นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

พอเลิกเรียนเสร็จปุ้บฉันก็หายตัวไปทันทีอย่างรวดเร็ว  แน่นอนละ  วันนี้ฉันให้คนที่บ้านมารับ...

บอดีการ์ดสุดหล่อทึ่มนั่นแหละ  ฉันรีบกลับบ้านแล้วไปแต่งตัวทันที  จ้างช่างเสริมสวยที่จ้างเป็นประจำมา  ใช้เวลาไปหลายชั่วโมงเหมือนกัน  พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วความมืดเข้าปกคลุม  มีเพียงแสงจันทร์สีนวลผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง

“”เรียบร้อยแล้วค่ะ””  ช่างเสริมสวยเอ่ยขึ้นและยิ้มอย่างชื่นชมกับฝีมือการทำงานของเธอไม่เคยตก  ฉันยิ้มอย่างพอใจกับการแต่งหน้าที่เข้ากับชุดเดรสเกาะอกสั้นเหนือเข่าสีแดงเพลิงระบายลูกไม้รอบอกระหว่างอกเว้าเล็กน้อยเผยเนินอกเอิบอิ่มให้พ้นเนื้อผ้าชั้นดีอย่างพอเหมาะ... ผมยาวถูกดัดเป็นลอนใหญ่ๆก่อนจะมัดเป็นมวยขึ้นสูงมีเพียงลูกผมเพียงเล็กน้อยที่ตกลงมาละต้นคอให้ดูไม่เรียบจนเกินไป  เผยให้ลำคอระหงส์ขาวเนียน  ใบหน้าใสอ่อนบัดนี้ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอย่างเหมาะเจาะไม่ดูเข้มจนแก่เกินวัยแล้วก็ไม่ดูเป็นเด็กจนเกินไป ริมฝีปากทรงกระจับถูกทาด้วยอุทัยทิพย์สีแดงสดก่อนจะเคลือบด้วยลิปสติกมันเงาวับน่าจุมพิต  ขนตายาวงอนทาทับด้วยมาคาล่าโดยไม่ต้องพึ่งขนตาปลอมเลยสักนิด.... แฮะๆๆ  ฉันสวยจริงๆเลย  ภูมิใจจัง

“”อย่าจับหน้าแบบนั้นสิค่ะคุณหนู  เดี๋ยวก็เละหมดหรอกค่ะ””     ช่างเสริมสวยเตือน  ฉันยิ้มเจือๆ  ลืมตัวเลยเผลอจับหน้าจับตา  ดูสิๆผมฉันก็ส๊วยสวย... ฮิฮิ

“”นี่ค่ะเครื่องเพชร””  ว่าจบสาวใช้ในบ้านก็เปิดกล่องกำมะหยีสีแดงออก  เพชรของพาสเตอร์...

“เ”หมาะกับคุณหนูมากเลยนะค่ะ””  สาวใช้กล่าวพร้อมกับทาบสร้อยเพชรน้ำดีลงบนคอของฉัน  สวยจริงๆด้วยแฮะ  ทำไมมันเหมาะกับชุดนี้จัง  เหมือนกับว่าพาสเตอร์จงใจเลือกให้เหมาะกับชุดนี้ทั้งๆที่เขาก็ไม่รู้นี่หน่าว่าฉันจะใส่ชุดอะไรและสีไหนไปในงาน...

“”เพชรนี่... มันคือ””  ช่างเสริมสวยเอ่ยเสียงเบา  ฉันมองเขาอย่างแปลกใจ  คืออะไรเหรอ?

“”เสร็จรึยัง””  แล้วพี่เพชรก็เดินเข้ามาโดยไม่เคาะประตู  หล่อจังเลย!ทำไมพี่เพชรหล่อแบบนี้เนี่ย  อยู่ด้วยกันมาตั้งนานเพิ่งมองเห็นความหล่อของพี่ก็วันนี้

“”ฉันขอเตือนว่าถ้านี่คือห้องของเจ้าสาวที่กำลังเตรียมตัวจะเข้าพิธีแต่งงานกับพี่ฉันคิดว่าพี่คงโดนตบ”” 

“”พูดมากจริงเด็กคนนี้... เธอใช่ยัยเด็กดื้อนั่นจริงเหรอ””  พี่เพชรหรี่ตามองอย่างสำรวจ

“”ใช่นะสิค่ะคุณล้อมเพชร... ดิฉันคือ นางสาวคริษมายัน  ฤทธิ์เลิศธาราราม” ”  ฉันแนะนำตัวอย่างประชดพี่ชายก่อนจะโค้งตัวเล็กๆ

“”ท่าทางบ้าๆแบบนี้สงสัยจะไม่ผิดคนแฮะ””  พี่เพชรหัวเราะก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน

“”เพชรนี่... เธอไปเอามาจากพาสเตอร์เหรอ””   พี่เพชรจ้องมองที่คอฉัน

“”ใช่ เขาให้ยืม”  เหมาะกับฉันไหม”    

“”เหมาะสิ  เหมาะแบบไม่น่าเชื่อเลย” ”

“”พูดงี้หมายความว่าไงฮะพี่เพชร””  ชอบหาเรื่องจริงๆเลยพี่คนนี้หนิ

“”เปล่า... เลือกแล้วสินะ””  แล้วพี่เพชรก็พึมพำอะไรสักอย่าง  ฉันก็ไม่ได้สนใจนักหรอกยืนยิ้มกับตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกอย่างปิติ

“”วางตัวถูกใช่ไหม””   พี่เพชรเอ่ยถาม  ฉันคล้องแขนพี่ชายและเดินไปพร้อมๆกัน

“”ถูกสิ””  ฉันตอบและยิ้มแก้มปริ  อยากเจอเวคินเต็มทนแล้ว