสตัลใช่ไหมค่ะ ขอถ่ายรูปหน่อยนะค่ะ" ฉันละสายตาจากเวคินมาอย่างรวดเร็ว นักข่าวรีบกดชัตเตอร์
อย่างรวดเร็ว อ๊าย!ยัยบ้า ฉันยังไม่ทัน เก๊กเลย ถ้าหน้าฉันหลุดออกไปแบบทุเรศนะฉันจะสั่งฆ่าเลยหนิ
"เพชรชุดนี้ได้มาได้ยังไงค่ะ" นักข่าวยื่นไมล์เข้ามาจ่อปากฉัน
"อะเอ่อ" ยังไม่ทันจะตอบอีกคนก็เข้ามาแทรก
"เพชรชุดนี้เป็นเพชรประจำตระกูลภักดิ์วิรัศการณ์ไม่ใช่เหรอค่ะ" คนที่จะได้สวมมันคือเจ้าสาวของคุณพายัพไม่ใช่เหรอค่ะ...
อะไรกันเนี่ย เพชรนี่!ระหรือว่า...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