This Love หนุ่มน้อยป่วนหัวใจรุ่นพี่สุดหล่อ

บทที่3
           
 
"เป็นไรว่ะซีล เห็นเศร้าๆตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว"ฆีตะถามผมในขณะที่กำลังนั่งเรียน
 
 
"ป่าวหรอก ฉันไม่ได้เป็นอะไร"ผมตอบก่อนจะหันไปทางอื่น
 
 
"ไวโอแลต ฆีตพงศ์ คุยอะไรกัน"เสียงเข้มของอาจารย์ภาษาไทยดังขึ้น ผมหันไปมองหน้าฆีตะแล้วส่งสายตาบอกถึงความเลวร้ายที่กำลังจะมาเยือน
 
 
"ออกไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้ เอาไม้บรรทัดไปคาบไว้ด้วย"เมื่อได้ยินเสียงอาจารย์สั่งผมกับฆีตะจึงหยิบไม้บรรทัดแล้วรีบเดินออกไปหน้าห้อง
 
 
 
"เป็นไงล่ะสบายไหม ยืนหน้าห้องเกือบชั่วโมงเลยนิ"เสียงโรมพูดขึ้นในขณะที่ผมกับพวกมันกำลังเดินไปกินข้าว
 
 
"ไม่ต้องเลย เพราะไอ้ฆีตะแท้ๆฉันถึงได้ซวย"ผมพูดโยนให้ฆีตะ
 
 
"ก็ฉันเป็นห่วงแกนิหว่าเห็นหน้าเศร้าๆก็เลยถามดู"ฆีตะอธิบายเหตุผล
 
 
"จ้าาา ขอบใจมาก"ผมพูดประชดใส่มัน
 
 
"เอ้อโรม แกได้เอาชุดว่ายน้ำมาป่าวว่ะ"ผมถามโรมเพราะวันนี้มีคาบเข้าชมรม
 
 
"เอามาดิ ไม่เอามาก็โดนทำโทษแน่ๆ แล้วนายล่ะเอามาไหม"โรมตอบแล้วถามกลับ
 
 
"เอามาดิจะไม่เอามาได้ไง"ผมตอบก่อนจะเดินนำหน้าพวกมันเข้าไปในโรงอาหาร
 
 
 
 
 
"อ้าว ทุกคนเปลี่ยนชุดกันเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ"พี่คิวถามขึ้นหลังจากที่พวกผมเปลี่ยนไปใส่ชุดว่ายน้ำเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่วุ่นวายจากการรีบมาที่สระว่ายน้ำ วันนี้ผมกับโรมมาคนสุดท้ายอีกล่ะ
 
 
 
"ถ้าทุกคนพร้อมแล้วก็ลงไปในสระได้เลยครับ"เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนต่างกระโจนลงน้ำทันที
 
 
"เฮ้ย ยืนไม่ถึงอ่ะ"ผมบอกกับโรมหลังจากที่พยายามหาพื้นแต่ก็หาไม่เจอ
 
 
"เกาะข้างๆไว้ก่อนแล้วกันนะ"โรมบอกผมก่อนจะว่ายไป เป็นเพื่อนที่ดีมากจริงๆ
 
 
"นี่แหละน้า เกิดมาตัวเตี้ยต้องทำใจ"ผมหันไปมองทางเจ้าของเสียง ก่อนจะทำเป็นหันหน้าไปทางอื่น
 
 
~ตู้ม~
 
 
"มาเดี๋ยวพี่ช่วย"พี่คิวกระโดนลงมาในสระแล้วทำท่าจะเข้ามาช่วยผม
 
 
"ไม่ต้อง"ผมตอบปัดๆ
 
 
"ก็ตามใจงั้นก็ ว่ายไม่เป็นอยู่คนเดียว"พี่คิวพูดก่อนจะว่ายน้ำออกไปทางที่ทุกคนต่างฝึกอยู่
 
 
"เดี๋ยวก่อนครับพี่คิว ผมไปด้วย"ผมตะโกนเรียกพี่คิวแล้วพี่คิวก็แสยะยิ้มออกพลางว่ายเข้ามาทางผม นี่ถ้าไม่ติดว่ายืนไม่ถึงก็ไม่อยากจะพึ่งคนแบบนี้หรอกนะ
 
 
"แหมน้องโอซีลค่ะ สบายจังเลยนะค่ะมีเจ้าชายช่วยสอนให้เนี่ย"พี่ผู้หญิงคนนึงพูดเหมือนอิจฉาผมที่ได้เกาะคอพี่คิว แต่ผมไม่เห็นดีใจเลยอยากให้ผู้หญิงมาสอนมากกว่า
 
 
 
"ทุกคนไปเปลี่ยนชุดได้ครับ"พี่คิวพูดขึ้นหลังจากที่พวกเราฝึกว่ายน้ำมาเกือบชั่วโมงได้แล้ว ผมจึงเดินไปยังห้องเปลี่ยนชุด หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จผมก็ชวนโรมกลับบ้าน
 
 
"เดี๋ยวก่อนซีล"ผมหันไปตามเสียงเรียกของคนที่ตามมาด้านหลัง
 
 
"คือ ไปกินข้าวด้วยกันไหม"พี่คิวถามแปลกๆแฮะ
 
 
"ไม่ดีกว่าครับผมรีบกลับไว้วันหลังแล้วกันนะครับ ขอบคุณมากครับ"ผมตอบปฎิเสธเพราะเมื่อเช้าแม่บอกว่าอาหารเย็นวันนี้จะทำของโปรดผม
 
 
"กลัวแฟนพี่ว่าเหรอ ก็ผู้ชายด้วยกันจะกลัวอะไร"พี่คิวพูดแล้วทำหน้าแหยะๆใส่ผม
 
 
"ป่าวๆ แต่วันนี้ผมต้องรีบกลับจริงๆ ขอตัวก่อนนะครับ"ผมพูดแล้วหันไปกวักมือเรียกโรมให้เดินออกไปพร้อมกัน
 
 
"เฮ้ยแก ได้ข่าวว่าคิวเลิกกับยัยโนวาอะไรนั่นแล้วเหรอ"เสียงใครบางคนซุบซิบกันในขณะที่ผมกำลังเดินเข้าโรงเรียน
 
 
"ใช่สิแก ก็ยัยนั่นนะไปมั่วกับผู้ชายคนอื่นแล้วก็เฉดหัวเจ้าชายสุดหล่อของฉันทิ้งอ่ะ"ซุบซิบกับเรื่องพี่คิวนั่นเอง ทำไมพี่โนวาต้องทำแบบนั้นด้วยนะ น่าสงสารพี่คิวจังเลยแฮะ
 
 
"แบบนี้คิวก็โสดแล้วสิแก"ผมยังยืนฟังพี่พวกนั้นพูดต่อ
 
 
"แต่ก็น่าสงสารคิวนะเว้ย ฉันอ่ะอยากจะไปดามหัวใจให้เขาจังเลยอ่ะแก"แหวะไม่หัดส่องกระจกดูตัวเองซะบ้าง
ขนาดผมเป็นผู้ชายยังไม่คิดว่าเธอสวยเลย ก็แค่ขาวดัดฟัน
แอบฟังพี่พวกนั้นพูดเสร็จผมก็เดินตรงไปยังห้องเรียน ทุกๆคนต่างพูดถึงเรื่องพี่คิวกับพี่โนวา นี่พี่ทั้งสองคนนั้นดังขนาดนี้เลยเหรอว่ะ
 
 
"เฮ้ยซีล รู้ข่าวประธานชมรมของนายยังว่ะ"
ไอ้ฆีตะถามขึ้นในขณะที่ผมวางกระเป๋าแล้วนั่งลงข้างๆมัน
 
 
"อืม น่าสงสารพี่เขาว่ะ"ผมตอบแล้วแสดงความคิดเห็น
 
 
"แต่กูว่าดีแล้ว พี่โนวาหลายใจมาก"ออกัสพูดเหมือนยินดีที่ทั้งสองคนนั้นเลิกกัน
 
 
"ยังไงว่ะ"ผมถามด้วยความสงสัย
 
 
"ก็ก่อนที่จะคบกับพี่คิวอ่ะ พี่โนวาก็เปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่น แถมไม่ซ้ำหน้ากันเลยนะเว้ย แต่ก็มาหยุดที่พี่คิวได้4ปีนี่แหละ"ออกัสพูดอธิบาย แต่จากที่ผมเห็นพี่โนวาก็ไม่หน้าจะเป็นแบบนี้นิหว่า
 
 
"เออ ซีลทำการบ้านคณิตยังว่ะ"เฟรนมันหันมาถามผมในขณะที่กำลังนั่งคิดถึงเรื่องพี่คิว
 
 
"ทำแล้วๆ อย่าบอกนะว่านายไม่ยังไม่ได้ทำ"ผมหันไปตอบแล้วย้อนถามมัน
 
 
"เออดิ ใครจะไปเก่งเหมือนนายล่ะในกลุ่มเราก็ดูเหมือนนายกับออกัสจะเก่งสุดล่ะ"เฟรนพูดแล้วตบหัวผมทีนึง
 
