This Love หนุ่มน้อยป่วนหัวใจรุ่นพี่สุดหล่อ
เขียนโดย 
คีมครับเรียกขมก็ได้
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 20.36 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) บทที่9 เพื่อนใหม่ช่วงปิดเทอม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่9
"เป็นไรซีล"พี่คิวถามขึ้นในขณะที่ผมเอาแต่ทำหน้าบูดในขณะที่กำลังขับรถเพื่อจะพาผมไปเซ็นทรัล
"ก็เจ็บก้นนะสิ"พี่คิวใจร้ายถามมาได้ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ก็เมื่อคืนดันจัดชุดใหญ่ ทีแรกก็
นึกว่าจะเดินไม่ได้ซะแล้ว แต่โชคดีที่มันพอจะทุเลาลงมาบ้าง ไม่อย่างงั้นผมอดเที่ยวแน่
"ก็ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ"
"ก็มันเจ็บอ่ะ"
"งั้นก็กลับบ้าน ไม่ต้องปงต้องไปมันละเซ็นทรัล เดินไม่ไหวหรอก"
"ไม่เอาๆซีลจะไปเซ็นทรัล"ผมยังยืนกรานว่าจะไป ก็แหม๋อุสาห์จะได้ไปเที่ยวทั้งที เจ็บแค่ไหนก็ต้องทน
เวลาผ่านมาไม่นานรถก็มาหยุดจอดที่ลานจอดรถของเซ็นทรัล ผมมองสำรวจรอบๆก็พบว่า บริเวณื่จอดรถนี้มีรถ
จอดอยู่เนืองแน่นมาก
"คนเยอะจังเลยพี่คิว"
"มันก็ต้องแน่อยู่แล้วนี่ครับ เอารีบๆลงมาได้แล้ว"ผมหันไปมอลพี่คิวที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างประตูฝั่งที่ผมนั่งแล้วกลัก
มือเรียก
"เหนื่อยจังเลยครับ"ผมมานั่งเหนื่อยอยู่ที่ม้านั่งของเซ็นทรัลแล้วมองคนตรงหน้าที่เอาแต่ยืนขำ
"แค่นี้ก็เหนื่อยซะแล้ว"
"ใครจะไปแข็งแรงเหมือนพี่ล่ะครับ"
"ไปกินไอติมกันเถอะ ซีลอยากกินๆ"ผมลากแขนพี่คิวให้เดินตามเพื่อมุ่งหน้าไปร้านไอศครีมสเวนเซนส์
"เอาอันนี้ครับ"ผมชี้สั่งเมนูก่อนจะสังเกตเห็นว่าพนักงานเสิร์ฟเอาแต่จ้องหน้าพี่คิว เริ่มหึงแล้วนะ
"แล้วคุณเอาอะไรคะ"พนักงานสาวสวยถามก่อนจะทำตาปิ้งๆใส่พี่คิว ถ้าเธอจะมองขนาดนี้เอาไปกินเลยไหมครับ
นี่มันแฟนผมนะ
"เอาเหมือนกันครับ"พี่คิวพูดก่อนจะส่งยิ้มกลับให้พรักงานสาวสวยคนนั้น
"ไม่ขอเบอร์เลยล่ะครับ"ผมพูดก่อนจะจ้องหน้าพี่คิวแบบกวนตีน
"หึงเหรอๆ"
"ใครหึง ป่าวซะหน่อย"
"แล้วทำไมต้องหน้าแดงล่ะ"
