Dear my love

Am Part

 

“ปลายคะ ตื่นได้แล้วนะวันนี้เรียนภาคเช้าไม่ใช่เหรอ”

“งืมมม~ เข้าสายหน่อยไม่เป็นไรหร่อกน่า นอนต่อแปบ”

“ถ้าติด F เราไม่ช่วยนะ”

“ใจร้ายอะ”

“ไม่ได้ใจร้ายซักหน่อย ลุกเดี๋ยวนี้เลยย!!” ฉันดึงผ้าห่มออกแล้วพยายามลากปลายลงจากที่นอนตัวเล็กนี่ก็ลำบากแห่ะ ลากไม่ไปเลยอ่า

“จุ๊บปากก่อน”

 

          ฉันยื่นหน้าไปจุ๊บปากปลายเบาๆแต่ปลายรั้งใบหน้าฉันไว้แล้วบดเบียดจูบเข้ามาแทนที่ด้วยความที่ว่าเราไม่ได้ทำกิจกรรมรักกันมานานแล้วเนื่องจากติดธุระ ไหนจะเรื่องเรียน เรื่องดูแลร้าน ทั้ง2คนผลัดกันทำหน้าที่นี้ไปมาจนเวลาไม่เคยตรงกันเลย แต่ฉันก็จำต้องปล่อยเพราะถ้าไม่งั้นปลายได้ติด F ตั้งแต่อยู่ปี1 แน่ๆ

 

“แฮ่ก.... ป... ปลาย พอแค่นี้ก่อนเถอะนะไปเรียนก่อน ถ้าวันไหนหยุดตรงกันแล้วค่อยมาต่อกันนะ”

“แล้ววันไหนละ” โอ้ย สายตาออกอ้อนแบบลูกหมาคู่นั้นมันทำให้ฉันใจละลายจริงๆ

“ง.... งั้นเย็นวันศุกร์กับวันเสาร์ก็ได้ จะอยู่ด้วยตลอดเลยเอาสิ”

“เยสสส ตามนั้นนะ *0* ” พอปลายได้ยินแบบนั้นก็รีบลุกแบบกระปรี้กระเปร่าผิดจากตอนแรกเลย นี่ฉันโดนหลอกหรือปล่าวเนี่ย?

 

//หน้าร้าน Make you love 2

 

“ตั้งใจเรียนนะคะที่รัก”

“จ๊ะ” พอฉันบอกกับปลายเสร็จแล้วก็ลงจากรถแล้วไปเตรียมตัวเปิดร้าน

 

          พอไม่มีปลายอยู่ด้วยเวลาทำงานก็มีเหงาบ้างแต่ถึงอย่างนั้นการดูแลร้านที่ปลายฝากไว้ให้ดูแลมันก็ช่วยคลายเหงาได้บ้าง เพราะว่าเวลาทำอะไรแต่ละครั้งมักจะถึงใบหน้าที่แสนจะน่ารักนั่น เอ๊ะ หรือตอนนี้จะเรียกว่าสวยดีนะ? พอปลายเริ่มไปเรียนที่ม.ฉันก็รู้สึกว่าปลายกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวซะแล้ว ส่วนฉันหน่ะเหรอเวลาฉันแต่งตัวไปเรียนที่ม.ก็ชอบถูกมองมาเป็นเด็กมัธยมต้นเข้ามาในม.เพื่อหาพี่อะไรอย่างนั้นเลย

 

          ฉันก็ดีใจนะที่มันทำให้ฉันไม่ดูแก่ตามอายุแต่บางทีก็อยากให้รับรู้บ้างว่าบางทีเห็นฉันเป็นแบบนี้ฉันอายุเยอะกว่าพวกแกซะอีกนะ แล้วยังจะมาเรียกว่าน้องอีกให้ตายสิ

 

          พี่รหัสของฉันชื่อ อลาสก้า แต่พี่เขาให้เรียกว่าอลาสก้าเฉยๆก็พอไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้เพราะมันทำให้ดูแก่และเหมือนเขากำลังล่อลวงเด็กยังไงอย่างนั้นเลย ก็ดูฉันซิเด็กประถม? TT  แล้วฉันก็มีเพื่อนเพิ่มมาอีก2คนชื่อคราวน์กับภา ในตอนแรกฉันก็จะเชิงกลัวๆคราวน์อยู่บ้างแต่ด้วยนิสัยของเขาทำให้มันขัดกับหน้าตามากๆฉันเลยค่อยๆปรับตัวเข้าหาได้ ภาเป็นสาวขี้เล่นชอบแกล้งแซวให้ฉันเขินอยู่เรื่อยเรื่องที่ฉันอยู่กับปลาย

