นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!
-
เขียนโดย romanticsine
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.27 น.
46 ตอน
0 วิจารณ์
42.08K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 14.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
28) ว๊าย!ตื่นเต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพอเลิกเรียนเสร็จปุ้บฉันก็หายตัวไปทันทีอย่างรวดเร็ว แน่นอนละ วันนี้ฉันให้คนที่บ้านมารับ...
บอดีการ์ดสุดหล่อทึ่มนั่นแหละ ฉันรีบกลับบ้านแล้วไปแต่งตัวทันที จ้างช่างเสริมสวยที่จ้างเป็นประจำมา ใช้เวลาไปหลายชั่วโมงเหมือนกัน พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วความมืดเข้าปกคลุม มีเพียงแสงจันทร์สีนวลผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง
”เรียบร้อยแล้วค่ะ” ช่างเสริมสวยเอ่ยขึ้นและยิ้มอย่างชื่นชมกับฝีมือการทำงานของเธอไม่เคยตก ฉันยิ้มอย่างพอใจกับการแต่งหน้าที่เข้ากับชุดเดรสเกาะอกสั้นเหนือเข่าสีแดงเพลิงระบายลูกไม้รอบอกระหว่างอกเว้าเล็กน้อยเผยเนินอกเอิบอิ่มให้พ้นเนื้อผ้าชั้นดีอย่างพอเหมาะ... ผมยาวถูกดัดเป็นลอนใหญ่ๆก่อนจะมัดเป็นมวยขึ้นสูงมีเพียงลูกผมเพียงเล็กน้อยที่ตกลงมาละต้นคอให้ดูไม่เรียบจนเกินไป เผยให้ลำคอระหงส์ขาวเนียน ใบหน้าใสอ่อนบัดนี้ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอย่างเหมาะเจาะไม่ดูเข้มจนแก่เกินวัยแล้วก็ไม่ดูเป็นเด็กจนเกินไป ริมฝีปากทรงกระจับถูกทาด้วยอุทัยทิพย์สีแดงสดก่อนจะเคลือบด้วยลิปสติกมันเงาวับน่าจุมพิต ขนตายาวงอนทาทับด้วยมาคาล่าโดยไม่ต้องพึ่งขนตาปลอมเลยสักนิด.... แฮะๆๆ ฉันสวยจริงๆเลย ภูมิใจจัง
”อย่าจับหน้าแบบนั้นสิค่ะคุณหนู เดี๋ยวก็เละหมดหรอกค่ะ” ช่างเสริมสวยเตือน ฉันยิ้มเจือๆ ลืมตัวเลยเผลอจับหน้าจับตา ดูสิๆผมฉันก็ส๊วยสวย... ฮิฮิ
”นี่ค่ะเครื่องเพชร” ว่าจบสาวใช้ในบ้านก็เปิดกล่องกำมะหยีสีแดงออก เพชรของพาสเตอร์...
เ”หมาะกับคุณหนูมากเลยนะค่ะ” สาวใช้กล่าวพร้อมกับทาบสร้อยเพชรน้ำดีลงบนคอของฉัน สวยจริงๆด้วยแฮะ ทำไมมันเหมาะกับชุดนี้จัง เหมือนกับว่าพาสเตอร์จงใจเลือกให้เหมาะกับชุดนี้ทั้งๆที่เขาก็ไม่รู้นี่หน่าว่าฉันจะใส่ชุดอะไรและสีไหนไปในงาน...
”เพชรนี่... มันคือ” ช่างเสริมสวยเอ่ยเสียงเบา ฉันมองเขาอย่างแปลกใจ คืออะไรเหรอ?
”เสร็จรึยัง” แล้วพี่เพชรก็เดินเข้ามาโดยไม่เคาะประตู หล่อจังเลย!ทำไมพี่เพชรหล่อแบบนี้เนี่ย อยู่ด้วยกันมาตั้งนานเพิ่งมองเห็นความหล่อของพี่ก็วันนี้
”ฉันขอเตือนว่าถ้านี่คือห้องของเจ้าสาวที่กำลังเตรียมตัวจะเข้าพิธีแต่งงานกับพี่ฉันคิดว่าพี่คงโดนตบ”
”พูดมากจริงเด็กคนนี้... เธอใช่ยัยเด็กดื้อนั่นจริงเหรอ” พี่เพชรหรี่ตามองอย่างสำรวจ
”ใช่นะสิค่ะคุณล้อมเพชร... ดิฉันคือ นางสาวคริษมายัน ฤทธิ์เลิศธาราราม ” ฉันแนะนำตัวอย่างประชดพี่ชายก่อนจะโค้งตัวเล็กๆ
”ท่าทางบ้าๆแบบนี้สงสัยจะไม่ผิดคนแฮะ” พี่เพชรหัวเราะก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน
”เพชรนี่... เธอไปเอามาจากพาสเตอร์เหรอ” พี่เพชรจ้องมองที่คอฉัน
”ใช่ เขาให้ยืม” เหมาะกับฉันไหม
”เหมาะสิ เหมาะแบบไม่น่าเชื่อเลย ”
”พูดงี้หมายความว่าไงฮะพี่เพชร” ชอบหาเรื่องจริงๆเลยพี่คนนี้หนิ
”เปล่า... เลือกแล้วสินะ” แล้วพี่เพชรก็พึมพำอะไรสักอย่าง ฉันก็ไม่ได้สนใจนักหรอกยืนยิ้มกับตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกอย่างปิติ
