This Love หนุ่มน้อยป่วนหัวใจรุ่นพี่สุดหล่อ

                                                                            บทที่8
 
 
"เฮ้อ สอบเสร็จซะที"เสียงฆีตะถอนหายใจอย่างโลงอกพลางมองไปทางสนามหญ้าขนาดใหญ่ของโรงเรียนผม
ซึ่งมีนักเรียนบางกลุ่มไปยืนถ่ายรูปบ้าง เดินเล่นบ้าง
 
"ปิดเทอมนี้จะไปเที่ยวไหนกันไหม"เสียงเฟรนถามแล้วหันมามองหน้าพวกผม
 
"ไม่รุดิ"ผมตอบก่อนจะหันไปมองรอบๆตัวซึ่งมีนักเรียนเยอะแยะไปหมด
 
"ไปเที่ยวกับแฟนอ่ะดิแกอ่ะ"
 
"บ้าเหรอยังไม่รู้เลย"
 
"โน้นไงมาแล้ว"ออกัสพูดพลางชี้ไปทางสนาม ซึ่งพี่คิวกำลังวิ่งมาทางนี้ ไม่ต้องถามมาหาผมแน่นอน เวลาอยู่กับ
ผมสองคนพี่คิวก็ดูจะอ่อนโยน แต่เวลาอยู่กันหลายๆคนพี่คิวกลับดูขรึมทำอะไรก็ต้องจริงจัง
 
"พี่ขอตัวซีลก่อนนะครับ จะไปเที่ยวไหรกันก็ขอให้สนุกนะครับ"พี่คิวดึงมือผมให้ลุกขึ้นก่อนจะลากให้เดินตาม
 
"ไปเที่ยวไหนอย่าลืมโทรมาบอกบ้างนะ"ผมตะโกนสุดเสียงเพื่อให้เพื่อนๆได้ยิน
 
 
 
"ปล่อยได้แล้วครับ ซีลเจ็บข้อมือ"ผมพูดแล้วสะบัดข้อมือพี่คิวออกเพราะเริ่มรู้สึกส่าเจ็บข้อมือ
 
"พี่ขอโทษ"
 
"ว่าแต่พี่จะพาซีลไปไหน"ผมนั่งลงมองหน้าผู้ชายสุดหล่อตรงหน้าที่ยืมมองผมด้วยแววตาคู่สวยนั่น
 
"พี่จะไปส่งที่บ้าน จะให้ซีลพาไปแนะนำตัวกับพ่อแม่ไง"
 
"อะไรนะ"พี่คิวจะให้ผมพาไปแนะนำตัวกับพ่อกับแท่ที่บ้าน จะทำไงดีล่ะ ยังไม่ได้เตรียมพร้อมเลย
 
"ได้ยินไม่ผิดหรอก โอเคนะ"
 
"แต่มีข้อแม้ครับ"
 
"อะไรล่ะ"
 
"ปิดเทอมนี้พี่ต้องพาซีลไปเที่ยวเซ็นทรัล"
 
"แค่เซ็นทรัล ใกล้แค่นี้เอง ไปบ่อยๆยังได้เลย
 
"จริงนะครับ"ผมรู้ตัวว่าตอนนี้ตาตัวเองคงกำลังเปล่งประกายอยู่อย่างแน่นอน ถึงแม้เซ็นทรัลจะอยู่ไม่ไกลแค่ผมก็
ไม่ค่อยได้ไปบ่อยนีก เพราะผมไม่รู้จะไปกับใคร เพื่อนก็ไปเดินบ่อยจนเบื่อ ผมก็เลยต้องหาโอกาสที่จะไปเอง
 
"งั้นไปบ้านซีลกัน"ผมรีบลุกขึ้นเดินมุ่งไปยังประตูโรงเรียน
 
"แม่ครับซีลกลับมาแล้วครับ"ผมตะโกนแหกปากเสียงดัง
 
"จ้ะๆจะตะโกนทำไมล่ะลูก"แม่เดินลงมาจากข้างบนก่อนจะยิ้มให้ผมกับพี่คิว
 
"เพื่อนเหรอลูกทำไมแม่ไม่เคยเห็นหน้าเลยล่ะ"
 
"อ๋อ ไม่ใช่เพื่อนครับแม่ นี่แฟนซีล"
 
"ห้ะ อะไรนะลูก แฟนซีลงั้นเหรอ"
 
"ใช่ครับ สวัสดีครับแม่"คราวนี้พี่คิวตอบแทนก่อนจะยกมือขึ้นไหว้แม่
 
"หล่อจังเลยค่ะน้องซีล"เสียงพี่หวานพูด ตอนนี้พี่หวานกับพี่กิ๊กมองเป็นคิวเป็นตาเดียวกันเลย ก็หล่อจริงๆนี่เนอะ
 