 
"เป็นโรคอ่อเจ็บนะ"ผมด่ามัน
 
 
"อย่าให้ฉันด่ามั้งล่ะกันนะซีล"มันย้อนกลับ
 
 
"ก็นายตบหัวฉันก่อนอ่ะ"ผมน่ะจิ๋วแต่แจ๋วนะจะบอกให้
 
 
"เออฉันยอมแพ้ก็ได้"มันบ่นเหมือนรำคาญที่จะคุยกับผม
 
 
"เฮ้อ วันนี้วันศุกร์ซักทีพรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องตื่นเร็ว"ฆีตะพูดด้วยสีหน้าดีใจหลังจากที่วันนี้เรียนมาทั้งวัน
 
 
"งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ"ผมพูดแล้วโบกมือลาพวกมัน
 
 
"แม่ ผมกลับมาแล้วครับ"ผมตะโกนเรียกแม่หลังจากกลับมาถึงบ้าน
 
 
"อืม ไปกินข้าวก่อนสิลูกแม่เตรียมกับข้าวไว้ในครัวโน่นนะ"แม่บอกแล้วชี้ไปทางห้องครัว
 
 
"งั้นเดี๋ยวซีลไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ"ผมพูดแล้วเดินไปยังห้องของตัวเอง
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จผมก็ออกไปด้านนอก
 
"ซีล เมื่อไหร่ลูกจะมีแฟนมาให้แม่ดูซักทีล่ะลูก"
แม่ถามในขณะที่ผมกำลังจะตักข้าวเข้าปาก
 
 
"แม่อ่ะ ถามอะไรก็ไม่รู้"ผมพูดปัดๆแล้วตักข้าวเข้าปากต่อ
 
 
"แล้ววันอาทิตย์นี้ซีลจะไปไหนไหมลูก"
 
 
"อ๋อ คือวันอาทิตย์นี้ซีลมีธุระนิดหน่อยน่ะแม่"
 
 
"อืม ไม่เป็นไรลูก แม่แค่จะพาไปเที่ยวบ้านเพื่อนหน่อยนะลูก"
 
 
"ค่อยวันหลังแล้วกันนะครับ"จะว่างได้ไงล่ะก็ต้องไปทำความสะอาดห้องพี่คิวนี่ครับ
 
 
~ก็อกๆๆ~
ผมยืนเคาะประตูหน้าห้องพี่คิวอยู่ซักพักแล้วแต่ก็ไรวี่แววจากด้านใน หรืออาจจะหลับนะ"ขอเสียมารยาทหน่อยนะครับ"พูดเสร็จผมก็เปิดประตูแล้วเข้าไปข้างในทันที ภายในมีผู้ชายผิวขาวผ่องนั่งเศร้าซึมอยู่บนเตียง
 
"พี่คิว เป็นไรหรือเปล่าครับ"ผมเดินเข้าไปแล้วเขย่าแขนพี่คิวเบาๆแล้วมองไปยังใบหน้าหล่อๆที่ดูไร้ความสุข
 
 
"ซีล พี่เสียใจ พี่ทำไรผิดว่ะ"พี่คิวหันมาพูดกับผม
 
 
"พี่คิวไม่ต้องคิดมากนะพี่ไม่ได้ผิดแต่พี่ทั้งสองอาจจะไม่ได้เกิดมาคู่กัน"ผมพูดปลอบๆ
 
 
"แต่พี่รักวามาก พี่ไม่อยากเสียวาไป"พี่คิวขอบตาแดงเหมือนกำลังจะร้องไห้
 
 
"พี่เป็นไรป่าวครับ"ผมถามเพราะรู้สึกเป็นห่วงพี่เขาขึ้นมา
 
 
"ซีล"พี่คิวเรียกชื่อผมก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด
 
 
"พี่คิวปล่อยผมก่อนนะแล้วค่อยเล่าให้ผมฟัง"ผมพูดแล้วพยายามดันพี่คิวออก
 
 
"พี่ขอกอดนายไว้แบบนี้ก่อนได้มั้ย"
 
 
"แต่ว่า"
 
 
"นะ"พอได้ยินพี่เขาพูดแบบนี้แล้วทำให้ผมปฎิเสธไม่ลงได้แต่นั่งเฉยๆ
 
หลังจากฟังพี่คิวระบายจนหลับไปแล้วผมก็มาทำความสะอาด
 
"อื้อ ไม่อยากทำเลยอ่ะ เฮ้อ"ผมได้แต่บ่นกับตัวเองในขณะที่มือก็ยังคงกวาดขยะอยู่ บนโต๊ะหนังสือพี่คิวมีรูปที่ถ่ายกับพี่วาเต็มไปหมดเลยนี่ผมเพิ่งสังเกตเห็นนะเนี่ย
 
 
 
อ่าเสร็จสักที เฮ้ยแล้วนี่พี่คิวตื่นยังไม่ตื่นอีกเหรอเนี่ยขี้เซาชะมัด
 
"ยังไงพี่ก็ยังมีผมนะ"ผมพูดใส่หูพี่เค้าเบาๆแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินคำพูดหลุดจากปากพี่คิว
 
 
"อย่ามาซึ้งไอเตี้ย"
 
 
"โฮ่คนอุสาห์ปลอบ"ผมพูดแล้วทำหน้าไม่พอใจ
 
 
"กลับบ้านไปเลยไป"พี่คิวไล่ผมอ่ะพอใช้งานเสร็จแล้วไล่เลยอ่อ
 
 
"เออ จะกลับแล้วเนี่ยไม่ต้องไล่หรอก"
 
 
"งั้นก็รีบกลับไปดิ"
 
 
"ไล่ใช่ไหม งั้นทีหลังก็ไม่ต้องมาแล้วสินะ"ผมพูดแล้วอมยิ้ม
 
 
"งั้นก็ไม่มีชื่อนายในชมรมว่ายน้ำ โอเคนะ"พี่คิวพูดแล้วยิ้มเจ้าเลห์ ผมเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ที่สุดเลย
 
 
"ไม่โอๆมาๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ"ผมพูดแล้วรีบเดินออกมา
 
 
"รีบๆมาเอาคืนหล่ะ"พี่คิวพูดไล่หลังผมมาเลย เกลียดที่สุดเลย
           
                 บทที่4
                 
"เฮ้ย ซีลอาจารย์มา"ฆีตะเรียกผมขณะที่ผมกำลังฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ
ผมรีบเด้งตัวขึ้นทันทีมองไปรอบๆห้องไม่เห็นอาจารย์สักคน
"ฆีตะ แกหลอกฉัน"ผมพูดตะโกนใส่มันพร้อมดึงคอเสื้อมัน
"รู้ไหมว่าฉันกำลังหลับสบาย ไออ้วน ไอหมู ไอตุ่น ไอเห็ด ไอ...."ผมยิงคำด่ามันรัวเลย
"ฮ่าาาาๆๆๆๆๆ"นี่คือเสียงจากอีก3คนที่กำลังดูเหตุการที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับฆีตะ
"เออ ฉันขอโทษ ก็นายเล่นนอนอย่างเดียวไม่สนใจพวกเราเลยนี่หว่า"ฆีตะพูดแล้วทำหน้าหงอยๆ
"แล้วจะให้สนใจอะไรคะคุณฆีตะขา"ผมพูดประชดมันด้วยท่าทางผู้หญิงๆ
"เฮ้ย ซีลเป็นตุ๊ดจริงๆด้วยว่ะ"เสียงใครบางคนจากด้านหลังห้อง
"ตุ๊ดบ้าไรหุบปากไปเลยไปยักษ์"ผมหันไปด่ามันทันทีเพราะไอนี่มันชอบหาเรื่องผม มันบอกว่าผมอยู่เหมือนตุ๊ด
"เดี๋ยวก็จับกินซะหรอกชายน้อย ฮ่าๆๆๆๆ"ทุกคนต่างขำกับคำที่มันพูด
"แกนี่ท่าทางจะเพี้ยนเนอะ แค่ฉันว่าๆยักษ์ไม่ได้แปลว่าแกน่ากลัวเหมือนยักษ์ แต่หมายความว่าตัวใหญ่เหมือนยักษ์ต่างหากเว้ย แค่นี้ก็ฟังไม่ออก น่าสงสารอ่ะ"เป็นไงล่ะรู้จักโอซีลน้อยไปซะแล้ว
"ไอตุ๊ดนี่ปากดีว่ะ"ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆซึ่งอยู่กลุ่มเดียวกับไอยักษ์นั่นพูดขึ้น
"ตบสั่งสอนสักทีดิบิ๊ก"มันสั่งไอยักษ์นั่นให้ตบผม
"ได้เลย"พูดจบมันก็เดินมาทางผมแล้วเงื้อมือกำลังจะตบ
"ตุ๊บ! ตึง!"โรมต่อยที่หน้าไอยักษ์นั่นจนมันล้มลงเลยอ่ะ สุดยอมอ่ะโรม
"ขอบใจนะโรม"ผมหันไปขอบใจโรมหลังจากมองดูสภาพไอยักษ์นั่น
"แก กล้าต่อยฉันเหรอโรม"ไอยักษ์นั่นพูดตะโกนเสียงดัง
"กล้ามากกว่านี้อีก แล้วต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับเพื่อนของฉันอีก"โรมพูดก่อนจะพาพวกผมเดินออกมาหน้าห้อง
"โหดว่าโรม"ผมพูดด้วยความตะลึง
"มันโหดกว่านี้อีกจะบอกให้"ออกัสหันมาบอกผม
"ในห้องนี้นะ ส่วนใหญ่นอกจากไอยักษ์นั่นแล้วก็ไม่มีใครกล้าแหยมกัยโรมหรอก"เฟรนพูดเสริม
"ยังไงก็ขอบใจมากนะ"ผมบอกขอบใจมันอีกครั้งนี่ถ้าไม่ได้มันช่วยผมคงโดนต่อยไปหลายทีแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าบุคลิกนิ่งๆแบบโรมจะร้ายขนาดนี้
"ก็อยากปากดีดีนัก"ฆีตะพูดสมน้ำหน้าผม
"ตกลงนายเพื่อนใคร"เฟรนถามเสียงสูง
"ก็เพื่อนพวกแกนั่นแหละ โน้นอาจารย์มาแล้วเข้าห้องกันเถอะ"ฆีตะพูดก่อนจะเดินนำเข้าห้องเมื่อเห็นว่าอาจารย์กำลังเดินมาแล้ว
"ปากเธอไปโดนอะไรมาน่ะพีรพงศ์"เสียงอาจารย์ถามไอยักษ์นั่น
"อ๋อคือ คือผมเล่นกับเพื่อนแล้วพลาดโดนหน้าน่ะครับ"ไอยักษ์นั่นรีบแก้ตัวทันที
"เล่นอะไรไม่รู้จักระมัดระวัง เอาหนังสือขึ้นมาเปิดไปหน้าล่าสุดที่เราเรียนถึง"อาจารย์ดุก่อนจะบอกให้พวกเราเอาหนังสือขึ้นมา
 