 

          ชีวิตในรั่วมหาวิทยาลัยมันก็ดีอยู่นะ แต่ถ้าจะดีกว่านี้ถ้าฉันกับปลายได้ไปเรียนด้วยกันถึงจะอยู่คนละคณะก็เถอะ ปลายเรียนอยู่คณะมนุษยศาสตร์ ภาษาเยอรมัน ส่วนฉันอยู่ คณะศิลปกรรม สาขาวิชาการออกแบบผลิตภัณฑ์ ถึงฉันจะเคยชวนมาเรียนด้วยกันก็เถอะแต่ยังไงซะปลายก็ชอบตัวหนังสือและรักการอ่านมาก ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักกับปลายหนังสือนิยายที่ปลายสะสมไว้ไม่เคยลดน้อยลงเลย

 

          ถ้าเกิดว่าตอนนี้ฉันเปิดร้านขายหนังสือคงได้เงินเยอะน่าดูเพราะตอนนี้มันไม่ได้มีแค่ชั้นวางหนังสือ1ตู้หรือ2ตู้ แต่มันมีเยอะซะจนเต็มห้องขนาด 4X4 เลยทีเดียวคงเป็นเพราะมันสะสมมาตั้งแต่เด็กและไม่มีเล่มไหนที่ปลายไม่รักทำให้ฉันพลอยติดใจหนังสือพวกนี้อยู่บ้าง

 

[11:30]

 

‘เฮ้อ.... ปลายจะเป็นยังไงมั่งนะไม่เห็นได้เล่าเรื่องที่ไปเรียนให้ฟังเลย’

 

กริ๊งๆๆ~~

 

“สวัสดีคะพี่อลาสก้า”

“สวัสดีครับน้องแอม พี่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเรียกนำหน้าว่าพี่หน่ะ”

“แต่พี่ก็แทนตัวเองว่าพี่นี่คะ”

“ฮ่าๆๆ! นั่นสิเนอะ”

“วันนี้พี่ไม่มีคลาสเรียนช่วงเช้าเหรอคะ”

“ปล่าวหร่อกครับพี่เลิกคลาสแล้วก็เลยว่าจะมากินเค้กที่ร้านน้องแอมซักหน่อย”

“ได้คะ พี่จะรับเค้กอะไรดีคะ”

“งั้นพี่ขอเอาเค้กที่ขายดีที่สุด2ชิ้นนะ”

“คะ งั้นพี่รอซักครู่นะคะ” ฉันจัดเตรียมเค้กให้พี่อลาสก้าซักพักนึงแล้วนำไปเสิร์ฟ

“ได้แล้วคะอลาสก้า”

“น้องแอม วันเสาร์นี้จะมีกิจกรรมรับน้องนะเตรียมตัวโดนพี่แกล้งได้เลย”

“โหย อย่าแกล้งเรามากสิ แค่โดนแกล้งตอนหาพี่รหัสก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”

“ฮ่าๆ!! นิดนึงน่านะ เตรียมตัวไว้ๆ” ฉันค้อนใส่พี่อลาสก้านิดหน่อย ฉันไม่ค่อยจะกล้าเล่นถึงเนื้อถึงตัวมากเพราะยังไงซะยังก็ยังกลัวผู้ชายอยู่ดี

 

          แล้วฉันจะบอกกับปลายว่ายังไงดีเนี่ยเพราะฉันสัญญาไว้แล้วว่าจะอยู่ด้วยกันวันเสาร์ คงโดนโกรธแน่เลยฉันขอให้ปลายเข้าใจทีเถอะนะฉันไม่อยากจะมาทะเลาะเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแบบนี้

 

//ร้าน Make you love 2 ณ ห้องพนักงาน

 

[01:15]

 

‘เฮ้อ... เมื่อไหร่ปลายจะกลับนะ’ ฉันนั่งคิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็พลอยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

 

“ที่นี่ที่ไหน” ฉันหันไปรอบๆตัวแล้วค่อยๆนึกว่ามันเป็นที่ไหนกันแน่

“นี่มันห้องใคร?” ฉันค่อยๆเดินสำรวจไปเรื่อยๆจนเริ่มนึกออกลางๆ

 

