Dear my love
9.5
เขียนโดย เพราะเรารักเธอ
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.24 น.
31 ตอน
13 วิจารณ์
37.39K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 17.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
20) งานอบรม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“แอม วันนี้พี่อายเรียกให้ไปช่วยอบรมพนักงานใหม่ซักหน่อยหน่ะจะไปด้วยกันไหม”
“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเราอยู่เฝ้าร้านดูแลให้เองเผื่อมีปัญหา”
“ได้ค่ะที่รัก งั้นเราไปละ”
“ตั้งใจทำงานนะคะ จุ๊บ”
ฉันจุ๊บปากแอมเบาๆเหมือนที่ทำทุกวันก่อนออกจากบ้านหรือแยกกันก่อนจะลงรถไปทำงาน แต่วันนี้ฉันคงต้องไปส่งแอมที่ร้านแล้วค่อยวนกลับไปอบรมพนักงานที่ร้านพี่อาย เพราะดูเหมือนว่าเด็กๆสมัยนี้จะไม่ค่อยเชื่อฟังกันซักเท่าไหร่ และพี่อายอายุก็เริ่มเข้าหลัก4ไปแล้ว ก็เลยลำบากในการควบคุมพนักงานเนื่องจากร้านนี้เป็นร้านแรกที่มีคนรู้จักมากและค่อนข้างเป็นกิจการที่ใหญ่โตพอสมควรดังนั้นจะให้พนักงานที่พึ่งเข้ามาใหม่ทำให้ชื่อเสียงของร้านพังไม่ได้ ฉันจึงต้องไปอบรมรุ่นน้องแทนพี่อาย
พอฉันไปถึงร้าน Make you love พนักงานเก่าที่เคยรู้จักกันแต่เป็นรุ่นน้องฉัน 1-2 ปีก็ทักทายกันตามปรกติ ร้านนี้มีการปรับปรุงใหม่ค่อยข้างเยอะอยู่พอสมควรเพราะฉันก็ไม่ได้มาหลายเดือนอยู่เหมือนกัน แต่ก่อนที่การอบรมจะเริ่มพี่อายได้มากระซิบบอกก่อนว่า “ปลาย พี่ขอโทษนะ พี่ขอเลื่อนการอบรมไปตอนเที่ยงได้ไหม” ฉันก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรเพราะมีแอมดูแลร้านอยู่แล้ว
ฉันเลยสวมบทบาทกลับมาเป็นพนักงานเสิร์ฟชั่วคราว พอฉันใส่ชุดพนักงานพนักงานเก่าที่รู้จักฉันก็เข้ามาชมเชยเพราะชุดยูนิฟอร์มของร้านได้เปลี่ยนใหม่ให้น่ารักกว่าเดิม ให้เข้ากับโทนสีนุ่มนวลของร้าน ฉันคุยกับพนักงานเก่าซักพักนึงแล้วค่อยปลีกตัวไปบริการลูกค้า คงจะเป็นเพราะฉันสูงขึ้นละมั้งทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ลูกค้าที่พากันมาก่อนหน้านี้ก็ขอรับออเดอร์เพิ่มหรือไม่ก็เรียกมาถามบ้างจนฉันเกือบบอกปัดไม่ได้ ได้แต่ปฏิเสธแบบสุภาพไป สักพักนึงที่ฉันมาช่วยที่ร้านก็มีพนักงานใหม่มาขอถ่ายรูปฉันน้องคนนี้บอกว่าฉันน่ารักดีเลยขอถ่ายรูปไปแชร์ในเฟส ฉันก็ไม่ใช่คนหวงตัวอะไรนักก็เลยให้ถ่ายรูปคู่ด้วยกันไป
//ห้องประชุมพนักงาน
“รู้สึกอยากกลับมาทำงานที่นี่อีกครั้งจังเลยคะพี่อาย”