"กลับมาแล้วครับ"ผมตะโกนเสียงดังหลังจากกลับมาถึงบ้าน
"แม่สวัสดีครับ"ผมพูดกับแม่ที่ตอนนี้กำลังเดินมาทางผม
"จ้าซีล แล้วเสาร์นี้ซีลว่างหรือเปล่า"แม่ตอบรับแล้วถามกลับ
"อ๋อน่าจะว่างนะครับ"ผมตอบก่อนจะเดิน
เข้าไปในบ้าน
"ดีมากลูก"แม่ตอบอย่าง
"แล้วพ่อล่ะครับ"ผมถามพลางมองหา
"อ๋ออยู่ในห้องน่ะลูก ซีลไปกินข้าวเถอะนะวันนี้แม่ทำกับข้าวไว้ให้แล้ว
"พี่หวานครับ ซีลกลับมาแล้วครับ"ผมตอบแล้วเดินเข้าไปหาพี่หวานในครัว
"จ้า น้องซีลรอแปปนึงนะคะเดี๋ยวพี่ตักแกงไปให้"พี่หวานพูดในขณะที่มือก็กำลังตักแกงใส่ถ้วย
"นี่จ้า แกงส้มไข่ชอมของชอบน้องซีล วันนี้คุณนายทำไว้ให้ตั้งแต่ตอนบ่ายแล้วล่ะค่ะ"พี่หวานพูดอธิบาย
"ขอบคุณมากครับพี่หวาน"ผมกล่าวขอบคุณพี่หวาน
"แล้วนี่พี่กิ๊กไปไหนล่ะครับ"ผมถามเมื่อไม่เห็นพี่กิ๊ก
"ไปรดน้ำต้นไม้หลังบ้านน่ะค่ะ มีอะไรหรือป่าวคะ"พี่หวานถามด้วยความสงสัย
"อ๋อเปล่าครับแค่ถามเฉยๆ"ผมตอบก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
 
"อิ่มแล้วเหรอค่ะน้องซีล"พี่หวานถามหลังจากที่ผมกินข้าวหมดจานแล้วกำลังดื่มน้ำต่อ
"อ๋อ อิ่มแล้วครับงั้นซีลขึ้นห้องก่อนนะครับ"ผมตอบก่อนจะลุกขึ้น
"จ้าน้องซีล"
ผมเดินขึ้นมาบนห้องแล้วนั่งลงบนเตียงแล้วนึกถึงเรื่องที่แม่ถามว่าวันเสาร์นี้ว่างหรือเปล่า แม่จะพาไปไหนเปล่าวะ
~~ตื้ด ตื้ด ตื้ด~~เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปหยิบมาเพื่อดูเบอร์ที่โทรมา
"เบอร์แปลกแฮะ อัลโหลสวัสดีครับ"ผมกดรับก่อนจะทักทาย
"โอซีลหรือเปล่า"เสียงจากปลายสาย
"ใช่ครับ แล้วนี่ใครครับ"ผมตอบก่อนจะถามกลับ
"พี่เอง พี่คิวไง"
"พี่เอาเบอร์ผมมาจากไหน"ผมถามด้วยความตกใจ
"จะเอามาจากไหนก็ช่างเถอะน่า"พี่คิวตอบกวนๆ
"แล้วพี่โทรมามีอะไรหรือเปล่า"ผมถามด้วยความสงสัย
"ป่าวแค่โทรมาเฉยๆ"
"อ๋อ งั้นลาก่อน"
"ด่ะ..เดี๋ยว"พี่คิวเรียกไว้ในขณะที่ผมกำลังจะตัดสาย
"อะไรอีกล่ะคับ"
"คืออยากจะบอกว่าฝันดีนะ"เอ๊ะ วันนี้มาแปลกแฮะ
"อ๋อคับๆ งั้นแค่นี้นะ"ผมบอกก่อนจะกดปิด
บ้าจริงเอาเบอร์ผมมาจากไหนนะ แล้วโทรมาแค่นี้จริงอ่อ
 
"ตื่นได้แล้วซีล"เสียงแม่เรียกในขษะที่ผมกำลังงัวเงียอยู่ ผมมองดูนาฬิกาก่อนจะตอบแม่ไปว่า
"มันเพิ่งจะ7โมงเองนะครับ"
"ใช่จ้า แม่จะรีบไปบ้านเพื่อน แม่ให้เวลาครึ่งชั่วโมงถ้าซีลไม่ทันเวลาแม่โกธรจริงด้วย"แม่พูดก่อนจะเดินออกไป
"ค๊าบบบๆๆ"ผมตอบก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องน้ำ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนรถกับแม่ด้วยอาการที่ยังงัวเงียอยู่
"แม่ครับ แล้วบ้านเพื่อนแม่อยู่ไหนอ่อครับ"ผมด้วยด้วยความสงสัย
"อยู่แถวๆเขตพระนครนี่แหละจ่ะ"แม่ตอบก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
 
15นาทีต่อมา
"นั่นไงบ้านเพื่อนแม่"แม่ชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งก่อนจะขับรถไปจอดด้านหน้าบ้านหลังนั้น
"ก็ไม่ไกลนี่ครับอยู่แค่นี้เองทำไมแม่ไม่ค่อยมาล่ะครับ"ผมถาม
"ถึงจะไม่ไกลมากแต่มันก็ทำให้แม่ขี้เกียจได้เช่นกันจ่ะ ฮ่าาๆๆๆ"แม่พูดก่อนจะเปิดประตูรถแล้วเดินนำไป
~~ติ่งต่องๆๆ~~
เสียงแม่กดกริ่ง
"สวัสดีค่ะ มาหาใครค่ะ"เสียงแม่บ้านเอ่ยถามแม่
"มาหาเจ้าของบ้านค่ะ อยู่ไหมค่ะ"แม่ถามด้วยทำนองเป็นกันเอง
"อยู่ค่ะ งั้นเชิญเข้ามาก่อนนะค่ะ"แม่บ้านพูดก่อนจะเปิดประตูให้ผมกับแม่เข้าไป
"โฮ่ แม่ครับหลังใหญ่ใช้ได้นะครับเนี่ย"ผมพูดด้วยความตื่นเต้น
"อ้าว ลดา"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นเพื่อนของแม่เอ่ยทัก
"อ้าวศิรินทร์ไม่ได้เจอกันเลย นี่ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ
"สวัสดีครับ"ผมเอ่ยสวัสดีอย่างมีมารยาท
"สวัสดีจ่ะ"คุณน้าคนนั้นทักตอบ
"นี่ลูกชายฉัน ชื่อโอซีล"แม่พูดแนะนำผม
"อ๋อจ่ะๆ ฉันก็มี น่าจะแก่กว่าโอซีลสักปีมั่งเดี๋ยวเรียกให้ นิดจ๊ะ นิดไปตามคุณหนูลงมาหน่อยสิจ๊ะ"คุณน้าบอกก่อนจะสั่งให้ป้านิดไปตามลูกชายตนเองลงมา
"มาแล้วครับแม่"เสียงผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
"พี่ไทเกอร์"ผมเรียกชื่อพี่เขาเสียงดัง
"อ้าว รู้จักกันด้วยเหรอจ๊ะ"แม่ผมถามขึ้น
"อ๋อคือพอดีว่าพี่ไทเกอร์เป็นรองประธานชมรมว่ายน้ำที่ผมอยู่น่ะครับ"ผมตอบ
"ไทเกอร์พาน้องไปเดินเล่นสิ"แม่พี่ไทเกอร์พูดก่อนจะยิ้มให้ผม
"ครับแม่"พี่ไทเกอร์ตอบก่อนจะเดินนำหน้าผมไป
 