          ห้องที่ดูเรียบง่ายในโทนสีชมพูอ่อนมีโต๊ะทำงานเล็กๆเอาไว้ทำการบ้านบนโต๊ะมีหนังสือเรียนกองอยู่นิดหน่อย และมีตู้กระจกตั้งอยู่ข้างๆกัน ข้างในตู้ชั้นบนเรียงรายไปด้วยโมเดลรถเต่าคันน้อยคันใหญ่เรียงไว้ข้างๆกันในแต่ละรุ่นคละสีกันไป ชั้นล่างก็แน่นเอียดไปด้วยหนังสือนิยาย

 

‘นี่คือห้องปลายที่ฉันมาเห็นครั้งแรกสินะ คิดถึงจัง’

 

แกร๊ก! แอ๊ดดด~~~ ฉันหันไปทางประตูที่พบว่ามีคนเข้ามาฉันเห็นหน้าผู้มาเยือนแล้วต้องยิ้มกับความน่ารักเพราะตอนนี้ที่ฉันเห็นนั้น คือปลายที่ยังเป็นเด็กน้อยอยู่

 

“ปล-” ฉันกำลังจะเดินไปหาปลายแล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อคนที่เดินเข้ามาพร้อมปลาย..... ไม่ใช่ฉัน และดูเหมือนว่าปลายจะมองไม่เห็นฉันด้วย

“เข้ามาสิ##” เด็กคนนั้นเป็นใครกัน ทำไมฉันไม่ได้ยินชื่อเลยหน้าก็มองไม่ค่อยชัด

“นี่รู้ไหม##เป็นคนแรกเลยนะที่ฉันพาเข้ามาในห้อง”

‘ไม่ใช่! ฉันต่างหาก!! ฉันต่างหากละที่ได้เข้าห้องเธอเป็นคนแรก!! ปลาย!! ตอบฉันที!!’ ฉันพยายามพูดเปล่งเสียงแล้วแต่ฉันพูดออกไปไม่ได้ และในขณะที่ฉันกำลังพยายามจะเดินไปหาปลายเด็กผู้หญิงที่มาพร้อมกับปลายก็เดินไปกอดด้านหลังพร้อมเล้าโลมอย่างช้าๆ

“นี่เรารักปลายนะ ให้เราได้ไหม”

“อ.....อืม..... ได้ซิถ้า##ต้องการ”

 

ไม่นะ!!!

 

 

ไม่!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

พรึ่บ!! “แฮ่ก.... แฮ่ก.... แฮ่ก.... ฝันงั้นเหรอ.....”

 

“อ.... แอม เป็นอะไรเหรอ เรากวนไหม” ฉันรีบหันไปทางต้นเสียง พอฉันเห็นว่าใครเป็นคนพูดฉันรู้สึกขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

“แง้... ฮึก..... ปลายย..... อ.... อึก.... ปลายอย่าทิ้งเราไปนะ” ฉันหันหน้าไปกอดช่วงเอวปลายแล้วร้องไห่ออกมา

“เมื่อกี๊ฝันร้ายเหรอคะ” พอปลายพูดจบก็ลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน ฉันเลยพนักหน้าแทนพูดตอบไป

“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคนเก่ง เค้าอยู่นี่แล้วคะ”

“งื้อ QAQ” พอฉันเงยหน้าไปฉันก้ปลายทำหน้าแปลกๆ

“ปลาย?” ปลายค่อยๆก้มหน้ามาหาฉันแล้วจับหน้าจับไว้

“ทำหน้าน่ารักแบบนี้เดี๋ยวก็จับกินซะหร่อก” พอปลายพูดจบฉันรู้สึกได้ว่าหน้าฉันร้อนขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ.... หรือสาเหตุมันมาจากคนที่อยู่ตรงหน้ากันนะ

“เงียบแบบนี้แสดงว่าอนุญาตสินะ”

“ด.... เดี๋-...... อือ....” ปลายเข้ามาจูบโดยที่ฉันไม่ได้ตั้งตัว แต่ฉันก็ไม่คิดจะห้ามหร่อกนะเพราะจูบที่หอมหวานนี้มันเชิญชวนให้ลิ้มลองเหลือเกินความรู้สึกที่โลมรันอยู่ภายในอกมันแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

 

ก๊อกๆๆ “ขออนุญาตค่ะ” O3O!! พอฉันได้ยินเสียงของผู้มาเยือนฉันเลยรีบพลักปลายให้ออกห่างอย่างรวดเร็ว

 

“ข.... เข้ามาได้”

 

แกร๊ก แอ๊ดดด~~

 

“มีอะไรเหรอ”

“มีลูกค้าจะคุยกับคุณแอมหน่ะคะ”

“อ.... อ๋อ ได้ๆ เดี๋ยวฉันตามไปนะ”

