นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

ฉันมานั่งรอพาสเตอร์ที่ขอตัวไปทำธุระด้านนอกก่อน ในห้องนี้ตกแต่งอย่างสวยงามแต่จิตใจของฉันตอนนี้ไม่ได้อยู่กับการชมความสวยงามแต่กลับคิดถึงเรื่องที่เมษาเคยเล่าให้ฟังก่อนที่เธอจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ ‘”ยังมีแก๊งอีกแก๊งที่น่ากลัว... น่ากลัวจริงๆ’” เมษาเอ่ยขึ้นอย่างเลื่อนลอยขณะที่เธอกำลังแต่งทรงผมเพื่อที่จะไปเที่ยวในคืนนี้ และฉันเองที่เปิดประเด็นเรื่องพวกนี้ ฉันชื่นชมที่พี่เพชรได้รับการยอมรับจากทั่วทุกแก๊งที่เป็นพันธะมิตรกันว่าพี่เพชรเหมาะสมสำหรับการที่จะได้เป็นหัวหน้าแก๊งมังกรอย่างเต็มตัว ‘”ยังมีใครเหนือกว่าพี่ฉันอีก’” ฉันเอ่ยถามยัยรู้มาก พี่ฉันเก่งจะตายไปใครๆก็กลัวพี่ทั้งนั้นแหละ(คิดว่างั้นนะ) ‘”แก๊งราชสีห์ไง... น่ากลัว ร้ายกาจที่สุด ตระกูลนั่นเลือดโหดทั้งนั้น...แล้วยังมีหัวหน้าแก๊งรุ่นใหม่ที่น่ากลัวไม่แพ้พี่เธอด้วยเขาเก่งขนาดที่ได้รับตำแหน่งตั้งแต่อายุแค่15 ทุกคนยอมรับเขาอย่างไม่มีข้อโต้แย้งถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ที่ไทยในตอนนี้แต่อีกไม่นานเขาจะต้องกลับมาอย่างแน่นอน กลับมารับตำแหน่งอย่างเต็มตัวในประเทศไทย...รู้ไหมว่าเขานะทั้งเย็นชา นิ่งเฉย และฆ่าคนได้อย่างง่ายดายเลยนะ ถ้าคิดจะทำอะไรแล้วเขาก็ต้องทำให้ได้อะไรที่อยากได้ก็ต้องเป็นของเขา... ฉันคิดว่าเขาหล่อมากเลย แต่แกรู้ไหมว่าขนาดที่ฉันจะใฝ่ฝันผู้ชายหล่อขนาดไหนนะแต่เจอเข้ากับหัวหน้าแก๊งนี้ฉันยอมถอนตัวจริงๆ รัศมีความโหดนั่น ฉันไม่อยากจะเจออีก’” เมษากล่าวด้วยน้ำเสียงหวาดผวาอย่างสังเกตได้ อะไรกัน คนพวกนั้นน่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ... บ้าน่า ‘”คิดมากแล้วแก นอกจากพี่เพชรแล้วคนที่จะเก่งพอๆกับพี่เพชรก็มีแต่เวคินเท่านั้นแหละ”’ ยังไม่เลิกที่จะพร่ำเพ้อถึงแฟนผู้เป็นที่รัก ‘”... แกสัญญากับฉันนะไม่ว่ายังไงแกก็จะไม่เข้าไปยุ่งกับแก๊งราชสีห์... ฉันรู้สึกว่าสักวันคนพวกนั้นจะเข้ามาพัวพันกันแกแน่ๆ’” ‘”คิดมากไปแล้วเมษาฉันจะไปยุ่งกับแก๊งนั้นทำไม แกน่ะนะจะไปเรียนต่ออีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้วทำใจให้สบายดีกว่า พี่เพชรยังไม่ตายเวคินยังรักฉัน ไม่ว่าไอหัวหน้าแก๊งราชสีห์นั่นจะเก่งแค่ไหนก็สู้ไม่ได้หรอก’ ” ฉันบอกเพื่อนสาวและยิ้มให้เธอ “”เธอเหม่อมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ”” เสียงของผู้มาเยือนทำให้ฉันสะดุ้งโหยง “...” “”มีอะไรอยากพูดรึเปล่า”” คนตรงหน้ากล่าวอย่างคาดเดาความคิดของฉันได้ ฉันลอบกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ เขาไม่เห็นจะมีรัศมีน่ากลัวอย่างว่านั่นเลย บางที เขาอาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ “”นาย.... นายคือหัวหน้าแก๊งนี้เหรอ”” ฉันตัดสินใจถามไป ขอทีเถอะ ขออย่าให้เป็นความจริงเลย ถ้าเป็นความจริงนั่นก็เท่ากับว่าฉันเต็มใจเดินเข้ามาในถ้ำเสือเลยนะ “”ตรงประเด็นดีจังนะ... กินน้ำส้มก่อนสิ”” พาสเตอร์กล่าวและแสยะยิ้ม นะนี่ก็ไม่เคยเห็น!!!พาสเตอร์ที่แสนดีหายไปแล้ว ตอนนี้นายนี่อยู่ในคาบปิศาจชัดๆ!! ฉันหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่มอย่างไม่คิดจะผ่อนลมหายใจ “”เฮ้!เธอไม่กลัวว่าฉันจะวางยาลงไปในนั้นเหรอ”” พาสเตอร์กล่าวและมองฉันด้วยสายตาแปลกใจ “”ไม่”” ฉันตอบพร้อมกับวางแก้วเปล่าลงแล้วใช้มือเช็ดปากกก่อนจะจ้องหน้าพาสเตอร์อย่างรอความจริง “”ฮาๆๆๆเธอนี่ตลกชะมัดแฮะ”” พาสเตอร์หัวเราะร่วนจนฉันอยากจะเข้าไปบีบคอให้ตายจริงๆ “”ตอบมานะ!” ” ฉันยืนขึ้นแล้วชี้หน้า นับวันฉันยิ่งจะบ้าบิ่นมากเกินไปแล้ว “”โอเคๆ ตอบแล้วๆ” ” เขาพูดทั้งๆที่ยังหัวเราะอยู่ น่าโมโหชะมัด “.........” ขออย่าให้ใช่เลยเถอะ!