นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

ตกเย็น.... ฉันลงมาทานอาหารค่ำตามปกติด้วยใบหน้าบึ่งตึงอย่างหงุดหงิด

พี่เพชรนั่งไขว่ห้างเอามือประสานกันไว้และจ้อฉันอย่างจับผิด ฉันนั่งลงที่ประจำรอให้แม่บ้านตักข้างใส่จาน (พ่อไปเที่ยวกับแม่ที่อินตาลี..และฉันก็คิดว่าคงจะไม่กลับบ้านมาง่ายๆแน่)

“”วันนี้แกไปกับไอเด็กนั่นเหรอ”” พี่เพชรเอ่ยถาม ฉันไม่ได้หันไปมองหน้าพี่ชายแต่ก็ตอบ

“”เปล่า เผอิญเจอกัน””

“”มันทำอะไรแกรึเปล่า””

“”ไม่หนิ... เขาเป็นเพื่อนที่โรงเรียน””

“”แค่นั้นเหรอ”” พี่เพชรหรี่ตามอง

“”ก็ใช่นะสิ! ””

“”เลิกกับไอเวคินแล้วจริงๆรึเปล่า”” ถามสะตรงประเด็นเลย จะพูดชื่อหมอนี่ให้เสียบรรยากาศทำไมกัน!

“”เปล่าสักหน่อย!เรียกว่าเริ่มต้นใหม่ต่างหาก”” ฉันยังคงไม่อยากจะยอมรับความจริงในเรื่องนี้สักเท่าไหร่

“”ฉันว่าก็ดีนะถ้าแกเลิกกับไอหมอนั่น... ”” พี่เพชรกล่าวเสียงเรียบพร้อมกับตักอาการใส่จานของฉัน

“”พี่กำลังทำให้ฉันไม่อยากกินข้าวนะพี่เพชร””

“”เออๆๆฉันไม่พูดก็ได้”” แล้วพี่เพชรก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเป็นเรื่องอื่นๆ

“”พี่เพชร ฉันอยากรู้เรื่องแก๊งราชสีห์” ” ฉันถามขึ้นเมื่อรวบช้อนเสร็จและยกน้ำขึ้นดื่มเป็นลำดับสุดท้าย

“”.... แกก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ”” พี่เพชรเลิกคิ้วถาม

“”ก็ใช่ แต่ฉันควรจะวางตัวยังไงละ” ฉันต้องตีตัวออกห่างใช่ไหม”

“ฉั”นไม่มีความเห็นในเรื่องนี้หรอก แม้แก๊งราชสีห์จะอยู่คนละฝ่ายกับเราแต่ก็ไม่ได้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเรา... พวกสมุนของแก๊งนั้นนะมีแต่ยอดเยี่ยมไม่แพ้พวกของเรา””

“”พี่นี่ไม่เคยได้เรื่องสักอย่างเลยแฮะ”” ฉันบ่นพึมพำแล้วคิดไปต่างๆนานา

“”แกโตแล้วมีสิทธิ์ที่จะเลือกด้วยตัวเอง ฉันจะไม่ห้ามถ้าแกอยากจะยุ่งกับใคร แต่ฉันจะฆ่าคนที่ไม่สามรถดูแลแกได้”” แววตาจริงจังของพี่ทำเอาฉันผวา ฉันรู้ดีว่าพี่หวงฉันมากขนาดไหน...