"พอเลยหวาน กิ๊ก ไปทำงานต่อเลยไป"แม่ออกคำสั่ง
 
"ค่ะ คุณนาย"พี่กิ๊กกับพี่หวานต่างก็แยกย้ายไปทำงานของตนเองทันที
 
"ว่าแต่ชื่อไรล่ะจ๊ะ"แม่มองหน้าพี่คิวอย่างปลื้มปริ่ม
 
"ชื่อคิวเทนครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับคิวจะดูแลน้องให้ดีที่สุดเลย"
 
"จร้า งั้นเดี๋ยสแม่ไปทำกับข้าวไว้ให้นะจ้ะ"พูดเสร็จอม่ก็เดินเข้าครัวไป ปล่อยให้ผมยืนอยู่กับพี่คิวสองคน รู้สึกเขิน
กับคำพูดเมื่อกี้ของพี่คิวจังเลยแฮะ
 
"พี่คิวขึ้นห้องกันเถอะครับ"
 
"แหม๋ ติดใจถึงขนาดชวนจึ้นห้องเลยเหรอ"
 
"พี่คิวบ้า งั้นก็อยู่ล้างล่างนี่แหละไม่ต้องไปข้างบน"พูดเสร็จผมก็เกินขึ้นห้องแล้วก็ได้ยินเสียงพี่คิววิ่งตามหลังมา
 
"อ่ะ พี่ซี"ผมอุทานด้วยความตกใจเมื่อดันเดินไปชนแผงอกพี่ซีเข้า
 
"เดินไม่ระวังเดี๋ยวก็หกล้มหรอก"พี่ซีดุผมแล้วเดินไปทางบันได
 
"เฮ้ย นี่แกเป็นใครเนี่ยแล้วเข้ามาอยู่ในบ้านฉันได้ยังไง"พี่ซีตกใจเมื่อจู่ๆก็ดันเดินไปเจอพี่คิว เมื่อเห็น
อย่างนั้นผมจีบรีบไปดีงมือพี่คิวให้เดินมาอยู่กับผม
 
"นี่พี่คิวครับ แฟนซีลเอง"
 
"อ๋อเหรอ ยินดีที่ได้รู้ตักล่ะกันนะ"พูดเสร็จพี่ซีก็เดินลงบันไดไป
 
"พี่ชายเหรอ หน้าคล้ายกันเลย"ผมหันไปมองพี่คิวที่ตอนนี้เอาแต่มองสำรวจบ้านผม
 
"เข้ามาๆ"ผมเปิดประตูก่อนจะเดินเข้ามาในห้องแล้วเรียกให้พี่คิวเข้ามา
 
"ห้องเรียบร้อยดีนี่"
 
"แน่นอน ห้องซีลเรียบร้อยอยู่เลย"ผมหันไปพูดก่อนจะแสยะยิ้ม
 
~~โป๊ก~~
"โอ้ย พี่คิวซีลเจ็บนะ"ผมโวยวายเมื่อจู่ๆพี่คอวก็เขกหัวผม
 
"ฮ่าๆๆๆๆ"พีคิวขำก่อนจะลูบหัวผมเบาๆ ผมมองสบตาคู่สวยของพี่คิวก่อนที่พี่คิวจะประกบริมฝีปาก
เนียนนุ่มลงมาอย่างแผ่วเบา
 
"ไม่เอาๆ"ผมดันตัวพี่คิวออกก่อนจะจุ๊บแก้มแทน
 
"คืนนี้พี่นอนกับซีลได้มั้ยครับ"พี่คิวพูดอ้อนก่อนจะกอดผมแล้วเอาหน้ามาซุกที่คอ ไปมาๆ
 
"ได้ครับ แต่มีข้อแม้"
 
"ข้อแม้อะไร"
 
"พรุ่งนี้เซ็นทรัล"
 
"ได้เลย"
 
"ปล่อยนะ จักจี๋"ผมนอนดิ้นไปมาด้วนงยความรู้สึกจักจี๋เมื่อพี่คิวเอาหน้ามาซุกคอผมอีกครั้งแล้วถูไปถู
มา ก่อนที่ผมจะหมดแรงและนอนเฉยๆให้พี่คิวขึ้นคร่อม
 
"จะทำไรอ่ะพี่คิว"
 
"จุ้ๆอย่าเสียงดังไป"
 
"ไม่เอา ปล่อยๆ"ผมขัดขืาเพราะรู้ว่าพี่คิวจะทำอะไร แล้วก็รู้ว่ามันใหญ่เกินกว่าที่ผมจะรับไหว
 
"ไม่รอดหรอกซีลเอ๋ยยยย"