นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!
เขียนโดย romanticsine
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.27 น.
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 14.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
21) ให้(ยืม)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความใช่ ฉันคือทายาทรุ่นที่12ของแก๊งราชสีห์ คำตอบของเขาทำเอาฉันล้มทั้งยืน ใบหน้านิ่งอย่างเอาจริงของเขาทำให้ฉันกลัวจนอยากจะเผ่นออกไปให้เร็วที่สุด!ตัวอันตราย
”แต่วันนี้เราไม่ได้จะมาคุยเรื่องนี้กันนะ” แล้วเขาก็เปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว อะอะไรกัน! นายทำให้ฉันงงไปหมดแล้วนะ ฉันรู้ความจริงแล้วนายไม่คิดจะทำร้ายฉันเหรอ
”นายไม่คิดจะจับฉันไว้เป็นตัวประกันเหรอ... เออแบบว่า จับฉันไว้แล้วเรียกเวคินออกมาเพื่อที่นายจะได้จัดการเขา...ตะแต่ฉันไม่ยอมหรอ!ยังไงสะเวคินก็ไม่โง่หลงกลนายมาที่นี่หรอก” ฉันพูดออกไปตามความคิด แต่พาสเตอร์กลับทำหน้าเหมือนกำลังฟังเรื่องตลกและหัวเราะ ...
”เธอพูดเรื่องอะไรเนี่ย... ฉันจะทำแบบนั้นทำไมกัน ”
”อะอ้าว? ” หน้าแตกยับเยิน ไหนพี่บอกว่าคนที่ชอบอำนาจมักจะทำกันแบบนี้นี่น่า
”ตอนแรกก็คิดอยู่หรอก แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว... สิ่งที่อยากได้มากกว่าก็คือ หัวใจของเธอไง” พูดแล้วจ้องมองด้วยสายตาลึกซึ้ง ฉันรู้ รู้ว่านายไม่ได้โกหก...
”ฉันรักเวคินย่ะ! ” ฉันเผลอเอามือฝาดใบหน้าใสที่ยื่นเข้ามาใกล้เต็มแรงรัก... อ๊าก ทำอะไรลงไป เขาต้องเขมือบฉันแน่ๆ
”ขะขอโทษ!!ฉันลืมตัว” ฉันแทบจะเข้าไปคุกเข่าขอทาเขาเลยเชียว
”ยัยบ้า เธอนี่อันตรายจริง” เขาบ่นพึมพำอย่างหัวเสียขนาดที่เอามือลูบบริเวณแก้มที่โดนตบ
”อย่าทำอะไรเวคินเลยนะ เขาอยากจะยิ่งใหญ่เหมือนพ่อเขา... นายคงไม่คิดจะฆ่าเวคินหรอกใช่ไหม” ฉันกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแอซึ่งปกติแล้วฉันจะไม่แสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นง่ายๆ
”จะว่าไปแล้วมันก็ดีนะ... ถ้าได้ยึดครองอำนาจของแก๊งอินทรีย์ที่มีลูกสมุนมือดีทั้งหลายไว้เป็นพวกของฉันละก็... ฉันก็จะยิ่งใหญ่ที่สุดโดยไร้คู่แข่งเลยว่าไหม อีกอย่างตอนนี้เวคินก็อยู่ในช่วงทดสอบด้วย ตอนนี้ละที่มันจะอ่อนแอที่สุด” พาสเตอร์แสะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
”บอกแล้วไงว่าอย่าทำร้ายเขาน่ะ!!! ” ฉันตะคอกใส่พาสเตอร์จนเขาสะดุ้งสุดตัว โมโหแล้วนะเว้ย!!!!!!!
”อะไรของเธอฮะ น้ำลายกระเด็นเต็มหัวฉันแล้ว” พาสเตอร์เอามือขยี้ผมจนยุ่งเหยิงและขมวดคิ้วเข้มเป็นปม
”กะก็... ฉันอึกอักพูดอะไรไม่ออกแล้ว” กลัวว่าเวคินจะถูกทำร้าย กลัวไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง
”ฉันจะทำตามที่เธอขอร้องก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” ใบหน้าซ่อนแววเจ้าเล่ห์นั่นทำให้ฉันชักสังหรณ์ใจไม่ดี
”บอกไว้ก่อนนะว่าข้อตกลงของนายห้ามเกี่ยวกับเรื่องลากมกทั้งปวง... และไม่ขอให้ฉันมาเป็นแฟนนายทั้งๆที่ฉันไม่ได้รักนาย เข้าใจไหม”
”โอ้โฮ... อ่านนิยายมากไปรึเปล่าเนี่ยคุณ” พาสเตอร์ส่ายหน้าเบาๆ
”ฉันบอกเธอแล้วไงว่าเรื่องหัวใจนะฉันจะเอาชนะเธอให้ได้และก็แย่งเธอมาจากเวคินให้ได้ด้วย ฉันจะไม่ขอให้เธอมาอยู่กับฉันทั้งๆที่ใจเธอยังมีแต่ไอนั่นหรอก แล้วเรื่องลามกที่เธอว่านั่นนะฉันจะทำก็ต่อเมื่อเธอยอมนั่นแหละ”
”อะไอบ้า!อย่ามาคิดแบบนั้นกับฉันนะ” ฉันผละตัวเขยิบออกห่างหลีเลี่ยงสายตากรุ่มกริ่มของฝ่ายตรงข้าม ใจเต้นเร็วเพราะความอายที่ถูกจ้องมอง
”แล้วมันคืออะไรละ ฉันถามขึ้นกลบเกลื่อนความอาย”
”ใส่เพชรชุดนี้ในคืนพรุ่งนี้ได้ไหม มันเหมาะกับเธอจริงๆนะ” ว่าจบก็เปิดกล่องกำมะหยีสีแดงออก
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