"อากาศมันคงร้อนน่ะครับ"ผมนี่เนียนสุดๆเลยตอบแบบนี้เด็กอนุบาลยังรู้เลยมั้งก็แอร์ตัวใหญ่ขนาดนี้ถ้า
ยังร้อนก็แปลกๆแล้ว
"นั่งด้วยคนได้ไหมคะ"ผมกับพี่คิวรีบหันควับไปมองผู้หญิงสาวสวยที่มายืนอยู่ข้างโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ เธอแต่งกายด้วย
ชุดเดรสสีแดงสด แต่งหน้าเข้มมากดูรูเลยว่าแต่งหนา ปล่อยผมปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ เธอใส้ส้นสูงขนาดกว่า6นิ้ว
ดูเธอก็สูงพอใช้ได้ไม่ทราบว่าใส่6นิ้วเพื่อ
"อ๋อได้ครับ"พี่คิวรีบตอบทันทีเมื่อหันไปมองแล้วพบว่าในร้านไม่มีโต๊ะว่างเหลือเลย ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงบนเก้าอี้เบาๆก่อ
นจะจ้องตากับพี่คิว
"รับอะไรดีคะ"พนังงานสาวสวยถามผู้หญิงคนนั้นเมื่อเอาไอติมมาตั้งไว้ตรงหน้าพวกผมเรียบร้อยแล้ว
"เอาเหมือนกับสองคนนี้เลยค่ะ"
"งั้นรอซักครู่นะคะ"พนักงานสาวสวยยอกก่อนจะเดินไป
"ขอทราบชืรอหน่งอยได้ไหมคะ"บอกได้ตามตรง ทำไมต้องมองพี่คิวของฉันด้วยสายตาแบบนั้น
"ได้ครับ ผมชื่อคิวเทนครับ"
"แล้วน้องล่ะคะชื่ออะไร"ผมนั่งเงียบไม่ตอบอะไรปล่อยให้ยัยผู้หญิงคนนี้หว่านเหยื่อตัวไป
"ชื่อโอซีลน่ะครับ"นี่ไม่ใช่เสียงพูดของผมแต่เป็นเสียงของพี่คิว จะไปบอกเค้าทำไม อุสาห์นั่งเงียบ
"อ๋อ เหรอคะ ชื่อน่ารักดีนะคะ"ยัยผู้หญิงนั่นยังไม่เลิกมองพี่คิวด้วยสายตายั่วยวน พี่คิวยิ่งใจง่ายอยู่ ด้วยจะรอดมั้ยเนี่ย
"ส่วนฉันชื่อลิลลี่นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"ยัยผู้หญิงนั่นแนะนำตัวเองแล้วยิ้มร่า ใครอยากรู้ไม่ทราบ
"ใครอยากรู้ไม่ทราบ"
"อะไรนะคะ"ยัยลิลลี่ชะงักรีบถามว่าผมพูดว่าอะไร โธ่ดันหลุดพูดออกไปซะได้
"ไอศครีมได้แล้วค่ะ"พนักงานสาวสวยวางถ้วยไอติมลงตรงหน้ายัยผู้หญิงลิลลี่นั่นก่อนจะเดินจากไป ขอบคุณมากที่เข้
ามาขัดจังหวะ รอดไปๆ
บอกตรงๆว่าผมนั่งทนกินไอติมมาอย่างไม่มีความสุขเพราะยัยผู้หญิงที่ชื่อลิลลี่อะไรนี่ เธอจะหน้าหนาไปไหม เค้าไม่เ
คยรู้จักด้วยเลย แต่ดันมาทำสนิทสนม ไม่ชอบๆๆๆๆ ตายแล้วนี่ผทกำลังจะกลายเป็นตัวร้ายเหรอเนี่ย
"ลิลลี่ขอเบอร์คิว..."