"บังเอิญจังเลยนะครับพี่ไทเกอร์"ผมพูดขึ้นในขณะที่พี่ไทเกอร์พาผมมานั่งเล่นที่ม้านั่ง
"คับ พี่ก็ว่า"พี่ไทเกอร์ตอบแล้วยิ้มให้
"พี่ไทเกอร์เป็นเพื่อนกับพี่คิวเทนตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอคับ"ผมเอียงคอถาม
"ก็ตั้งแต่ม.1อ่ะ ทำไมอ่อ"พี่ไทเกอร์ตอบแล้วถามกลับ
"งั้นพี่ทั้งสองคงรักกันมากสินะครับ"
"ก็ไม่เท่าไหร่หรอกก็แค่อยู่ด้วยกันได้"พี่ไทเกอร์ตอบก่อนจะหันไปทางอื่น
"พี่ไทเกอร์มีแฟนยังครับ"ผมถามด้วยความสงสัย
"ก็มองๆอยู่น่ะ"พี่ไทเกอร์ทำหน้าอึ้งก่อนจะตอบ
"แล้วซีลล่ะ"พี่ไทเกอร์ถามกลับ
"ยังหรอกครับ ไม่มีใครที่ชอบซีลเลย เขาบอกซีลอยู่เหมือนตุ๊ดเหมือนผู้หญิง"ผมตอบก่อนจะทำหน้าเศร้า
"ฮ่าๆๆๆมันก็จริงนะ ซีลหน้ารัก"
"ฮะ พี่บอกว่าไรนะคับ"ผมหันไปถามซ้ำเพราะได้ยินไม่ค่อยชัด
"อ๋อเปล่าๆ"พี่ไทเกอร์ตอบปัดๆ
"ซีลกลับบ้านลูก"เสียงแม่ตะโกนเรียก
"งั้นซีลไปก่อนนะครับ"ผมหันไปตอบก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาแม่
"บายครับ"พี่ไทเกอร์พูดประโยคสุดท้ายก่อนที่เราจะจากกัน
 
                        บทที่5
                 
 
"เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ"ผมพูดในขณะที่พวกเรากำลังนั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้
"เออๆซื้อมาเผื่อด้วยขวดหนึ่ง"ไอ้หมูฆีตะพูด
"เออๆขี้เกียจจริงนะ"ผมพูดส่าก่อนจะเดินออกมา
ผมมุ่งตรงไปยังโรงอาหารที่อยู่ไกลพอสมควร โดยที่ผมรู้สึกเหมือนมีใครตามมา แล้วผมก็เดินมายังจุดที่ไม่ค่อยมีคนซึ่งเป็นจุดที่ต้องเดินผ่าน
"จับมัน"เสียงใครบางคนออกคำสั่ง
"เฮ้ย อะไรว่ะ"ผมร้องตะโกนด้วยความตกใจ
"อะไรนะเหรอ ฉันก็จะมาจัดการกับแกไงล่ะ แกทำให้ฉันต้องโดนต่อย"
เสียงนั่นคือเสียงของบิ๊กหรือฉายาไอยักษ์(ฉายาที่ผมตั้งมห้^_^)
"มันความผิดของนายเองไม่ใช่เหรอ"ผมย้อนกลับ
"ปากดีเกินไปล่ะนะ"หลังสินเสียงไอยักษ์ก็กำหนัดเตรียมต่อยหน้าผม
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ"เสียงใครบางคนดังขึ้น
"รังแกคนที่อ่อนแอกว่า ใช้ไม่ได้เลยนะ"เสียงใครคนนั้นพูดต่อ
"พี่คิว"ผมพูดเสียงเบา เมื่อเห็นแล้วว่าเสียงใครคนนั้นคือพี่คิว
"แล้วพี่ยุ่งไรด้วยครับ ฮ่าๆๆๆ"บิ๊กพูดก่อนจะขำอย่างชอบใจ
"พวกฉันเป็นเพื่อนเล่นแกหรอ"พี่ไทเกอร์พูดก่อนจะวิ่งเข้ามาต่อยหน้าบิ๊กอย่างจัง
"นี่แกกล้าต่อยหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ"บิ๊กสบดเสียงดังลั่น
"จัดการพวกมัน"แล้วบิ๊กก็สั่งเพื่อนๆให้จัดการพวกพี่คิว ตอนนี้ฝั่งพี่คิวเสียเปรียบเพราะมีแค่สี่คน แต้ฝั่งบิ๊กมีถึงเจ็ดคน
"พี่คิว!"ผมตะโกนเรียกชื่อพี่คิวเสียงดัง
"ซีล หลบไปก่อน"พี่คิวออกคำสั่ง
"แต่"
"ไม่ต้องแต่ รีบไป"เมื่อได้ยินพี่คิสพูดแบยนั้นผมจึงรีบออกมายืนห่างๆ
ถ้าสู้กัน พี่ไทเกอร์ พี่ไวท์ พี่กรอาจจะพอไหว แต่พี่คิวนี้สิจะสู้ได้ยังไงออกจะสุภาพเรียบร้อย ทำไงดี ผทได้แต่มองพวกนั้นต่อยกันอย่างรู้สึกแย่ ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี
"คิดออกแล้ว"ผมพูดขึ้นก่อนจะเดินไปหาอาจารย์
"อาจารย์มา"เมื่อได้ยินที่ผมตะโกนพวกบิ๊กต่างวิ่งหนีไปจนหมด
"เป็นยังไงกันบ้างครับ"ผมถามพวกพี่เขาด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เท่าไหร่ครับ"พี่ไวท์ตอบ ผมมองดูพี่ๆทั้งสามซึ่งอยู่ในสภาพปกติเสื้อยับเล็กน้อย แต่พี่คิวนี่สิ
"พี่คิวเป็นไงบ้าง"ผมถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอกแค่โดนต่อนทีเดียวเอง
"ซีลขอโทษนะที่ทำให้พวกพี่ต้องเดือดร้อน"ผมพูดก่อนจะก้ทหน้าลงไมกล้าสบตาพี่ๆทั้งสี่
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับน้องซีล เรื่องแค่นี้เอง"พี่กรพูดแล้วยิ้มให้ผมอย่างเป็นการปลอบ
"งั้นพวกพี่ไปก่อนนะ"พี่ไทเกอร์พูดก่อนจะหันไปทางข้างหลังแล้วเดินไป
"ขอบคุณมากนะครับ"ผมพูดเสร็จแล้วพี่ๆเขาก็หันมายิ้มให้
"พี่คิวเดี๋ยวซีลพาไปห้องพยาบาลนะครับ"ผมพูดก่อนจะดึงแขนพี่คิวไว้
"ครับๆ"พี่คิวพูดก่อนจะเดินตามมาอย่างง่ายดาย
 
"โอ้ยซีลเบาๆพี่เจ็บ"พี่คิวร้องโอ้ยเมื่อผมเอาสำลีเช็ดที่แผล
"ขอโทษครับ"ผมพูดก่อนจะเบามือลง
"ซีล"พี่คิวเรียกชื่อผมเสียงเบา
"ครับ"ผมขาน
"ถ้าพี่ถามอะไรไป สัญญาว่าซีลจะไม่โกรธ"พี่คิวพูดก่อนจะทำหน้าจริงจัว
"ครับผม"
"พี่ชอบซีล เป็นแฟนกันนะ"พี่คิวพูดก่อนจะก้มหน้าลง
"เอ่อ คือ ผมกัยพี่เราก็เป็นผู้ชายเหมือนกันแล้วเราจะเป็นแฟนกันได้ไงครับ"ผมถามด้วยความกังวลกับคำตอบ
"แล้วถ้าเรามีความรู้สึกทำนองเดียวกัน เรื่องเพศมันจะสำคัญเหรอ"
"แต่..."
"ให้โอกาสพี่เถอะ พี่สัญญาว่าจะดูแลซีล"พระเจ้าช่วยนี่พี่คิวพูดจริงๆเหรอเนี่ย
"แต่ไม่เป็นไร พี่อาจจะคิดไปเองว่าซีลมีความรู้สึกแบบเดียวกัน ต่อไปนี้ซีลไม่ต้องไปทำความสะอาดห้องพี่ล่ะนะ"พี่คิวพูดแล้วทำหน้าผิดหวัง
"แต่เราเพิ่งรู้จักกัน ซีลจะแน่ใจได้ไงว่ามันคือความรัก"ผมพูดด้วยความลังเล
"พี่รู้ว่าเราเพิ่งรู้จักกัน แต่สำหรับพี่มันก็ทำให้พี่รู้ว่าซีลไม่ใช่ผู้ชายที่ขี้เบื่อและไม่ใช่ผู้หญิงที่เอาแต่ใจตัวเอง"
"พี่จะพูดแค่นี้แหละ พี่ไปก่อนนะ"พี่คิวพูดก่อนจะลุกขึ้น
"เดี๋ยวครับ ซีลก็ชอบพี่เหมือนกัน"ผมพูดก่อนจะมองหน้าพี่คิวอย่าวกล้าๆกลัวๆ
"จริงนะ"พี่คิวถามซ้ำ
"คับ"ผมตอบ แล้วพี่คิวก็ดึงผมเข้าไปกอดก่อนจะพูดคำที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากผู้ชายคนนี้
"พี่รักซีลนะ"
"นี่ๆนักเรียนค่ะนี่ห้องพยาบาลนะคะ ไม่ใช่ห้องนอนกรุณาให้เกียตรด้วยค่ะ
"ขอโทษครับ"ผมรีบตอบก่อนจะดันพี่คิวออกแล้วทำหน้าอายๆ
 