“งั้นฉันขอตัวไปทำงานนะคะ” พอพนักงานคนนั้นพูดจบก็เดินออกจากห้องไป

 

แอ๊ดดด~~ แกร๊ก

 

“เซงจริงๆเวลาแบบนี้ทำไมต้องมีคนแทรกด้วยนะไม่เข้าใจ!” ปลายพูดสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย

“อ... เอาน่าไว้ตอนเย็นวันศุกร์ก็ได้อีกแค่ 2 วันเองน่า”

“งือ... ก็ได้” แย่แล้วขืนบอกไปตอนนี้คงไม่ดีแน่ไว้บอกวันศุกร์น่าจะดีเพราะตอนนี้ดูท่าว่าจะมีแต่เรื่องขัดใจ

 

//วันต่อมาช่วงบ่าย ณ คลาสเรียน

 

“เฮ้อ....”

“เป็นอะไรเหรอแอม” ภาหันหน้ามาถามฉันเพราะฉันถอนหายใจมาเป็นชั่วโมงแล้ว

“ก็วันเสาร์นี้จะมีรับน้องอะดิ”

“แล้วไงอะก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอสนุกออก”

“ก็ฉันสัญญากับปลายไว้แล้วอะดิว่าวันเสาร์จะอยู่ด้วยทั้งวันอ่า แล้วจะให้ฉันทำยังไงฉันกลัวปลายโกรธ ถ้าจะโกหกก็ไม่ใช่เรื่องด้วย”

“แย่ละซิ....”

“แอมน่าจะบอกปลายไปนะ เขาคงจะเข้าใจอยู่หร่อกเราโตกันแล้วนะ” คราวน์ยื่นลูกอมที่มีรูปรอยยิ้มเขียนไว้ส่งมาให้ฉัน

“ขอบใจนะคราวน์”

“ไม่เป็นไร” ฉันขอให้เป็นแบบนั้นละกันแต่ฉันคงจะไม่บอกตอนนี้หร่อกเดี๋ยวปลายไม่มีจิตรใจจะทำงาน ฉันเลยต้องเก็บความกังวลของฉันไว้

 

//หน้าม. หลังเลิกคลาส

 

“น้องแอมใหม่พี่ไปส่งไหม”

“ก็ดีคะ แฟนเราคงจะยุ่งอยู่ด้วยช่วงเย็นๆจะมีลูกค้าเยอะ”

“งั้นขึ้นรถเลยครับ”

 

          พี่อลาสก้าเปิดประตูให้ฉันขึ้นไปบนรถแล้วค่อยขับมาเรื่อยๆจนมาถึงร้าน แต่พอฉันเข้ามาข้างในก็เห็นแต่พนักงานกำลังเก็บร้านแต่ไม่เห็นปลายฉันเลยลองถามดู พนักงานคนนั้นเลยบอกกับฉันว่าปลายพึ่งออกไปรับฉันที่ม. เมื่อกี๊นี้เอง

 

‘สงสัยสวนกันละมั้ง ไปจัดของรอที่ห้องพนักงานดีกว่า’ พอฉันคิดได้อย่างนั้นฉันก็บอกพนักงานคนนั้นไปว่าฉันจะรออยู่ที่ห้อง

 

ปัง!! แกร๊ก!!  ฉันนั่งรอได้ซักพักก็ต้องสะดุ้งกับเสียงประตูที่ปิดเสียงดังพร้อมปลายที่เดินเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางฉุนเฉียวมาก

 

“ปลายมีอะไรเหรอ”

“ผู้ชายที่มาส่งแอมเป็นใคร” ปลายถามฉันเสียงเย็นจนทำให้ฉันตัวสั่นไปหมด

“พ.... พี่รหัสเราเองชื่ออลาสก้า”

“แล้วทำไมไม่รอเราไปรับ”

“ก็เห็นว่าตอนเย็นชอบมีลูกค้าเยอะก็เลยอยากไปเซอร์ไพร์ส”

“อย่าทำแบบนี้อีกนะคนที่เห็นกับตามันใจไม่ดี”

“เห็นแล้วทำไมไม่เรียกเราหล่ะ”

“ก็ดูที่แอมยิ้มให้มันสิ”

“ก็แค่ยิ้มให้ตามมารยาทเฉยๆนี่” ปลายเข้ามากอดฉันอย่างรวดเร็วจนฉันสะดุ้ง

“อย่าทำแบบนี้อีกนะคะเราหวงนะ”

“คะที่รัก เค้าสัญญา”