“แหมๆ น้องปลายก็ทำงานให้พี่อยู่ไม่ใช่เหรอคะ ที่พี่บอกให้ไปคุมกิจการสาขาที่ 2 หน่ะ”
“ก็ใช่อยู่หร่อกคะ แต่บางทีก็อยากทำงานเป็นลูกจ้างบ้างงะ -3-”
“ยังขยันเหมือนเดิมเลยนะ พี่ละอยากได้น้องสาวแบบน้องปลายจริงๆเลยน๊า”
“ตอนนี้ก็เป็นน้องที่น่ารักของพี่อายอยู่เหมือนเดิมละคะ อิอิ ^^”
“จ้า แล้วไม่ไปเปลี่ยนชุดเหรอจ๊ะ พนักงานมากันเกือบครบแล้วนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่อยากให้มันดูตึงเครียดเกินไปพนักงานจะได้มองว่านี่ไม่ใช่การบังคับแต่เป็นการขอร้องให้ช่วยกันดูแลกิจการต่างหาก”
“ความคิดดีนะเนี่ยเก่งมากจ๊ะ”
หลังจากที่ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะประชุมก็มีเสียงซุบซิบคุยกันบ้างมันก็ไม่แปลกที่มีใครก็ไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้าจู่ๆก็มาเป็นพนักงานมาช่วยทำงานแถมยังเป็นหัวหน้าในการอบรมครั้งนี้ซะด้วย ฉันจึงเริ่มการอบรมด้วยการถามสารทุกข์สุกดิบกันก่อน การอบรมดำเนินไปได้ด้วยดี น้องๆพนักงานใหม่อาจจะมีคนที่ชอบตีตัวห่างบ้างแต่พอได้คุยกันไปเรื่อยๆก็ได้ลดระยะห่างนั้นลง
ฉันมีเวลาไม่มากในการอบรมนี้ เพราะพี่อายบอกว่าจะปิดร้านแค่ชั่วคราวเท่านั้น มีออเดอร์อีกหลายคิวที่ต้องทำไว้รอลูกค้าที่มาจองไว้ ตอนนี้พนักงานประจำกำลังพยายามเร่งทำให้แทนอยู่ ฉันเลยคิดแผนใหม่ปรับเปลี่ยนบรรยากาศการคุยอบรมกลายเป็นรุ่นพี่มาเจอรุ่นน้องแทน ด้วยนิสัยความอัธยาศัยดีที่ฉันติดมาจากแอมทำให้ฉันคุยกับพนักงานใหม่ได้ง่ายขึ้นพอเวลาใกล้จะหมดฉันเลยเสนอให้พนักงานใหม่ทุกคนฟังว่าถ้าหากใครมีข้อสงไสอะไรยังไง ให้ลองดูวิธีการของพนักงานประจำหรือดูฉันเป็นต้นแบบก่อนค่อยไปปรับปรุงเป็นของตัวเองก็ได้เช่นกัน เพราะวันนี้ฉันต้องอยู่ที่ร้านนี้ทั้งวันอยู่แล้ว
เมื่อการอบรมจบลงฉันก็ไปช่วยพนักงานประจำทำเค้กเพิ่มเพื่อรองรับลูกค้าในตอนบ่าย อาจจะมีพนักงานประจำบางคนที่ยังไม่รู้จักฉัน พึ่งเคยเห็นฉันทำเค้กครั้งแรกก็มีตกใจอยู่บ้าง ก็แน่ละนะ ฉันทำงานกับพี่ปลายมาตั้งแต่ม.6แล้ว แต่ตอนนี้อายุฉันก็.... อืม... นะมันผ่านล่วงเลยมาหลายปีแล้ว ทำให้ความเชี่ยวชาญในการทำเค้กมากขึ้นเป็นเรื่องปรกติ
เมื่อถึงเวลาเปิดร้าน มีลูกค้าบางคนที่มาแอบเต๊ะอั๋งฉันบ้างจนฉันเกือบจะต่อยหน้าหงายแต่ก็ต้องระงับอารมณ์ไว้ก่อนเพราะฉันไม่อยากให้ร้านนี้ต้องมีชื่อเสียมากกว่าชื่อเสียง ฉันเลยด่าแบบอ้อมๆไปบางคนก็มาขอเบอร์บ้างอะไรบ้าง ฉันเลยโชว์แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ดูแล้วพูดว่า “ฉันมีภรรยาแล้วคะ” หลังจากนั้นลูกค้าที่เคยจ้องจะมาขอเบอร์ก็พากันเงียบเป็นแถบๆ ‘เฮ้อ... ทำไมจู่ๆจ้องจะมายุ่งวุ่นวายกับฉันอยู่ได้ฉันก็รำคานเป็นเหมือนกันนะ’