ตอนนี้ผมกลับมาถึงบ้านด้วยอาการที่รู้สึกแปลกๆ (ผมคบกับผู้ชาย)มันเป็นไปได้ยังไงทั้งที่ผมกับพี่คิวก็ออกจะแมน
"คงจะเป็นเพราะเบื้องบนกำหนด"ผมพูดออกมาอย่างลืมตัวว่าตรงนี้มีแม่นั่งอยู่
"เบื้องบนกำหนดอะไรเหรอลูก"แม่หันมาถามแล้วทำหน้าสงสัย
"อ่อ อ๋อ กำหนดให้ซีลเกิดมาเป็นลูกแม่ไงครับ ผมตอบก่อนจะโผเข้ากอดแม่(เกือบไปแล่วไม่ล่ะ)
"แหม๋ มาทำปากหวาน"แม่พูดก่อนจะดึงแก้มผม
"แม่ครับ"ผมเรียกแม่
"ว่าไงจ๊ะ"
"ถ้าซีลเกิดคบกับผู้ชายแม่จะรู้สึกยังไงอ่ะ"
"แม่ก็..คงไม่ว่าไรหรอกเพราะมัรเป็นสิทธิ์ของซีลไงลูก ว่าแต่ถามทำไมหรือว่า"
"เปล่าครับๆ"ผมรีบแก้ตัว
"แต่ผมว่าใช่นะแม่"เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น
"พี่ซี........"ผมเรียกชื่อพี่ชายด้วยความดีใจ
"ไงคับน้องรัก"พี่ซีพูดแล้วยิ้มหวาน
"แม่สวัสดีคับ"พี่ซีสวัสดีแม่
"ดีใจจังที่พี่ซีกลับมาแล้ว"ผมพูดแล้วกอดพี่ซีแน่น พี่ชายผมได้ทุนไปเรียนที่ออสเตรเลียหนึ่งปี แล้วพ่อก็เพิ่งออกไปรับมา
"พี่ก็ดีใจที่ได้กลับมาบ้านและได้เจอซีลกับแม่"
"ไปกินข้าวกัน"ผมพูดก่อนจะเดินนำเข้าครัว
"สวัสดีครับพี่หวาน พี่กิ๊ก"พี่ซีพูดสวัสดีพี่ๆทั้งสอง
"ว้ายยยยยน้องซีกลับมาแล้ว"พี่ก๊กทำท่าทางดีใจใหญ่เลย
"งั้นเชิญกินข้าวได้เลยค่ะ"พี่หวานพูดก่อนจะวางแกงลงบนโต๊ะ
 