”วางตัวถูกใช่ไหม” พี่เพชรเอ่ยถาม ฉันคล้องแขนพี่ชายและเดินไปพร้อมๆกัน
”ถูกสิ” ฉันตอบและยิ้มแก้มปริ อยากเจอเวคินเต็มทนแล้ว
บอดีการ์ดสุดหล่อทึ่มนั่นแหละ ฉันรีบกลับบ้านแล้วไปแต่งตัวทันที จ้างช่างเสริมสวยที่จ้างเป็นประจำมา ใช้เวลาไปหลายชั่วโมงเหมือนกัน พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วความมืดเข้าปกคลุม มีเพียงแสงจันทร์สีนวลผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง
”เรียบร้อยแล้วค่ะ” ช่างเสริมสวยเอ่ยขึ้นและยิ้มอย่างชื่นชมกับฝีมือการทำงานของเธอไม่เคยตก ฉันยิ้มอย่างพอใจกับการแต่งหน้าที่เข้ากับชุดเดรสเกาะอกสั้นเหนือเข่าสีแดงเพลิงระบายลูกไม้รอบอกระหว่างอกเว้าเล็กน้อยเผยเนินอกเอิบอิ่มให้พ้นเนื้อผ้าชั้นดีอย่างพอเหมาะ... ผมยาวถูกดัดเป็นลอนใหญ่ๆก่อนจะมัดเป็นมวยขึ้นสูงมีเพียงลูกผมเพียงเล็กน้อยที่ตกลงมาละต้นคอให้ดูไม่เรียบจนเกินไป เผยให้ลำคอระหงส์ขาวเนียน ใบหน้าใสอ่อนบัดนี้ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอย่างเหมาะเจาะไม่ดูเข้มจนแก่เกินวัยแล้วก็ไม่ดูเป็นเด็กจนเกินไป ริมฝีปากทรงกระจับถูกทาด้วยอุทัยทิพย์สีแดงสดก่อนจะเคลือบด้วยลิปสติกมันเงาวับน่าจุมพิต ขนตายาวงอนทาทับด้วยมาคาล่าโดยไม่ต้องพึ่งขนตาปลอมเลยสักนิด.... แฮะๆๆ ฉันสวยจริงๆเลย ภูมิใจจัง
”อย่าจับหน้าแบบนั้นสิค่ะคุณหนู เดี๋ยวก็เละหมดหรอกค่ะ” ช่างเสริมสวยเตือน ฉันยิ้มเจือๆ ลืมตัวเลยเผลอจับหน้าจับตา ดูสิๆผมฉันก็ส๊วยสวย... ฮิฮิ
”นี่ค่ะเครื่องเพชร” ว่าจบสาวใช้ในบ้านก็เปิดกล่องกำมะหยีสีแดงออก เพชรของพาสเตอร์...
เ”หมาะกับคุณหนูมากเลยนะค่ะ” สาวใช้กล่าวพร้อมกับทาบสร้อยเพชรน้ำดีลงบนคอของฉัน สวยจริงๆด้วยแฮะ ทำไมมันเหมาะกับชุดนี้จัง เหมือนกับว่าพาสเตอร์จงใจเลือกให้เหมาะกับชุดนี้ทั้งๆที่เขาก็ไม่รู้นี่หน่าว่าฉันจะใส่ชุดอะไรและสีไหนไปในงาน...
”เพชรนี่... มันคือ” ช่างเสริมสวยเอ่ยเสียงเบา ฉันมองเขาอย่างแปลกใจ คืออะไรเหรอ?
”เสร็จรึยัง” แล้วพี่เพชรก็เดินเข้ามาโดยไม่เคาะประตู หล่อจังเลย!ทำไมพี่เพชรหล่อแบบนี้เนี่ย อยู่ด้วยกันมาตั้งนานเพิ่งมองเห็นความหล่อของพี่ก็วันนี้
”ฉันขอเตือนว่าถ้านี่คือห้องของเจ้าสาวที่กำลังเตรียมตัวจะเข้าพิธีแต่งงานกับพี่ฉันคิดว่าพี่คงโดนตบ”
”พูดมากจริงเด็กคนนี้... เธอใช่ยัยเด็กดื้อนั่นจริงเหรอ” พี่เพชรหรี่ตามองอย่างสำรวจ
”ใช่นะสิค่ะคุณล้อมเพชร... ดิฉันคือ นางสาวคริษมายัน ฤทธิ์เลิศธาราราม ” ฉันแนะนำตัวอย่างประชดพี่ชายก่อนจะโค้งตัวเล็กๆ
”ท่าทางบ้าๆแบบนี้สงสัยจะไม่ผิดคนแฮะ” พี่เพชรหัวเราะก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน
”เพชรนี่... เธอไปเอามาจากพาสเตอร์เหรอ” พี่เพชรจ้องมองที่คอฉัน
”ใช่ เขาให้ยืม” เหมาะกับฉันไหม
”เหมาะสิ เหมาะแบบไม่น่าเชื่อเลย ”
”พูดงี้หมายความว่าไงฮะพี่เพชร” ชอบหาเรื่องจริงๆเลยพี่คนนี้หนิ
”เปล่า... เลือกแล้วสินะ” แล้วพี่เพชรก็พึมพำอะไรสักอย่าง ฉันก็ไม่ได้สนใจนักหรอกยืนยิ้มกับตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกอย่างปิติ
”วางตัวถูกใช่ไหม” พี่เพชรเอ่ยถาม ฉันคล้องแขนพี่ชายและเดินไปพร้อมๆกัน
”ถูกสิ” ฉันตอบและยิ้มแก้มปริ อยากเจอเวคินเต็มทนแล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