เมื่อร้านใกล้ปิดฉันก็เริ่มมานั่งพักหลังเค้าท์เตอร์แล้วหลังจากที่ฉันนั่งได้ไม่นานก็มีพนักงานใหม่มาขอคำปรึกษาบ้างเรื่องการปฏิเสธลูกค้าในยามที่ลูกค้านั้นพยายามดึงตัวไว้ไม่ให้ทำงานต่อ หรือไม่ก็จะมาเต๊ะอั๋งเหมือนที่ฉันพึ่งเจอมาหมาดๆ บางคนก็มาปรึกษาปัญหาหัวใจบ้าง การทำตัวให้ถูกต้องบ้าง ซึ่งคำถามที่มาถามฉันเริ่มไม่ตรงประเด็นกับเรื่องงานและเปลี่ยนเป็นการคุยแบบ Girl Talk แทนฉันเลยไม่ได้พูดคุยอะไรมากเพราะฉันไม่ถูกกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่
มีเด็กคนนึงเข้ามาถามเรื่องงานแทรกเอาไว้ทำให้ช่วยฉันได้ทัน ฉันเลยถามแบบตัดจบไปว่า “ทำไมถึงไม่ลองไปคุยกับพี่อายบ้าง” ก็มีพนักงานหลายคนที่ตอบตรงกันคือเกร็ง ไม่กล้าคุยด้วย อาจจะเป็นเพราะพี่อายเป็นผู้ใหญ่เลยไม่กล้าปรึกษา บางคนก็กลัวสายตาพี่อาย ฉันเลยแนะนำวิธีเข้าหาพี่อายในรูปแบบที่ต่างกันออกไป เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะมาสนิดกับผู้จัดการร้านใหญ่แบบนี้ถ้าเป็นฉันคงทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน
เธอเท่านั้นยังคงสำคัญ หัวใจฉันยังเป็นของเธอ
เธอคนนี้พิเศษเสมอ อยากบอกรักเธอ- ติ๊ด!
“ฮะโหลคะ”
“ที่รักคะ อบรมเสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วจ๊ะ อีกซักพักเค้าก็จะกลับร้านแล้วจ๊ะ”
“จ้า กลับมาไวๆนะคิดถึง”
“จ้า” พอฉันวางสายฉันก็โดนยิงคำถามมาจากน้องๆทั้งหลายจนฉันมึนหัว
“พี่มีแฟนแล้วเหรอเค้าหล่อไหม”
“พี่ทำงานอยู่ที่ไหนคะ”
“พี่แต่งงานแล้วเหรอ” ฯลฯ
“อ....เอ่อ.... ตอนนี้พี่ไม่สะดวกตอบนะคะไว้พี่จะมาใหม่นะ ถ้าจะแวะร้านพี่ทำงานอยู่ก็มาแวะได้นะ ร้าน Make you love สาขาที่ 2 ที่อยู่ตรงถนน xxx หน้าโรงเรียนzyz นี่ละค่ะ^^”
“ว้าว ดีจัง”
“งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนแล้วค่ะ บายค่ะทุกคน”
“อ้าวปลายจะกลับแล้วเหรอจ๊ะ”
“ค่ะพี่ หนูจะกลับร้านแล้วค่ะ สวัสดีค่ะพี่อาย”
“จ้า สวัสดีจ๊ะน้องปลายเดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ” หลังจากที่ฉันได้ลาพี่อายเรียบร้อยแล้วพอฉันหันหลังให้เท่านั้นแหละ ก็เริ่มมีเสียงเจี้ยวจ้าวมาจากที่พี่อายยืนอยู่
‘หนูขอโทษนะคะพี่อาย ไว้คราวหลังหนูจะชดเชยให้ค่ะ TT’