"พี่คิวครับ ไปกันเถอะซีลเหนื่อยแล้วอ่ะ เดินก็ทั่วแล้ว กินก็อิ่มแล้ว เราดูหนังกันดีกว่านะครับ"ผมไม่ปล่อยให้ยัยนั่นไ
ด้พูดจบผมก็ขัดขึ้นมาซะก่อน แล้วก็ลากพี่คิวเพื่อมุ่งไปยังโรงหนัง
"ไปดูหนังเหรอคะให้ลิลลี่ไปด้วยได้ไหม"ยัยนี่ตื้อไม่เลิกจริงๆ ขนาดนี้แล้วยังจะวิ่งตามมาอีก
"ไม่ได้ครับ ผมจะไปดูกับพี่คิวแค่2คน ขอโทษาะครับ"
"น้องคะ พี่จะไปดูกับพี่ชายน้อง ไม่ใช่น้องนะคะ"ยัยลิลลี่พูดก่อนจะมองผมด้วยสายตาดูหมิ่น
"ขอโทษนะครับลิลลี่แต่ผมจะไปกับแฟนผม ขอตัวก่อนนะครับ"สมน้ำหน้ายัยลิลลี่ เธอหน้าจ๋อยไปเลยเมืรอหด้ยินพี่
คิวพูดแบบนั้น
"ไปกันเถอะครับ ที่รัก"ผมพูดพลางเกาะแขนพี่คิวแสดงความเป็นเจ้าของ ยัยนั่นสงสายตาอาฆาตให้ก่อนจะเดินจากไป
"เราดูเรื่องไรกันดีล่ะซีล"พี่คิวหันมาถามผมพลางไล่ดูตามรายการและเวลาฉาย
"เหลือเรื่องไรบ้างครับ"
"นี่ไง ฝากใว้...ในกายเธอ กับ โรโบคอปอ่ะ"
"เอา..."
"พี่ว่าต้องฝากไว้ในกายเธอ นี่แหละน่าดู โรโบคอปพี่ไม่ชอบอ่ะ"ผมไม่ทันได้พูดเสร็จเลย แย่งพูดซะงั้น
"ก็ได้ครับ แต่มันน่ากลัวนะ"
"คนเยอะแยะกลัวอะไร รอตรงนี้นะเดี๋ยวพี่ไปซื้อบัตรก่อน"พี่คิวพูดก่อนจะเดินไปซื้อบัตร ผมก็ยืนรออยู่กับที่เหมือน
ที่พี่คิวสั่งไว้ ว่านอนสอนง่ายจริงๆ (ชมตัวเอง อิอิ)
ตอนนี้ผมกับพี่คิวมานั่งรอหนังฉายอยู่ ในนี้มีคนอยู่เยอะพอสมควร ส่วนใหญ่เขาก็มากันเป็นคู่ก็ดูหรังผีจะมาคนเดียวไ
ด้ไงน้อ แต่ที่ผมกังวลก็คือหนังที่กำลังจะได้ดูนี่แหละ ฝากไว้...ในกายเธอเชียวนะ น่ากลัวจะตาย
"มาแล้วๆ"พี่คิวพูดให้สัญญาณก่อนที่ผมจะหันไปมองทางจอที่ตอนนี้กำลังเริ่มเล่นหนังอยู่
"ระวังนะซีล"พี่คิวพูดพลางทำหน้าตาเหมือนผีใส่ผม
"ไอพี่คิวบ้า คนยิ่งกลัวๆอยู่"ผมบรรจงฝ่ามือลงบนแขนพี่คิวแรงๆหลายต่อหลายที ผมนี่เกลียดหนังผีมากแล้วพี่มันก็ดั
นพามาดูหนังผี ตายแน่ๆๆๆ
"ไอช์!!!กรี๊ด"
"ฮือ พี่คิวซีลกลัว"ผมรีบหมอบลงซบกับอกพี่คิวทันทีที่ถึงตอนผีมา ทำไมมันถึงหน้ากลัวขนาดนี้กันนะ
"กลัวก็ไม่ต้องดู หลับไปเลยก็ได้เดี๋ยวจบแล้วพี่ปลุก"เมื่อได้ยินพี่คิวพูดอย่างนั้นผมก็ปฏิบัติตามแต่โดยดี เพราะผมกลั
วจริงๆหนังผีน่ะ กลัวตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่พี่คิวนี่สินั่งดูหนังไปกินป็อปคอร์นไปอย่างสบายอารมณ์
"ซีล ซีลหนังจบแล้วตื่นได้แล้ว"