"พี่ไม่ได้เจอซีลตั้งนานนี่มีแฟนยังเนี่ย"พี่ซีถามในขณะที่เรากำลังเดินขึ้นห้อง
"ไม่บอก เจอกันพรุ่งนี้นะครับ"ผมพูดก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องไป
"ร้ายนักนะ"เสียงพี่ซีไล่ตามหลังมา
จะบอกได้ไงล่ะว่าคบกับผู้ชายมีหวังโดนพ่อฆ่าปาดคอแน่ๆๆๆ
แล้วทำไมผมถึงได้ชอบพี่คิว มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยยยยย
~~~ระหว่างเราสองคน อยากรู้มันคืออะไรมันใช่ความรักหรือเปล่า หรือฉันเหงามากไปแค่ความอ่อนแอในใจของ.....~~~เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้นก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปหยิบมาแล้วกดรับ
"ฮัลโหลครับ"ผมพูดทักทายอย่างสุภาพ
(ว่าไงเจ้าตัวน้อย)เสียงคุ้นๆแฮะ
"ใครอ่ะ"ผมถามด้วยความสงสัย
(จำไม่ได้เหรอคับที่รัก สงสัยพรุ่งนี้ต้องจุ๊ฟเพื่อเตือนความตำซะแล้วฮ่าๆๆๆ)เสียงจากปลายสายที่พูดแบบนั้นทำให้ผมนึกขึ้นได้ทันใด
"พี่คิว"
(ใช่คับ ฮ่าาาาๆๆ จำได้แล้วกลัวโดนจุ๊ฟเหรอคับ)พี่คิวพูดกวนๆ
"ป่าวซะหน่อย"ผมตอบปฏเิิสธ
(งั้นแสดงว่าอยากให้พี่จุ๊ฟ)
"พอเลยพี่คิว ซีลไม่เล่นคับ"ผมพูดเสียงแข็ง
(แหม๋ พี่ล้อเล่นนิดเดียวเองนะ)พี่คิวพูดเสียงเบาลง
"ว่าแต่พี่โทรมามีอะไรครับ"ผมถามเข้าเรื่อง
(ซีลฟังพี่ให้ดีๆนะ)พี่คิวทำเสียงจริงจัง
"ครับ"ผมตอบรับ
(พี่คิดถึงซีลไง)เสียงจากปลายสายทำให้ผมแทบกระอักเลือด
"นึกว่าจะพูดอะไร"
(ฮ่าๆๆๆ)เสียงพี่คิวหัวเราะชอบใจ
"พี่คิวซีลจะไปอาบน้ำนอนแล้วอ่ะ แค่นี้ก่อนนะ"
(ไม่อาวววววววว)พี่คิวพูดเสียงสูง
(คุยกับพี่ก่อนดิ)พี่คิวอ้อนอีกล่ะ
"ค่อยคุยพรุ่งนี้ก็ได้นี่นา"ผมต่อรอง
(ก็ได้ งั้นฝันดีนะครับ เจ้าตัวน้อย)
"เช่นกันครับ"หลังจากคุยเสร็จผมก็เดินไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนคิดถึงเรื่องในวันนี้ แล้วถ้าไอยักษ์มันจะรังแกเราอีกล่ะเราจะทำยังไง
 
 
 
                        บทที่6
 
"ซีล ซีล โอซีล"เสียงคุ้นๆของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังในขณะที่ผมกำลังเดินเข้าโรงเรียน
"อ้าว พี่คิวสวัสดีครับ"ผมหันไปมองก่อนจะกล่าวทักทาย
"มารอตั้งนาน"เสียงพี่คิวบ่น
"แล้วมารอทำไมครับ ซีลไม่ได้บอกให้มารอซะหน่อย"ผมพูดก่อนจะก้าวเท้าเดินต่อ
"ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว"พี่คิวพูดก่อนจะทำหน้าหงอยๆ
"ขอบคุณนะครับที่มารอ"
"ครับผม"พี่คิวตอบก่อนจะยิ้มร่าเมื่อได้ยินที่ผมพูดแล้วพี่คิวก็จับมือผมไว้ก่อนจะก้าวเดินนำหน้าไป
"พี่คิวปล่อย"ผมพูดขึ้นหลังจากที่เห็นว่าคนรอบข้างเริ่มมองสังเกตุ
"ไม่"พี่คิวพูดก่อนจะเดินต่อไป
"ไม่อายเหรอคับมาจับมือซีลแบบนี้"ผมถามด้วยความรู้สึกกังวล
"อายทำไมก็เราเป็นแฟนกันนี่นา"พี่คิวพูดเสียงดัง
"ไอพี่คิว"ผมพูดก่อนจะตีแขนพี่คิวทีหนึ่ง
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"นี่คือเสียงหัวเราะของพี่คิว^_^
 
"จะพาซีลไปไหน"ผมหันไปถามเมื่อเห็นว่าพี่คิวยังคงพาเดินมาเรื่อยๆ
"ไปโรงอาหาร ไปกินข้าวเช้า"พี่คิวพูดแล้วยิ้มให้
"ไม่เอา ซีลไม่ไป ไม่หิว"ผมพูดปฏิเสธ
"งั้นซีลไปกินเป็นเพื่อนพี่หน่อยล่ะกัน วันนี้พี่รีบเลยไม่ได้กินมาจากบ้าน"
 
สุดท้ายผมก็ต้องนั่งกินข้าวต้มเป็นเพื่อนพี่คิว ผมนี่อิ่มจัดเลยแต่ทำไงได้ล่ะครับ พี่คิวอุสาห์มารอผมถ้าไม่กินเป็นเพื่อนก็ใจร้ายเกินไป
"เอาอีกไหม"พี่คิวถามขึ้นในขณะที่ผมกำลังตักข้าวต้มช้อนสุดท้ายเข้าปาก
"พอเลย นี่ถ้าไม่ติดว่าพี่คิวมารอนะ ซีลไม่กินหรอก"
"ครับเจ้าตัวน้อยของพี่"พี่คิวพูดแล้วเอามืขยี้หัวผม
"ใครของพี่"ผมถามแล้วทำหน้ากวน
"ก็ซีลไง"พี่คิวตอบก่อนจะทำหน้ากวนกลับ
"คิดไปเองหรือเปล่า"
"พูดงี้จะเอาอ่อ"พี่คิวพูดก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผม
"ไม่เอาครับๆ"ผมพูดแล้วเอามือดันตัวพี่คิวออก
"งั้นเดี๋ยวพี่เอาจานไปเก็บแล้วเราไปเข้าแถวกัน"พี่คิวพูดแล้วก็ลุกขึ้นเดินเอาจานไปเก็บ แล้วพี่คิวก็มาดึงมือผมให้เดินตามไปอีกเพื่อจะไปเข้าแถว
 
หลังจากเข้าแถวเสร็จผมก็เดินมาเข้าห้อง ทำไมเพื่อนๆถึงมองหน้าผมแปลกๆว่ะ
"ซีล นี่นายคบกับพี่คิวเหรอ"เฟรนถามขึ้น
"เฮ้ยรู้ได้ไงอ่ะ"ผมถามด้วยความตกใจ
"เขารู้กันจะทั้งโรงเรียนล่ะ"ออกัสตอบแทน
"ใช่"ผมตอบ
"แล้วเรื่องมันเป็นยังไง เล่ามาให้หมดเลย"ฆีตะถามแล้วบอกให้เล่าให้ฟัง
"คือ.."
 
หลังจากเล่าให้พวกมันฟังเสร็จอาจารย์ก็มาพอดี
"นักเรียนค่ะวันนี้เราจะเรียนเรื่องเพศนะคะ อย่างที่รู้ๆกันคือผู้ชายกับผู้หญิงจะมีอวัยวะบางส่วนที่ไม่เหมือนกันเช่น อวัยวะเพศ ต่อมเสียง แล้วก็อีกหลายอย่าง แต่ในวันนี้เราจะเรียนเรื่องการร่วมเพศค่ะ เปิดหนังสือหน้า84ค่ะ"อาจาร์พูดจบพวกผมก็รีบเปิดหนังสือทันที
"นักเรียนคะ การที่ผู้ชายกับผู้หญิงเกิดมาเพื่อคู่กันนั้นเป็นเรื่องปกติเพราะเราจำป็นต้องสืบสกุลจึงจำเป็นที่จะต้อง แต่งงานอยู่กินกัน แต่ที่เห็นๆว่าสมัยนี้ ผู้หญิงมักจะรักกับผู้หญิง ผู้ชายรักกับผู้ชาย"อาจารย์พูดประโยคนี้ทำเอาผมสะดุดเฮือกเลย ก่อนที่ผมจะสังเกตุเห็นว่าเพื่อนๆในห้องต่างหันมามองผมเป็นตาเดียว
"สะดุ้งทำไมวะ ซีล"เสียงฆีตะถามขึ้น
"หรือว่ามันแทงใจดำ"ออกัสหันมาพูดเสริม
"เปล่าซะหน่อย"ผมพูดปฏิเสธอย่างทันควัน
"การที่เกิดการร่วมเพศระหว่างคนเพศเดียวกัน อาจเกิดจากความรักหรือความใคร่เหมือนเช่นชายหญิงทั่วไป ติดอยู่ที่ว่ามันไม่ปกติ และอีกอย่างคือ การร่วมเพศระหว่างชายและชายมีโอกาสก่อให้เกิดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ......."
 
กว่าจะหมดคาบนี้ผมต้องนั่งทนฟังพร้อมทั้งรับความอับอายจากสายตาที่จับจ้องผมกันเป็นตาเดียว แล้วทำไมอาจารย์ต้องพูดถึงเรื่องความรักระหว่างชายกับชายด้วยก็ไม่รุ
"คิดไรอยู่อ่ะซีล"เสียงฆีตะถามขึ้นในขณะที่เรากำลังนั่งอยู่ในโรงอาหารเพื่อรอเวลาที่จะทานข้าว
"ป่าวๆ"ผมตอบ
"อ๋อ ก็ดีแล้ว"
"ทำไมถึงถามล่ะ"ผมถามฆีตะพลางทำหน้าไม่เข้าใจ
"ป่าวหรอกแค่ถามเฉยๆ"ฆีตะตอบก่อนจะหันไปทางอื่น
"ซีลจ๋าาาาาาา"เสียงที่คุ้นหูด้งขึ้น
"พี่คิวเทน"เสียงออกัสพูดขึ้นแล้วมองบางอย่างไม่กระพริบตา
"สวัสดีครับน้องๆ"พี่คิวเอ่ยทักพวกเรา
"สวัสดีครับ"เสียงเพื่อนทั้งสี่ตอบกลับ
"พี่คิวมีไรเหรอครับ"ผมถามเพราะคิดว่าทำไมพี่คิวจึงมาหา
"พี่ขอยืมตัวซีลหน่อยนะครับ"พี่คิวพูดจบโดยไม่ทันที่ใครจะได้เอ่ยอะไรพี่คิวก็ดึงมือผมเบาๆเป๋นสัญญาณว่าให้เดินตามมา
"พี่คิวจะพาซีลไปไหน"ผมถามขึ้น
"ไปโชว์ตัวครับ"
"ไม่เอา ไม่ไป"ผมปฏิเสธแล้วพยายามดึงมือออกแต่พี่คิวกลับจับให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