//ร้าน Make you love สาขาที่ 2 ณ ห้องพนักงาน
“กลับมาแล้วจ้าแอม”
“พูดอย่างกับกลับมาบ้านแหน่ะ”
“ก็จริงอะ อยู่นู้นวุ่นวายไปหมดเลยโดนลูกค้าเล็งไว้ตลอดเลยอ่า” ฉันเริ่มอ้อนแอมเพราะความเหนื่อยที่ต้องไปดูแลอบรมพนักงานใหม่
“เอาน่า ก็ปลายสวยนี่นาเพราะอย่างนั้นไงเราถึงได้หึงคราวหน้าถ้าได้ไปเราคงต้องไปด้วยซะแล้วซิ”
“แอมน่ารักกว่าเยอะ”
“จ้าๆ จะเลิกอ้อนแล้วไปทำงานได้รึยังจ๊ะ”
“งะ ไม่ไปได้ไหมวันนี้เหนื่อยแล้วว”
“ไม่ได้ค่ะ เป็นหัวหน้าก็ต้องขยันให้ลูกน้องเห็นซิ” ในขณะที่แอมดุฉันอยู่ฉันก็เห็นพวกพนักงานบางส่วนมาแอบฟัง/แอบดูอยู่มุมประตู
“งั้นจุ๊บปากหน่อยจะไปทำงานละ” แอมยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บปากฉันแปบนึ่งแล้วค่อยจูงมือ(หรือลาก?) ฉันไปทำงานต่อ
New characters
ติ๊ง~[Line]
[My friend1: เฮ้ยแก วันนี้ฉันเจอรุ่นพี่ที่เคยทำงานอยู่ที่ร้านของพี่ฉันทำตอนนี้ด้วยอะ สวยมากเลย]
[### : ไหนฉันขอดูรูปหน่อย]
/you send a photo\
[### : สวยจริงๆด้วย พนักงานใหม่เหรอ]
[My friend1: ดูท่าว่าจะไม่น่าจะใช่เพราะรู้จักพี่ฉันด้วย น่าจะชื่อปลายมั้ง เห็นผู้จัดการบอกว่าเขาเป็นคนดูแลสาขาที่ 2 ที่อยู่ใกล้บ้านแกไง]
[### : อ๋อ~ น่าสนแห่ะ]
[My friend1: แกจะจีบเขาเหรอ]
[### : ใช่ ฉันชอบเขา]
[My friend1: แกจะบ้าหรือไง เขาแต่งงานแล้วนะถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ]
[### : แกก็คอยดูละกัน]
“ถ้ามันจำเป็นต้องแย่ง ฉันก็ต้องทำเพราะฉันก็มีหัวใจของฉันเหมือนกัน!”
“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเราอยู่เฝ้าร้านดูแลให้เองเผื่อมีปัญหา”
“ได้ค่ะที่รัก งั้นเราไปละ”
“ตั้งใจทำงานนะคะ จุ๊บ”
ฉันจุ๊บปากแอมเบาๆเหมือนที่ทำทุกวันก่อนออกจากบ้านหรือแยกกันก่อนจะลงรถไปทำงาน แต่วันนี้ฉันคงต้องไปส่งแอมที่ร้านแล้วค่อยวนกลับไปอบรมพนักงานที่ร้านพี่อาย เพราะดูเหมือนว่าเด็กๆสมัยนี้จะไม่ค่อยเชื่อฟังกันซักเท่าไหร่ และพี่อายอายุก็เริ่มเข้าหลัก4ไปแล้ว ก็เลยลำบากในการควบคุมพนักงานเนื่องจากร้านนี้เป็นร้านแรกที่มีคนรู้จักมากและค่อนข้างเป็นกิจการที่ใหญ่โตพอสมควรดังนั้นจะให้พนักงานที่พึ่งเข้ามาใหม่ทำให้ชื่อเสียงของร้านพังไม่ได้ ฉันจึงต้องไปอบรมรุ่นน้องแทนพี่อาย
พอฉันไปถึงร้าน Make you love พนักงานเก่าที่เคยรู้จักกันแต่เป็นรุ่นน้องฉัน 1-2 ปีก็ทักทายกันตามปรกติ ร้านนี้มีการปรับปรุงใหม่ค่อยข้างเยอะอยู่พอสมควรเพราะฉันก็ไม่ได้มาหลายเดือนอยู่เหมือนกัน แต่ก่อนที่การอบรมจะเริ่มพี่อายได้มากระซิบบอกก่อนว่า “ปลาย พี่ขอโทษนะ พี่ขอเลื่อนการอบรมไปตอนเที่ยงได้ไหม” ฉันก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรเพราะมีแอมดูแลร้านอยู่แล้ว