"ครับๆ"ผมตอบกลับก่อนจะหันไปมองบริเวณรอบๆที่ตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่แล้วมีแค่เพียงผมกับพี่คิวสองคน
"งั้นไปกันเถอะ"พี่คิวฉุดมือผมให้ลุกขึ้นแล้วพาเดินไปยังทางออก
"พี่คิวซีลอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ"
"งั้นก็กลับ นี่เราก็บ่าย3โมงแล้ว"พี่คิวพูดพลางก้มมองมองนาฬิกา
"กลับบ้านกันๆ"ผมรีบดึงมือพี่คิวให้เดินตาม ตอนนี้ผมเหนื่อยมากอยากกลับบ้านเร็วๆแต่ที่จริงแล้วผมมีจุดมุ่งหมายที่
ไม่ใช่บ้าน อ่ะๆอย่าคิดว่าโรงแรมล่ะ เดี๋ยวได้รู้อิอิ
"พี่คิวจอดๆ"ผมบอกพี่คิวให้หยุดรถหน้าร้านขายน้องหมาหลายสายพัาธุ์ นี่แหละครับจุดมุ่งหมาย
"จอดทำไมหน้าร้านขายหมา"พี่คิวถามพลางทำหน้าสงสัย ก็จะมห้พี่คิวซื้อหมาให้ไง ฮุๆๆๆๆ
"ไปดูหมากัน"พูดเสร็จผมก็เดินดูน้องหมา ก่อนจะไปสะดุดตากับน้องหมาสายพันธุ์หนึ่งน่ารักมาก
"นี่เป็นสายพันธุ์บีเกิ้ลค่ะ อายุเดือนครึ่ง ตัวที่ลูบหัวอยู่นั้นตัวผู้ค่ะ"พนังงานสาวอธิบายให้ผมฟังเมื่อเห็นว่าผมเอาแต่จ้อ
งมัน
"พี่คิวดูสิมันมีตั้ง3สีในตึวเดียวกัน ทั้งดำ ขาวแล้วก็น้ำตาล"ผมพูดไปมือก็ลูบหัวมันไปอยากได้จังเลยอ่ะ
"อืมก็น่ารักดีนะ"พี่คิวพูดแล้วนั่งลงข้างๆผมแล้วลูบหัวมันไปมา
"ซีลอยากได้รัวนี้จังเลย แต่คงไม่มีใครซื้อให้หรอก"ผมพูดพลางส่งตาหวานให้พี่คิว
"ตัวนี้เท่าไหร่ครับ"พี่คิวชี้นิ้วไปทางตัวที่ผมบอกว่าอยากได้ก่อนจะหันไปถามราคาจากพนักงานสาว
"3,000บาทค่ะ ถ้าซื้อตอนนี้เราจะแถมเสื้อน้องหมาให้2ตัวเลยนะคะเพราะว่าคุณซื้อคอกนี้ตัวแรกเลยค่ะ"
"งั้นตกลงผมซื้อตัวนี้ครับ"พี่คิวบอกก่อนจะหยิบเงินสดออกมาจ่าย
"เย้ๆๆๆ"ผมร้องด้วยความดีใจไม่คิดว่าพี่คิวจะซื้อให้จริงๆ
"งั้นเชิญนั่งรอสักครู่นะคะ เราจะไปไปเสริมสวยให้ค่ะ"พูดเสร็จพนักงานสาวคนนั้รก็อุ้มน้องหมาพัตธุ์บีเกิ้ลตัวนั้นเข้าห
ลังร้านไป
เวลาผ่านมาประมาณ15นาทีพนักงานสาวคนนั้นก็เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับน้องหมาที่พี่คิวซื้อตัวนั้น พอพาไป
อาบน้ำเสริมสวยแล้วมันดูน่ารักกว่าเดิมหลายเท่าเลย
"นี่ค่ะ เรียบร้อยแล้วค่ะ"พนักงานสาวบอกก่อนจะส่งหมาน้งหมามาให้ผม
"พี่คิว ตั้งชื่ออะไรดีครับ"
"แล้วแต่ซีลเลย
"งั้นชื่อน้องป็อปอายล่ะกันนะครับ จะได้แข็งแรงฮ่าๆๆๆ"ผมชูมันขึ้นแล้วหัวเราะร่าอย่างมีความสุข
"เรากลับบ้านกันเถอะป็อปอาย"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