"ต้องไป อย่าดื้อ"พี่คิวออกคำสั่งเสียงแข็ง
แล้วตอนนี้พี่คิวก็พาผมมาที่ลานหินอ่อนซึ่งมีโต๊ะหินอ่อนอยู่ประมาณแปดตัว แล้วบริเวณนั้นก็มีพี่ไทเกอร์ พี่กร พี่ไวท์และก็มีผู้ชายอีกคนที่ผมไม่เคยเห็นหน้า
"สวัสดีครับ"ผมเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดินมาหยุดอยู่หน้าพวกพี่ๆเขา
"ครับ//ครับ//ครับ"พวกพี่เขาตอบรับพร้อมกันก่อนจะส่งยิ้มให้ผม แต่ผมสังเกตุเห็นว่าพี่ไทเกอร์ไม่หันมามองผมเลย แต่กลับมองเพียงIphoneในมือ
"เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ"พี่ไทเกอร์พูดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปทางโรงอาหาร
"พี่คิวครับ พี่ไทเกอร์เป็นอะไรหรือเปล่า"ผมหันไปถามพี่คิวพลางทำหน้ากังวล
"พี่ก็ไม่รู้ครับ แล้วทำไมซีลต้องไปกังวลด้วย ฮืมมมมม"พี่คิวพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เกลียดที่สุดเลยชอบทำให้หวั่นไหว
"เออ ก็น่ารักดีนี่หว่า ดูแล้วคล้ายผู้หญิงดี ตัวนิดนึงเองให้พี่ดูแลไหมครับ"พี่ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วทำตาหวานใส่ผม
"พอเลยพีท ของเพื่อนๆ"พี่กรพูดพลางแยกเขี้ยวใส่พีท
"ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคิวมันถึงเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชาย"พี่พีทยังไม่หยุดพูด
"พี่คิวครับทำไมซีลไม่เคยเห็นเพื่อนพี่คนนี้เลยอ่ะ"ผมถามเพราะผมไม่เคยเห็นจริงๆ ปกติก็เห็นมีกันแค่4คนนี่นา
"พอดีช่วงนั้น เรามีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยครับ"พี่คิวพูดแล้วยิ้มให้
"ไปกินข้าวกันเถอะถึงเวลาล่ะ"พี่ไวท์พูดในขณะที่ก้มดูนาฬิกาข้อมือ
"ซีลจะไปกินกับเพื่อน"ผมพูดก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกมา
"ทำไมอ่ะ ไปกินกับพี่ดิ"พี่คิวพูดก่อนจะทำหน้าไม่ค่อยพอใจ
"ก็เดี๋ยวเพื่อนน้อยใจอ่ะ"
"แล้วซีลไม่กลัวพี่น้อยใจบ้างเหรอคับ"พี่กรพูดขึ้น
"แต่ว่า"
"ไปๆได้แล้วเดี๋ยวไม่มีโตะนั่ง"พี่พีทพูดตัดบทพวกเรา
 
"อะไรอ่ะซีล ให้พี่ทำไม"พี่คิวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าผมเอาแต่ตักลูกชิ้นในแกงพี่ผมเป็นคนสั่งมาให้พี่เขา
"ซีลไม่ชอบกินลูกชิ้นปลาอ่ะ"
"ไม่ชอบแล้วสั่งมาทำไมครับ"พี่คิวถามก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
"ก็มันมีเนื้อไก่ด้วย ไม่ได้มีแต่ลูกชิ้น"ผมพูดแล้วมองในจานข้าวว่าลูกชิ้นปลาหมดหรือยัง
"พี่ไทเกอร์ครับ"ผมเรียกพี่ไทเกอร์เมื่อสังเกตุเห็นว่าพี่ไทเกอร์นั่งกินข้าวเงียบๆไม่พูออะไรเลย
"ครับผม"พี่ไทเกอร์ขานก่อนจะหันมามอง
"พี่เป็นไรหรือเปล่าครับ ดูแปลกๆไปนะ"
"อ่อ พี่ไม่เป็นไรหรอก ฮ่าๆๆๆๆ"พี่ไทเกอร์ตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
"อ๋อ ครับ"เมื่อเห็นพึ่เขาตอบแบบขำๆผมก็เลยไม่ได้สนใจอะไรต่อแต่กินข้าวเงียบๆ
"พี่คิวคะ หนูทำมาให้ค่ะ"น้ำเสียงเล็กๆดังมาจากน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ในมือถือคุ๊กกี้อยู่พร้อมทั้งยืนมาให้พี่คิว
"อ่อ ขอบคุณครับ"ทำไมน้องเขามองผมแปลกๆเหมือนไม่ค่อยชอบ
"เป็นไรซีล"พี่คิวถามขึ้นเมื่อเห็นว่าผมเอาแต่นั่งเหม่อ
"อ๋อ เปล่าครับ"
"ซีลไปก่อนนะพี่คิว"พูดจบแล้วผมเก็ดินไปยังโต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่
 
 
                       บทที่7
 
ตอนนี้เป็นช่วงใกล้สอบใกล้ปิดเทอมแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าเทอมหนึ่งมันจะผ่า
นมาเร็วขนาดนี้ ผมรู้สึกมีความสุขมากเลยกับที่เรียนใหม่แห่งนี้
 
"ช่วงนี้ใกล้ตะสอบแล้วใช่ไหมจ๊ะซีล"เสียงแม่ถามขึ้นทำให้ผมหลุดจากก
ารคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
 
"ใช่ครับแม่"
 
"แล้วปิดเทอมนี้ซีลจะไปเที่ยวไหนล่ะลูก"
 
"ซีลก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ"
 
"อ๋อ จ่ะๆ"
 
"งั้นซีลขึ้นห้องก่อนนะครับแม่"ผมเดินขึ้นมายังบนห้องแล้วมองออกไปน
อกหน้าต่าง
~~สรุปแมนๆไปเลย รักวันนี้ต้องพูดวันนี้~~
"ฮัลโหลครับ"ผมกดรับโทรศัพท์
 
(ซีลพรุ่งนี้ตอนเย็นว่างไหม)พี่คิวถามผมเดียวน้ำเสียงเร่งรีบ
 
"พรุ่งนี้วันอาทิตย์ว่างครับ"
 
(งั้นพรุ่งนี้พี่ไปรับซีลนะ)
 
"จะไปไหน"
 
(พี่จะพาซีลมาบ้านพี่ครับ)พี่คิวพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาลง
 
"พี่คิวรู้อ่อว่าบ้านซีลอยู่ไหน"
 
(รู้สิครับ บ้านแฟนพี่ทั้งคน งั้นฝันดีนะครับ)
 
"ครับพี่คิว"ผมกดวางสายก่อนจะลุกขึ้น ไปนอนกับพี่ซีดีกว่า ตั้งแต่พี่ซี
กลับมาผมยังไม่ได้ไปนอนด้วยเลย
 
 
~~ก็อกๆๆๆ~~~
 
~แอ๊ดดด~
ประตูห้องเปิดออกก่อนที่พี่ซีจะมองหน้าผมอย่างสงสัย
"พี่ซี ซีลขอนอนด้วยได้ไหมครับ"
 
"ได้สิ น้องชายเข้ามาเลย"พี่ซีพูดก่อนจะดึงผมให้ออกมาจากบริเวณปร
ะตูก่อนจะปิดลงเบาๆ ผมเดินมานั่งลงบนเตียงแล้วมองพี่ซีที่กำลังเดินเข้
ามาหา
 
"เป็นไรป่าวๆ"พี่ซีถามก่อนจะนั่งลงข้างๆผม
 
"ซีลมีอะไรจะสารภาพครับ"พี่ซีจ้องผมเหมือนส่งสัญญาณว่าให้บอกมาไ
ด้เลย
 
"ซีล มีแฟนเป็นผู้ชายครับ"
 
"อะไรนะซีล"พี่ซีทำหน้าตกใจก่อนจะจับตัวผมแล้วเขย่าๆ
 
"พี่ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ ซีลมีแฟนเป็นผู้ชาย"
 
"ไม่เป็นไรนะ แต่ซีลจะบอกกับพ่อและแม่ยังไง"พี่ซีดึงผมเข้าไปกอดแล้
าเอามือลูบหัวผมเบาๆ
 
"พรุ่งนี้ซีลจะบอกความจริงให้พ่อกับแม่ได้ฟังครับ"ผมพูดก่อนจะกอดพี่
ซีให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
 
"ต้องอย่างนี้สิ น้องพี่"
"ซีลรักพี่ซีนะครับ รักมากด้วย"ผมบอกก่อนจะเงยหน้าไปจุ๊บแก้มพี่ซี
 
"ซีลนอนเถอะนะ พรุ่งนี้จะมีแต่เรื่องดีๆเชื่อพี่นะครับ"
 
"ครับพี่ซี ราตรีสวัสดิ์ครับ"ผมมองพี่ซีที่นอนลงข้างๆผมก่อนจะหลับตา
ลงช้าๆ
 
ตอนเย็นวันต่อมา
 
~~ปรี้นนนน ปรี้นนนน ปรี้นนนน~~~
ผมรีบออกไปดูก่อนจะพบว่ามันคือรถของพี่คิวจริงๆ พี่เค้ารู้จริงๆว่าบ้าน
ผมอยู่ที่ไหน
 
"ซีล ใครมาลูก"เสียงแม่ตะโกนถามจากในบ้าน
 
"เพื่อนซีลน่ะแม่"ผมตอบก่อนจะรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าสตางค์และมือถือ
 
"จะไปไหนซีล"
 
"ไปบ้านเพื่อนครับแม่ กลับค่ำๆนะครับ"
 
"แต่นี้มันใกล้จะ..."
 
"ไม่ต้องรอทานข้าวนะครับ ผมไปก่อนนะครับ"พูดเสร็จผมก็รีบวิ่งไปขึ้น
รถสีขาวคันงามทันที
 
"ว่าไงครับที่รัก"พี่คิวพูดก่อรจะยิ้มเจ้าเลห์เหมือนเคย
 
"จะพาไปไหนก็รีบๆไปเถอะครับ"ผมมองสำรวจภายในรถด้วยความสงสัย
 
"หาอะไรๆ"
 
"หาของที่ผู้หญิงเอามาลืมไว้ในรถพี่ไงครับ"
 
"ไม่เจอหรอก คนล้างรถคงเก็บทิ้งหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆ"พี่คิวบอกก่อนจะหัวเราะอย่างชอบใจ
 
