ความรักไม่ผิด [Y]

"ซ้ายสิ ซ้ายสิ..." พร้อมกับมือที่โยกไปด้านซ้ายของชายหนุ่ม "ไม่ไม่ ขวาอีกนิด" เฮ้อออ เพลียชะมัดกับการฟังผู้เป็นพี่ชายสั่งเนี่ยยย

"ดีดี พอแล้วๆ" พร้อมกับเดินไปตรวจสอบดู จะอะไรหนักหนาเนี่ยยยยยย พิถีพิถันจัง ผมล่ะเพลีย 

จัดการกวาดบ้านต่อดิครับเหมือนเป็นแม่บ้านเนอะชีวิตนี้ ก็ใช่นะสิ ผมอยู่กับพี่ชายมาตั้งแต่เล็กๆ เาเลี้ยงผมมาตลอด พ่อกับแม่ ผมยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร จนพี่ชายผมเรียนจบและหางาน รับผมออกมาจากบ้านเด็กกำพร้า เอาง่ายๆนะครับ เราสองคนถูกเลี้ยงมาจากบ้านเด็กกำพร้า เราเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกันจริงๆนะครับ

แม่ที่นั้นบอกพวกเราสองคน และที่หนักกว่านั้น พี่ชายผมไม่มีวีแววจะเอาภรรยาเลย ผมเลยต้องทำหน้าที่น้องคือ คือ คือการงานบ้านทุกอย่างหลังเลิกเรียนครับ

ผมอายุ สิบสี่ปี ครับ เรียนมอสี่อยู่นะตอนนี้ เพราะพี่ชายผมทำงานส่งผมเรียนนะ ตอนแรกไม่นึกจะได้เรียนสักนิด เพราะไม่มีโอกาสแต่เวลาเปลี่ยนไป ทุกอย่างเลยดีขึ้น แต่เราก็ไม่เคยบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้านะ พอวันหยุดเราก็ซื้อของไปเยี่ยมที่นั่นเสมอ

เพราะที่นั่นคือบ้านหลังแรกของเราสองคน

จนตอนนี้พี่ผมมีเงินพอสมควร เลยซื้อบ้านใหม่นะครับ ผมเลยได้ย้ายมาที่นี่วันนี้วันแรกทำความสะอาด เหนื่อยชิบหาย ตอนนี้ผมเดินลงมาข้างล่างเพื่อมาดืมน้ำ นั่งดูทีวีสักนิดดีกว่า

"ขอพักนะคร๊าบบบบบบบ" แฮะๆ ชีวิตนี้เหนื่อยจริงๆเลย อ้าววไม่มีเสียงตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียก ไปไหนว่ะ หายยังกับพี่เมื่อกียังอยู่ข้างบนอยู่เลย

ผมเดินออกมานอกว่างก็พบถึงความว่างเปล่า เฮ้ออร้อนชิบหายเลยเมืองไทย รู้งี้กลับขั้วโลกเหนือดีกว่า (บ้านหมี) เปล่าเขานกเพนกวิน ต่างหาก คนแถวนี้เงียแหะ (ไม่มีใครมาเดินตากแดดหรอก)  เจ๊  เดี๋ยวเถอะ

แอด

เสียงประตูบ้านหลังตรงข้ามเปิดออกมาพร้อมกับ ร่างของผู้ชาย ห้าคนได้ อยู่บ้านหลังนี่หรอ รวยชะมัด อายุน่าจะมากกว่าผมนิดหน่อยมั้ง

"มองหน้าหาเรื่อง!" อ้าววว ไอ้นี่ นอกจากสีผมที่ดูกวน ตรีนแล้วคำพูดมันยังกวนตรีนผมอีก

"แน่ใจนะว่าหน้า หึ หึ" ผมมองลงไปตรงเท้ามัน มันเป็นการเปรียบเทียบว่า หน้ามึงเนี่ยเหมือนสนตรีนมาก อย่าให้ผมขึ้น มันทำหน้าอึ้งนิดๆ กำหมัดแน่น หึหึ คงโกธรมากสินะ มันเดิมมาทางผมแล้วอ่าา แต่ดีที่เพื่อนมันดึงแขนมันไว้

"คิดจะอยู่ที่นี้อย่าปากดีนะจ๊ะ " ไอ้บ้านี่มันเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วชะมัด (สงสัยประจำเดือนไม่มามั้ง) เขาผู้ชายเจ๊

"เดี๋ยวจะโดนไอ้อิคใช่ปากสั่งสอนนะจ๊ะ " ไอ้นี่ก็อีกคน อะไรนี่เพื่อนแต่ล่ะคนดูจากหน้า เดาได้เลยว่า เถื่อนมาก ผมเลยเบ้ปากใส เก้าร้อยเก้าสิบเก้าที (ชีวิตจะได้ก้าวหน้า) ม่ายเกี่ยวเลยเจ๊ อะไรเนี่ยเจ๊

เฮ้ยยยยยยย มันจะปีนขึ้นบ้านผมแล้ว ช่วยด้วยยยย มันมาแล้ว วิ่งดิขามึงวิ่งดิ!!

ขมับ!!

ใครจับได้ว่ะ  อุสาใช้แรงม้าแล้วนะ

"จับมันไว้ปากดีนัก!!" โอ้โห้พวกมึงนี่โคตรแมนเลย  รังแกคนไม่มีทางสู้

"ปล่อยกูน๊าาาาาาาา" ผมบอกมันสองตัวเพื่อนไอ้หัวแดงปล่อยผม แต่สิ่งที่ได้มาคือ

"มาเล่นกันเถอะ" ถุยเล่นบ้านแป๊ะมึงแหละ ใครอยากเล่นกับพวกมึงว่ะ  พี่กลับมาเร็วๆดิ พวกมันจะฆ่าผมแน่นอนเลย

ไอ้บ้าที่ชื่ออิคก็เดินยิ้มมาตลอดทางนี่มันคิดอะไรว่ะ คิดอะไรองมัน ไม่ส่งสารคนหน้าตาดีบ้างเลย ไอ้พวกไม่หล่อ มันมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม และยิ้มครับมันยิ้ม ยิ้มยังไม่พอมันเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมแล้วแล้วมันก็ จูบ เฮ้ยย ใช่ไอ้บ้าอิคมันจูบผม

มันพยายามที่จะเปิดปากผม แต่ผมไม่ยอมหรอก รับมาดิไอ้พี่ชายบ้า  ผมจะมีสามีแทนภรรยาหรอเนี่ยไม่นะ ไม่นะ

ผลัก!

ตุ๊บ!!

ตุ๊บ!!

ผั๊วะ!!

ผมเบิกตากว้างเพราะพี่ชายสุดหล่อผมมาช่วยแถมยัง ต่อยพวกนั้นซะน่วมเลย  หึ หึ

"พวกแกไปเลยนะ ไอ้พวกเด็กบ้า ไปสิ!!!" พี่ชายผมร้องตะโกนใส่พวกมัน ไอ้อิคกำหมัดแน่นเหมือนจะต่อยคืนแต่เพื่อนมันห้ามก่อน เลยรีบออกไปจากบ้านผม

ผมล้มลงบนพื้น ถ้าพี่ชายผมไม่มาช่วยปานนี้ผมคงมีสามีแน่ๆ ผมหายใจหลายๆครั้งติดต่อกัน

"ไม่เป็นไรนะ พี่จะไม่ไปไหนไกลๆอีกแล้ว" พี่ผมลูบหัวเบาๆและยิ้มอบอุ่นส่งมาให้ผม ผมยิ้มตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า

ซวยชะมัด เพราะปากผมแท้ๆเลย!!