ฉันเลยสวมบทบาทกลับมาเป็นพนักงานเสิร์ฟชั่วคราว พอฉันใส่ชุดพนักงานพนักงานเก่าที่รู้จักฉันก็เข้ามาชมเชยเพราะชุดยูนิฟอร์มของร้านได้เปลี่ยนใหม่ให้น่ารักกว่าเดิม ให้เข้ากับโทนสีนุ่มนวลของร้าน ฉันคุยกับพนักงานเก่าซักพักนึงแล้วค่อยปลีกตัวไปบริการลูกค้า คงจะเป็นเพราะฉันสูงขึ้นละมั้งทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ลูกค้าที่พากันมาก่อนหน้านี้ก็ขอรับออเดอร์เพิ่มหรือไม่ก็เรียกมาถามบ้างจนฉันเกือบบอกปัดไม่ได้ ได้แต่ปฏิเสธแบบสุภาพไป สักพักนึงที่ฉันมาช่วยที่ร้านก็มีพนักงานใหม่มาขอถ่ายรูปฉันน้องคนนี้บอกว่าฉันน่ารักดีเลยขอถ่ายรูปไปแชร์ในเฟส ฉันก็ไม่ใช่คนหวงตัวอะไรนักก็เลยให้ถ่ายรูปคู่ด้วยกันไป
//ห้องประชุมพนักงาน
“รู้สึกอยากกลับมาทำงานที่นี่อีกครั้งจังเลยคะพี่อาย”
“แหมๆ น้องปลายก็ทำงานให้พี่อยู่ไม่ใช่เหรอคะ ที่พี่บอกให้ไปคุมกิจการสาขาที่ 2 หน่ะ”
“ก็ใช่อยู่หร่อกคะ แต่บางทีก็อยากทำงานเป็นลูกจ้างบ้างงะ -3-”
“ยังขยันเหมือนเดิมเลยนะ พี่ละอยากได้น้องสาวแบบน้องปลายจริงๆเลยน๊า”
“ตอนนี้ก็เป็นน้องที่น่ารักของพี่อายอยู่เหมือนเดิมละคะ อิอิ ^^”
“จ้า แล้วไม่ไปเปลี่ยนชุดเหรอจ๊ะ พนักงานมากันเกือบครบแล้วนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่อยากให้มันดูตึงเครียดเกินไปพนักงานจะได้มองว่านี่ไม่ใช่การบังคับแต่เป็นการขอร้องให้ช่วยกันดูแลกิจการต่างหาก”
“ความคิดดีนะเนี่ยเก่งมากจ๊ะ”
หลังจากที่ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะประชุมก็มีเสียงซุบซิบคุยกันบ้างมันก็ไม่แปลกที่มีใครก็ไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้าจู่ๆก็มาเป็นพนักงานมาช่วยทำงานแถมยังเป็นหัวหน้าในการอบรมครั้งนี้ซะด้วย ฉันจึงเริ่มการอบรมด้วยการถามสารทุกข์สุกดิบกันก่อน การอบรมดำเนินไปได้ด้วยดี น้องๆพนักงานใหม่อาจจะมีคนที่ชอบตีตัวห่างบ้างแต่พอได้คุยกันไปเรื่อยๆก็ได้ลดระยะห่างนั้นลง