"พี่คิว"ผมตีพี่คิวที่แขนอย่างจงใจ
 
"โอ้ยซีล พี่เจ็บนะ"พี่คิวลูบแขนตัวเองไปมาๆสงสัยจะเจ็บจริง
แต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ แล้วมองไปทางอื่นแทน
 
"งอนเหรอ"พี่คิสถามพลางเามือถูๆแขนผม
 
"ไม่ต้องมายุ่ง"ผมตอบก่อนจะปัดมือพี่คิวออก
 
"พี่ล้อเล้นครับ พี่จะไปมีใครอีกล่ะนอกจากซีล"
 
"ไม่รู้แหละ ขับรถออกไปได้แล้วครับเดี๋ยวแม่สงสัย"
 
"โอเค"พอสิ้นเสียงพี่คิวก็ขับรถออกมาจากหน้าบ้านผมทันที
 
เรานั่งรถมาประมาณ10นาทีก็ถึงที่หมาย นั่นก็คือบ้านพี่คิว
 
"สวัสดีจ่ะ คุณซีล"ป้าอิ่มกล่าวทักทายผมก่อนจะยิ้มให้ด้วยใบหน้าอ่อนโยน
 
"สวัสดีครับป้า"ผมยกมือไหว้อย่างมีมารยาท
 
"คุณพ่อกับคุณแม่กลับมายังครับป้า"พี่คิวเอ่ยถามป้าอิ่มถึงคุณพ่อกับคุณแม่
 
"ยังเลยค่ะ คงจะกลับเย็นๆเหมือนเดิมล่ะค่ะ"
 
"อ๋อครับ งั้นเดี๋นวป้าเอาน้ำส้มมา2แก้วนะครับเอาขึ้นไปให้ที่ห้องผมเลย"
พี่คิวออกคำสั่งก่อนจะจูงมือผมให้เดินตาม
 
ผมนั่งลงบนโซฟาในห้องพี่คิว แล้วมองไปรอบๆ เอ๊ะ ห้องมันดูแปลกไป
เข้าขิงเครื่องใช้ถูกวางไว้ที่อื่นไม่เหมือนที่ผมเคยเห็น
 
"พี่คิวครับทำไมห้องอยู่ไม่เหมือนเดิม
 
"อ๋อพอดีพี่อยากให้มันดูแปลกตาไง ก็เลยให้คนมาจัดใหม่"พี่คิวตอบก่อนจะนอนลงหนุนตักผม
 
"พี่คิวลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น"
 
"เค้าเห็นแล้วไง ช่างเค้าสิ"พี่คิวยังดื้อนอนหนุนตักผมเหมือนเดิม
 
~~ก็อก ก็อก ก็อก~~~
เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่พี่คิวจะรีบลุกไปเปิดประตูแล้วเดินกลับมาพร้อมแก้วน้ำส้ม2แก้วเหมือนที่สั่งไว้
พี่คิวส่งมาให้ผมแก้วนึงก่อนที่จะดื่มแก้วของตนเองจนหมด
 
"ดื่มเร็วจังเลย"ผมพูดก่อนจะยกของตนเองขึ้นมาดื่มบ้าง
พี่คิววางแก้วน้ำลงก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆผม
 
"โอซีล"พี่คืวเรียกชื่อผมเสียงเบา
 
"ว่าไงครับ"ผมตอบก่อนจะหันไปสบตาพี่คิว พี่คิวค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามา
ช้าๆ ก่อนจะประกบริมฝีปากอุ่นๆมาอย่างแผ่วเบา แล้วเริ่มจูบอย่างดูดดื่
ม ผมดันตัวพี่คิวออกเพราะเริ่มร๔สึกว่าตัวเองเริ่มหายใจไม่ออก
 
"พี่ขอโทษ พี่ห้ามใจไม่ไหวจริงๆ ซีลน่ารักมาก"พี่คิวพูดแล้วทำหน้าสำ
นึกผิด
 
"ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ครับ ก็ซีลเป็นแฟนพี่นี่นา"ผมบอกก่อนจะเอามือโอบค
อพี่คิวไว้แน่น
 
"งั้นพี่ไม่เกรงใจล่ะนะ"พี่คิวพูดก่อนจะดึงผมเข้าไปจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไ
ม่ใช่แค่จูบ พี่คิวเริ่มล้วงมือเข้ามาในเสื้อของผม แล้วลูบไล้บริเวณยอดอก
 
"พี่คิวจะทำอะไรครับ"
 
"พี่ขอเป็นคนแรกของซีลได้ไหม"พี่คิวกระซิบบอกข้างๆหูผม
 
"แต่ว่า.."
 
"นะครับ"
 
"แต่ซีลกลัวอ่ะ"
 
"ไม่ต้องกลัวนะครับเจ็บแค่แปปเดียวเอง"พี่คิวพูดก่อนจะเริ่มภารกิจต่อ
พี่คิวค่อยๆถอดเสื้อผ้าผมออกก่อนจะใช้นิ้วขยายช่องทางอันคับแคบทีล
ะนิ้วๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วเริ่มเอาน้องชายใส่เข้ามาในตัวผ
มเบาๆ
 
"โอ้ย พี่คิวซีลเจ็บจัง เอามันออกไปๆ..."พี่คิวไม่สนใจเสียงร้องของผมแ
ต่กลับประโลมความเจ็บปวดด้วยรสจูบอันหอมหวาน
 
"โอ้ย อือ อ่า"ผมครางเสียงเบาเพราะกลัวคนอื่นจะมาได้ยินว่าผมสองค
นกำลังทำอะไรกันอยู่
 
"ร้องดังๆได้เลยครับ ห้องเก็บเสียง"พี่คิวค่อยๆเอาน้องชายเข้าออกช้าๆก่
อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
 
"โอ้ย พี่คิว ซีลไม่ไหวแล้วครับ"
 
"อ่ะ อีกนิดนะซีล"
 
ผมนั่งมองคราบเลือดที่อยู่บนที่นอนก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาเป็น
สาย
 
"ไม่ต้องร้องไห้นะครับคนดี ยังไงพี่ก็จะดูแลซีลเป็นอย่างดีเลย"พี่คิวพูด
ก่อนจะบรรจงจูยผมอีกครั้งก่อนจะดึงผมลงไปนอนกอด
 
"อีกซักรอบดีไหมฮ่าๆๆๆๆ"พี่คิวพูดแล้วขำอย่างร่าเริง ไม่นึกถึงจิตใจผม
บ้างเลย ก้นก็ระบมไปหมดแล้วเนี่ย
 
~~ก็อก ก็อก ก็อก~~
 
"มีอะไรครับป้า"พี่คิวตะโกนถามก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
 
"คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงมาแล้วค่ะ"
"อ๋อ ครับงั้นเดี๋ยวผมลงไปนะครับ ประมาณ15นาทีครับ"พูดเสร็จพี่คิว
ก็เดินไปทางห้องน้ำทันที
 
"แล้วซีลล่ะครับ"ผมตะโกงตางหลังพี่คิวก่อนจะรีบลุกขึ้นวิ่งตามไปยังห้แ
งน้ำ
 
"พี่คิวให้ซีลอาบก่อน ว้ายยย"ไม่ทันพ฿ดจบพี่คิวก็ดึงผมเข้ามาในห้องน้ำ
 
"อาบพร้อมกันเนี่ยแหละ"
 
15นาทีต่อมา
 
"คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ คิวพาใครมาแนะนำครับ"พี่คิวชี้มาทางผมที่
กำลังเดินตามหลังมาอย่างอายๆ ผมมองพี่ชายกับผู้หญิงวัยกลางคนที่ดู
หน้าตาดูใจดี
 
"สวัสดีครับ"ผมยกมือขึ้นไหว้ท่านทั้งสองอย่างมีมารยาท ท่านยกมือขึ้น
ไหว้ตอบก่อนจะยิ้มให้อย่างเอ็นดู
 
"ชื่ออะไรจ๊ะ"คุณแม่พี่คิวถาม
 
"ชื่อโอซีลครับ"
 
"เป็นแฟนพี่คิวเหรอลูก"คราวนี้พ่อพี่คิวเป็นคนถาม ผมอยากจะตอบว่าเพิ่งเป็นเมียเมื่อตะกี้เนี่ย
"เอ่อ คือว่า.."
 
"ใช่ครับคุณแม่ แฟนคิวเองน่ารักใช่ไหมครับ"พี่คิวตอบแทนก่อนจะเอื้อ
มมือว่ากอดเอวผมแล้วยิ้มหน้าระรื่น
 
"จ้า น่ารักมาก ตัวเล็กน่ารักน่ากอด ฮ่าๆๆๆ"คุณแม่พี่คิวตอบก่อนจะหัวเ
ราะร่าเลย โอ้ยเขินจัง
 
"งั้นไปทานข้าวกันนะลูก"คุณพ่อพี่คิวพูดก่อนจะเดินนำไปทางโต๊ะอาหา
ร ผมยังอดสงสัยว่าทำไมคุณพ่อกับคุณแม่พี่คิวถึงไม่ตกใจเรื่องที่ลูกชา
ยตัวเองมีแฟนเป็นผู้ชาย หรือว่าจะเคยมีมาก่อนหน้านี้นะ แปลกจัง
 
"ปี้ฮิววววววว"เสียงเล็กเรียกพี่ใครบางคนซึ่งเหมือนพี่คิวเลย ผมจึงหันไป
มองด้วยความสงสัย ก่อนจะพบกับเด็กตัวเล็กๆ อายุประมาณ4ขวบเพิ่งเ
ริ่มพูดได้แต่ยังไม่ชัดนี่เอง
 
"พี่คิว ไม่ใช่ปี้ฮิวลูก"คุณปมพี่คิวบอกก่อนจะอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นนั่งบนเก้า
อี้
 
"ฮับ ปี้ฮิว"
 
"ยังๆ ยังปี้ฮิวแบบนี้พี่ก็เสียหมดสิครับนัองเคน"พี่คิวก้มลงห้อมแก้มน้องเ
คนอย่างน่ารัก ก่อนที่น้องเคนจะหันมามองผมอย่างสงสัย
 
"ใครฮับ"
 
"พี่ชื่อโอซีลครับน้องเคน"
 
"แฮ้วเปงใคร"
 
"แฟนพี่เองจ้ะ"พี่คิวบอก
 
"แฟนอ่อ น่ายักจังเยย"
 
"อย่าเข้าใจผิดนะลูก น้องบอกว่าน่ารักฮ่าๆๆๆ"แม่พี่คิวบอกก่อนจะหัวเรา
ะชอบใจ
 
"งั้นทานข้าวกันเลยนะ พ่อหิวแล้ว"คุณพ่อพี่คิวเริ่มตักข้าวเข้าปากทันที
พวกผมก็ไม่รอช้า รีบทานทันที ครอบครัวพี่คิวดูอบอุ่นกันจัง มีพ่อแม่ที่
ใจดี มีลูกชายที่แสนจะหล่อและน่ารักอีก คล้ายๆครอบครัวผมเลยยย