ความรักไม่ผิด [Y]

หาวววววว

"เช้าแล้วหรอเนี่ยยยยยยยย" ไม่อยากจะพูด ตอนนี้ผมต้องแบกสังขารอันไร้เรี่ยวแรงลุกจากท่านเตียงนอนที่แสนสบายกายสบายใจเพื่อที่จะตืานขึ้นมา 

ทำงานบ้าน (ยังกับแม่บ้าน) ช่ายยยย หาวว

ผมเดินมาทางหน้าต่างเพื่อที่จะดูธรรมชาติที่อบอุ่น ถุยยยย อบอุ่นที่ไหนร้อนชิบหายเลย นี่ถามจริง ดวงอาทิตย์อยู่ห่างจากโลกร้อยล้านกิโลเมตร จริงหรอ?? แต่ผมว่าไม่นะ ผมว่ามันอยู่บนหลังคาบ้านผมตอนนี้เลย เพลียจิต

เออจะว่าไปก็สวยนะ ถึงจะมีแต่บ้านหลังใหญ่ๆก็ช่างเถอะ ถ้าเรามองอีกมุมหนึ่งมันคือการพัฒนาของโลก พัฒนาของชีวิตมนุษย์ คงไม่มีใครมานั่งรักโลกตลอดเวลาได้หรอก (แล้วจะเอาห่าอะไรกินล่ะ) เนอะเจ๊ๆ

คิดไปคิดมาทำไมค้องคิดถึงเรื่องเมื่อวานด้วยเนี่ยยย จูบนั้นมันอะไรกัน พูดตรงๆนะ ผมเคยจูบผู้หญิงก็เยอะแหละ ผมไม่ซิงหรอก ไม่ใสใสหรอก แต่พอมาโดนผู้ชายเถื่อนๆอย่างไอ้บ้านี่จูบมันรู้สึกเหมือน เหมือน เหมือน (อยากจูบอีกสินะ หึหึ) บ้าน๊าเจ๊!! (ขึ้นเสียงหรอ) เปล่าใครอยากจะจูบไอ้บ้านั้นอีกล่ะ ดีนะที่นอนฝันดี ไม่ฝันร้าย

ปัก!

"โอ้ยเหี้ย" ใครบังอาจมาทำร้ายผม ผมจะฆ่ามันนนนนนนน

"เหี้ยที่ไหนคร๊าบบ หล่อขนาดนี้" ชัดเลย เหี้ยจริงๆ ไอ้บ้านี่มันยังไงเนี่ย มันแอบมามองผมสินะ หึหึ ไอ้ลามก

"ชิ ไอ้บ้า เวรกรรมแท้ๆนะที่บ้านก็เสือกตรงข้ามกัน และอีกที่แย่คือห้องฉันดันมาตรงข้ามกับห้องนายอีก" เหนื่อยๆว่ะ ด่าคน

"เฮ้อออ คิดว่าเป็นเวรกรรมคนเดียวหรอห่ะ ฉันโคตรฝันร้ายเลยตั้งแต่จูบนายเมื่อวาน" หึ ดูพูดสิ คิดว่าตัวเองเลิศเรอค่ามากสินะ

ผมส่งน้องควายที่น่ารักไปหนึ่งตัว ฮ่าๆ ดูทำหน้าดิคงขึ้นแน่เลย

ปัก

"โอ้ยยยยยยไอ้บ้าาาา" ไอ้นี่มันใช้แต่กำลังสินะ ไอ้ ไอ้บ้าเอยย

ดูมันทำหน้าเยาะเย้ยผมดิ แต่เดี๋ยวห้องมันคงเป็นกองหินสินะ ปาหินมาแบบนี้ หึ เถื่อนจริงๆ (ผู้ชายก่อสร้าง) เจ๊ไม่เกี่ยวเลยนะ 

"เห้ยยย ด้าตื่นยังว่ะ มาทานข้าว!!" ไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากพี่ชายสุดหล่อของผม ผมตื่นแล้วแต่เถียงกับตัวเชี้ยอยู่

"หึ ชื่อด้าสินะ ชื่อน่ารัก คนก็น่ารัก แต่ปากน่าถีบมาก" 

 มาเป็นชุดจะด่ามันไงดีท่านผู้อ่านที่รักกกกกกกกกกกกกกกก

ไปดีกว่า เหนื่อยกับการจะมาถกเถียงกับมนุษย์เถื่อนๆ

"ฉัน ชื่อ เมฆ นะจ๊ะ" โอ้โห้ชื่อเมฆแต่หนังหน้าเนี่ยอยู่ใต้ดินชัดๆ 

ใครจะรอฟังมากก็นี้ล่ะ ผมก็เลยทรงอาบน้ำและทรงเสด็จลงไปด้านล่างของบ้าน

"ได้ไรกินอ่าาาา" ผมถามท่านพี่ที่กำลังกินกินแบบไม่รอผม ใจร้ายชะมัด

"ข้าวต้มกุ้ง" อืมหืมของโปรดเลยครัชท่าน

"พี่ไปทำงานก่อนนะ" นั่น ทำงานซะแหละ จะมีมั้ยทุกเช้าที่พี่จะทานข้าวพร้อมผม นั่งคุยกันเหมือนเมื่อก่อน เห้อออออ คงไม่มีวันนั้นสินะ "ออ ถ้าพวกมันมาอีกโทรเรียกตำรวจเลยนะ" เรียกพี่ไม่ได้หรอ ทำไมต้องตำรวจ  ไปซะแหละ เวรกรรม

ผมทานข้าวเสร็จ อันดับแรกขอรถน้ำต้นไม้หน้าบ้านก่อนก่อนที่มันจะตาย เพราะดูจากแดดประเทศไทยแล้วมันคงไม่รอดแน่นอน

"ลูกสาวพ่อสวยจังเลยลูก" ดอกกุหลาบของผมมันสวยมาก งั้นเอาน้ำไปกินแทนข้าวนะลูก ผมรดไปทั่วทุกต้นให้มันกระชุ่มกระชวย ตามประสา น้องม่อนรักโลก ฮ่าๆ คิดแล้วขำตัวเอง น้องม่อนรักโลก โลกจ้ารักน้องม่อนด้วยนะ

"สร้างภาพ" ครายยยยบังอาจมา...ชัดเลย ไอ้มนุษย์ถ้ำบ้านี่เอง

"เสียใจวาดภาพไม่เป็นโว้ยยยยยยย!" เป็นไงเจอคำตอบแบบนี้ไปยิ้มไม่ออกเลยสินะ เฮ้ยยยยยมันปีนเข้ามาอีกแล้ววว ขามึงวิ่งสิว่ะ วิ่งๆ

ขมับ!

แบบเดิมที่คนเตี้ยอย่างผมต้องมายอมจำนนแก่ไอ้เสาไฟฟ้าแรงสูงนี้ โลกมิยุติธรรมเอาซะเลย

"ปากดีนะ" โอ้ยยยยยย เจ็บมาบีบแขนทำซากอะไรว่ะ

"เจ็บนะ!"

"หุบปาก" เออ ไอ้บ้านี่มันเป็นพ่อผมรึไง สั่งอยู่ได้

มองไรเนี่ยยย คนเจ็บนะโว้ยย ปล่อยดิๆ พ่อจ้าช่วยผมด้วยยยยยยยยยย 

"น่ารักดี เงียบแบบนี้หน่อยค่อยน่าคุยด้วย" นี่ไม่ถงไม่ถามว่าฉันอยากจะสนทนากับนายเลยหรอออ

ผมล่ะเพลียจิตตตตตตตต