ฉันมีเวลาไม่มากในการอบรมนี้ เพราะพี่อายบอกว่าจะปิดร้านแค่ชั่วคราวเท่านั้น มีออเดอร์อีกหลายคิวที่ต้องทำไว้รอลูกค้าที่มาจองไว้ ตอนนี้พนักงานประจำกำลังพยายามเร่งทำให้แทนอยู่ ฉันเลยคิดแผนใหม่ปรับเปลี่ยนบรรยากาศการคุยอบรมกลายเป็นรุ่นพี่มาเจอรุ่นน้องแทน ด้วยนิสัยความอัธยาศัยดีที่ฉันติดมาจากแอมทำให้ฉันคุยกับพนักงานใหม่ได้ง่ายขึ้นพอเวลาใกล้จะหมดฉันเลยเสนอให้พนักงานใหม่ทุกคนฟังว่าถ้าหากใครมีข้อสงไสอะไรยังไง ให้ลองดูวิธีการของพนักงานประจำหรือดูฉันเป็นต้นแบบก่อนค่อยไปปรับปรุงเป็นของตัวเองก็ได้เช่นกัน เพราะวันนี้ฉันต้องอยู่ที่ร้านนี้ทั้งวันอยู่แล้ว
เมื่อการอบรมจบลงฉันก็ไปช่วยพนักงานประจำทำเค้กเพิ่มเพื่อรองรับลูกค้าในตอนบ่าย อาจจะมีพนักงานประจำบางคนที่ยังไม่รู้จักฉัน พึ่งเคยเห็นฉันทำเค้กครั้งแรกก็มีตกใจอยู่บ้าง ก็แน่ละนะ ฉันทำงานกับพี่ปลายมาตั้งแต่ม.6แล้ว แต่ตอนนี้อายุฉันก็.... อืม... นะมันผ่านล่วงเลยมาหลายปีแล้ว ทำให้ความเชี่ยวชาญในการทำเค้กมากขึ้นเป็นเรื่องปรกติ
เมื่อถึงเวลาเปิดร้าน มีลูกค้าบางคนที่มาแอบเต๊ะอั๋งฉันบ้างจนฉันเกือบจะต่อยหน้าหงายแต่ก็ต้องระงับอารมณ์ไว้ก่อนเพราะฉันไม่อยากให้ร้านนี้ต้องมีชื่อเสียมากกว่าชื่อเสียง ฉันเลยด่าแบบอ้อมๆไปบางคนก็มาขอเบอร์บ้างอะไรบ้าง ฉันเลยโชว์แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ดูแล้วพูดว่า “ฉันมีภรรยาแล้วคะ” หลังจากนั้นลูกค้าที่เคยจ้องจะมาขอเบอร์ก็พากันเงียบเป็นแถบๆ ‘เฮ้อ... ทำไมจู่ๆจ้องจะมายุ่งวุ่นวายกับฉันอยู่ได้ฉันก็รำคานเป็นเหมือนกันนะ’
เมื่อร้านใกล้ปิดฉันก็เริ่มมานั่งพักหลังเค้าท์เตอร์แล้วหลังจากที่ฉันนั่งได้ไม่นานก็มีพนักงานใหม่มาขอคำปรึกษาบ้างเรื่องการปฏิเสธลูกค้าในยามที่ลูกค้านั้นพยายามดึงตัวไว้ไม่ให้ทำงานต่อ หรือไม่ก็จะมาเต๊ะอั๋งเหมือนที่ฉันพึ่งเจอมาหมาดๆ บางคนก็มาปรึกษาปัญหาหัวใจบ้าง การทำตัวให้ถูกต้องบ้าง ซึ่งคำถามที่มาถามฉันเริ่มไม่ตรงประเด็นกับเรื่องงานและเปลี่ยนเป็นการคุยแบบ Girl Talk แทนฉันเลยไม่ได้พูดคุยอะไรมากเพราะฉันไม่ถูกกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่
มีเด็กคนนึงเข้ามาถามเรื่องงานแทรกเอาไว้ทำให้ช่วยฉันได้ทัน ฉันเลยถามแบบตัดจบไปว่า “ทำไมถึงไม่ลองไปคุยกับพี่อายบ้าง” ก็มีพนักงานหลายคนที่ตอบตรงกันคือเกร็ง ไม่กล้าคุยด้วย อาจจะเป็นเพราะพี่อายเป็นผู้ใหญ่เลยไม่กล้าปรึกษา บางคนก็กลัวสายตาพี่อาย ฉันเลยแนะนำวิธีเข้าหาพี่อายในรูปแบบที่ต่างกันออกไป เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะมาสนิดกับผู้จัดการร้านใหญ่แบบนี้ถ้าเป็นฉันคงทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน
เธอเท่านั้นยังคงสำคัญ หัวใจฉันยังเป็นของเธอ
เธอคนนี้พิเศษเสมอ อยากบอกรักเธอ- ติ๊ด!
“ฮะโหลคะ”
“ที่รักคะ อบรมเสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วจ๊ะ อีกซักพักเค้าก็จะกลับร้านแล้วจ๊ะ”
“จ้า กลับมาไวๆนะคิดถึง”
“จ้า” พอฉันวางสายฉันก็โดนยิงคำถามมาจากน้องๆทั้งหลายจนฉันมึนหัว
“พี่มีแฟนแล้วเหรอเค้าหล่อไหม”
“พี่ทำงานอยู่ที่ไหนคะ”
“พี่แต่งงานแล้วเหรอ” ฯลฯ
“อ....เอ่อ.... ตอนนี้พี่ไม่สะดวกตอบนะคะไว้พี่จะมาใหม่นะ ถ้าจะแวะร้านพี่ทำงานอยู่ก็มาแวะได้นะ ร้าน Make you love สาขาที่ 2 ที่อยู่ตรงถนน xxx หน้าโรงเรียนzyz นี่ละค่ะ^^”
“ว้าว ดีจัง”
“งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนแล้วค่ะ บายค่ะทุกคน”
“อ้าวปลายจะกลับแล้วเหรอจ๊ะ”
“ค่ะพี่ หนูจะกลับร้านแล้วค่ะ สวัสดีค่ะพี่อาย”
“จ้า สวัสดีจ๊ะน้องปลายเดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ” หลังจากที่ฉันได้ลาพี่อายเรียบร้อยแล้วพอฉันหันหลังให้เท่านั้นแหละ ก็เริ่มมีเสียงเจี้ยวจ้าวมาจากที่พี่อายยืนอยู่
‘หนูขอโทษนะคะพี่อาย ไว้คราวหลังหนูจะชดเชยให้ค่ะ TT’
//ร้าน Make you love สาขาที่ 2 ณ ห้องพนักงาน
“กลับมาแล้วจ้าแอม”
“พูดอย่างกับกลับมาบ้านแหน่ะ”
“ก็จริงอะ อยู่นู้นวุ่นวายไปหมดเลยโดนลูกค้าเล็งไว้ตลอดเลยอ่า” ฉันเริ่มอ้อนแอมเพราะความเหนื่อยที่ต้องไปดูแลอบรมพนักงานใหม่
“เอาน่า ก็ปลายสวยนี่นาเพราะอย่างนั้นไงเราถึงได้หึงคราวหน้าถ้าได้ไปเราคงต้องไปด้วยซะแล้วซิ”
“แอมน่ารักกว่าเยอะ”
“จ้าๆ จะเลิกอ้อนแล้วไปทำงานได้รึยังจ๊ะ”
“งะ ไม่ไปได้ไหมวันนี้เหนื่อยแล้วว”
“ไม่ได้ค่ะ เป็นหัวหน้าก็ต้องขยันให้ลูกน้องเห็นซิ” ในขณะที่แอมดุฉันอยู่ฉันก็เห็นพวกพนักงานบางส่วนมาแอบฟัง/แอบดูอยู่มุมประตู
“งั้นจุ๊บปากหน่อยจะไปทำงานละ” แอมยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บปากฉันแปบนึ่งแล้วค่อยจูงมือ(หรือลาก?) ฉันไปทำงานต่อ
New characters
ติ๊ง~[Line]
[My friend1: เฮ้ยแก วันนี้ฉันเจอรุ่นพี่ที่เคยทำงานอยู่ที่ร้านของพี่ฉันทำตอนนี้ด้วยอะ สวยมากเลย]
[### : ไหนฉันขอดูรูปหน่อย]
/you send a photo\
[### : สวยจริงๆด้วย พนักงานใหม่เหรอ]
[My friend1: ดูท่าว่าจะไม่น่าจะใช่เพราะรู้จักพี่ฉันด้วย น่าจะชื่อปลายมั้ง เห็นผู้จัดการบอกว่าเขาเป็นคนดูแลสาขาที่ 2 ที่อยู่ใกล้บ้านแกไง]
[### : อ๋อ~ น่าสนแห่ะ]
[My friend1: แกจะจีบเขาเหรอ]
[### : ใช่ ฉันชอบเขา]
[My friend1: แกจะบ้าหรือไง เขาแต่งงานแล้วนะถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ]
[### : แกก็คอยดูละกัน]
“ถ้ามันจำเป็นต้องแย่ง ฉันก็ต้องทำเพราะฉันก็มีหัวใจของฉันเหมือนกัน!”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